zaterdag, november 25, 2017

Office Christmas Party - Josh Gordon / Will Speck

Office Christmas Party op IMDb (5,8)
Ooit zag ik een leuke Office Christmas Party. Maar die was gemaakt als spin-off van de fameuze Britse tv-serie. Deze niet. Zelfs niet op de Amerikaanse imitatie ervan. Goed, een film.

Een Amerikaans internetbedrijf staat onder druk, randje faillissement. De baas heeft de vestiging van zijn vader overgenomen, zijn zus doet de andere. Zij komt binnenvallen en zegt dat er ontslagen moeten vallen omdat anders de vestiging dicht moet. Ze komt met dat nieuws, uitgerekend op de dag dat het bedrijf zijn jaarlijkse kerstparty wil geven. Die moet ook gecanceld , zegt zus.
Een beetje geoefend filmkijker weet dan natuurlijk dat de party door gaat en dat zelfs de broodnodige uitvinding die voor de bedrijfsvernieuwing moet gaan zorgen, ook nog op die avond gedaan gaat worden. Voor die tijd wordt er veel gefeest.

Met : Jason Bateman, Jennifer Aniston, Olivia Munn, TJ Miller

Personal Shopper - Olivier Assayas

Personal Shopper op IMDb (6,2)
Hoewel de aanpak van de film me verre van aanspreekt, ben ik toch geboeid blijven kijken. En dat komt vooral door het 100 procent naturelle spel van Kristen Stewart. Ik schat haar in als een van de allerbeste actrices van dit moment, als ze al niet de beste is. Als je mij tot het eind toe een film laat volgen die ten dele gaat over het bovennatuurlijke en het wereldje van mensen die zich medium noemen, dan ben je een grote.

Er lopen twee verhalen door elkaar in deze film. De gewoonste is die van het dagelijks leven van Maureen. Ze is in dienst van een internationaal topmodel, die heeft geen tijd en geen mogelijkheid om al haar kleding en sieraden allemaal zelf te passen en op te halen. Daar heeft ze dus een boodschappenmeisje voor, dat op haar scootertje door Parijs crosst om van modehuis naar sieraderie te rijden en voor Kyra alle spullen voor de grote catwalks te bemachtigen. Maureen haat haar werk, maar het betaalt en ze wil Parijs voorlopig nog niet betalen.
Dat komt door verhaallijn 2, de spiritistische kant. Haar tweelingbroer Lewis is in Parijs overleden aan een hartkwaal. In hun jeugd heeft de tweeling elkaar beloofd na de dood de ander een teken te geven dat ze op hem/haar wachten. Maureen dwaalt door het huis van Lewis, wachtend op een teken maar het komt steeds maar niet.
Uiteraard moeten de twee verhalen door elkaar gaan lopen om de film tot de thriller te maken zoals ie geafficheerd wordt. Dat gebeurt, het speelt zich allemaal af rondom het wereldje van model Kyra en haar nogal vreemde vriend. Maureen wordt ondertussen suf geappt door een onbekende, die veel van haar lijkt te weten en ver in haar leven binnendringt.

Met : Kristen Stewart , Lars Eidinger, Sigrid Bouaziz, Anders Danielsen Lie

The Intervention - Clea Duvall

The Intervention op IMDb (6,1)
13 in een dozijn-film over een vriendengroep die een huisje huurt en daar met elkaar in conflict komt. Het conflict bestaat er vooral uit dat 3 stellen een ander stel ter verantwoording roepen omdat hun huwelijk zo slecht is. "De interventie' is bedacht om hen in dit weekend duidelijk te maken dat zij het als intieme vrienden pijnlijk vinden om hen zo slecht met elkaar om te zien gaan en dat ze dus beter uit elkaar kunnen gaan. Dat is voor iedereen beter.
U kunt ongezien natuurlijk invullen hoe het zal gaan tijdens dat weekend: veel pijnlijke momenten later zijn de rollen omgedraaid en liggen er conflicten bij het aanstaande echtpaar, bij het lesbische koppel en bij het rondreizende duo dat het allemaal niet zo serieus zegt te nemen.
Of het allemaal "eind goed al goed" is, dat moet u zelf maar ervaren. Het is mij te Amerikaans.

