Herself - Phyllida Lloyd

Herself op IMDb (7,0)
 Herself op Moviemeter (3,36)

Pittig onderwerp dit. "Herself" is een film vol tempowisselingen, die je langzamerhand de problematiek inzuigt waar een alleenstaande moeder mee te maken krijgt. Het is niet moeilijk om sympathie voor haar op te vatten, omdat ze zo dapper de gruwelijkheden in haar leven te lijf gaat. 

Sandra heeft het gezellig, in haar keukentje met haar dochters om zich heen. Het sfeertje slaat echter abrupt om als haar man thuiskomt. Snel dirigeert ze haar dochters: de jongste verstopt zich in het speelhuisje in de tuin, de oudste fluistert ze de codenaam "Black Widow" in. Het meisje weet direct wat haar te doen is: ze rent naar de winkel enkele straten verderop en vraagt daar de politie te bellen omdat haar moeder in gevaar is. Dat is helaas maar al te waar: haar man heeft ontdekt dat ze voorbereidingen treft om hem te verlaten en slaat haar genadeloos de hoek in. Een monsterlijke mishandeling volgt, zwaar gehavend wordt Sandra daarna aangetroffen. 
Ze vindt tijdelijk onderkomen in een hotel en probeert direct via jeugdzorg en overige instanties om een huisje te vinden dichterbij de school van de dochters. Helaas is ze nummer 900-zoveel op de lijst, urgentie in de toewijzing blijkt er van overheidswege niet te zijn. 
Sandra pakt mondjesmaat haar oude bijbaantjes weer op om toch enigszins inkomen te genereren. Het valt haar zwaar, mede door de blijvende pijnen die de mishandelingen haar hebben opgeleverd. Plots komt er licht; ze leest over manieren om zelf een tiny house te bouwen, wat daarvoor de kosten zijn en wat daar aan arbeidskracht voor nodig is. Ze bevraagt de instanties om voorfinanciering, ze rekent ze voor dat ze al op korte termijn goedkoper voor ze kan zijn dan de wijze waarop ze nu door hen ondersteund wordt. Jeugdzorg ziet het echter als een onmogelijk plan en Sandra lijkt te berusten. Plots komt er steun uit onverwachte hoek: de dokter op leeftijd waar Sandra thuiszorg levert (en waar haar moeder eerder ook al werkte) heeft van Sandra's plannen gehoord en is bereid haar te ondersteunen: ze biedt haar ruime achtertuin aan als locatie voor een tiny house. Dat is prachtig, maar nu begint het pas: hoe vindt Sandra de menskracht, wie kan hulp bieden? Tegelijkertijd probeert ze zich zo goed en zo kwaad te houden aan de omgangsregeling met haar agressieve ex. De problemen lijken haar boven het hoofd te groeien. 

Met: Clare Dunne, Ian Lloyd Anderson, Harriet Walter, Cathy Belton

  FIN - song : Lyra - Mother

Father of the Bride - Gary Alazraki

Father of the Bride op IMDb (5,9)
 Father of the Bride op Moviemeter (2,89)

Hé, wat een bekende titel! Dat blijkt te kloppen, deze HBO-film is een remake van de gelijknamige film uit 1991. Die heb ik niet gezien, dus ik ging er zo onbevooroordeeld mogelijk in. Ik wist dat ik een niemendalletje zou gaan aanschouwen, dat ik geen verrassingen zou gaan aantreffen. Hup dan maar. 

