zondag, maart 30, 2014

Tideland - Terry Gilliam

Tideland op IMDb
De film van maatje Willem.

Met vrienden bespreek ik uiteraard regelmatig wat ik aan films gezien heb of nog wil zien. Vele titels heb ik al mogen ondergaan, ik vermoed zelf een bovengemiddelde frequentie te hebben qua film kijken. Toch komt het nog voor dat ik titels nog niet gezien heb, en dat het soms favoriete films van die vrienden zijn.
Vandaar dat Willem met deze bij mij aan kwam: MOET JE ZIEN!!

Deur in huis: ruime voldoende, ik heb me goed vermaakt. Vooral met de visuele gekte van ex-Python Gilliam, maar ook met de bijzondere types en uitermate aparte stellingnames die de hoofdpersonen doen.
Niet de allerbeste film aller tijden, maar zeker onderhoudend.

Verhaal is sprookjesachtig. Fantasy, maar dan niet in de zin van elfen en feeën maar gewoon een enorm uitgebouwd voorstellingsvermogen. Denk aan de film van Jean-Pierre Jeunet en Marc Caro, in die wondere wereld-richting moet je het zoeken.

Het jonge meisje Jeliza-Rose leeft met 2 heroïne-verslaafde ouders. Als moeder overdoseert, slaan ze op de vlucht, richting het huis van oma. En onderweg naar Jutland, waar ze uiteindelijk graag zouden belanden.
Dat gaat nooit gebeuren, dankzij pappa's aanhoudende junkengedrag.
Het meisje vindt meer dan zelfstandig haar weg, noodgedwongen. Ze ontmoet wonderlijke figuren ; van heksen tot autisten, er zit geen normaal mens tussen. Er zitten zelfs poppenhoofdjes tussen. Gezamenlijk nemen de strijdbijl ter hand: The Monster Shark dient bestreden.

Apart, heel apart.

donderdag, maart 27, 2014

Los Amantes Pasajeros- Pedro Almodovar

Los Amantes Pasajeros op IMDb
De fameuze regisseur is dusdanig geroemd dat zijn naam de grootste tekst op de filmposter bekleedt. U zou m kunnen kennen hoor, van schitterende (en best zware) titels als "Hable con ella" , :La Mala Educacion" en "Todo sobre mi madre" . Oscar gewonnen, een joekel van een palmares.

Mijn inschatting is dat ie dat een beetje zat is, want luchtiger (en plátter) dan deze film heeft ie niet eerder gemaakt. Een overacting vorm van homo-grappen, van drank en drugs in de piloten- en stewardwereld, een cumulatie van overspel. Alles zit erin, ik vermoed dat John Lanting deze film 5 sterren zou geven.
Maar eerlijk is eerlijk, ik moest best geregeld grinniken. En dat maakte de woensdagavond draaglijk.

Vliegtuig van Madrid naar Mexico blijkt door een stom incidentje op het vliegveld met één gemankeerd landingsgestel de lucht in te zijn gegaan. Derhalve blijft het boven Spanje cirkelen in afwachting van een vrije landingsbaan, waar dan ook in t Spaanse land.
Boven in de lucht ontspint zich een spel van homoseksuele ontboezemingen tussen het personeel, van achtervolgingswaanzin van een beroemde callgirl tot de carrière - afsluiting van een huurmoordenaar. Tussendoor probeert een helderziende dame nog tijdens deze vlucht haar ontmaagding te regelen.

Heeft u m? Zo'n film dus. Niks-aan-de-hand-prent, ongetwijfeld voor de een leuker dan voor de ander. Ik vergeeft Almodovar deze lichtzinnige stap, vooral gezien mijn bovenstaande openingszin. Kijkt u zelf maar..

The sessions- Ben Lewin

The Sessions op IMDb
Nog weinig films gezien die zo eervol het predicaat "intiem" verdienen. Ontroerend, menselijk en, tja, intiem dus. Over seksualiteit, over vertrouwen, over menselijke waardigheid. Heel erg goed vervlochten.