Met : Melanie Lyskey, Jason Ritter, Clea Duvall

Happy End - Michael Haneke

Happy End op IMDb (7,0)
Niet zijn beste, wat mij betreft. Maar zelfs een "gewone" Haneke stijgt nog ver boven de film-middelmaat uit. Ik zal hem dus desondanks bij u aanbevelen, al is het omdat Haneke een regisseur is die u huiswerk mee geeft. Lang na het zien van de film bent u bezig met het beantwoorden van de vraag waar u nu eigenlijk naar gekeken heeft, wat u nu eigenlijk gezien heeft. Dat getuigt van cinematografische klasse, hij is en blijft een meester.

We kijken naar zijn eigen versie van een Festen-scenario. Ook in deze film is onderhuids dusdanig veel in een familie aan de hand dat het niet verrassend is dat het een keer tot uitbarsting komt. Ook nu gebeurt dat weer op een feestelijke gelegenheid, die daardoor veel minder feestelijk uitpakt dan gehoopt.
De familie Laurent zit goed in de slappe was, hun bouwbedrijf is gerespecteerd en doet louter grote opdrachten. Maar er zitten barsten in het vernis: een van de projecten loopt mis, door het instorten van een muur komen er arbeiders om het leven en de familie wordt daar terecht op aangesproken. De oprichter van het bedrijf is opa Georges, die het allang niet meer bewust meemaakt door zijn geestelijke achteruitgang. Dochter Anne doet haar best, haar eigen zoon Pierre zit tegen wil en dank in het bedrijf en gooit continu de kont tegen de krib. Haar broer Thomas is buiten het bedrijf werkzaam, hij is arts. Hij brengt echter veel privé problemen de familie in: voor de tweede keer getrouwd, ook voor de twede keer een vriendin ernaast. Zijn dochter Eve woont bij zijn ex en zij is de katalysator van het uiteenvallen van de facade. Stiekem is zij bezig haar moeder te vergiftigen met diens eigen anti-depressiva. Als moeder in het ziekenhuis belandt. moet Eve bij het gezin Laurent worden ondergebracht. Genadeloos loopt het tienermeisje langs alle familieleden om ze stuk voor stuk van een aantal zekerheden te ontdoen. Het einde van de film is magistraal, de aftakeling is compleet.

Met : Isabelle Huppert, Jean-Louis Trintignant, Matthieu Kassovitz , Fantine Harduin

vrijdag, november 24, 2017

Fifty Shader Darker - James Foley

Fifty Shades Darker op IMDb (4,6)
Het verhaal viel me een beetje tegen, de karakters werden niet echt uitgediept. Maar het ziet er wel..euh..gelikt uit en er is kijkgenot voor hem en haar.
De nieuwe avonturen van de steenrijke handenbinder en het meisje dat hem eerder spannend dan hinderlijk vindt.

Met: Dakota Johnson , Jamie Dornan, Kim Basinger

C'est la vie (aka Le sens de la fête) - Olivier Nakache & Erik Toledano

C'est la vie (le sens de la fête) op IMDb (7,1)
Verrassend leuke film uit de koker van de makers van de grootste filmhit van de afgelopen jaren. Het niveau van "Intouchables" haalt deze lang niet- er zit lang niet zoveel maatschappelijks in verborgen als in die film- maar toch is ie net effe meer dan een niemendalletje. Het verhaaltje heeft niet veel om het lijf, maar komisch is het wél. Er zitten voldoende grinnik- en lachmomenten in deze comedy of errors om tevreden de zaal uit te stappen.

Max heeft een bedrijf dat catering en entertainment verzorgt op bruiloften en partijen. We volgen hem een dag in de voorbereiding en uitvoering van een luxueuze trouwdag op een kasteeltje. De bruidegom is een onuitstaanbare kwast, die het allemaal heel elitair wil aanpakken. Max zegt dat ook te doen maar heeft er stiekem het geld niet voor om daarin allemaal te investeren. Wat losvast personeel, oproepkrachten en een vervangende band: het is het allemaal net niet. Maar Max is niet van plan daar de bruidegom op de hoogte te stellen.
Tussen de bedrijven door zijn we getuige van de amoureuze problemen van Max: zijn vrouw wil van hem af en zijn maîtresse wil niet met hem verder omdat ie puntje-bij-paaltje altijd weer voor zijn vrouw kiest. U begrijpt dat we hiermee richting een comedy of errors gaan, met alle fijne vergissingen en verwikkelingen van dien. De mislukte speech, bedorven eten, de nietsnut-fotograaf,  ruziënd personeel en oudere bruiloftsgasten die alleen maar antieke chansons willen horen van de daarvoor iets te ambitieuze band. Het zit er allemaal in. Het is vermaak. En daar is niks mis mee.