Het gaat niet goed in het langjarige huwelijk van Billy en Ingrid, ze zitten al geruime tijd in relatietherapie om te redden wat er te redden valt. Niet dat het veel oplevert, overigens: Billy is een selfmade man die maar moeilijk uit zijn machismo-houding kan stappen, Ingrid krijgt weinig kans om aan te geven dat ze vindt dat ze meer samen moeten doen en dat Billy zijn bedrijf wat meer het bedrijf moet laten. Uiteindelijk gooit Ingrid het hoge woord eruit: ze wil scheiden. 
Totaal ontdaan is Billy hiervan, helemaal omdat Ingrid al van plan is dit 's avonds aan de eettafel wereldkundig te maken aan hun dochters. De oudste van die twee keert juist die dag terug naar Miami om haar ouders het nieuws te vertellen dat ze wil gaan trouwen en daarna naar Mexico wil verhuizen. 
Dat nieuws zet het huis dermate op stelten dat Billy en Ingrid hun eigen sores even opzij zetten om te helpen de voorbereidingen te treffen voor de snel naderende huwelijksdatum. Billy de macho gaat meermalen opzichtig in de fout in de kennismaking met zijn schoonzoon en diens familie, hetgeen weer zorgt voor confrontaties met zijn dochters. Net als ik zult u vermoeden dat het uiteindelijk toch nog wel min of meer goed komt, al zijn er wel wat veranderde zelfinzichten nodig. 

Met : Andy Garcia, Gloria Estefan , Adria Arjona, Isabela Merced, Diego Boneta

  FIN - song : Mr. B. Combo - Get lucky

Nowhere special - Uberto Pasolini

Nowhere Special op IMDb (7,4)

Nowhere special op Moviemeter (3,60)
 

Parel van een film, deze dikke-kelen-productie. Zonder ook maar ergens over de schreef te gaan of op goedkope wijze het sentiment te zoeken, grijpt deze film je bij de strot. Een alledaags verhaal, een triest-maar-waar verhaal. Gaat hoog komen in mijn jaarlijstje, voorspel ik. 

John is nog maar halverwege 30, maar heeft al een zeer bewogen leven achter de rug. De eerste jaren opgevoed door zijn vader, slapend in diens vrachtwagencabine. Daarna bij adoptief-ouders beland, op jonge leeftijd getrouwd met een Russische vrouw die hem kort na de geboorte van hun zoon alweer verliet en spoorloos verdween. John heeft vanaf dat moment de zorg voor het ubercute jongetje Michael op zich genomen en doet dat consciëntieus. Maar er doemt een nieuw onvermijdbaar probleem op. 

John blijkt terminaal ziek te zijn, een tumor maakt dat binnenkort aan zijn leven een einde komt. Voor die tijd wil John regelen dat zoon Michael op een nieuw en liefdevol adres terecht komt: samen met het adoptiebureau gaat hij op zoek naar een passend nieuw huis voor zijn zoon. Een hele reeks types passeren de revue, maar hoe meer John er ontmoet hoe minder zeker hij wordt. Hij kan op geen enkele manier voorspellen welk stel zijn zoon in de toekomst het meeste veiligheid biedt, welk stel Michael het gelukkigst gaat maken. 
De tijd dringt en John staat voor een aantal onmenselijke keuzes: hoe gaat hij zijn zoon inlichten over de precaire situatie en hoe gaat hij de juiste adoptie-keuze maken? Hartverscheurende dilemma's. 

Hoe ingetogen zijn rol ook is, James Norton is de absolute drager van deze film (oa de scene dat vader en zoon een taart voorzien van verjaardagskaarsjes is van grote schoonheid). Hij zet een empatische, twijfelende vader neer voor wie deze vragen, of beter: voor wie het leven eigenlijk veel te groot is. 

Met: James Norton , Daniel Lamont, Eileen o'Higgins

  FIN - song : Andrew Simon McAllister - Nowhere special

Elvis - Baz Luhrmann

Elvis op IMDb (7,8)

Elvis op Moviemeter (3,55)
 

What a ride! 2u40m geeft Baz Luhrmann vol gas. En dan weet je wat je krijgt: wervelende scenes, hoog tempo, suggestieve beelden en veel, heel veel dynamiek. De kijker komt amper op adem want er moet verteld worden, er moet veel verteld worden. Het werkt, de kijker verveelt zich geen moment én is aan het eind van het verhaal toch een behoorlijk stukje wijzer geworden over een van de grootheden van de afgelopen eeuw. Zelf ben ik geen Elvis-kenner, maar ik heb toch het idee een beetje geleerd te hebben over de achtergronden en motivaties van Elvis Aaron Presley, volgens velen de grootste zanger van onze tijd. Maar vergis je niet: deze film is eigenlijk helemaal geen Elvis-vehikel, de film draait namelijk grotendeels over het contact tussen The King en zijn manager, de gewiekste zakenman Colonel Tom Parker. 

