La Quietud (aka The Quietude) - Pablo Trapero

La Quietud op IMDb (6,2)
 La Quietud op Moviemeter (2,87)

Jaja. De stilte. Allesbehalve dat in deze boordevolle film, die vele prachtige elementen bevat maar die echt hard werken is voor de kijker. Bloedbanden, zorgen voor elkaar, politiek, erfenissen, seksualiteit, overspel, verwaarlozing, ongelukken en emoties: het zit er allemaal in, maak je borst maar nat.

Mia begeleidt haar vader, een bejaarde advocaat, naar zijn afspraak bij de notaris. Het gesprek aldaar zal testamentair zijn: er moeten besluiten worden genomen over de nalatenschap, met name over het prachtige landgoed "La Quietud" dat in het bezit van de familie is. Het gesprek grijpt papa dermate aan dat hij het benauwd krijgt waarop een beroerte volgt.

Deze tragische gebeurtenis is aanleiding voor Mia's zuster Eugenia om direct vanuit Parijs over te komen om bij de familie te zijn. Hoewel de zussen het zeer goed met elkaar kunnen vinden en zeer intiem met elkaar omgaan, blijkt  Eugenia in alles de lievelingsdochter van mama te zijn. Pas later in de film krijgen we daarvan de redenen te horen, redenen die zowel het gedrag van moeder als van dochter Mia verklaren.

Terwijl papa buiten bewustzijn op bed ligt, spelen zich in het huis diverse spins af: Eugenia maakt haar moeder blij door te vertellen dat ze zwanger is, maar laat zichzelf daarin niet tegen te houden vreemd te gaan met de zakenpartner van paps. Zusje Mia ondertussen haalr Eugenia's man van het vliegveld om vervolgens direct met hem van bil te gaan in de parkeergarage. Ondertussen stelt moeder alles in het werk om iedereen te overtuigen van het beëindigen van papa's lijden, waarvoor ze ook haar redenen blijkt te hebben.

Het is een cocktail van leugens, geheimen en wonderlijke family values. Boeiend, doch vermoeiend.

Met : Martina Gusman, Bérénice Bejo, Graciela Borges, Edgar Ramirez, Joaquin Furriel 

FIN - song : Mon Laferte - Amor Completo

Undir Trénu (aka Under the tree) - Hafstein Gunnar Sigursson

Under the tree op IMDb (6,8)
 Under the tree op Moviemeter (3,25)

Het was dat ik weer veel trek had in een Scandinavische film had, anders had ik deze niet aangeklikt. Om er - niet voor het eerst deze maand- achter te komen dat ik de film al had gezien. Toch maar uitgekeken, want het is een ontspannen zondagavond.

Mijn recensie van 4 jaar geleden: 

https://begt.blogspot.com/2019/04/under-tree-undir-trenu-hafstein-gunnar.html

BEGT: Under the tree (Undir trénu) - Hafstein Gunnar Sigurosson

The Miracle Club - Thaddeus O'Sullivan

The Miracle Club op IMDb (6,3)
 The Miracle Club op Moviemetter (2,94)

Lekkere feelgood met een stevig dramatisch randje. Ons gebracht door een stevig setje ervaren acteurs, die met zichtbaar plezier hun onverenigbare karakters op elkaar loslaten. Linney, Bates en uiteraard Smith moeten het fijn gehad hebben op de set, het is aan de film af te zien. 

Dat ervaren we aanvankelijk nog niet: Chrissie - middelbare leeftijd - keert naar haar dorp terug om de begrafenis van haar moeder bij te wonen. Ze is overduidelijk lang weggeweest en had daar ook overduidelijk haar redenen voor. De wake voor haar moeder is stil, er is niemand. Dat is best gek want haar moeder was geliefd en had goede vriendinnen. 

Die blijken allemaal elders in het dorp te zijn: er is die avond een contest in het dorp waarbij de winnaars een ticket kunnen krijgen voor een geplande bedevaartreis naar Lourdes. Als Chrissie daar de zaal binnenstapt, zijn de blikken van deelnemers en bezoekers veelzeggend. Helemaal op spanning komt het dorp als Chrissie ook gewoon in de Lourdes-bus stapt, het door haar moeder aangeschafte ticket in de hand. Terwijl meerdere reizigers een eigen goede reden hebben om in Lourdes op zoek te gaan naar een wonder, is Chrissie op zoek naar vergeving, de reden van haar vertrek destijds moet maar een keer op tafel. 