Met : Jean- Pierre Bacri, Gilles Lelouche, Eye Haidara

zaterdag, november 18, 2017

Hell or High Water - David Mackenzie

Hell or High Water op IMDb (7,6)
Veel geroemde film, stond al een tijdje op mijn lijstje om in te halen. Gisteravond/vannacht verwezenlijkt. Ik ga niet helemaal mee in de jubeltonen die deze film omringen, maar vond hem wel zeer onderhoudend en de moeite van het bekijken waard. Ondanks de karikaturale rol van Jeff Bridges bijvoorbeeld, die een zwaar aangezette rechercheur op leeftijd neerzet. Maar juist wel dankzij het prima acteerwerk van Ben Foster en vooral Chris Pine, die hier de rollen van de twee criminele broertjes op zich nemen.

Natuurlijk handelt de film over misdaad (natuurlijk is banken overvallen zware misdaad zelfs), maar in deze film krijg je er wel een smaakje bij: de mensen in de arme zuidelijke streken van de VS worden namelijk stuk voor stuk kaalgeplukt en leeggezogen door diezelfde banken. De financiële instellingen schromen niet om mensen de duimschroeven aan te draaien als ze moeite hebben om de zware hypotheeklasten te voldoen, om de extra leningen -die ze op huis en haard moeten nemen- te kunnen betalen. Het is daarom logisch dat er onder de bevolking stiekem wel enige waardering is voor die twee boeven die - zonder slachtoffers te maken- die banken een lesje leren.
De jongste broer, Toby, doet het met een ander doel dan oudste broer Tanner. Die laatste heeft al 10 jaar gevangenis achter de rug en maakt zich minder zorgen om reputatie en maatschappelijke visies. De jongste wil , na het overlijden van moeder, het huis vrijkopen voor zijn zoons zodat zij minder lijden onder het juk van de banken.
Het gaat lang goed, maar u snapt dat er uiteindelijk toch een eind komt aan de succesvolle reeks. Er vallen zelfs slachtoffers en dat was nooit Toby's bedoeling. Het net sluit zich en de politie komt de twee steeds dichter op de huid. Een clash, een shootout, alles volgens de traditie van de western. En dan verraad ik nog steeds niks van de afloop.

Met : Chris Pine, Ben Foster, Jeff Bridges

Fe de Etarras (Bomb Scared) - Borja Cobeaga

Fe de Etarras op IMDb (5,7)
Een voor mij nog geheel nieuw genre, de terroristenkomedie. Erg grappig was het dan ook niet, waar ik naar zat te kijken. Aan de series van Netflix valt veel pret te beleven, qua films is het 't echter allemaal nog niet.

Martin (Javier Camara, die we kennen uit "Hable con Ella" en als de criminele boekhouder in Narcos) weet nog net te ontkomen als de politie een inval doet in de flat van een actieve ETA-cel. De anderen worden gearresteerd, er vallen doden maar Martin blijft uit handen en blijft actief.
Jaren later treffen we Martin weer als hij een flatje betrokken heeft om vandaar uit een nieuwe reeks aanslagen te coördineren. Hij krijgt een drietal mensen toegewezen waar ie niet heel gelukkig mee is maar waar ie het wel mee moet doen.
Na de kennismaking begint het lange wachten op het verlossende telefoontje , zodat ze los kunnen. Er gebeurt echter niets en ze zijn gedwongen aan elkaar te wennen en zelfs kennis te maken met de overige flatbewoners. Dit gebeurt allemaal precies tijdens het WK voetbal, toevallig dat WK dat Spanje won. Gaandeweg het toernooi wordt de flat dus steeds meer versierd met vlaggen en worden de bewoners steeds uitbundiger. Dat doet natuurlijk pijn bij de ETA-club, voor wie Spanje de natuurlijke vijand is. Het wachten duurt te lang, de spanning wordt te groot, enkelen willen al zelfstandig acties ondernemen. Waar blijft de leiding? Wie heeft eigenlijk de leiding en wie zou hem graag willen nemen?

