maandag, april 30, 2012

Buried- Rodrigo Cortés

Alleszins een claustrofobische ervaring, het bekijken van deze film. Hij speelt zich de volle anderhalf uur af in een kist , een stukje onder de grond. Paul is een Amerikaanse vrachtwagenchauffeur die in irak in een hinderlaag is gelopen en nu levend begraven blijkt. Doel van de ontvoerders is een enorme som losgeld van de USA, en wellicht nog meer is het doel een ultieme wraak op de bezetters van hun land. Met een telefoontje, een aansteker en een zakmesje werkt Paul koortsachtig aan een oplossing: diverse legerinstanties gaan naar hem op zoek, via belsignaal en gps probeert men zijn positie te bepalen. Naarmate de tijd vordert, de telefoon leeg raakt en de zuurstof schaarser, raakt Paul steeds meer in paniek. Subliem gefilmd, subliem geacteerd maar je moet er wel tegen kunnen. Niet iedereen zal dit de volle anderhalf uur volhouden, maar wie waagt die wint.

The Clearing- Pieter Jan BruggeE

Een oudje, afgelopen week door vrouwlief op de harde schijf gezet. Vooral lonkend omdat het trio hoofdrolspelers memorabele dingen heeft gedaan. Ze stellen me dan ook niet teleur: Willem Dafoe, Helen Mirren en Robert Redford komen hun afspraken na. Als je die voor een film inhuurt, gaan ze er vol voor. Een zogenoemde kleine film, niet barstensvol spectaculaire dingen maar wel zwaar boeiend door de interactie tussen de hoofdrolspelers. Het verhaal lijkt me voor 98 procent gebaseerd op de ontvoering van Gerrit=Jan Heijn (mijn vermoeden wordt enigszins aangedikt door de NL-naam van de mij verder onbekende regisseur). Zakenman wordt gekidnapt door man die duidelijk aangeeft te weten wie hij voor zich heeft, die zegt te werken namens opdrachtgevers maar die overduidelijk handelt uit rancune naar de maatschappij. Werkloos, nutteloos: die insteek. Terwijl de mannen na de ontvoering door de bossen wandelen "op weg naar de hut waar de opdrachtgevers zitten" begint de achterban te zoeken naar de laatste mogelijkheden om hem vrij te krijgen. Ondertussen komt er gaandeweg een en ander van 's mans verleden naar boven. Ik doe nie zeg nie over de afloop, hou het erop dat het spel voldoende boeiend is om deze eens te gaan zien.

zondag, april 29, 2012

De Bende van Oss- André van Duren

Zou een van de sympathiekere films van vorig jaar moeten zijn, werd redelijk positief ontvangen. Toen ie dus op film1 voorbij kwam, heb ik me er toch maar aan gewaagd. Dat viel niet mee. Ten eerste: waarom de onwaarschijnlijke keuze om een dialectische film niet te ondertitelen. Ik kan best leven met het spreken in een streektaal, maar als het te schimmig wordt en dan niet vertaald, raak ik de draad van het verhaal kwijt. Wellicht daarom dat de film bij mij niet de boeken in zal gaan als "nog een keer zien" , ik zal ook geen kijkadvies aan u geven. Andere reden daarvoor is het bij vlagen onthutstend zwakke spel en de meer dan clichematige typetjes die worden opgevoerd. Men mag juichen over Sylvia Hoeks: ik zie het er niet aan af. Maar ook mensen die ik iets hoger heb zitten (de beminnelijke Frank Lammers en de karakteracteur Marcel Musters) komen hier niet uit de verf. Jammer jammer. Verhaal? Over een soort maffiaachtige bende in het Oss van de vroege vorige eeuw. Corruptie, strijd tussen katholiek en protestant en tussen de hogere standen en de arme boerenburger. Ergens daartussen in probeert een caféhoudster een eigen bestaan op te bouwen, maar ze wordt van alle kanten belaagd. of Zoiets...

zaterdag, april 14, 2012

Wuthering Heights- Andrea Arnold



Ik zag beide eerdere films van deze regisseuse, dus IK was in ieder geval op de hoogte. Of alle anderen in de zaal vooraf wisten dat ze een zware middag tegemoet gingen weet ik niet. Be prepared, always be prepared.

Zompig, zwart , zwaar , zwerk. Maar wat een prachtige beelden. Is het lente, dan is het ook volop fris en kleurig en fladderen de diertjes je tegemoet. Is het herfst , dan regent het ook niet gewoon ietsiepietsie, nee het kletst en het klapt.
Het gebied waar de film speelt, de Moors rondom Yorkshire, heb ik meerdere malen bezocht, ben zelfs in het huis geweest waar de schrijfster van dit verhaal een tijd gewoon heeft. Ik heb dus wel iets met de Brönte-sfeer.