Met : Laura Linney, Maggie Smith, Kathy Bates, Agnes o'Casey, Stephen Rea, Mark o'Halloran 

FIN - song : Edmund Butt- I missed you

Passengers - Rodrigo Garcia

Passengers op IMDb (5,8)
 Passengers op Moviemeter (2,84)

Niet te verwarren met de gelijkname sciencefictionfilm van enkele jaren later en eigenlijk ook niet van dat kaliber. Wel zaten er net zo veel ongeloofwaardige elementen in, waardoor - ik moet het toegeven - ik aan het einde wel verrast werd door de plottwist. En dat is natuurlijk een pré, het pleit voor deze verder niet heel bijzondere film. 

Psychiater Claire wordt vanwege haar specialisme "rouwverwerking" ingeschakeld na een groot vliegtuigongeluk. Het is haar taak om de inzittenden te behoeden voor een trauma, hetgeen ze middels groepsgesprekken aangaat. Uit die gesprekken trekt Claire de conclusie dat er iets anders is gebeurd dan de officiële lezing van de vliegmaatschappij vertelt. Hoewel waarheidsvinding niet haar taak is, gaat Claire zich hier toch stukje bij beetje mee bezig houden.

Een van de cliënten vergt daarbij speciale aandacht: Eric lijkt in het geheel geen last te hebben van het ongeluk, sterker nog: hij staat plots euforisch in het leven omdat hij blijkbaar het geluk heeft gehad het te kunnen navertellen. Hoewel Claire moeizaam tot hem doordringt omdat hij helemaal geen behandeling wenst, pelt ze langzaam toch het beschermingslaagje van hem af. Dat gaat niet zonder risico: hun contact wordt steeds inniger, veel inniger dan haar beroepsethiek toe laat. 
Samen met Eric ontrafelt Claire stukje bij beetje het échte verhaal, althans : het verhaal van de passagiers dat het verhaal van vliegmaatschappij en verzekeraars tegenspreekt. Op naar het conflict.

Met: Anne Hathaway, Patrick Wilson, David Morse, Andre Braugher, Dianne Wiest

Mrs. Lowry & Son - Adrian Noble

Mrs. Lowry & Son op IMDb (6,7)
 Mrs. Lowry & Son op Moviemeter (3,25)

Arthouse in optima forma, die zich grotendeels afspeelt in één ruimte, de slaapkamer van Laurence Lowry's moeder. De film komt dus aan op acteerkunst en daar kun je deze twee mastodonten van het Britse theater- en filmwezen wel voor aan laten rukken. Weinig anderen kunnen zo'n prachtige vastberaden twijfelaar (ja, dat bestaat) neerzetten zo als Timothy Spall dat doet. Fascinerend.

Waar de film om draait: Lowry heeft een bedlegerige bejaarde moeder waar hij voor zorgt. Zij is er nogal uitgesproken in dat ze geen hoge pet van haar zoon op heeft. Zijn zorg is wel ok, maar hij kan maar geen vrouw vinden en dat gedoe met dat schilderen dat hij op zolder doet, dat lijkt natuurlijk nergens naar. Ze klaagt over haar woonsituatie, dat ze in een arme wijk is beland nadat haar sukkel van een echtgenoot er met de pet naar gooide waardoor ze hun sjieke woning moesten verlaten. 

Lowry is een bedeesde man en hij schroomt dan ook zijn moeder te vertellen dat hij een brief heeft ontvangen van een galeriehouder die geïnteresseerd is in zijn werk. En als hij dat dan doet, heeft hij er direct spijt van: moeder overtuigt hem dat hij dat gepruts niet verkocht gaat krijgen, hij moet dat ene leuke schilderij met die bootjes laten zien. Figuratief en romantisch, dat werkt veel beter dan het schimmige, welhaast abstracte werk dat hij doorgaans maakt. En dan, dan komt er plots ook interesse van de enige stijlvolle dame in de straat, diegene waar mama de hele tijd ten voorbeeld voor haar zoon op wijst.
Een biografische film over een triest en dramatisch leven. Althans: zo zien wij het. Lowry heeft zich daar zelf heel anders over uitgelaten. 

FIN - song : Craig Armstrong - The Lowry Museum

Irrational Man - Woody Allen

Irrational man op IMdb (6,6)
 Irrational Man op Moviemeter (3,12)

Dat je al best een eind in de film zit als je bedenkt dat je hem inderdaad wél gezien hebt en niet je herinneringen louter uit recensies hebt gehaald. Wellicht komt dat doordat het een dermate typische Woody Allen-film is dat de dialogen je weliswaar nieuw voorkomen maar dat langzamerhand het plot je opnieuw begint te  dagen. Geeft niks, ik zat voor de 2e keer deze week naar Joaquin Phoenix te kijken, ik was vast afgeleid.

