zondag, september 27, 2020

Mission Impossible: Fallout - Christopher McQuarrie


Mission Impossible Fallout op IMDb (7,7) 

Heus waar, ik doe echt mijn best om somtijds ook de films te bekijken waarbij ik vooraf al weet dat ik ze maar matig waardeer. Gewoon , om te kijken of ik nieuwe acteurs ontdek, of ik verrast wordt door cameravoering of plotwendingen, of er een stijl is toegepast waar ik wel iets mee kan. Voor de rest weet ik dat formulefilms (en dit is er een, mind you) bij mij al snel in de vergetelheid raken. Verhaal is vaak inwisselbaar, het gaat om de adrenaline die de film weet op te roepen. Zo zat ik dus gisteren met mijn vrouw op de bank , zij had óók een forse werkweek achter de rug en er ging gekozen worden voor simpel vermaak. Niet diep, niet denken: gewoon kijken. 

Ethan Hunt is opnieuw de stoere agent op missie, die stuntend en knokkend de wereld veilig houdt. Ditmaal vecht hij tegen zijn oude vijand Solomon Lane , een anarchist die gek genoeg een organisatie opgetuigd heeft. Die organisatie moet natuurlijk de wereld vernietigen. En Hunt moet dat met zijn compagnons gaan tegenhouden, Dat gaat zomaar niet.

In eerste instantie loopt hun missie vol in de soep: de overhandiging van gestolen plutonium loopt mis wanneer dit een ripdeal blijkt. De verdwenen nucleaire materialen belanden hierna uiteraard in de verkeerde handen , die van een foute dame die zichzelf de Witte Weduwe noemt. Zij is bereid het plutonium te overhandigen maar alleen in ruil voor overhandiging van genoemde schurk Solomon Lane. 

Het wordt een race tegen de klok, zoals gebruikelijk speelt het verhaal zich in meerdere landen en fameuze binnensteden af , er komt zelfs een virusuitbraak van pokken aan te pas en het gaat uiteindelijk natuurlijk om tijd , wanneer Hunt nog maar een kwartiertje heeft om de ingeschakelde bommen te (laten detoneren). Oef. 

Met : Tom Cruise, Henry Cavill, Vanessa Kirby, Simon Pegg, Ving Rhames, Angela Bassett, Alec Baldwin , Rebecca Ferguson , Sean Harris



vrijdag, september 25, 2020

The Daughter - Simon Stone


The Daughter op IMDb (6,6) 

Wat film betreft, heeft iedereen zijn eigen smaak. Best natuurlijk, ik ben blij dat ik veel films niet hoef te bekijken omdat ze niet aan mijn gevoel appeleren. Technisch knap vaak, lekker tempo ook , maar niet alles daarvan komt bij mij binnen. Nee, dan films als deze. Klein, traag, persoonlijk, verstild maar met een heimelijk verborgen emotie. Ik voel me erg thuis in de arthouse-hoek, meer dan bij Hollywood. Ik vond deze kleine Australische film een parel (en daar hoef je het niet mee eens te zijn, maar als je buiten Hollywood en grote film durft te cenken, beveel ik deze van harte aan). 

Hoewel de twee hoofdpersonen twee vroegere schoolvrienden zijn, draait het verhaal om de vader van een van hen. Die vader (Geoffrey Rush) is een ouderwetse zakenman en landheer. Eigenaar van de grote lokale fabriek, die hij dicht gaat gooien. Het dorp in rep en roer omdat er grote werkloosheid zal ontstaan en er daarop een leegloop zal volgen. 

Onder dat gesternte is de zakenman bezig met de voorbereidingen van zijn tweede huwelijk, zijn veel jongere huishoudster is de gelukkige aanstaande bruid. Zoon Christian komt over uit de VS en er blijkt aardig wat te wringen tussen vader en zoon. Dat heeft uiteraard veel met zijn "nieuwe mamma" te maken, een vrouw die jonger is dan hij, maar er is meer. Zoonlief hoort zijn vriendin telefonisch haar komst naar het huwelijk afzeggen, er is van alles mis in die relatie. 