Met : Javier Camara,  Julian Lopez ,

woensdag, november 15, 2017

Gett: the trial of Viviane Absalem - Ronit en Shlomi Elkabetz

Gett: the trial of Viviane Absalem op IMDb (7,7)
Was hierover getipt door quizmaat Robert. Vorige week kwam hij voorbij op tv, tijd om de kans te grijpen.
GttoVA is een fascinerende rechtbankfilm. Veel meer dan de rechtszaal en de wachtkamer krijgen we in deze film niet te zien, maar dan wel met een uitermate boeiend verloop. Het verhaal lijkt simpel: joodse vrouw vraagt scheiding aan van haar man. Daar is in het meer orthodoxe deel van Israël een rechtszaak voor nodig, waarbij de man uiteindelijk beslist over de toestemming. De rol van de vrouw is in stevige mate dienstbaar en ondergeschikt.
In het geval van Viviane is de man onwillig. Een scheiding zou zijn eer en aanzien krenken, hij is een grote man in de religieuze gemeenschap. Op het eerste gezicht lijkt Viviane geen andere aanleiding te hebben dan dat het kaarsje uit is, ze is niet meer verliefd. Dat is voor de rechters niet genoeg, er volgt een slopend spel tussen beider raadslieden, tussen de echtelieden zelf en tussen de diverse getuigen en het echtpaar. In the end duurt de rechtszaak, met alle schorsingen van dien, zo'n jaar of vijf, steeds komen er andere invalshoeken op de proppen, steeds nieuwe weigeringen ontregelen de gang van zaken. Iedereen lijdt eraan, rechters raken over hun toeren en beurtelings vallen man en vrouw uit hun ingetogen rol.

Prachtige minimal, die een bijzonder gevoel van spanning kweekt met weinig middelen.
Met: Ronit Elkabetz , Simon Abkarian

Weiner - Josh Kreigman / Elyse Steinberg

Weiner op IMDb (7,6)
In deze getroubleerde tijden van #metoo, van de ene onthulling na de andere, pakte ik deze documentaire van de harde schijf. Het is er tijd voor.
Verhaal is genoegzaam bekend: Amerikaanse democratische senator - naam makend met zijn stevige maar zeer inhoudelijke tirades tegen de republikeinen in het congres - moet aftreden wegens sexting. Hij heeft foto's rondgestuurd van zijn geprononceerde onderbroek en dat lekt uit. Dat nieuws dan he, die onderbroek in eerste instantie niet. Weiner moet door het stof, moet ook toegeven dat het niet om 1 enkel geval gaat. Als de storm ietwat geluwd is, gaat hij op voor de kandidatuur van burgemeester van New York. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
De race gaat allemaal best aardig, hij klimt in de peilingen. Totdat.. zijn vorige affaire slechts het topje bleek van de ijsberg. Er komen meer gevallen naar voren, veel meer dan aanvankelijk toegegeven, er komen ook verhalen bij van telefoonseks met een jonge vrouw die nu vol in de publiciteit treedt. We kunnen allemaal oordelen of het nu wel of niet een halszaak is voor een politicus (er is niemand gewond geraakt, het is allemaal digitaal en telefonisch gebleven etc) maar het blijkt al snel dat het inderdaad zo is. In het puriteinse en dubbelhartige Amerika moet je seksueel en religieus van onbesproken blazoen zijn, anders ga je het niet maken. De verkiezing verloopt dan ook desastreus voor Anthony Weiner en zijn steeds minder betrokken opererende vrouw Huma Abedin. Die laatste is ook werkzaam in de hofhouding van de Clintons en kan zich deze affaires niet veroorloven. Weiner ziet de tafel vol raken met steeds weer nieuwe gifbekers.