Mijn recensie van destijds: https://begt.blogspot.com/search?q=irrational

FIN - song : Ramsey Lewis Trio - The In Crowd

Pixie - Barnaby Thompson

Pixie op IMDb (5,9)
 Pixie op Moviemeter (2,59)

Meteen toegeven: als de filmtitel me niet zo aan een mijn geliefde bandjes had doen denken, had ik m wellicht nooit aangeklikt. Toch gedaan. Welnu, een behoorlijk amateuristisch maar desondanks vermakelijke combi van roadmovie en misdaadfilm. Er gebeurt zo veel en de settings veranderen dermate vaak dat ik hoop dat ik het enigszins overzichtelijk kan weergeven.

Twee niet al te ervaren criminelen overvallen een pastorie waarvan zij de informatie hebben dat er drugs verhandeld worden. Blijkt zo te zijn, de vier aanwezige boordjes blijken uiteindelijk zelfs gewapend. Maar ze overleven het niet: de twee overvallers gaan er vandoor maar krijgen nog in de auto mot omdat de een de ander verdenkt van het schaken van zijn vriendin. Blijkt zo te zijn, de op dat moment laatst overgeblevene gaat er met de buit vandoor en spoedt zich naar de woning van Pixie, zijn ex.

Daar aangekomen blijken op dat moment twee adspirant-misdadigers mee te dingen naar de gunsten van zijn vriendin. Zij brengt hoofden en harten van veel lokale mannen op hol, deze twee kunnen daar wel bij. Als deze heren haar boze ex-minnaar bij de deur aantreffen, proberen ze hem uit de weg te ruimen. Wat overblijft: twee amateurmisdadigers, een onbetrouwbare schoonheid die driedubbel- en overspel speelt, haar stiefvader die een misdaadclan bestiert, een regionale priester die boos is op het opbreken van zijn drugsimperium. Gooi dit alles in een cocktail, stop het in de auto en laat iedereen op iedereen jagen (in wat voor vorm dan ook).

Met : Olivia Cooke, Rory Fleck Burne, Chris Walley, Ben Hardy, Colm Meaney, Alec Baldwin, Daryl McCormack

FIN - song : Marlena Shaw- California Soul

Napoleon - Ridley Scott

Napoleon op IMDb (6,8)

Napoleon op Moviemeter (3,20)

Het lukte mij niet om goed in de film te komen, terwijl ik daar toch 3,5 uur de tijd voor had. Mij werd niet geheel duidelijk wat Ridley Scott met deze film voor ogen had: uiteraard is Napoleon een van de interessantste figuren uit de wereldgeschiedenis, maar Scott lijkt niet te kunnen kiezen tussen de bekendere kant van de kleine keizer (namelijk die van briljant strateeg) en de minder geweten kant (die van gekwetste minnaar in een veeleisende relatie). Het maakte dat ik afwisseld voor de ene kant niet de interesse kon opbrengen omdat ik meer van de andere kant wilde weten. Maar dan nog: het blijft geschiedenis en dat wordt dan ook regelmatig groots weergegeven en dito geacteerd (zowel Phoenix als Kirby leveren hoog kwalitatief werk af). 

Frankrijk, einde 18e eeuw. Terwijl het land herstelt van de bloederige jaren van de revolutie komt gestaag een Corsicaanse legerleider naar voren die met uitgekiende strategieën de ene na de andere slag voor zich weet te winnen. Zijn carrière sprint dan ook van kapitein naar generaal naar machthebber, een groeispurt die er uiteindelijk toe leidt dat meneer Bonaparte zichzelf tot keizer kroont. Politieke tegenstanders worden moeiteloos uit de weg geruimd, Napoleon duldt niemand op zijn pad van heerschappij.