Om zich af te laten leiden spreekt Christian af met zijn oude vriend Oliver, die weer de zoon is van een oude zakenpartner van zijn vader. Ook daarin heeft zich iets schimmigs afgespeeld, dus de beide families zijn op verschillende manieren met elkaar verbonden  

Terwijl de vrienden een keer ouderwets doorzakken en de vader zich voorbereidt op het huwelijk, ontrafelt zich een gruwelijk geheim, dat het gehele feest in de war dreigt te schoppen. 

Met : Geoffrey Rush, Sam Neill, Ewen Leslie, Paul Schneider, Odessa Young



woensdag, september 23, 2020

Bravetown (aka Strings) - Daniel Duran


Bravetown (Strings) op IMDb (6,2) 

Grotendeels voorspelbare film over een jonge dj die zijn weg moet vinden in de volwassen wereld.

Josh is een succesvol club-dj die met zijn opzwepende mix de dansvloer en de club altijd vol krijgt. Hij slikt daar bij herhaling net een pilletje te veel , hetgeen leidt tot een bijna-overdosis en een ziekenhuis-opname. Hij krijgt nog een kans van de rechter maar daarvoor moet hij wel weg uit de scene: hij moet verhuizen naar zijn vader, die hij tot dan toe nog nooit gezien heeft.

Het stadje waarin hij arriveert is te tam en te saai voor Josh, het blijkt een geliefde recruteerplek voor het Amerikaanse leger. Josh houdt zich afzijdig van iedereen: van zijn vader, van zijn psycholoog en liefst ook van de mensen op school. Maar daar blijkt nou net 1 jongetje rond te lopen dat hem weet te raken: de gesprekken gaan over muziek en al snel ontdekt het jochie dat Josh heel wat mans is met zijn tracks. Of hij de lokale danscrew kan begeleiden, die kunnen wel wat pit gebruiken. Josh doet dat, krijgt langzaam contact met de frontvrouw van het dansteam dat zowaar regionaal begint op te vallen. 

Er zit nauwelijks verrassing in de film, maar dit laatste stukje is het enige waarin een sprankje zit: pas wanneer de onderkoelde Josh boos en opgewonden wordt over zijn stadgenoten komt er iets los. Ten goede zelfs. 

Met : Lucas Till, Josh Duhamel, Kherington Payne, Laura Dern



zondag, september 20, 2020

The Devil All the time - Antonio Campos

Een lastige film om te recenseren: waar heb ik nu naar zitten kijken? Was het een doodgewone mozaïek? Was het een aanklacht tegen (de uitwassen van) religie? Was het een American History? Vooropgesteld: ik ben niet zo gecharmeerd van "de Amerikaan" : de grootspraak , de bigger-better-faster-richer-competitie, de schietgrage mentaliteit en tegelijktertijd de onderwerping aan het ouderwetse christendom: ik kan het maar niet snappen hoe mensen met die explosieve cocktail een samenleving willen runnen. 

Een lange inleiding, maar wat mij betreft nodig om deze film aan te kunnen. De film is fragmentarisch en vertellend van opzet, maar gaandeweg komen er toch enkele lijnen bij elkaar. Wat mij betreft, leer je eruit dat een strikte uitleg van de bijbel leidt tot (machts)misbruik, dat schone schijn nog steeds de heersende moraal is en dat de maatschappij de arme kleine man helemaal niet zo veel kansen biedt als wel gezegd wordt.

Als er dan toch een hoofdpersoon is in deze film, dan is het Arvin. Arvin wordt geboren in het kleine plaatsje Coulson Creek , Virginia, waar hij met zijn ouders op de heuvel boven het dorp woont. Vader heeft in het bos een kruis geplaatst waar hij dagelijks bidt: voor een beter leven, voor de gezondheid van zijn vrouw en voor een toekomst voor zijn zoon. Zijn vrouw heeft hij hier in de diner, toen hij op doorreis was na zijn terugkeer uit de Koreaanse oorlog. 

Vader is beschadigd door die oorlog en draait volledig door wanneer zijn vrouw ernstig ziek wordt. Arvin trekt naar Knockemstiff (!) in Ohio, waar zijn vader is opgegroeid en zijn oma nog steeds woont. Daar krijgt hij te maken met een griezelige dominee die zijn diepgelovige stiefzusje misbruikt, terwijl er ook nog eens een rondtrekkend  'Natural born killers"echtpaar in de regio rondrijdt dat toevallige passanten oppikt en naargeestig misbruikt. 