Met : Anthony WeinerHuma Abedin

zaterdag, november 11, 2017

The Lobster - Yorgos Lanthimos

The Lobster op IMDb (7,1)
Minstens zo vaag, maar in ieder geval een stuk onderhoudender dan onderstaande film. Waarschijnlijk komt dat de gezond-absurdistische aanpak: ik houd wel van een vreemde kijk als deze. Als volgt:
in een niet nader gedefinieerde wereld zijn alleenstaanden een bijzondere soort. Een soort zelfs die op gang geholpen moet worden, heropgevoed. Ze worden daartoe vanuit "De Stad" naar een soort kuurhotel gebracht. Daar krijgen ze 45 dagen de tijd om een relatie aan de haak te slaan, als het niet lukt zullen ze na die tijd veranderen in een diersoort naar keuze (gelieve vooraf de diersoort op te geven). 45 dagen, dat is natuurlijk niet veel. Daarom kan de bezoeker dagen sparen door in een dagelijks jachtuurtje andere singles neer te schieten met een verdovingspijl. Voor elke verdoofde single krijg je een dag extra.
Als het wel lukt, schuif je door naar de stellenwereld. Daar draai je enige tijd proef en als het lukt mag je uiteindelijk weer terug naar de stad. Daar waar de geslaagde stellen wonen.
In deze setting maken we kennis met David, die na het verbreken van relatie nummer zoveel uiteindelijk wordt opgenomen in het kuurhotel. David speelt het spel slim doch afwachtend. Als er tijdens een testrelatie iets naars gebeurd met zijn hond en hij om die reden de relatie (nogal hardhandig) verbreekt, zit er niets anders op dan te vluchten. Hij vlucht het bos in en treft daar een parallelle wereld die zo mogelijk nog lastiger is dan die in het kuurhotel.

Ga er maar aanstaan, bijna twee uur van dit moeilijk voor te stellen wereldbeeld. Het is dat er tussendoor voldoende onderkoelde humor in zit, anders had ik het wellicht niet uitgezeten.

Met Colin Farrell, Lea Seydoux, Rachel Weisz, Olivia Colman , John C. Reilly, Ben Whishaw

A month of Sundays- Matthew Saville

A month of Sundays op IMDb (5,9)
Behoorlijk vage film. Ik kwam er in ieder geval niet goed in
Makelaar op leeftijd heeft moeite met het leven. Zijn zaken gaan - oa door de crisis- niet goed, zijn ex-vrouw heeft bergen kritiek en zijn zoon vermijdt zo veel mogelijk het contact. Niks lukt, zelfs als hij een keer een deal sluit krijgt hij nog kritiek van de degene die naast de verkoop grijpt.
Alles verandert als hij een telefoontje krijgt van een oudere mevrouw. Die begint tegen hem uit te varen alsof hij haar zoon is. Omdat ze ook echt denkt dat ze haar zoon aan de lijn heeft. De makelaar wordt door dit gesprek opeens weer teruggeworpen op het moeizame contact met zijn net overleden moeder. Hij besluit een poging te wagen zijn leven te beteren en neemt opnieuw contact op met de oude vrouw. Er bloeit iets moois.

Met: Anthony LaPaglia, Julia Blake

vrijdag, november 10, 2017

Ghost Town - David Koepp

Ghost Town op IMDb (6,7)
In mijn bescheiden opinie is Ricky Gervais een van de grappigste mannen op aarde. Heel veel plezier beleef ik aan zijn zelfkritische manier van humor bedrijven. Office, Extras, Derek, die series natuurlijk. Maar er is meer. Hij doet ook films. Echter, het bekijken van deze film maakt duidelijk dat het niet alles goud is wat er blinkt. Meermaals flauw geglimlacht, maar heel veel verder kwam het toch niet. Faux pas, vermoed ik. De film is een niemendalletje, het doet niemand kwaad om hem te zien maar de vraag is of je er volgende week nog iets over weet te vertellen.

