woensdag, juni 21, 2017

You're not you - George C. Wolfe

You're not you op IMDb (7,4)
Het is natuurlijk lastig om een mening te vormen over films als deze. Boordevol goede bedoelingen, maar daardoor ook op het kitscherige af. Ik plaats hem aan de goede kant van het spectrum, dat komt voornamelijk door het uitstekende acteerwerk van Hilary Swank en de mij totaal onbekende Emmy Rossum. Die maken het larmoyante verhaal draagbaar.

Kate is een succesvol pianiste. Niet het juiste beroep als je de spierziekte ALS krijgt. Ze moet stoppen met haar werk, ze moet verzorgers in huis halen als blijkt dat ze haar man en haar moeder al volledig heeft overbelast. Sollicitante Bec is in alles de foute kandidaat om voor haar te gaan zorgen: ze is een feestbeest en laat alles steeds uit haar handen glippen. Werk, relaties, familie: ze kan ze allemaal niet zo goed vasthouden.
Om die reden is de zorg voor de steeds meer verzwakkende Kate een bijzondere uitdaging. U snapt als kijker al snel dat Bec de allerbeste, allerfijnste en allerliefste verzorger gaat worden die Kate zich kan wensen. En dat dit op weerstand stuit van de familie en partner van Kate, die dit springpaardje maar een rare indringer vinden.

Met: Hilary Swank, Emmy Rossum. Josh Duhamel

True Story - Rupert Goold

True Story op IMDb (6,3)
Bijzonder verhaaltje wel. Niet wereldschokkend maar wel een leuk ingenieus script. En waargebeurd/
Vermeende seriemoordenaar wordt gepakt in Mexico. De naam die hij bij arrestatie opgeeft, is die van een net bij de New York Times ontslagen journalist. Die had enkele getuigenverklaring door elkaar gehaald en daarmee een niet hard te maken verhaal onverdedigbaar gemaakt, net terwijl hij dacht onderweg te zijn naar de Pulitzerprijs.
Door bovengenoemd voorval lijken de twee tot elkaar verdoemd te zijn. Er zitten veel onduidelijkheden in het verhaal van de verdachte en de journalist - nu toch even zonder opdrachtgever - lijkt de juiste man om diens statement op te tekenen.
Hij schopt het zover dat een uitgeverij interesse blijkt te hebben in het verhaal, dat dan in boekvorm gepubliceerd gaat worden na de rechtszaak. Script ingediend, alles staat klaar. Maar dan..
Dan begint de verdachte te draaien: hij vertelt in de rechtbank andere dingen dan hij de journalist heeft verteld. En dan komt voor de kijker onherroepelijk de vraag naar boven: wat is het ware verhaal en wie vertelt het?

Met : Jonah HillJames Franco , Felicity Jones

maandag, juni 19, 2017

Disturbia - D.J. Caruso

Disturbia op IMDb (6,9)
Thriller van het soort waar ik niet veel mee kan. Omdat men naast spannend ook nog zo af en toe grappig wil zijn , komt eigenlijk geen van beide kanten goed genoeg uit de verf.

Anyways, het verhaal:Kale, een highschooljongen, is een beetje de draad kwijt nadat hij zijn vader verliest in een auto-ongeluk. Uit boosheid mept hij een leraar neer, die doet aangifte en het jongetje moet drie maanden met een enkelband huisarrest vieren.
Dat gaat natuurlijk niet makkelijk, hij begint vanuit zijn kamer de hele buurt te bespioneren. De etterbak-buurjongetjes weten dat hij geen bewegingsruimte heeft en halen kattenkwaad met hem uit. De nieuwe buren hebben een welgevormde dochter die al snel doorheeft dat haar nieuwe buurjongetje haar in de gaten houdt. Maar top of the bill is de vreemde overbuurman. Die doet zo schimmig , dat het wel geen zuivere koffie zal zijn, zo is de beleving van Kale.
Diverse malen gaat hij de mist in met zijn amateur-recherchewerk. Zijn moeder begint hem vreemd aan te kijken, de politie bestraft hem voor overtreden van het gebiedsverbod en het buurmeisje lijkt uit zijn vingers te glippen als ze een feestje geeft waar hij vanwege de enkelband natuurlijk niet heen kan.
Maar u snapt: we begrijpen dat Kale niet bij alles er helemaal naast kan zitten. Zijn wraak is zoet als hij stukje bij beetje de verhalen weet te ontrafelen.