Ook al geen gezellige en rustgevende omgeving dus. Arvin's onvrede groeit en hij denkt aan de wijze lessen van zijn vader.

Met: Tom Holland, Robert Pattinson, Eliza Scanlen, Bill Skarsgard, Riley Keough, Mia Wasikowski , Jason Clarke


 

All the money in the world - Ridley Scott


All the money in the world op IMDb (6,8) 

Op waarheid gebaseerde film over 1 van de meest spraakmakende ontvoeringen ooit. Dermate spraakmakend dat ik - destijds een 12 jarig jochie - de krantenkoppen nog weet te herinneren. Dit komt vooral door de lugubere wending die er in deze zaak zaten. Het ging ook echt ergens om. 

1973, net vóór de oliecrisis. Paul Getty III woont als 17-jarig jochie in het mondaine Rome. Zijn ouders zijn daar naartoe verhuisd omdat de lanterfantende vader toch maar eens aan een baan moet worden geholpen. Diens vader , John Paul Getty, is de rijkste man op aarde en tevens de rijkste man ooit (op dat moment ). Het lijkt dus dat kleinzoon Paul onder een redelijk gesternte geboren is, maar niets is minder waar. 

Opa JP is een hardvochtige man die vindt dat hij het recht heeft om daadkracht en inzet te eisen , daar wordt je immer rijker van dan van medeleven en compassie. Zijn zoon Paul II is een nietsnut en kan die druk niet aan. Al snel na de verhuizing naar Rome trekt hij naar het hippiepark Marokko en slijt zijn dagen in volledige verdwazing , de ene drug na de andere. Kleinzoon Paul moet het volledig hebben van de liefde en inzet van zijn dappere moeder Abigail. Die weet haar zoon nog een beetje bij de familie betrokken te houden , die weet opa af en toe het gevoel te geven dat hij ook naar zijn familie om moet kijken. 

Wanneer Paultje dan ook wordt ontvoerd (de kidnappers gaan er van uit dat de hele familie rijk is en dat opa over de brug zal komen). is het zijn moeder die alle onderhandelingen doet , die opa erbij betrekt. Die man ziet in dat er iets moet gebeuren, al is hij niet bereid de portemonnee te trekken. Hij schakelt een van zijn beste medewerkers in : Fletcher Chase zal Abigail moeten helpen de zoon vrij te krijgen zonder dat er losgeld wordt betaald. De spanningen in de driehoek kidnappers- Abigail en fFetcher- opa JP loopt snel op. er lijkt niet anders te resten dan een gruwelijke afloop. 

Met : Michelle Williams, Mark Wahlberg, Christopher Plummer, Charlie Plummer , Romain Duris



vrijdag, september 18, 2020

Shirley - Josephine Decker

Shirley is eng. Het mens dan he, niet zozeer de film. De film is wel ongemakkelijk, maar dan vooral voor de kijker. Je wilt proberen je sympathie een kant op te laten gaan, maar elk van de personages heeft zo zijn trekjes. De een alleen een beetje meer dan de ander.Knap gedaan, voor mijn gevoel een lastige maar niet slechte film. 

Een jong en dolverliefd stel belandt in huis bij een intellectueel echtpaar. De jongeman Fred vindt een soort van stageplaats bij Stanley, die professor is in muziek en mythe. De jongedame Rose , net zwanger, zal voor Shirley, de vrouw van de professor, gaan zorgen. Dat blijkt een uitmuntend en fameus schrijfster te zijn, die echter bol staat van de complexen en angsten. Wellicht verklaart dat haar succes, want haar horrorverhalen worden door iedereen als super-eng ervaren.  