Mark is door polio verlamd en brengt zijn dagen grotendeels door in een ijzeren long. Mark is 38 en heeft nog nimmer van seks mogen en kunnen proeven. Omdat hij voelt dat de hem gegeven tijd inkort, overlegt hij met een priester (prach ti ge rol van William H. Macy) hoe hiermee om te gaan. Accepteren of verzetten? Afsterven of toch proberen een eenmalige ervaring op te doen?
Zijn dagelijkse verzorgsters stoot hij ermee af, daarom wordt de stap gezet naar het inschakelen van een seksueel hulpverleenster.
Hier komt Helen Hunt (in de rol van Cheryl) de film binnen en , eerlijk waar is true, ze speelt een fantastische, nogal ontwapenende rol. Met Mark spreekt ze af om in maximaal zes sessies te komen tot seks, tot de allesverzengende daad, tot penetratie.
Comforting (volgens mij hebben we er geen Nederlands woord voor) gaat ze met Mark om en stukje bij beetje ontdooit hij. Van ontdooien komt ontbolsteren, van ontbolsteren komt ontlading.

Mark betrekt de priester erin, die zijn gewetensnood over seks zonder voortplanting manmoedig een plaatsje geeft. Cheryl bevecht vooral de gewetensnood van haar echtgenoot, als zij blijkt ver in de zaak mee te gaan.

Sterke film, ontroerende film.

De l'autre coté du Périph - David Charhon

De l'autre coté du Périph op IMDb
Kun je als acteur een groter eerbetoon krijgen dan dat ze een rol voor je scripten die helemaal gebaseerd is op je vorige?
Omar Sy, de hilarisch onaangepaste thuiszorg-hulp in "Intouchables" , overkomt het in deze film.
Men dacht dat het wel leuk zou zijn als ie opnieuw iemand van dubieuze komaf zou spelen, die zich moet meten in de dagelijkse (Parijse) grote-mensen-wereld.
In dit geval is hij een krabbelende, niet heel geloofwaardige, politieagent die komt uit de slechte wijken rondom Parijs, gelegen aan de andere kant van de randweg (De "Periph" uit de titel).
Bij toeval stuit hij op een moord, bij toeval krijgt hij daar te maken met een snobistische rechecheur die aanspraak aan het maken is op hogere politionele en juridische functies en die dit moordzaakje duidelijk te min vindt.
Ze moeten volgens het principe "good cop, bad cop" met elkaar optrekken. Ze moeten elkaar dus van afstoten uiteindelijk leren aantrekken. En ze moeten die moord oplossen, op de vrouw van die belangrijke industrieel die toch ook in zoveel duistere zaakjes verwikkeld lijkt.

Vermakelijk doch vederlicht.

zondag, maart 23, 2014

The Cabin in the Woods - Drew Goddard

The cabin in the woods op IMDb
Ik kan me de buzz nog goed voor de geest halen, ken een van de mannen die bij de première was en sindsdien een soort ambassadeur van deze film was. Een heus filmkenner is hij.
Dat kwam allemaal boven toen ik deze titel in het rijtje van Film1tm5 zag staan. Opgenomen dus.

Mijn dochter zat naast me op de bank, huiswerkend met af en toe een steelse blik naar het tv-scherm. Na afloop zei ze: dit was echt een van de allerslechtste films die ik jou ooit heb zien kijken, pap. Klopt.
HE LE MAAL niet aan mij besteed. Thrillers kan ik wel hebben, spanning juist erg goed en voor een beetje bloed kijk ik ook niet weg. Maar splatterhorror met ondoden, met zombies en met een boven- en een onderwereld, nee. Dat maakt me aan het lachen en berooft me al snel van mijn filmische interesse.
Ik hoopte op een beetje BlairWitch maar kreeg een Night of the living dead.

Vijf vriendjes gaan voor een weekendje het bos in, huisje gehuurd. Al vroeg in de film blijkt hoe Truman Show-achtig dit is: het reilen en zeilen in dit huis wordt gestuurd vanuit een operating room waar veel mensen via CCTV aan de knoppen draaien.
Het vijftal ontdekt de kelder en ziet die vol staan met prullaria. De uiteindelijke keuze welk boek, welk doosje men opent bepaalt hun later te volgen manier van overlijden. Ze wekken een aantal ondoden op, die vervolgens met hun bloedzweetentranen-tocht in en om het huis beginnen.
Bijkomend zijlijntje van het verhaal is dat die controlekamer deze mensenoffers brengt om de oude goden van de oude onderwereld te vriend te houden. Zolang zij offers brengen, is de laatste dag nog niet aangebroken.

Tja. Geen moment spannend, belachelijke monstertjes en weinig diepgang. Ik raad m af.


vrijdag, maart 21, 2014

Trance - Danny Boyle

Trance op IMDb
Helemaal gemist in de bioscopen, terwijl je met de naam van de regisseur (Danny Boyle, van o.a. "Trainspotting" en "Slumdog Millionaire") toch wel enige tamtam mag verwachten. Gelukkig hielp filmvriend Rick me aan deze herinneren. Want het is sterk wat hier wordt getoond.