Met : Shia Labeouf , Sarah Roemer , Carrie-Anne Moss
Carrie Anne Moss


zondag, juni 18, 2017

Me and Earl and the dying girl - Alfonso Gomez-Rejon

Me and Earl and the dying girl op IMDb (7,8)
Deze film is, ondanks de soms te ver doorgevoerde hipheid en meligheid, met geen mogelijkheid slecht te noemen. Daarvoor kent ie teveel diepgang. Hoewel het begint als een highschoolkomedie ontpopt de film zich langzaam tot een sociaal coming-of-age drama waar je als kijker wel degelijk ingezogen wordt. En dat is knap.

Greg is een atypische Amerikaanse puber. Hij overleeft op highschool door met alle verschillende subculturen net voldoende binding te hebben om niet ergens buiten te vallen. Hij kan overweg met de gothic jongeren maar ook met de nerds. Met behendigheid overleeft hij zo zijn schooljaren , zonder van zichzelf overtuigd te zijn dat ie bink is, begeerlijk is of op een of andere manier in het oog springt. Hij redt het, en dat is voor hem voldoende. In zijn vrije tijd leeft hij zich met vriendje Earl uit in het maken van filmparodieën, waarin ze hun eigen tienervisie geven op de klassieke cinema.

Alles verandert als Greg door zijn moeder wordt gevraagd om contact op te nemen met Rachel. Bij Rachel is leukemie geconstateerd en Greg wordt door mams in die richting gedirigeerd: neem eens contact op , bezoek haar eens, doe eens iets constructiefs.
Onder dwang start Greg een reeks bezoekjes die, goh verrassend, gaandeweg uitmonden in een goed contact. Leuke gesprekken hebben ze, Greg maakt de lijdensweg van het meisje beter te dragen door zijn olijke aanwezigheid. Dat gaat wel vervolgens wel ten koste van zijn schoolresultaten: als het met Rachel langzamerhand minder gaat, weet Greg geen enthousiasme meer op te brengen voor de schoolbanken. Alles is relatief, immers.
Het kan niet lang zo doorgaan: waar hij aan de ene kant goed doet , ontmoet Greg aan de andere kant weerstand. Zelfs zijn beste vriendje Earl ziet hem veranderen. Hoe kan worden voorkomen dat Greg het vertrouwen in de mensheid verliiest?

Zoals gezegd, mijn aanvankelijke scepsis zakte langzamerhand weg. Het werd serieus een film, het werd een serieuze film. Boeiend.

Met : Thomas Mann, RJ Cyler, Olivia Cooke

zaterdag, juni 17, 2017

The Promise - Terry George

The Promise op IMDb (5.9)
Uitermate goed initiatief om aandacht te besteden aan zo een belangrijk onderwerp als de genocide op het Armeense volk begin vorige eeuw. Maar wat jammer als het op zo'n drakerige manier verfilmd wordt als in "The promise".
Uiteraard ga je als kijker mee in medeleven met de gruwelen die het volk heeft moeten ondergaan en tegen de schandalige geschiedkundige ontkenning door de oorlogvoerders. Daarvoor is het onderwerp van de film te serieus, je kunt niet om de feiten heen. Maar het is allemaal te bombastisch, te larmoyant en te gecompliceerd verfilmd. Want nee, de vreselijke geschiedenis van de Armenen was niet voldoende om hier een film op te bouwen. Er moest ook nog een romantische interesse in het verhaal worden ingebouwd en dan maar meteen in de vorm van een driehoeksverhouding. En dat daardoor de film wordt opgerekt tot een lengte van 133 minuten, jammer jammer. Het is het allemaal net niet, IMHO. De vijf mensen die voor me zaten en de zaal met tranen op de wangen verlieten, hadden duidelijk een andere ervaring: zij hadden overduidelijk een deel van hun familiegeschiedenis aan zich voorbij zien trekken. Dat doet de film dan goed, juist voor die doelgroep is het belangrijk dat hij gemaakt is. Ik ben een te frequent filmkijker om de onvolkomenheden niet te zien, maar ik snap zeker dat er veel mensen zijn die dit epos moeten zien.