Niemand, nou ja toch wel: hij heeft de schone courtisane Josephine ontmoet, Zij wijdt hem min of meer in in het liefdesleven, een geste waarvoor Napoleon zijn leven lang zijn dankbaarheid zal tonen. Sterker nog: wanneer hij in Egypte een robbertje aan het knokken is met de Engelsen (met oa een potsierlijke scene rondom de pyramides als gevolg), duikt  Josephine ondertussen het bed in met haar minnaar. Nappie keert versneld terug en botviert zijn gekwetste gevoelens op zijn vrouw. Ze bijt echter meer van zich af dan hem lief is: ze werpt hem voor de voeten dat hij helemaal niets is zonder haar. Al die smachtende brieven, al die aandacht: ze tonen een grote afhankelijkheid in die onaantastbare man. Napoleon vergeeft en richt zich op het voortbestaan van zijn grote rol: er moet een erfgenaam komen, koste wat kost. Josephine moet aan de bak, maar het wordt lastig gemaakt doordat haar man steeds maar op wereldtournee gaat: veldslagen in Oostenrijk, barre tochten met wisselend succes in Rusland en uiteindelijk een meesterproef van strategie rond het Belgische Waterloo. Lukt het hem om zich op de strijd te concentreren of spelen de perikelen van het echtelijk bed te zeer door zijn hoofd? Hij komt geen steek (!) verder zo.

Met : Joaquin Phoenix, Vanessa Kirby, Ben Miles, Rupert Everett, Paul Rhys, Matthew Needham

FIN - song : Martin Phipps - Napoleon's piano 

Champions - Bobby Farrelly

Champions op IMDb (6,8)
 Champions op Moviemeter (2,92)

Werkelijk alle clichés komen te voorschijn in deze film, maar toch he: we hebben ons uitstekend vermaakt met deze goedbedoelende film. Hoofdrolspeler Woody Harrelson had er overduidelijk zin in: hij produceerde en speelde niet alleen, ook komt hij in de aftiteling nog een keer verrassend naar voren. Prima uurtjes vermaak derhalve.

Markus Markovich is een ambitieuze NBA-basketbalcach. Wellicht een beetje té ambitieus want wanneer de hoofdcoach opnieuw niet naar zijn adviezen luistert, slaat hij door en duwt - in het zicht van alle tv-camera's - de man omver. Ontslag! Maar dat is nog niet het einde van alle ellende: Markus bedrinkt zich hierna in de kroeg en stapt - stomstomstom- daarna in de auto. Ongeluk! Taakstraf!

Juist die taakstraf blijkt de wending te zijn die Markus' leven gaat veranderen. Hij moet 90 dagen lang een basketbalteam gaan trainen dat volledig bestaat uit verstandelijk gehandicapte spelers. Dat is best een straf voor de man die zichzelf geschikt acht voor het allerhoogste ambt in zijn sport en die nu een groep onkundige maar superlieve jongemannen de basisbeginselen -en technieken moet bijbrengen. 

U weet zelf vast wel welke sportieve kant dit op gaat, het is fijn om de karakterontwikkeling van de spelers te zien. En voor Markus is het fijn dat de zus van een van zijn pupillen best een interessante vrouw is.

Met : Woody Harrelson, Kaitlin Olson, Ernie Hudson, Kevin Iannucci

FIN - song : Chumbawamba -Tubthumping

Das Lehrerzimmer (aka The Teacher's lounge) - Ilker Catak

Das Lehrerzimmer op IMDb (7,6)
 Das Lehrerzimmer op Moviemeter (3,40)

Mijn vrouw had enkele bedenkingen over de uitwerking maar ik ben wel overtuigd: de Duitse inzending voor de Oscar zou wat mij betreft een kanshebber zijn. Sterke film met een aantal opmerkelijke keuzes van zowel de regisseur als de hoofdrolspeelster. Boeit van begin tot eind. 

Ze pakt het gedegen aan, die Carla Nowak. Met een aantal ouderwetse trucjes probeert ze haar leerlingen geïnteresseerd te houden voor het lastige wiskundevak. Ze is vastberaden en boordevol goede bedoelingen, iets wat haar collega's in de lerarenkamer enigszins aarzelend proberen te accepteren. 

Haar betrokkenheid bij de leerlingen wordt getest op het moment dat er een melding komt van diefstal op school, een jongen uit haar klas wordt verdacht en op een nogal indringende manier bij het schoolbestuur op het matje wordt geroepen. De jongen blijkt onschuldig maar de toon is gezet: de klas staat op scherp, het lerarenteam dito en deze geest gaat niet zomaar terug in de fles.

Wat daarbij niet helpt, is dat Carla een collega de spaarpot naast de koffiemachine ondersteboven ziet houden. Het geeft haar een andere kijk op haar team, deze trigger zet haar aan tot een behoorlijk foute stap: ze laat haar jasje met portemonnee hangen in de lerarenkamer, maar zet daarbij wel de camera van haar laptop aan.

Dat laatste is not done maar wat ze erop ziet, is dat evenmin. Ze stapt ermee naar de directeur, hetgeen verstrekkende gevolgen heeft. Voor iedereen in het schoolgebouw.