Rose begint met veel weerstand aan haar taken. Ze had gehoopt haar studie weer op te kunnen pakken en slijt nu haar dagen voornamelijk als huissloof, bovendien moet ze daarbij de creepy aanwezigheid van Shirley leren accepteren. Langzamerhand komt er enige toenadering tussen de twee, maar Rose wil desondanks weg. Die wens wordt niet gehonoreerd, Fred ziet teveel carrièrekansen in de nabijheid van de professor en dus wordt hun verblijf verlengd. 
Rose gaat op onderzoek uit, begint een beetje te neuzen op de schrijfkamer en weet de nerveuze schrijfster een beetje tot ontdooiing te brengen. Rose wordt enigszins ingelicht in het schrijfproject en wordt daarmee een wereld ingezogen waar ze niet zou moeten willen zitten. Het contact tussen de dames wordt met de dag curieuzer en stevent af op een niet misse afloop. 



donderdag, september 17, 2020

10 regole per fare innamorare (aka10 rules to fall in love) - Cristiane Bortone


Was de wereld maar zo simpel als hij in deze film wordt voorgelegd. Dat je een twijfelaartje bent, onhandig in de liefde, onhandig in de omgang met je succesvolle vader en dat je dan met een simpel lijstje van 10 regels de mooiste vrouw aller tijden verliefd op je kunt laten worden. 
Zo simpel is de wereld niet en dat heeft de regisseur gelukkig grotendeels door. Want de charmante maar stuntelige Marco zal vele struikelpartijen moeten overleven, zal zich een gruwelijke reeks lessen van zijn vrouwenversierende vader moeten laten welgevallen om uiteindelijk toch tot alleen al een afspraak met de wonderschone Stefania te kunnen maken. 


Want u snapt: zij ziet hem helemaal niet staan, ze valt voor de verkeerde macho's en zo. Marco wordt door zijn behulpzame huisgenoten op weg geholpen, die allemaal wél geloof hebben in de lessen van Marco's papa. 

Heel slecht, heel flauw en geen moment spannend of verrassend. 



Klanken van Oorsprong - Hetty Naaykens-Retel Helmich


Vriendelijke en gemoedelijke documentaire over de sensationele opkomst van de Indorock in Nederland in de jaren 50. De periode was ernaar: Nederland was gemankeerd uit de oorlog gekomen en probeerde de draad weer op te pakken, tegelijkertijd kwamen veel Nederlandse Indonesiërs vanuit het oosten naar hier omdat juist daar de (burger)oorlog gaande was. 
Stuk voor stuk vertellen ze dat ze zich nergens thuis voelden: te blank voor de Gordel van Smaragd, te gekleurd voor Nederland Regeltjesland. Niet gek dat juist bij deze groep de vers ontstane beweging van rockmuziek zo post vatte. 

Ze waren gewend aan andere ritmes dan de Nederlanders met hun zoete levensliedjes. Dat bood kans om te excelleren en al snel overspoelde een golf van Indorock-bandjes de Nederlandse (en Duitse) podia. Devils, Aces, Rockers : de bandnamen waren dreigend maar met de blik van nu was het allemaal heel onschuldig. 

De grootste van hen waren de Tielman Brothers die met veel dynamiek en fysiek vertoon een grote schare fans aan zich bonden. Ook de meer luisterpop-geörienteerde muzikanten als The Blue Diamonds en Anneke Grönloh komen aan bod, net als een hele keur aan inmiddels bejaarde gitaristen en pianisten. 

Vermakelijk geheel, prettige documentaire. 





zondag, september 13, 2020

Logan Lucky - Steven Soderbergh


Logan Lucky op IMDb (7,0) 

Mijnwerker wordt ontslagen en zint op wraak. Bedenkt de ideale heist : overval op een drukbezocht racecircuit waar op die dag geld verdiend wordt. Ze kraken de kluis onder het stadion , die in de mijngangen is aangelegd. Daarvoor zorgen ze dat een beroemde kluiskraker een dagje uitbreekt uit de gevangenis om ze te helpen. Na de kraak wordt ie weer keurig teruggebracht.


Klinkt het allemaal fantastisch? Klopt: zit allemaal in deze film. 

Met : Channing Tatum, Adam Driver , Daniel Craig, Riley Keough, Katie Holmes



Babyteeth - Shannon Murphy


Babyteeth op IMDb (7,0) 

Een bitterzoete symfonie, deze prachtige Australische film. Gruwelijk en mooi tegelijk. Overtuigend acteerwerk van de altijd goede Ben Mendelsohn, maar zeker ook van de jonge Eliza Scanlon en Toby Wallace. De film doet pijn, maar weet zeker ook op positieve wijze te ontroeren.