Verhaal is bekend, maar door de regisseuse enigszins aangepast. De tragische vondeling Heathcliff is in dit geval een neger, en die hebben het nog een keer zo moeilijk als andere volgelingen in het laat-middeleeuwse Engeland. Stiefzusje Catherine (Cathy uit het Kate Bush-liedje) heeft sympathie voor de zwijgzame jongen en langzamerhand bloeit er een loeisterke vriendschap die nooit mag zijn. Er komen problemen van stand, problemen van racisme maar de liefde steekt steeds weer de kop op.

Niet om vrolijk van te worden, wellicht iets te lang, maar zeker een inpakker.

Beyond (Svinalängorna) - Pernille August


Ooit , vroeger en zo, zag ik films van haar vader, nu is dochter Pernille aan de beurt. Moet geen vrolijk kind zijn geweest want wat zet ze ons een loodzwaar drama voor, vol warrige en onscherpe beelden met bovendien een plaatsvervangd schaamte gevoel over zoveel ouderlijk wangedrag.

Leena (in wie wij Noomi Rapace a.k.a. Lisbeth Salander herkennen) krijgt een telefoontje: haar moeder ligt op d'r laatste dagen en het ziekenhuis meldt dat ze wil dat dochterlief snel komt. Aan de reactie van Leena is te zien dat er vroeger (te) veel gebeurd is, maar haar man haalt haar over toch te gaan. De kinderen zijn blij verrast een oma te hebben en willen stante pede vertrekken.

Wat volgt is een naargeestige reeks flashbacks, afgewisseld met de beelden van ziekenbezoek resp. de verwerking daarvan in gesprekken tussen Leena en haar man. De kijker wordt erin gezogen en wordt moreel jurylid. Wie van dit triest gezin is het meest slachtoffer.

Je moet het gezien hebben om het te geloven. Gisteren was ik er nog niet zo van overtuigd, maar nu - een dag later- denk ik een sterke film te hebben gezien

dinsdag, april 10, 2012

Terraferma - Emmanuele Crialese



Soms treft een filmmaker het. Dan wordt zijn opgeleverde film nog in de premiereweken plots actueel. Deze film is er zo een.

Terraferma handelt over de morele problematiek van vluchtelingen, in het bijzonder zij die per boot het veelbelovende zuid-Europa proberen te bereiken.
De film speelt op een klein eilandje onder Sicilie, alwaar een visser in de omliggende wateren een bootje ontdekt met zwaaiende Afrikanen. Keurig rapporteert hij de kustwacht, maar ondertussen slaat hij wel hun advies in de wind. Zij zeggen hem te wachten tot zij arriveren, maar hij kan t niet over zn hart verkrijgen de overboord springende mensen aan hun lot over te laten. Hij redt er zes uit het water , neemt ze aan boord en maakt zich daarmee schatplichtig: hij voelt zich verantwoord de zorg voor hen op ze te nemen. vooral de zwangere vrouw is hard aan hulp toe, ze staat op bevallen.
Morele dilemma's stapelen zich op: toerisme-belangen versus "de wetten van de zee", menselijkheid versus regels, traditie versus modern leven. Knap verweven en bij vlagen knap verbeeld.
Plaatjes zijn prachtig geschoten, er is slechts 1 minpuntje : sommige acteurs zijn iets te nadrukkelijk amateurs. Maar de hartverwarmende sfeer en de traditioneel broeierige Italiaanse blikken maken de film prettig om te ondergaan. prettig ja, zelfs met zo'n onderwerp.

Incendies - Denis Villeneuve



Een van de meer roemruchte titels van t voorbije filmjaar, had er veel goeds over gehoord. Via de film1-ingang kreeg ik alsnog de kans deze titel mee te pakken.

Uitermate heftig verhaal, deze film: vanaf t begin hakt de film er vol in. Broer en zus, tweeling, zitten bij de notaris en krijgen het testament van hun zojuist overleden moeder te horen. boordevol onthullingen én met de opdracht om in een niet-bij-name genoemd Midden-Oosten land op zoek te gaan naar zowel hun biologische vader als hun aan een weeshuis afgestane broer.
Moeder blijkt een zwaar verzetsverleden te hebben gehad in een door religieuze oorlog verscheurd land. Gaandeweg de film wordt het tragische levensverhaal van "de vrouw die zingt" zichtbaar.

Schitterend, maar verre van makkelijk. Men moet een sterke mind hebben om deze film te kunnen verdragen, tis tragiek op tragiek. Ik? Ik genoot.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...