Heel knap hoe hoofdrolspeelter Leonie Benesch beurtelings irritant en sympathiek overkomt: als kijker snap je haar overwegingen maar je zou haar er tegelijkertijd voor willen behoeden.

Met: Leonie Benesch, Leonard Stettnitsch, Eva Löbau, Michael Klammer

FIN - song : Royal Philharmonic Orchestra- Overture to A midsummer night's dream

Greta (aka The Widow) - Neil Jordan

Greta op IMDb (6,0)
 Greta op Moviemeter (3,07)

Tamelijk doorsnee thriller, al moet ik toegeven dat beide hoofdrolspeelsters zich behoorlijk van hun taak kwijten. Isabelle Huppert schmiert en zuigt, terwijl Chloë Grace Moretz een mooie transformatie ondergaat in deze film.

Moretz speelt de frisse Frances McCullen, werkzaam in een kwaliteitsrestaurant en dienstbaar en vriendelijk van karakter. Op een dag vindt Frances na haar dienst een achtergelaten damestas in de metro. Ze kijkt nog om zich heen maar ziet niemand die de eigenaar zou kunnen zijn. Ze probeert het in te leveren bij Gevonden Voorwerpen maar daar is de service zo belabberd dat ze besluit het zelf te proberen: aan de hand van een van de pasjes in de tas achterhaalt ze de verblijfplaats van de eigenaar, ze gaat de tas zelf terugbrengen, dit geheel tegen het advies van haar roommate Erica, die adviseert om de tas naar de politie te brengen.

De eigenaar blijkt Greta Hideg, een oudere dame te zijn die heel vriendelijk meldt hoe verstrooid ze is en hoe fijn ze het vindt dat een jonge vriendelijke vrouw bij haar langskomt. Ze verklaart erg eenzaam te zijn nu ze als weduwe in dat grote huis alleen leeft, haar dochter ver weg wonend in Parijs. Frances heeft een beetje medelijden met haar en besluit een koffieafspraak met de dame te maken, ze wil best een "bezoekbuddy" zijn voor deze vriendelijke dame. Dat gaat natuurlijk goed zolang het goed gaat: als Frances op een gegeven moment werkverplichtingen voor laat gaan op de afspraken met Greta begint deze met bellen, maar al snel gaat dit over in stalkinggedrag. Frances komt in de knel, de oude oma verliest met rasse schreden haar vriendelijkheid. 

Met : Isabelle Huppert, Chloë Grace Moretz, Maika Monroe, Stephen Rea

FIN - song : Arthur Rubinstein - Liebestraum No. 3 (Franz Liszt)

La Mif (aka The Fam) - Fred Baillif

La Mif op IMDb (7,0)
 La Mif op Moviemeter (2,86)

Moedeloos word je ervan, de deplorabele stand van de jeugdzorg. Natuurlijk weten we een en ander al lang maar het is toch elke keer weer schrijnend als je er een inkijkje in krijgt. Nare gevoelens waren dan ook wat ik overhield van deze toch goedbedoelende film, die niet alleen de radicale kant van agressieve en rebelse tienermeisjes laat zien maar die ook toont hoe zeer de begeleiding gebukt gaat onder regelgeving, uitzichtloosheid en het vele geweld in de instelling. Dat geweld is gelukkig voornamelijk verbaal, maar klappen en vechten zijn simpelweg niet te vermijden. Probeer je dan maar eens goed te houden.

In deze film stappen we een Zwitsers/Franse opvang binnen, waar een stevig incident alles en iedereen binnen de instelling op scherp zet. Hoewel de leiding de bewoners het recht op seksualiteit niet ontzegt, gaat Audrey (17 jaar) behoorlijk te ver als ze een jongen van 14 overhaalt tot gemeenschap. Zij zelf zit niet in de strafbare leeftijd, maar die jongen wel. De instelling is in rep en roer omdat het nu lijkt alsof zij het gefaciliteerd hebben en er zichdaarmee strafbare feiten binnen de muren voordoen. Maatregelen! En wel nu!

Men besluit verder te gaan als meisjes-instelling, de jongens moeten eruit. Een schijnoplossing, zo blijkt, want de onderlinge culturele en morele verschillen zorgen voor spanningen binnen de bewonersgroep, terwijl de directrice zich zo veel en zo vaak moet verantwoorden bij het bestuur en binnen het team dat ze het niet lang meer lijkt te trekken. Eén grote explosieve cocktail, deze vorm van jeugdzorg.