Daar lijkt het in het begin helemaal niet op: het rommelt in het gezin van Milla, een 16 jarig meisje dat levenslust uitstraalt maar ook een dosis negativisme. Ze is ziek, het spook van een naderende dood door kanker hangt boven haar hoofd. Moeder blijft alleen op de been met een grote dosis kalmeringsmiddelen, vader verstopt zich in zijn werk en legt net iets te veel interesse aan de dag voor de nieuwe - hoogzwangere- buurvrouw. 

Tegen haar zin doet Milla de dingen die ze normaal ook zou doen: school en muziekles zijn de verplichtingen waar ze zich -onder lichte dru van haar ouders nog steeds aan onderwerpt. Alles wordt anders als ze Moses ontmoet, een dakloze stuiterbal die alles fout doet wat iemand van zijn leeftijd kan doen: Drugs, inbreken, dealen, zwerven. Maar hij is onmiskenbaar charmant en Milla valt als een blok voor zijn ontwapenende gedrag. 

Aanvankelijk staan de ouders de vreemde indringer toe, totdat hij ook bij hen over de schreef gaat. Milla is ontroostbaar en zet zich af tegen haar ouders, met bijna fatale gevolgen. De ouders weten nog maar een ding te doen: Moses in huis nemen om zo de laatste maanden(?), weken(?), dagen (?) van Milla zo draaglijk mogelijk te maken. Het is een beproeving. 

Nergens wordt de film larmoyant, de gruwelijke dreiging van de naderende dood is immer aanwezig maar krijgt niet de kans om ieders gemoed te bepalen. Erg sterk. 

Met : Eliza Scanlon, Toby Wallace, Ben Mendelsohn , Essie Davis



Gli anni più belli (aka The Best Years) - Gabriele Muccino


Gli anni piu belli op IMDb (5,9) 

Immer boeiend, vind ik, die films over langjarige vriendschappen. Zelf ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik bepaalde vrienden al makkelijk veertig jaar met me mee draag en dat ik andere vriendengroepen in latere tijd heb ontwikkeld. Vriendschappen moet je onderhouden. Net als in de film staan vriendschappen af en toe onder druk, net als in de film moet je een en ander van elkaar slikken om aan het eind elkaar de armen weer om de schouders te kunnen slaan. De film van gister stond ook in dit teken: onze Italië-vakantiegroep zorgt al jaren voor elkaar en voor fijne avondjes, gisteren huurden we een filmzaal af voor ons privéfeestje. 

Gli anni più belli : de beste jaren. De film volgt drie vrienden die elkaar vanaf de toevallige ontmoeting op puberleeftijd altijd zijn blijven volgen en steunen. Maar ook: die elkaar in die jaren met de voorhoofden tegen elkaar aantrof, die schreeuwend en ruziënd de vriendschap opzegde om pas enkele jaren later weer eens met elkaar in gesprek te gaan. Het elastiek dient ver te worden uitgerekt, de vriendschapsbanden zijn elastisch maar niet onmetelijk. 



De drie vrienden hebben een verschillend karakter: Giulio is de ambitieuze en intelligente jongen die vast van plan is zijn armoedige komaf achter zich te laten. Riccardo is de creatieve en slonzige losbol die in alle sloten tegelijk loopt. Paolo is de kalme, de belezene, die door zijn ingetogen houding vaak aan alle kanten gepasseerd wordt. Ze toeren in de gezamenlijk aangeschafte auto, ze feesten met zijn vieren als Paolo de jonge en frisse Gemma ontmoet: die vierde pion zorgt niet voor verwijdering van elkaar, nee, Gemma wordt gewoon meegenomen in de jongensactiviteiten die ze toch al doen. 
Na de onbezorgde tienerjaren wordt het anders: er moet gewerkt worden, geld verdiend. Er komen gezinnen, relaties gaan aan en uit. Allemaal net echt, maar de vriendschap keert steeds terug. Totdat Giulio plots een verhouding krijgt met Gemma, die meer avontuur zoekt dan de kalme Paolo haar kan bieden. Uiteraard zorgt deze ongelukkige driehoeksverhouding voor spanning tussen de mannen: in plaats van een welkome aanvulling is Gemma de stoorzender geworden die hun rotsvaste vriendschapsbanden aan een test onderwerpt. Wie gaat er buigen, wie blijft koppig, wint het persoonlijk geluk of wint de vriendschap? Mooie jaren, beste jaren. 