Veilinghuis traint haar medewerkers in hoe te handelen bij overval. Bij het veilen van een peperduur werk van de schilder Goya kunnen ze uiteindelijk hun getrainde technieken gaan toepassen: een binnenvallend groepje rovers zet de zaak in traangas en blijkt te weten waar het schilderij binnen het gebouw naar toe wordt getransporteerd. Veilingmedewerker neergeslagen, lijst in beschermhoes en wegwezen.
Thuisgekomen blijkt de lijst leeg. Men zoekt de neergeslagen kunstverkoper op zodra deze uit het ziekenhuis wordt ontslagen. Beetje gijzelen , beetje pressie: men wil weten waar het schilderij is. De man kan zich niets herinneren. Hypnose zou oplossing moeten bieden.
Met de komst van de hypnotiste (heet dat zo?) verschuiven alle verhoudingen. Zij heeft door onder welke druk haar cliënt staat. Een spannend spel van verandering van macht, van wie-met-wie en wie-niet begint.

Prachtig complex verhaal, zinsbegoochelend ook. Boyle flikt het weer, zet opnieuw een zeer knappe film neer. Ik genoot, mede dankzij de prachtacteur Vincent Cassel, dankzij de opnieuw opvallende James MacAvoy en dankzij de mij nog niet heel bekende Rosario Dawson. Goed spel, goed plot. Altijd +2

dinsdag, maart 18, 2014

The Grand Budapest Hotel- Wes Anderson

The Grand Budapest Hotel op IMDb
Al bijna een etmaal ging voorbij sinds ik de film zag en nog heb ik geen idee hoe de film te beschrijven?
Als een heerlijke suikerspin?
Als een wonderlijk gedetailleerd rariteitenkabinet?
Als een niemendalletje?
Als een nutteloos doch heerlijk vermaak?

Hoe het ook zij, de film onderhoudt en vermaakt de volle speelduur. Je raakt niet uitgekeken of de perspectiefrijke manier van filmen van Anderson, op de innovatieve manier waarop hij het decor gebruikt, op de schitterende combi van bordkarton en echte mensen. Je kunt inderdaad naar de film kijken als naar een hotel, een groot hotel.
Heel veel verschillende kamers, heel veel verschillende kleuren en sferen en heel veel onbekende en ietwat vreemde gasten. Schit-te-rend en met een knipoog vormgegeven. Sterk gespeeld bovendien. Met een megaload aan cameo-rollen van bekende acteurs. Prachtfilm dus.

Oh ja, het plot, daar heeft u ook nog een beetje recht op: hotelbediende blijkt golddigger en krijgt bericht dat een van zijn cliënten is overleden. Een nogal rijke cliënte it was, en het lijkt erop dat zij hem iets gaat nalaten. Hij trekt erheen , met zijn leerling bediende. De familie van de overledene voelt de bui al hangen en beticht de hotelman (een optimale rol van een dit keer zowaar humoristische Ralph Fiennes) van moord op hun tante. Net voor hij vlucht, zorgt hij dat hij nog een deel van de erfenis mee gauwdieft.
Enfin, gevangenis, taartjes, ontsnappingstheorieën, achtervolgingen, seriemoordende familieleden : het wordt een kakafonie van beelden en typetjes. Die u stuk voor stuk apart zullen overkomen, maar wonderbaarlijk leuk in de puzzel passen. Heerlijke film. Suikerzoet, mmmm



vrijdag, maart 14, 2014

Hypnotisören (The hypnotist) - Lasse Hallström

The Hypnotist op IMDb

Vrouwlief kende het boek al, anders had ik deze film waarschijnlijk nooit aanschouwd. Maar omdat ik al een vrij lange periode zelden teleurgesteld wordt door wat er uit Scandinavië komt, ben ik behoorlijk blanco voor deze Jens Lapidus-verfilming gaan zitten.

Bij vlagen sterk geacteerd verhaal, vooral de speler van de titelrol (Mikael Persbrandt , o.a. van "In a better world") komt sterk geloofwaardig over als de gecompliceerde slapeloze man die te hulp wordt geroepen na een  - gruwelijk woord op zich - familiedrama. Vader, moeder en dochter worden doodgestoken, zoonlief wordt zwaargewond gevonden. Om toch enigszins te kunnen reconstrueren, roept de inspecteur een hypnotiseur erbij, wellicht dat het onderbewuste van de jongen wat klaarheid kan geven over het gebeurde.
De hypnotiseur verwerkt in de tussentijd ook nog eens een relatiecrisis, hetgeen extra gecompliceerd wordt als zijn gezin bij de eerdere moordpartij betrokken raakt. Krijgt men de waarheid boven tafel en de dader achter slot en grendel?