Michael Bogosian woont in de bergen in het zuiden van Turkije. Hij is apotheker, maar wil dokter worden. Om de studie in Constantinopel te kunnen financieren , trouwt hij de dochter van een rijk dorpsopperhoofd. Niet uit liefde, maar dat gaat vast wel komen.
In het prachtige Constantinopel aangekomen huist hij in bij een rijke oom en ontmoet daar diens gouvernante. Love interest! Maar ze is al in een relatie verwikkeld , met een Amerikaanse journalist die op dat moment de aankomende oorlogsdreiging verslaat voor Associated Press. Als de Turken besluiten ten oorlog te gaan, worden de Armeniërs opgejaagd en verdreven. In het gunstigste geval. Vaak worden ze standrechtelijk geëxecuteerd.
Via veel omwegen en via een ongelooflijke serie heen-en-weer verwikkelingen belandden ze aan de Turkse kust, in het nauw gedreven door het moordlustige Turkse leger. Komt er op tijd hulp van buitenaf of zitten ze als ratten in de val?

Soundtrack bevatte werk van Chris Cornell en Serj Tankian, voor wie dat wat zegt. Ter aanbeveling dus.

Met: Oscar Isaac, Charlotte le Bon, Christian Bale
Christian Bale


woensdag, juni 14, 2017

The fury of a patient man (Tarde para la ira) - Raul Alevalo

The fury of a patient man op IMDb (6,8)
Acht jaar had ie gewacht, acht lange jaren geduld.

Er is al een tijdje een tamelijk realistische stroming gaande in de Spaanse cinema, die vele genres overspant maar zijn kern vindt in de thriller, de misdaad. Zo ook deze film, die nog een specifieker deel van het genre uitoefent. The Fury of a patient man is namelijk een wraakfilm. Ongezouten, onversneden, onverdunde wraak. Bikkelhard. Met slechts een minuscuul klein beetje clementie.

José belandt in een niet nader te noemen dorpje in een barretje. Hij drinkt er zijn espresso's , hij speelt kaart met de localo's en hij wordt - hoewel vreemd bevonden- gaandeweg geaccepteerd. De dame achter de bar is in afwachting van de vrijlating van haar man, die acht jaren in de cel heeft doorgebracht na een mislukte roofoverval. Hij was slechts chauffeur en relatief onschuldig, maar alle anderen ontkwamen. Daarmee werd hij dus medeverantwoordelijk geacht voor de dood van het slachtoffer, een winkelmeisje dat zich verzette.
Zodra Curro vrijgekomen is, ontstaat er beweging in de film. Plots verdwijnt zijn vrouw uit beeld. Al snel weten we dat José hiervoor de sleutel is. We leren dat José de aanstaande man zou zijn van het vermoorde winkelmeisje. José heeft gezwegen en gewacht op zijn kans. Via Curro zal hij te weten moeten komen wie zijn mede-overvallers waren, waar ze uit hangen en, belangrijker nog, hoe hij zich bij hen kan introduceren.
Een meedogenloos spel, al is spel hier niet echt een correct woord. Het is strijd, het is haat, het is wraak.

Sterk verfilmd, je voelt je ongemakkelijker per minuut.

Met Antonio de la Torre, Luis Callejo , Ruth Diaz

maandag, juni 12, 2017

Money Monster - Jodie Foster

Money Monster op IMDb (6,5)

Afhankelijk van in welke hoek van het politieke en financiële spectrum je je bevindt, is dit een interessante film. De film is een morele stellingname tegen de in zichzelf gekeerde regelgeving van Wall Street ("als het volgens de regels gaat, is alles geoorloofd") . Als je het daarmee eens bent, zul je dit een dertien-in-een-dozijn film vinden. Als je denkt dat men er best eens over na mag denken wat al die regels in dat financiële web allemaal voor inhumane consequenties hebben, dan zit je naar interessant werk te kijken. Ik ben van die laatste categorie.