Met : Pierfrancesco Favino,   Micaela Ramazotti, Kim Rossi Stuart, Claudio Santamaria , Alma Noce


zaterdag, september 12, 2020

Robin Hood- Otto Bathurst


Robin Hood op IMDb (5,3) 

Een beetje in stijl gebleven bij de vorige titel op dit blog, historisch drama. Niet alleen daarom keek ik het, ik vond de cast vooral interessant: Taron EltonJohn, Jamie Foxx, Jamie Dornan, Ben Mendelsohn en de verleidelijke Eve Hewson (dochter van). Dat kon best een andere invalshoek geven aan dit bekende sprookje. Uiteraard is dit verhaal vaker verfilmd , men moest dus van goede huize komen om er enige verrassing in te brengen. 

Die verrassing komt onder andere door de andere insteek van het verhaal: Robin, heer van Loxley, is op kruistocht gestuurd door de sheriff van Nottingham. Samen met een duurbetaald leger moet hij de Arabieren kerstenen (hier nog meer analogie met de vorige filmtitel op dit blog). Hij heeft zijn geliefde Marian beloofd heelhuids terug te keren en haar gevraagd op hem te wachten. Hij is een kundig krijger dus dat zit wel snor. Zijn grote hart speelt op: hij springt in de bres voor een Arabische jongen die door de brute Christenstrijders omgebracht dreigt te worden. Hij kan de dood van de jongen niet voorkomen maar wint daarmee wel de gunst van diens vader Yahya, de krijgsleider van de Arabieren. Loxley wordt verbannen van het krijgstoneel, op de boot gezet terug naar Engeland. 

Daar aangekomen ervaart hij dat daar is rondverteld dat hij is omgekomen in de strijd. Zijn kasteel is geplunderd en vervallen, niets is meer over van de eerdere rijkdom. Het blijkt dat de sheriff van Nottingham hier achter zit, die de bevolking afperst en uitbuit om maar geld voor de christenstrijd te fourneren. Het wordt tijd dat Robin daar iets tegen gaat doen: hij gaat, samen met de krijgsgevangen Yahya, ondergronds en begint overvallen tegen de geldtransporten van de sheriff. Want u weet: steal from the rich and give to the poor. 

Met: Taron Egerton, Eve Hewson, Jamie Foxx, Jamie Dornan, Ben Mendelsohn



vrijdag, september 11, 2020

Redbad - Roel Reiné


Redbad op IMDb (5,4) 

Ik ben niet vies van een potje geschiedenis, noch van historisch drama. Daarom heb ik tóch deze film aangezet, ondanks slechte kritieken. Welnu: historisch verantwoord is zo ongeveer het enige wat deze film is. De figuur heeft bestaan, de strijd is er geweest en de vorming van volken en steden is langs deze lijnen gelopen. Maar dan zijn we er ook wel. Geen moment voel je je in de spanningen getrokken, het maakt je eigenlijk niet uit wie welke slag wint want geen van de figuren wekt sympathie. Het is gewoon slecht. Jammer. Maar het is. 

8e eeuw, in het nootden van de lage landen. Redbad is de zoon van een Friese koning, wiens volk onder druk van de omgeving leeft. Aan de ene kant de knokkende Franken , aan de andere kant de kruistochten van katholieke avonturiers. De Friezen zijn heidenen en aanbidden de Noorse en Germaanse mythologie, daar willen Willibrordus en Bonifatius wat aan doen. Redbad's vader wordt vermoord door christen-milities en gek genoeg werkt dat tegen Redbad. Zijn stam gelooft dat hij ongeluk brengt, hij wordt aan de goden geofferd en vastgebonden op een vlot de zee op geduwd.
Maar hij overleeft, komt bij Deense stammen terecht en krijgt daar respectievelijk onderdak, werk , een vrouw en een kind. Die vrouw is de dochter van de plaatselijke stamleider , waardoor deze zich verplicht aan de strijd die Redbad in zijn thuisfront te voeren heeft. Niet alleen moet hij het vertrouwen van zijn eigen volk terugwinnen, hij moet ook aan de Franken én de christenen laten zien dat Friezen zich niet laten onderwerpen. Hierna : wapengekletter.