Met: Anais Uldry, Claudia Grob, Kassia da Costa, Joyce Esther Ndayisenga

The Albanian Virgin - Bujar Alimani

The Albanian Virgin op IMDb (7,5)
 The Albanian Virgin op Moviemeter (3,89)

Eerder deze maand werd deze film verkozen tot publieksfavoriet op ons lokale filmfestival, de Hoornse Filmdagen. Terecht dat de bezoekers een hoge waardering gaven voor deze volbloed arthouse-film, die een mooie brug probeert te slaan tussen vrouwenstrijd, tradities en onbereikbare liefde. Dit alles vervat in prachtige beelden, de film laat zich het best op groot doek bekijken. 

Al vroeg in haar leven ervaart Luana dat het oneerlijk verdeeld is in het leven. Ze groeit op in de jaren 50 in Albanië, op dat moment onder dictatoriaal bewind. Religie is in de ban gedaan door communistisch dictator Hoxha maar het gebied waar zij woont leeft desondanks nog volgens de strenge regels van de Kanun, hun variant op traditioneel-christelijke waarden. 

Onder die "waarden" zit de afspraak dat haar vader een geschikte huwelijkspartner voor haar vindt, zelf heeft ze daar niets over te zeggen. De man die pappie uitkiest, de knappe maar onuitstaanbare Flammur, is echter niet de man die zij zelf wenst. Zelf ziet ze veel meer in de vriendelijke Agim, een armlastige jongen uit het dorp die haar verhalen vertelt en zelfs leert lezen. 

Hoe dichter zij bij de huwbare leeftijd komt, hoe groter haar verzet. Aanvankelijk innerlijk en stiekem, maar steeds openlijker probeert zij haar vader te overtuigen dat ze niet geeft om de rijkdom van haar aanstaande schoonfamilie en dat ze wil kiezen voor liefde en cultuur. Ze gaat daarin echter niet te ver omdat ze ook haar familie niet te schande wil maken. Het onvermijdelijke moment breekt aan dat ze opgehaald wordt door de vertegenwoordiging van haar nieuwe familie. Ter plekke ervaart haar vader dat hij de verkeerde keuze voor zijn dochter heeft gemaakt en dat een bloedvete tussen de beide families onvermijdelijk is.

Met: Rina Krasniqi, Mimoza Azemi, Alban Ukaj, Igli Zarka

A Man Called Otto - Marc Forster

A Man Called Otto op IMDb (7,5)
 A Man Called Otto op Moviemeter (3,47)

Heb er even tegenaan gehikt om deze te kijken, maar heb er achteraf geen spijt van. Heb me goed vermaakt met deze remake, die weliswaar een duidelijk andere sfeer heeft dan de originele boekverfilming maar die toch geloofwaardig overkomt. 

Otto is moe. Levensmoe, zo blijkt. Na het overlijden van zijn vrouw kan hij zijn draai niet meer vinden: de reorganisatie op zijn werk pakt niet goed uit en de veranderingen in zijn woonwijk maken hem boos en recalcitrant. Iedereen kan een sneer verwachten als hij niet goed parkeert, als hij gereedschappen wil lenen of als hij andere dingen niet netjes binnen de lijnen kleurt. Otto kan het allemaal niet handlen en wil uit het leven stappen om op die manier weer met zijn vrouw herenigd te zijn.

Op licht komische wijze ervaren we dat zijn onhandige zelfmoordpogingen steeds mislukken en dat hij ondertussen op steeds contactueler voet komt te staan met zijn buren: de nieuwe overburen verstrekken hem eten en willen hem op de kinderen laten passen. De fitnessbuurman wil dat hij bij hem komt eten, het oudere buurtstel wil dat hij de ontstane ruzie bijlegt en weer normaal in contact treedt. Otto wil niet, maar u weet vast wel hoe dit gaat lopen. 

Met : Tom Hanks, Mariana Trevino, Rachel Keller, Cameron Britton, 

FIN - song : Rita Wilson - Till you're home

Nyad - Jimmy Chin/ Elizabeth Chai Vadarhelyi

Nyad op IMDb (7,1)
 Nyad op Moviemeter (3,12)

Prettige biopic dit, vooral dankzij een uitstekend op dreef zijnde trio hoofdrolspelers. Drie ervaren acteurs die je niet hoef te vertellen hoe je volstrekt doorgeslagen types toch op een menselijke manier kunt doorzetten, waarbij ze steeds de goede balans vinden tussen menselijke karaktertrekken en obsessieve prestatiedrang. 