Lee Gates is presentator van een beurs- annex showprogramma , zeg maar een mix van RTL-Z en the Voice of Holland. Hij babbelt makkelijk en is in alles de arrogante gruwel die je in dat wereldje tegenkomt. Met veel bravour geeft hij investeringstips voor mensen die het snelle geld najagen. Tijdens de uitzending wordt Lee (George Clooney) ineens ruw onderbroken door een indringer in de studio: de man is gewapend en heeft het onder anderen op Lee gemunt. Terwijl alles live op tv te volgen is (eerst de VS maar al snel mondiaal) merken we dat gijzelnemer Kyle verhaal wil halen over een mislukte investering: Lee had hem en alle andere kijkers geadviseerd geld te steken in een bedrijf waarvan de waarde van de ene op andere dag 800 miljard dollar achteruit brandde. Lee moet zich verantwoorden en wat hem betreft ook de directeur van het bedrijf. Ter illustratie van zijn eisen heeft hij twee bomgordels: een voor Lee en een voor de zakenman. Om te voorkomen dat Kyle de boel laat ontploffen en daarmee al het studiopersoneel doodt, begeleidt Lee's regisseuse (Julia Robert) gijzelaar en gijzelnemer door de hele uitzending heen.
Langzamerhand leren we de redenen van de onvrede van de aandeelhouders, langzamerhand leren we dat deze mensen grotesk geflest zijn. Maar we leren ook dat het eigenlijk allemaal volgens de regels is, dat het ongebreideld winstbejag gewoon in 's lands financiële statuten staat en dat Wall Street zich die rechten volledig wettelijk toe eigent. Je kunt het oneerlijk vinden, je kunt het anachronistisch vinden, maar het mag blijkbaar. Want een beetje ondernemer heeft het recht om zoveel mogelijk winst te maken. Ik vind er wat van. En nu blijkt dat ik niet de enige ben.

Interessante film. Voor de een simplistisch, voor de ander doorwrocht.

Met : George Clooney, Julia Roberts, Dominic West, Jack 'o Connell




donderdag, juni 08, 2017

Life, Animated - Roger Ross Williams






Life, Animated op IMDb (7,5)

Snelstijgende ster in de documentaire-lijstjes, derhalve pakte ik mijn kans toen ie vorige week op tv vertoond werd.

Het verhaal is dan ook fabuleus: het is een waargebeurd verhaal, het is een ontroerend verhaal en het is ook nog eens een miraculeus verhaal. Dat maakt dat je deze documentaire heel makkelijk weghapt.

Bij zijn geboorte is er aan Owen nog niets te zien maar zodra hij een jaar of vier wordt openbaren zich echte problemen bij het jongetje. Waar hij eerst nog speelde en brabbelde, sluit hij zichzelf langzamerhand steeds meer op. In zijn eigen gedachten, in zijn eigen wereld. Zegt geen stom woord meer en vertoont bovendien opeens een gebrekkige motoriek. De ouders lopen van arts naar arts maar er komt weinig verhelderends uit. Totdat vader op een gegeven moment een aantal significante zaken met elkaar weet te verbinden: Owen is gek op Disneyfilms en de bijbehorende knuffels én hij blijkt met die poppen wel een soort van contact te maken.
Vader duikt onder het bed en steekt een handpop de lucht in. Met verdraaide stem begint hij tegen Owen te praten en die antwoordt hem in volzinnen terug. Niet zomaar volzinnen, nee, complete zinnen uit de betreffende Disneyfilm!
De familie neemt dat gegeven mee en ziet dat er wél met hun zoon te praten valt, zolang het maar in die Disneyvorm en dito beleving valt. Langzamerhand komt het contact terug , langzaam ontwikkelt de jongen weer spraak. De ouders hebben heb weer enigszins ontsloten en geven hem langzaam aan weer terug aan de maatschappij. Begeleiding op de autisme-groepen die hij bezoekt zien steeds meer vooruitgang, Owen "krijgt een vriendinnetje" en wordt steeds meer mens. Uiteindelijk zien we hem zelfs spreken op een autisme-congres waar hij zijn eigen bijzondere case in een (zelfgeschreven!) speech verwerkt. 

Bijzonder gegeven. Larmoyant bij vlagen, maar ach, het is een interessant verhaal.



Met : Owen Suskind , Ron Suskind


Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...