Lastig verhaal, minder bloederig dan het hierboven lijkt overigens, met een ietwat simpel doch spannend einde. Wel voldoende, maar ook niet hartstikke goed.

woensdag, maart 12, 2014

Cloud Atlas- Tom Tykwer/ Andy & Lana Wachowski

Cloud Atlas op IMDb
Van een mozaïekfilmpje op zijn tijd ben ik niet weg, maar het kan te gek. Cloud Atlas is niet alleen een verhaal dat in verschillende mensenlevens speelt, maar ook nog eens in verschillende tijdperken en dimensies. Het maakt het moeilijk om de bijna 3 uur durende film ongehinderd uit te zitten. Ik ben tussendoor een kop thee gaan zetten, zelfs even internet gaan lezen en had toch het gevoel dat ik min of meer de draad kon oppakken. Dat kan niet de bedoeling zijn van een filmmaker, elke volle minuut zou raak moeten zijn. Experiment dus volop, maar het bevordert niet de cijferwaardering. Pluspuntje van de film is het hoge aantal dubbelrollen van zeer bekende acteurs, waardoor je automatisch gaat puzzelen naar links in de tijd.

Wat de film doet is verbanden leggen tussen mensenlevens in verschillende tijdperken: ten eerste daarmee een lans brekend voor de gedachte van reïncarnatie, geeft het ten tweede aan dat een slechte dan wel goede daad doorwerkt in de familielijnen na je. De regisseurs (ja, Tom Tykwer- daar heb ik normaal wel wat mee) leggen lijntjes tussen middeleeuwen en de 21e eeuw, laten ook rustig futuristische schepen door de prehistorie glijden, leggen verbanden tussen versluiering van homoseksualiteit en pogingen tot vrijgevochtenheid in onze tijd.

Niet een film die je gewoon effe navertelt, dat is het knappe eraan, maar vooral een lawine aan beelden waarbij de kijker geacht wordt de eindjes aan elkaar te knopen. Waarbij ik dan zeg dat dat me beter zou zijn gelukt als er een uur minder in de film had gezeten. Maar ik heb zeker goede stukken en aanzetten gezien.

dinsdag, maart 04, 2014

Nebraska - Alexander Payne

Nebraska op IMDb
Héérlijke roadmovie die thematisch sterk doet denken aan David Lynch's "Straight Story" maar daar in ieder geval qua humor ver overheen gaat.. Van onderkoelde tot cynische, van sullige tot botte opmerkingen: het zit er allemaal in. Ik heb me zwaar vermaakt bij dit niemendal-verhaaltje met majestueuze impact.

Het script is namelijk oersimpel: bejaarde man, beginnend Alzheimer, ontvangt een brief van een loterijbedrijf. U kent ze wel: meneer Begt, u heeft 1 miljoen gewonnen. Speciaal voor u hebben wij de prijs klaar liggen als u blablablabalbla.
Een normaal mens stopt dan al met lezen, maar niet Woody Grant. Hij is vastbesloten die prijs op te gaan halen , al moet hij er 3 Amerikaanse staten voor doorreizen. Hij gaat op pad, te voet. Langs de snelweg.
Uiteraard wordt hij meerdere malen opgepakt en thuisgebracht. Zijn mopperende vrouw is wanhopig, hij is haar slechts tot last. De ietwat sullige zoon kan het niet langer aanzien: hij gaat zn vader brengen.
Tijdens de autorit groeien ze naar elkaar toe, er ontstaat begrip. Zeker als hij in z'n oude dorpje terechtkomt en daar al snel uitgroeit tot held. Want miljonair.
Aasgieren, hebberds en leugenaars dienen zich aan, maar woody blijft stoïcijns. Heerlijk stoïcijns.

De beeldvoering is prachtig, ontroerend mooi zijn de scenes met de broers van Woody. Zwijgzame oude, elkaar steeds net niet begrijpende mannen.