Gervais speelt tandarts Bertram Pincus. Een cynische, negatieve man die het leven wel een beetje zat blijkt. Als hij op een avond (bewust) wat verkeerde chemische goedjes door elkaar drinkt, belandt hij in het ziekenhuis. De volgende morgen is er wat geks aan de hand: hij ziet allemaal mensen om zich heen die voor anderen niet zichtbaar zijn: ondode doden, zo blijkt. Allemaal mensen die zijn overleden maar die eerst nog iets moeten fiksen op aarde voordat ze definitief in ruste kunnen.
Een van hen is Frank, een irritante zakenman. Die stalkt de tandarts met het verzoek het voorgenomen huwelijk van zijn weduwe te voorkomen. Als de tandarts niet toehapt, stuurt Frank een vervelend leger van ondoden op hem af, elk met hun eigen lastige verzoekjes. De tandarts zwicht, hij komt in contact met de dame en u snapt dat hij natuurlijk wat begint te voelen voor de dame, terwijl dat nu weer niet de bedoeling was van Frank. Verwikkelingen alom, de ene minder interessant dan de andere. Bij vlagen een fijne dialoog, daar moeten we het mee doen.

Met : Ricky Gervais, Greg Kinnear , Tea Leoni

donderdag, november 09, 2017

Un beau soleil intérieur - Claire Denis

Un beau soleil intérieur op IMDb (6,5)
Mannen alom, maar liefde nergens te vinden. Isabelle kan het niet vinden. Ze heeft het moeilijk. Haar huwelijk op de klippen, ze is rondom de 50 maar nog steeds mooi, sexy en gewillig. Maar ze wil zich wél richten op een man met wie er een langdurige relatie mogelijk is. Dat blijkt steeds op obstructies te stuiten. Alle types probeert ze uit: de rijke stinkerd-bankier die haar op een botte manier als maitresse gebruikt maar nooit ( "nóóit" zegt ie) zijn vrouw zal verlaten. De ander komt uit haar eigen habitat, de man is kunstenaar (acteur) en wil eerst alleen vriendschappelijk de banden onderhouden. Toch seks uiteindelijk en dan blijkt ie toch minder vast van plan zijn vrouw te verlaten. De derde is een man van een veel lager sociaal niveau dan dat van Isabelle: hij is wel heel voorkomend, heel romantisch en heel mannelijk maar hun "milieus" komen niet bij elkaar. En dan is er nog haar ex-man , die af en toe toch nog - letterlijk- langswipt.
Aan elke man zit wel iets los (of juist te vast) en Isabelle beseft dat ze het eigenlijk moet opgeven. Maar ze wil nog zo graag: ze houdt hoop.

De film is op en top Frans: veel joie de vivre, veel gebabbel maar ook veel romantiek. Al is die dan niet van de meest geslaagde soort. Binoche kan bij mij een potje breken , ik vind haar een goed actrice en nog steeds een mooie vrouw. De film lijkt om haar heen gebouwd. Voor de liefhebber.

Met: Juliette Binoche., Xavier Bauvois, Philippe Katherine, Gerard Depardieu

zondag, november 05, 2017

The Square - Ruben Östlund

The Square op IMDb (7,8)
Film zoals ik film graag zie. Verontrustend. Ongemakkelijk. Ontregelend. Geen plezierritje.
Als de film je niet loslaat als je de zaal verlaat, als je je afvraagt waar je net nu precies naar hebt zitten kijken, dan komt een film binnen. Dan zet ie je aan het werk, dan doet ie wat met je.

The Square is absoluut zo'n film. Enkelen verlieten de zaal, maar dat deden ze pas na ruim anderhalf uur. Blijkbaar was de grens bereikt. De film is een toonbeeld van communicatief onvermogen. Hoe onbegrip zaken kan laten escaleren, hoe goede bedoelingen compleet ondergesneeuwd raken in de pogingen ze over te brengen. Onhandig soms, ongelukkig vaak, onbegrepen continue.
Ik vond het prachtig.