Diana Nyad heeft het eerder geprobeerd, maar toen was ze nog in de kracht van haar leven. Nu ze 60 geworden is en "alles steeds maar minder wordt" komt het aloude plan weer bovendrijven: ze wil een solo-zwemtocht gaan doen van Cuba naar Florida. Meer dan 100 zeemijlen is de afstand, dat betekent sowieso al dat je ongeveer 2,5 dag (en dus ook nacht) in het water actief bent. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de gevaren: opzwellende lichaamsdelen, verrotte schouders en te veel binnenslikkend zeewater als fysieke risico's en storm, stromingen en dodelijke zeedieren als externe risicofactoren.

Nyad is er volstrekt helder over: als ze het nu niet probeert, zal ze zichzelf nooit meer in de spiegel kunnen aankijken en krijgt ze nooit de demonen uit haar hoofd. Ze overtuigt haar intieme vriendin Bonnie Stoll om haar bij te staan, ze moet haar coach zijn tijdens deze gevaarlijke tocht. Uiteraard twijfelt Bonnie,, niet alleen omdat het hier om haar partner en vriendin gaat maar ook omdat ze vreest voor het zelfdestructieve karakter van Nyad. Bonnie weet niet of ze Diana tijdig tot de orde kan roepen als die kritieke breekpunten gaat bereiken. 

De dwingende persoonlijkheid van Nyad doet haar zwichten, ze zal als coach fungeren. Er wordt een passende en nautisch ervaren schipper bij gezocht (mooie rol van Rhys Ifans) en een klein begeleidingsteam geformeerd. Ze gaan het aan, ze trekken naar Havana. Gunstige weersomstandigheden afwachten en gaan. Drie achtereenvolgende pogingen mislukken, soms pas na anderhalve dag in het water. Er komt spanning op het team te staan: moet Nyad niet tegen zichzelf in bescherming worden genomen? Strandt dit project in goede bedoelingen maar met wijze besluiten?

Met: Annette Bening, Jodie Foster, Rhys Ifans

FIN - song : Alexandre Desplat- Florida

The Killer - David Fincher

The Killer op IMDb (7,1)
 The Killer op Moviemeter (3,44)

De spanning opbouwen, dat kan ie wel. David Fincher slaagt er opnieuw in om een gelaagde thriller af te leveren waarbij de actie niet per se de kern is waar alles om draait. We duiken veel meer in het brein van de hoofdrolspeler (een ijzig berekenende rol van Michael Fassbender).

Ergens in zijn leven is het misgegaan. Ergens moet ie de aansluiting met de mensheid zijn kwijtgeraakt, waardoor hij op mechanische wijze zijn werk kan uitvoeren. Geef hem een opdracht en hij voert hem - grondig voorbereid- uit. Observeren, wachten, geen afleiding toestaan en volledige focus op het moment: The Killer uit ons verhaal is de gedroomde partij voor obscure opdrachtgevers: voor hen "ruimt hij mensen op" die er op een of andere manier voor die opdrachtgever niet horen te zijn. We krijgen van Fincher niet de kans om te achterhalen of het daadwerkelijk slechte mensen zijn die door de huurmoordenaar vermoord worden, het gaat gewoon om werk. Net zo min krijgen we de kans om te achterhalen of The Killer zelf eigenlijk een slecht mens is. Hij doet zijn werk en hij kan dat doen omdat hij - naar eigen zeggen - "nergens een fuck om geeft." Nergens?

Nee, dat blijkt te ruim gerekend. Nadat The Killer een opdracht verprutst heeft en de verkeerde persoon tot slachtoffer maakte, ervaart hij de ware macht van zijn werkgever. Die blijkt zijn partner het ziekenhuis in gewerkt te hebben, ze heeft het ternauwernood overleefd. The Killer weet dat zij niet het uiteindelijke doelwit was, maar zweert zichzelf wraak te nemen. Hij legt een lang pad af: via zijn eigen financier komt hij achter de namen van degenen die zijn huis belaagden en hij jaagt ze na, tot in alle uithoeken van het land. Want hij geeft wel degelijk een fuck.
Extra shoutout naar de muziekkeuze van Fincher, want waar ik ook keek: overal was muziek van mijn oude helden van The Smiths bij! Heerlijk..