Prachtfilm. Echt. Een prachtfilm. Maar echt niet alleen maar grappig..

zondag, maart 02, 2014

Synecdoche, New York - Charlie Kaufman

Synecdoche, New York op IMDb
Daarna dus maar vlug overgestapt op deze , die op de publieken werd uitgezonden. Veelgeroemde film, toch wel. Een van PSH's betere, wordt steeds gezegd. Ik val met de deur in huis: ik vond dat niet. Ik had zelfs moeite om het "haakje" te vinden waar ik mijn interesse en waardering voor deze film aan moest ophangen.
Niet dat ik het slecht vond, nee, maar ik dwaalde steeds verder af door de keur aan lijnen van verhaal-in-verhaal.

In het kort gezegd gaat de film over een toneelregisseur die moeite heeft met het vasthouden van de liefde. En die daarnaast nog eens ernstig ziek wordt. Zijn vrouw vliegt uit, neemt dochter mee, hij blijft achter, stort zich op zijn werk, wint prijzen maar vindt geen liefde.
Hij vindt wel nieuwe partners, maar steeds blijft het afstandelijk. Eigenlijk is het kaartverkoop-meisje nog het meest zijn steun en toeverlaat door de jaren heen. Maar ook zij krijgen de relatie niet op de rit.

Als de regisseur dan uiteindelijk een forse geldprijs wint, wordt het tijd voor zijn magnum opus: een eigen theater met daarin de verbeelding van het toneelstuk van zijn eigen leven. Vanaf dat moment loopt alles door elkaar: acteurs die dingen beleven die de regisseur net zelf heeft beleefd. of soms nog verwacht te gaan beleven.

Slecht vond ik het allemaal niet, daarvoor liep er teveel goed acteerwerk rond, maar ik zat er niet helemaal in.

Rosewood Lane- Victor Salva

Rosewood Lane op IMDb
Zaterdagavond op de bank, vrij van afspraken. Daarom maar een keer "live' op Film1 gekeken wat er speelde. Een thriller. Maar ik ben helemaal niet van de thrillers. Toch doen he?

Klassiek verhaaltje van vrouw die in het verkeerde huis gaat wonen en enge bedreigende dingen beleeft.
In dit geval dame wiens vader in het huis overlijdt na een val van de keldertrap. Zij trekt erin en van begin af aan is het spannend.
De krantenjongen is een spanning oproepende naarling, die keldertrap is niet leuk en de buurt werkt ook al niet mee. Jaja, die krantenjongen is me er één. Of is het er toch niet een?

Troep.


zaterdag, maart 01, 2014

Life op Pi - Ang Lee

Life of Pi op IMDb
Toegegeven, ik keek hem vanaf tv-scherm en niet in een grote zaal in 3D. Veel van de bijzondere effecten zullen dus aan mij voorbij gegaan zijn. Maar dan nog beschouw ik deze toch redelijk spraakmakende productie vooral als een "mooie plaatjes"film. In eerste instantie zelfs als een amateuristische jeugdfilm, maar gaandeweg - vanaf het moment dat de 2 hoofdrolspelers alleen in het bootje zitten - ontwikkelde zich iets meer een menselijk en psychologisch spel. Dankzij het tweede deel kan ik de film dan ook uiteindelijk een voldoende geven, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet continue de aandacht erbij kon houden.

Pi is een jongeman, slim doch flink gebully'd door zijn leeftijdsgenoten. Vader beheert een dierentuin, Pi is erg met de dieren begaan en is vooral geintrigeerd door de prachtige Siberische tijger die er rondloopt. Het beest is gezegend met de illustere naam Richard Parker.
Als de omstandigheden de familie dwingen te verhuizen gaat alles mee. Vader, moeder en de kinderen maar ook alle dieren. Alles wordt ingescheept en vaart richting nieuwe wereld. Een scheepsramp voltrekt zich, Pi weet in een boot te ontsnappen met slechts enkele dieren als overlevenden: een zebra, een hyena, een orang oetan en iets later blijkt ook Richard Parker aan boord te belanden.
Een bizarre reis begint waarbij het in eerste instantie zaak is de dieren elkaar niet af te laten slachten en vervolgens zelf te overleven. Dat gaat niet vanzelf en uiteindelijk blijft Pi met de tijger over.
Een spel van aantrekken en afstoten begint als Pi beseft dat juist de angst voor het dier hem waakzaam houdt en dus in leven.

Een reeks beeldende avonturen passeren, de vertelscenes achteraf zetten die avonturen weer in perspectief. Zeker voor de jeugd kan dit een fraaie film zijn, voor mij bleef ie uiteindelijk maar net aan de goede kant.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...