De film is terug te brengen tot slechts enkele verhaallijnen die beide draaien rondom Christian, de succesvolle conservator van een moderne-kunstmuseum in Stockholm. In de ene lijn draait het erom dat hij gerold is, daarbij zijn portemonnee en telefoon kwijtraakte. In de andere lijn draait het om de voorbereiding van een nieuwe expositie in zijn museum, een waarvan ze willen dat het spraakmakend wordt in de maatschappelijke discussies.
Dankzij track & trace weet Christian al snel in welke flat zijn telefoon zich nu bevindt. Hij neemt de gok een briefje te schrijven dat hij over de gehele flat verspreidt, daardoor zal de dief ongetwijfeld worden overgehaald de gestolen goederen op een neutrale plek terug te bezorgen. Dat lukt inderdaad, maar in de slipstream wordt Christian nog een keer gebeld: een van de bewoners is verontwaardigd dat hij als dief aangesproken is en eist excuses van Christian. Sorry zeggen blijkt nog niet zo makkelijk.
Het kunstwerk waar het om draait is "The Square", een op het museumplein uitgehouwen vierkant waarin iedereen veilig is en geholpen moet worden door de andere aanwezigen. Nobel natuurlijk, maar de reclamecampagne pakt het van de andere kant aan. Die belicht eerst de slechte kanten van de mens om vervolgens naar de goede bedoelingen toe te willen werken. Dat laatste komt er niet eens van: voordat het zover is, steekt een volkswoede de kop op over de grove en ontregelende start van het filmpje. Christian moet diep door het stof. Maar weet niet precies hoe.

Razend knap hoe Östlund laat zien hoe snel misverstanden ontstaan, hoe lastig het is om steeds maar helder en begrijpelijk te communiceren. Echt een ijzersterke film. Als je ertegen kunt. De performance-scene waarop de filmposter gebaseerd is, is voor de kijker de ultieme test.

Met : Claes Bang, Elisabeth Moss, Dominic West




zaterdag, november 04, 2017

Limburgia - Noel Loozen

Limburgia op IMDb (7,5)
Ingetogen tv-film over de Limburgse schutterij. Willie is al jaren actief in de schutterij en wil dit jaar ook wel eens de eretitel "Koning van de Schutterij" op zijn palmares schrijven. Om winnaar te worden, moet men het laatste restje van een houten vogel van zijn spits af schieten.
Willie organiseert zich suf en op de grote dag is hij dan ook al vroeg in touw. Zijn zoon wordt geacht te helpen maar gebruikt de feestdag om het mooiste meisje van het dorp te verleiden. Doordat zoonlief verzaakt, moet moeder nu opeens voor de drankjes zorgen op de feestdag. Dat gaat mis, onderweg naar het feestterrein verongelukt moeder.
Willie gaat stuk van verdriet en doet rare dingen. Met zijn zoon praat hij niet meer en zijn schuur verwordt tot zowel prijzenkast als herdenkingsplek. Willie draait door , helemaal als de burgemeester het terrein van de schutterij wil platgooien voor nieuwbouw.

Met: Michiel Kerbosch, Mieneke Bakker, Maarten Brorens

Battle of the sexes - Jonathan Dayton / Valerie Faris

Battle of the sexes op IMDb (6,9)
Het kwam voor mij als een verrassing dat ik deze film veel beter kon hebben dan ik vooraf dacht. De meeste rollen van Steve Carell speelt hij in films die me niet heel erg boeien, op Emma Stone ga ik ook niet heel hard. En dan een sportwedstrijd verfilmen, het leek allemaal niet heel uitdagend.
Misvatting dus, ik vond de film een boeiend verhaal vertellen met veel meer diepte dan ik hierboven beschrijf. Goed dus. En een aanbeveling voor hen die vooraf net zo twijfelen als ik.

Op waarheid gebaseerd: begin jaren 70 was Billie Jean King de beste tennisster van de wereld. Af en toe wisselde ze even van positie met Margaret Court en Chris Evert, maar jarenlang was ze ongenaakbaar. Militant, dat was ze ook. Ze vroeg waardering voor haar sportprestaties. De scheve betalingsverhoudingen (prijzengeld voor de mannen was 8 maal zo hoog als dat voor de vrouwen) moesten worden rechtgetrokken. Daarin ging zij ver. Uiteindelijk vindt ze een sponsor, zet een eigen wedstrijdcircuit op en leven de beide seksen een gescheiden sportbestaan.
Er wordt natuurlijk over geginnegapt, het is begin jaren 70 tenslotte. Dat de vrouwen te veel eisen, dat hun mond te groot is en dat ze hun plek moeten kennen. Het gaat zover dat een oud-Wimbledon kampioen (Bobby Riggs) de dames uitdaagt voor een match om te laten zien wie nou eigenlijk het sterkste geslacht vormt. De eerste wedstrijd, tegen de Britse Court, wint hij en dat geeft hem nog meer ruimte voor bravoure en laatdunkendheid. King kan niet anders dan de uitdaging aannemen, ze moet deze patser de mond snoeren. Ze traint zich een versuffing en bereidt zich stevig voor op de ultieme match, waar haar toekomst van af hangt.
Wij als kijker krijgen nog inzage in de andere battle die King op dat moment voert. Ze is getrouwd met een uitermate goede man, maar het leven on the road maakt dat ze gevoelig wordt voor avances. Niet van een andere stoere tennisser, maar van ...een kapster. King laat zich overrompelen door de vriendelijke Marilyn (Andrea Riseborough, die we oa kennen van haar rol in Bloodline). Twijfel alom bij King: moet ze toegeven aan de gevoelens van verliefdheid of moet ze de trouw van haar man blijven belonen? Dilemma volop, een dilemma dat haar tennisspel ook beïnvloedt.