Bij die laatste beginnen we onze reis: Parker is een man van 12 ambachten, 13 ongelukken, wij leren hem kennen als hij exploitant is van een rondreizend circus, of eigenlijk : een rondreizende revue. De show is gebouw rond de grote countryster Hank Snow, een brave zanger die in de tamme tent zijn liedjes ten gehore brengt. Bezoekersaantallen lopen terug en Parker gaat op zoek naar attracties. 

Er is op dat moment sprake van een jonge sensatie in Memphis, Tennessee. Een jongeman die zelf een singletje heeft opgenomen bij Sun Records en die de radiozenders verovert en de talk of the town wordt. Parker gaat kijken bij een optreden van deze Elvis Presley en raakt verbijsterd: deze man stort een dosis seks en suggestie uit over het puriteinse publiek, waarvan het vrouwelijke deel volledig in vervoering raakt. Parker voegt Presley toe aan zijn revue en al gauw rijst diens ster: bezoekersaantallen nemen toe en Elvis wordt de grote naam op het affiche. Doorbraak op doorbraak, Parker pakt door: hij regelt de overstap van het kleine Sun Records naar RCA, een platenmaatschappij met landelijk bereik. Elvis verovert het land, kan een huis bouwen waarin zijn ouders ook kunnen wonen, hij is een geldmachine geworden. 
Keerzijdes zijn er natuurlijk ook: Amerika is nog lang niet zo ver om de onverbloemd seksuele performances van Elvis zomaar te accepteren, politie en politiek zitten hem op de huid, mede vanwege Elvis onbekommerde omgang met zwarte artiesten (die sowieso altijd van grote invloed op hem zijn geweest). Steeds meer begint Parker hierin het commercieel belang boven het menselijk belang te plaatsen, hetgeen hij motiveert door te wijzen naar de enorme huishouding die Elvis dan al om zich heen heeft hangen: er moet simpelweg veel geld binnenkomen omdat er velen van afhankelijk zijn. Langzaam ontvouwt zich het leven van een man die ogenschijnlijk alles heeft, maar die gevangen zit in verplichtingen , die mede worden bepaald door het werk van zijn manager. Fascinerend om te zien, boordevol tragiek, maar prachtig verbeeld. 

Met: Austin Butler, Tom Hanks , Olivia DeJonge

  FIN - song : Elvis Presley - In the ghetto

The Reader - Stephen Daldry

The Reader op IMDb (7,6)
 The Reader op Moviemeter (3,59)

In onze jaarlijkse Dial Q filmquiz is "The Reader" inmiddels een vaste waarde. Niet dat we elk jaar een vraag stellen over deze prachtige film, nee: we lezen of dragen stukken script voor , als waren wij der Vorleser. Toen ik de film weer tegenkwam in de programmering van Film1 aarzelde ik niet: ik ging hem herzien. Veertien jaar na dato is het nog steeds een fanstastisch indringende film. Opnieuw onder de indruk. 

De 15-jarige Michael wordt ziek aangetroffen op straat door een vrouw van bijna middelbare leeftijd. Ze brengt hem naar huis, hij moet 3 weken het bed houden. Eenmaal hersteld brengt hij een bloemetje bij de vrouw langs om haar te bedanken: hij raakt geïntrigeerd door haar stugge zwijgzaamheid die gepaard gaat met een grote behulpzaamheid. En dat niet alleen: zijn 15-jarige puberlijf maakt ook andere gevoelens los, gevoelens die overigens door de vrouw hunkerend beantwoord worden. Al snel komt hij wekelijks bij haar langs voor hun beider seksuele ontlading. Als ze hem bevraagt wat hij leert op school, bemerkt hij bij haar een kennisachterstand die hij graag wil helpen weg te werken. Hij begint haar voor te lezen uit de boeken die hij voor school moet lezen. Ze zuigt de woorden op, helemaal als hij uitleg geeft over onbegrijpelijke termen. Wat hij daar nog niet doorziet, is dat zij analfabete is en dus min of meer van hem afhankelijk is. 
Wanneer Michael haar op haar werk opzoekt, dringt hij te dicht in haar privé-wereld. Abrupt verbreekt ze de relatie en vertrekt spoorslags uit haar appartement. De jaren verstrijken, Michael wordt rechtenstudent en wordt door zijn professor meegenomen naar een spraakmakend proces: een zestal vrouwelijke concentratiekamp-bewaaksters staan terecht voor de dood van 300 gevangenen. En tussen die 6 vrouwen ziet Michael een bekend gezicht.

