Overweldigend, deze film. Overtuigend, dat ook. Bij het verlaten van de zaal verlaat je ook de wereld waar je net bijna twee uur in hebt gezeten. Een totaal andere, een bijna dierlijke wereld.
Monos is rauw, Monos is intens en Monos trekt aan je morele en sociale grenzen. Als een film dat doet, dan is het bij mij goed. Prachtfilm, maar niet voor de fijngevoelige kijker.
De eenlingen uit de titel zijn allen revolutionaire huursoldaten. Soldaatjes eigenlijk, want we kijken naar een tienerbataljon, ergens in de bergen van Colombia of in vergelijkbare regionen. De groep is duidelijk gemodelleerd naar de verzetsbewegingen die Midden- en Zuid-Amerika in al die jaren hebben gekend: Farc, Tupamaros, Sendero Luminoso.
De jonge strijders zijn verantwoordelijk gemaakt voor de ontvoering van een Amerikaanse wetenschapper (juist ja, gemodelleerd naar o.a. Ingrid Betancourt, ken uw geschiedenisboekjes). Psychologie van de koude grond leert ons dan dat die verzorging altijd meerdere gezichten kent: uiteraard is er de zorgzaamheid en is er bij vlagen vriendelijk contact, aan de andere kant is er de ruwe en grove behandeling van iemand die tegen haar wil wordt vastgehouden.
Spanningen lopen al snel op in de groep, zeker als de jonge groepsleider zichzelf van kant maakt uit angst voor repressailes van de leiding van hun beweging. Ze zoeken richting, ze tasten elkaar af op zoek naar houvast en naar sturing. Je voelt de explositiveit, je voelt de uitbarsting naderen: is het wel mogelijk voor zo'n jonge, naar macht hunkerende groep mensen om de zorg te dragen voor elkaar, laat staan voor een gevangene?
De cameravoering is zeer direct en dat werkt enorm goed. Dierlijk gedrag, angst, ontlading : je zit er als kijker middenin. Prachtig.
Met : Sofia Bonaventura, Karen Quintero, Moises Arias, Julianna Nicholson
Geen opmerkingen:
Een reactie posten