Die strijd- die net zo goed een battle of the sexes is voor haar- te vermengen met die van de tenniswereld, dat is een goede keuze geweest voor de film. Het geeft diepgang , het zorgt voor compassie met de diverse hoofdrolspelers. Ik heb me geen moment verveeld.

Met : Emma Stone, Steve Carell, Andrea Riseborough, Elisabeth Shue , Bill Pullmann

donderdag, november 02, 2017

How to lose friends and alienate people - Robert B. Weide

How to lose friends and alienate people op IMDb (6,5)
Zat gewoon op de bank gisteren, toen deze film begon en ik er in viel. Herkenbaar type film, met van die geforceerde lachmomenten die je mijlenver voelt aankomen. En die te vaak pijnlijk onleuk zijn.
Goed , ik heb hem uitgekeken, hij was mooi iets na elven klaar zodat ik direct mijn bed in kon.

Het handelt over een Britse journalist die het wil gaan maken bij een Amerikaans shownieuwsblad. Niemand begrijpt hem natuurlijk, hij is ook bot en onhandig en, daar is ie weer, pijnlijk onleuk.
Alleen de maitresse van de vervelende hoofdredacteur begint na enige tijd wat in hem te zien. Ondertussen droomt hij van een of ander sterretje dat ie graag voor "een diepte-interview" zou willen ontmoeten. U snapt bij wie hij - spoiler alert- aan het eind van de film blijft hangen.

Met : Simon Pegg, Kirsten Dunst, Megan Fox, Jeff Bridges

woensdag, november 01, 2017

Daphne- Peter Mackie Burns

Dahpne op IMDb (6,2)
Een lekker eigenwijs meissie, fris koppie, grappig bovendien en ook intelligent. Maar toch krijg je gaandeweg de film een gloeiende hekel aan Daphne. Ze is onbenaderbaar, ze stoot af en denkt dat ze het - in al haar afhankelijkheid -  wel allemaal in haar eentje kan redden.
De lijst van afgewezen mensen in haar leven is groot: haar moeder ten eerste. Die verwijt ze "koketteren met kanker" , ze verwijt haar ook bemoeienis. De baas van het restaurant waar ze werkt, die verwijt ze ook van alles. Dat ie met haar flirt terwijl ie getrouwd is en kinderen heeft. Oke, ze wil best even seks met hem hoor, als ie maar niet denkt dat er gevoelens bij komen. Haar vriendin, die ze gebrek aan culturele interesse verwijt. En vooral de vriendelijke portier , die haar een keer dronken uit de kroeg zet, maar bij een latere ontmoeting uitermate keurig zijn toenaderingspogingen doet: dat ie haar leuk vindt, dat ze toen wel even over de schreef ging maar dat ie snapt dat dat een uitzondering kan zijn.
Niemand komt bij haar in de buurt, Daphne doet het zelf. Zelfs na een heftige belevenis (ze is getuige van een steekpartij in een avondwinkel) komt ze niet los, praat ze niet en toont weinig gevoelens.
Het maakte voor mij dat ik gaandeweg de film steeds meer afstand kreeg tot het hoofdpersonage. Daar veranderde het constructieve einde weinig meer aan.Wel heel goed acteerwerk, ze zet prachtig een jonge twijfelende Engelse neer.

Met : Emily Beecham ,
Geraldine James

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...