Met : Kate Winslet, David Kross, Ralph Fiennes, Bruno Ganz

  FIN - song : Nico Muhly - Who was she?

Spiderhead - Joseph Kosinski

Spiderhead op IMDb (5,4)

Spiderhead op Moviemeter (2,28)
 

Net toen ik dacht dat het misschien dan toch nog wat ging worden met de film omdat er zowaar een beetje diepgang en conflict in kwam, volgden een aantal dusdanig belachelijke vecht- en vluchtscenes dat deze titel voor mij definitief door het ijs zakte. Idee een voldoende, maar uitvoering een dikke min. 

Een selecte club langgestraften wordt opgevangen in het Spiderhead-instituut: zij hebben getekend voor een ruimhartiger regime dan in gebruikelijke cellencomplexen, daar staat wel tegenover dat zij zich lenen voor medische experimenten. Gevangenisdirecteur Abnesti heeft alle gevangenen voorzien van een medicatie-doseerkastje dat ze op hun rug dragen. Dat kastje wordt gevuld met ampullen met stoffen die gemoedstoestanden kunnen beïnvloeden. Abnesti test op modelgevangen als Jeff, Lizzy en Heather uit of ze door het verhogen van de doses van een bepaalde vloeistof plots verhoogde lustgevoelens krijgen, of ze vrolijker worden danwel angstiger of - dat is de allerergste - dat ze pijn ervaren. 

Jeff is wat slimmer dan de rest en krijgt al snel door dat er andere doelen achter zitten: nadat het in een sessie met de frisse Heather totaal uit de hand loopt en zij vervolgens slachtoffer wordt van haar eigen destructieve gevoelens, weet Jeff de agenda van Abnesti te bemachtigen en ziet hij zijn vermoedens bewaarheid worden: Abnesti is eigenlijk helemaal geen gevangenisdirecteur, hij is eigenaar van een farmaceutisch bedrijf dat er eigenlijk op uit is een volgzaamheidsserum op de markt te krijgen, hetgeen catastrofale gevolgen zou kunnen hebben voor de mensheid. Jeff weet dat hij moet handelen, maar zijn mogelijkheden zijn beperkt. Samen met Lizzy werkt hij aan een plan. 

Met : Miles Teller, Chris Hemsworth , Jurnee Smolett , Mark Paguio

  FIN - song : Herb Alpert - Rise

Backcountry (aka The Blackfoot Trail) - Adam MacDonald

Backcountry op IMDb (6,0)
 Backcountry op Moviemeter (2,85)

Gebaseerd op ware gebeurtenissen. Het geeft de film bestaansrecht, maar je gaat er niet veel aan missen als je deze niet gaat zien. Iets te simplistisch weergegeven allemaal, maar goed: wel mooie natuurbeelden.

Alex trakteert zijn hardwerkende vriendin Jenn op een kampeerweken in the wild. Ze moet er nodig eens uit, ze leeft op haar telefoon en laptop en daar moet ze een paar dagen van los. Alex heeft tickets gekocht voor een wildkampeer-weekend in de Canadese bossen, in een park waar hij meermalen geweest is. Hij zegt enkele trails op zijn duimpje te kennen, waaronder de fameuze Blackfoot-trail. 