maandag, september 07, 2020

Hejter (aka The Hater) - Jan Komasa

Tomasz, rechtenstudent, wordt van de universiteit geschopt wegens plagiaat.  In eerste instantie verhult hij het voor zijn omgeving, hij focust zich op wraak. Hij is boos op de maatschappij en hij is vast van plan voor maatschappelijke onrust te zorgen. Alles, alles wil hij doen om maar indruk te maken op Gabi, de vrouw van zijn dromen. 
Die is aanvankelijk lauw en afstandelijk tegen hem maar raakt geïmponeerd wanneer ze ziet dat hij met zijn socialmedia-skills en zijn hackerskunsten contacten kan leggen en deuren kan openen. Tomasz raakt begeesterd en verwerft zich een baan op een dubieus PR-bureau dat zich richt op het vernietigen van reputaties. Tomasz heeft aanleg. 


Aanvankelijk richt hij zich op het kapotmaken van reputaties van vloggers en foodies, maar uiteindelijk gaat hij zich met politiek bemoeien: hij richt zich op het beschadigen van de reputatie van de burgemeesterskandidaat in zijn universiteitsstad. Deze coming man is toevallig een goede vriend van de ouders van Gabi, dus Tomasz begeeft zich op glad ijs. 
Wanneer het hem het contact kost met de familie en vooral met Gabi, besluit hij een dubbelrol te gaan spelen. Terwijl hij op het PR-bureau tégen de politicus werkt en daarvoor zelfs contacten legt met neo-nazi-organisaties, meldt hij zich aan als vrijwilliger bij de verkiezingscampagne van diezelfde politicus. Waarmee hij weer indruk maakt op de ouders van Gabi, die langzamerhand hun dochter weer proberen te bewegen tot voorzichtige contacten. Ondertussen gaat de ondermijningsactie ver, heel ver. Zover dat het Tomasz en alle mensen om zich heen in gevaar brengt.




Une Fille Facile (aka An Easy Girl) - Rebecca Zlotowski


Naima kijkt met grote bewondering naar haar nichtje. Naima zelf is 16, Frans-Arabisch en heeft enige moeite het luxe leven van haar woonplaats Cannes te leiden. Moeder slooft in een chique toeristenhotel, zijzelf heeft ambities in de theaterrichting maar weet dat het een lange weg is om dat te bereiken. Haar nichtje Sofia, zes jaar ouder, staat er veel makkelijker in. 


Sofia is een zonnekind, eentje die weet dat haar vrouwelijkheid een manier is om prijzige deuren te openen. Ze laat zich bewieroken in nachtclubs, ze accepteert alle traktaties en ze gaat daarin ver, heel ver. Voor Sofia is seks met de eigenaar van een luxe zeiljacht een vanzelfsprekende vergoeding voor een avond kosteloos uitgaan, eten en drinken. 
De nichtjes belanden op een boot van 2 mannen die dubbel zo oud zijn als zijzelf. Al snel scheiden zich de geesten: de dames laten zich trakteren maar Naima kijkt met grote ogen naar het gemak waarmee haar nichtje allerlei grenzen overschrijdt. Ze behoudt haar eerzaamheid en slaapt op de bank. 
Een week van etentjes, vaartochtjes en uitstapjes volgt en langzaam ziet Naima de voordelen van een leven in weelde in. Maar ze twijfelt of ze daarvoor al haar plannen (audities, stages en zelfs een respectvolle omgang met haar moeder) opzij moet zetten. Haar moreel schuift, maar hoelang kan dat doorgaan? 





zondag, september 06, 2020

Misbehaviour - Philippa Lowthorpe


Misbehaviour op IMDb (6,1) 

Mijn vrees werd bewaarheid. Soms ga je naar een film toe waarbij je vooraf benieuwd bent of men er wel alles uit haalt. Dit is er zo een: een razend interessant, waargebeurd, verhaal dat vele malen scherper en prikkelender is dan de uitwerking ervan. Met enige teleurstelling verliet ik de zaal: hier had meer in gezeten. 