Met : Michael Fassbender., Tilda Swinton, Charles Parnell

FIN - song : The Smiths - There is a light that never goes out

The November Man - Roger Donaldson

The November Man op IMDb (6,3)
 The November Man op Moviemeter (3,02)

Het lukt mijn vrouw altijd wonderwel om er op bankhang-filmavondjes haar favoriete actieheld (of gewoon: mooie man. Of in haar woorden: de meest charmante acteur op deze wereld) er tussendoor te drukken. Zo schoven wij opnieuw aan bij een Pierce Brosnan-film, u kunt raden wie er blij op de bank zat. En ik doe lekker mee hoor, ik kan 's man tongue-in-cheek humor altijd wel waarderen. Dat heeft ie na zijn James Bond-reeks nog best lang volgehouden.

The November Man. Als die langs geweest is, leeft er niets meer. Peter Devereaux verdiende deze bijnaam na zijn jarenlange ondergrondse dienstverlening voor de CIA. Talloze operaties vakkundig geleid, mensen opgeleid met wisselend succes maar nu officieel met pensioen, relaxend aan het meer van Lausanne. Dat had ie gedroomd.

Zijn oude geliefde Natalia blijkt in Rusland in een lastig parket te zijn beland. Ze heeft belastend materiaal over de presidentskandidaat Arkady Federov in haar bezit. Dat materiaal is zo brisant dat het levensbedreigend is om er over te praten, het is dus zaak dat Devereaux haar over de grens weet te helpen. Dat lijkt even te lukken: hij weet haar weg te smokkelen uit de Doema maar een sluipschutter zit een succesrijk vervolg in de weg. Zij overlijdt maar weet met haar laatste woorden nog net Devereaux te informeren bij wie hij de rest van de kennis moet halen. 

Peter weet dat zijn geliefde vermoord is door zijn oud-collega's en zweert wraak. Hij raakt in contact met hulpverlener Alice, die hem de weg moet leiden naar de informante. Een riskante route want de CIA zit hem op de hielen, zijn oud-leerling Mason voorop. Het gaat allemaal om tijd: er vallen veel slachtoffers waarbij beide partijen hun best doen om uit elkaars handen te blijven. Ondertussen verkrijgt Devereaux meer informatie over handel en wandel van zijn oude werkgever, hetgeen de kluwen alleen maar explosiever lijkt te maken. 

Met: Pierce Brosnan, Luke Bracey, Olga Kurylenko, Bill Smitrovitch, Lazar Ristovski, Will Patton

FIN - song : Aloe Blacc - Ticking Bomb

The Lost King - Stephen Frears

The Lost King op IMDb (6,7)
 The Lost King op Moviemeter (2,96)

Hoewel deze film het ene na het andere probleem aankaart, heb ik het toch als een fijne, welhaast feelgood film ervaren. Echtscheiding, ziekte, problemen op het werk, tekorten op het onderwijs, ambtenarij, corruptie en geschiedsvervalsing: alles krijgt van ervaren regisseur Stephen Frears zijn plekje in dit toch echt op waarheid gebaseerde verhaal, zonder dat een ellendige vertelling wordt. Uitstekende acteurkeuze ook: Sally Hawkins kan uitstekend de neuroot spelen, Steve Coogan is immer onderkoeld en humoristisch.

Philippa wordt opnieuw gepasseerd voor promotie. Ze is er rotsvast van overtuigd dat dit door haar ME-ziekte komt, terwijl ze toch nooit verzuimt en haar werk altijd uitstekend aflevert. Het besluit doet iets met haar motivatie en ze droomt zich af. Kijkend naar een Shakespeare-toneelstuk ziet ze een missie voor zich opdoemen: de onwaarheden die de middeleeuwse topauteur zich veroorloofde en die door velen als waarheid worden aangenomen, moeten onderzocht worden. Volgens Sally was Richard III niet de brute despoot zoals het toneelstuk weergeeft. 

Ze begint zich vast te bijten in het onderwerp, dit tot grote teleurstelling van haar ex-man John Langley die nog dagelijks komt koken en helpen met de verzorging van de kinderen. Hij maakt zich zorgen om zijn ex, ziet ook hoe dit tot lichte verwaarlozing bij de kinderen leidt maar weet ook dat Philippa een grote dosis eigenwijsheid in haar tengere lijf heeft. 

Philippa verslindt alle boeken over het onderwerp, wordt lid van het Richard III-genootschap en bindt de strijd aan met de autoriteiten: ze is ervan overtuigd dat zij de laatste rustplaats van de koning heeft gevonden door álle feiten uit de diverse boeken met elkaar te verbinden. Alle overtuiging die in haar zit, moet ze aanwenden om gemeentebestuur, universiteit en archeologen te overtuigen. Op naar Leicester.

Met : Sally Hawkins, Steve Coogan, Harry Lloyd, James Fleet, Mark Addy

FIN - song : Alexandre Desplat - The Boar