Bij aankomst in het park blijkt die trail afgesloten te zijn voor publiek vanwege "ongeregeldheden die bezoekers daar hebben gepleegd" , ze zullen andere routes moeten vinden. Alex is teleurgesteld, want hij had een plan. Niet alleen wilde hij Jenn die prachtige wandelroutes richting een paradijselijk meer leren kennen, hij wilde haar daar ook nog eens ten huwelijk vragen. Het loopt allemaal anders.

Doordat Alex het park doorkruist zonder kaart (hij had immers een bekende route in zijn hoofd maar moet nu anders lopen) raken de twee verdwaald in het park. Waar Alex denkt in de richting van het meer te lopen, wandelen ze rechtstreeks in de fuik van een gebied waar het wemelt van de beren. En die vinden die bezoekers niet zo leuk.

Met : Jeff Roop, Missy Peregrym , Eric Balfour

  FIN - song : Frères Lumieres - Jen's Theme

Jaddeh Khaki (aka Hit The Road) - Panah Panahi

Hit the road op IMDb (7,3)
 Hit the road op Moviemeter (3,53)

Het kijken naar Iraanse films vergt veel van de kijker. Zeker als je weet dat - net als in China het geval is- films die het buitenland bereiken, doorgaans al een lange weg van screening en censuur hebben afgelegd. Het is dus zaak om door de scenes heen te kijken of de regisseur misschien iets meer wil vertellen dan alleen maar een reisverslag van een familie die een dagje snelweg doen. Uiteraard is de interpretatie dan volledig aan de kijker, iedereen zal er iets anders in kunnen of willen zien. Immers: de mensen zijn net zo van vlees en bloed als ze hier in het westen zijn, ze leven alleen onder volstrekt andere omstandigheden hun leven. Wij hebben vrijheden om dingen te kunnen zeggen en denken, zij hebben hooguit de vrijheid om die gedachten omfloerst te verbeelden. Dat maakt films als deze meteen al een stukje interessanter; de kijker moet met zichzelf aan het werk om te begrijpen wat ie ziet. 

Met zijn vieren zijn ze in de gehuurde auto op weg, de familie die ons de gehele film niet meer loslaat. Achterin zit vader Karosh (been in het gips) en zijn jongste zoontje, voorin zit moeder naast haar oudste zoon. Ze zijn onderweg naar de grens, zo leren wij, en het is geen vakantietripje. Vlakbij de grens heeft men een afspraak met een heimelijke organisatie die de oudste zoon over de grens zal helpen. Klaarblijkelijk moet hij voor zijn eigen bestwil het land uit, al krijgen we de exacte reden niet te horen. De familie zit boordevol verwijten naar elkaar maar blijkt desondanks vol liefde voor elkaar te leven. Vader is een cynische mopperkont, maar eenmaal bij de grens aangekomen voorziet hij zijn zoon alsnog van enkele liefdevolle en welgemeende adviezen om zijn levenspad goed te kunnen vervolgen. Moeder is verteerd door verdriet en wil haar zoon eigenlijk helemaal niet kwijt, ze moet echter voor haar jongste zoon de schijn ophouden dat de oudste "een paar dagen" op pad gaat , ze zegt hem zelfs dat hij gaat trouwen in het buitenland. De jongste zoon ziet het allemaal als een spel: de reis duurt hem veel te lang en hij eist voortdurend de aandacht op terwijl de ouders zo onopvallend mogelijk het grensgebied willen bereiken. En die grens, die afscheid betekent, die nadert.

Veel komische momenten in deze film, de jongste zoon is ontwapenend en ook vader maakt tijdig zijn grappige opmeerkingen, maar er zit een bloedserieuze ondertoon in. En als je die niet kan voelen, kijk dan in ieder geval voor de adembenemende landschappen. Serieus mooi. 