1970. De Vietnam-oorlog is nog gaande en de jaren 50-spruitjesmentaliteit van "father knows best" heerst nog steeds in vele gezinnen en maatschappijen. De wereld is masculien , het patriarchaat is gevestigd. Maar dan. 
De seksuele revolutie ontspint en daarmee ook de bevrijding van de vrouw. Niet langer hoeven vrouwen de volgzame poppetjes te zijn die mooi mogen zijn en het eten mogen klaarmaken. Vrouwen willen óók studeren, vrouwen willen óók een carrière. Naast de battle of the sexes woedt er ook een battle of the races: onderdrukte zwarte bevolkingsgroepen staan steeds meer op tegen de blanke overheersing. 
Al geruime tijd is de jaarlijkse Miss World-verkiezing een internationale kijkcijferhit, een event van de eerste orde. In 1970 wordt de verkiezing in London gehouden, de grote vis Bob Hope (een destijds wereldberoemd acteur en showman) is gestrikt als presentator. Radicale vrouwengroepen zijn van plan te gaan demonstreren tegen de vleeskeuring die Miss World in hun ogen is. Eerst nog in het geheim maar langzamerhand steeds openlijker spreekt men zich uit.
Sally Alexander is een jonge moeder die haar welbespraaktheid inzet voor de beweging. Ze combineert dit met het moederschap en het volgen van een geschiedenisstudie, ze zit tussen twee vuren. Door de radicalinski's wordt ze gezien als burgerlijk, terwijl haar thuisfront haar verwijt dat ze zich meer met dat thuisfront zou moeten bezighouden. 


Anti-apartheidsactivisten bestoken ondertussen de MissWorld-organisatie met kritiek over de vertegenwoordiging van "zwarte" landen door "witte" misses. Onder dreiging van protesten en slechte publiciteit zwicht de organisatie en laat het apartheidsland Zuid-Afrika twéé missen afvaardigen: een blanke Miss Zuid-Afrika en een zwarte Miss Afrika-Zuid. Ook miss Grenada is een donkere dame, die blij is haar kansarme omgeving al dan niet tijdelijk te kunnen ontvluchten. 
Meerdere krachten en richtingen botsen hier: voor de missen is dit een carrièrekans en voor sommigen zelfs een vlucht uit de armoe en het onrecht. De gelijkheid van ras zet sommige naties aan tot verzet. En de mannen, het patriarchaat, zien hoofdschuddend aan hoe hun zekerheden over de rol van de vrouw op hun grondvesten staan te schudden. Kom, we zetten de tv aan: Miss World - verkiezing is er op vanavond. 



I'm thinking of Ending Things- Charlie Kaufman



Nou, vooruit: ze gaat met hem mee. Omdat hij het zo graag wil. Ze stapt bij Jake in de auto voor een lange rit: ze rijden naar het platteland alwaar ze zijn ouders gaat ontmoeten. Het sneeuwt behoorlijk, ze heeft de volgende dag afspraken dus Jake moet beloven dat ze 's avonds nog wel terug gaan.  
Onderweg spookt er steeds maar één gedachte door haar hoofd: ik moet er mee stoppen. Wat dat precies is, weten we niet precies. En ik zou u een knappe filmkijker vinden als u het aan het einde van de film wel weet. 


Vanaf het moment dat ze in de auto stappen ontspinnen zich gesprekken die de kijker doen twijfelen of het over de twee hoofdpersonen dan wel over zijn ouders gaat. Vooral het begrip "tijd" gaat overheersen: hebben ze het nu over vanavond of speelt dit in het verleden dan wel de toekomst? 
Het wordt alleen nog maar vreemder wanneer ze bij het ouderlijk huis van Jake belanden. Het is duidelijk het huis van zijn jeugd, het vreemde gedrag van zijn ouders verklaart ook wel een beetje het aparte en daarmee charmante van Jake's gedrag. Maar wat is haar rol hierin? En wat is die van de ouders? 

Een sterk vervreemdende film die - ik zeg het eerlijk - voor mij veel te lang duurde. Vaagheid en gekunsteldheid alom. Niet mijn ding. 

Met : Jessie Buckley , Jesse Plemons, Toni Colette , David Thewlis




Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...