Met : Hassan Majuni , Pantea Panahiha , Rayan Sarlak, Amin Simiar

  FIN - song : Sharam Shabpareh - Deyar

  FIN - song : Ebi - Shabzadeh

The Lost Son - Chris Menges

The Lost Son op IMDb (6,4)
 The Lost Son op Moviemeter (2,42)

Meerdere films zag ik met Daniel Auteuil in een belangrijke rol, nog nimmer stelde hij me teleur. Hij is een bij vlagen schuchtere en onhandige acteur die desondanks een intelligentie en doortastendheid uitstraalt. Zo ook in deze mij totaal onbekende titel, die ik op Netflix aantrof. Voor Auteuil een sprong in het diepe want hij spreekt in deze film voornamelijk Engels, waardoor karikatuur op de loer ligt. Hij redt zich daaruit. 

Auteuil is Xavier Lombard in deze film. Lombard is een naar London uitgeweken Parijse rechercheur, die om pijnlijke redenen de wijk naar Engeland genomen heeft. Daar wordt hij benaderd door een oud-collega die hem introduceert bij de rijke schoenhandelarenfamilie Spitz. Deze familie heeft een detective-opdracht voor hem: hij moet hun verdwenen zoon Leon opsporen die er met geld van zijn zus, de dominante dochter Deborah, vandoor is. Leon blijkt drugsverslaafd te zijn, maar Lombard stuit al snel op andere feiten die de verdwijning hebben veroorzaakt. 

Via handig speurwerk komt hij een internationale organisatie op het spoor die zich bezighoudt met kindermisbruik. Heel even twijfelt Lombard, omdat hij weet dat dit te groot is om in zijn eentje aan te pakken, maar onder druk van de familie (zij eisen resultaten te zien van de detective) duikt hij dieper en dieper in deze schimmige wereld, daarbij geholpen door Nathalie, een oude vriendin die in Londen in de prostitutiewereld werkt en daar voor Lombard navraag doet naar de schaarse aanknopingspunten. 

Lombard komt ver met zijn onderzoek, maar moet daarbij doelbewust over de grenzen van zijn eigen veiligheid én zijn eigen mores gaan. In zijn eentje moet hij slim opereren, zijn leven loopt gevaar. 

Met: Daniel Auteuil , Nastassia Kinski ,  Ciaran Hinds , Marianne Denicourt, Katrin Cartlidge

Basic Instinct: Sex, Death & Stone - Jacinto Carvalho

Basic Instinct: Sex Death & Stone op IMDb (7,5)
 

Openhartige documentaire over de totstandkoming van een van de meest spraakmakende films van zijn tijd. De film staat - 30 jaar na verschijning - nog altijd te boek als schokkend , expliciet seksueel en in hoge mate moreel verdorven. Dat kun je aan onze nationale relschopper Paul Verhoeven wel overlaten, die houdt wel van een beetje grof imago, maar in deze docu blijkt dat meerdere mensen aan dat imago hebben bijgedragen. 


Zo is daar scriptschrijver Joe Esterhas, die het verhaal brouwde uit twee verschillende mensen die hij in het verleden persoonlijk meemaakte: de keurige rechercheur die moreel wankel blijkt en de doortastende dame die weet dat haar seksualiteit een wapen is om dingen te bereiken. Esterhas bracht deze twee bijeen in een verhaal dat -ook nu nog - zindert.
Michael Douglas, die niet alleen de hoofdrol speelde maar het project ook produceerde, herkende de kracht van het verhaal en wist direct welke regisseur hij daarvoor wilde hebben. Douglas bleek Verhoeven te kennen van "Spetters" en "Soldaat van Oranje", hij kende de reputatie van de tegendraadse regisseur. Samen probeerden ze nog aanpassingen te genereren in het script, beiden bleken moeite te hebben met het gegeven dat dit keer niet de good guy wint. Maar Esterhas houdt voet bij stuk en weigert aanpassingen te doen, hij komt daarbij als winnaar uit de strijd , iets waarvoor Douglas en Verhoeven hem achteraf nog steeds dankbaar zijn. 
En dan is er nog de allesbepalende keuze voor de hoofdrolspeelster. Er zijn wel enkele andere namen naar voren gebracht voor screentests, maar Verhoeven wist wat Sharon Stone kon teweegbrengen, hij regisseerde haar eerder in "Total Recall". De keuze voor haar was een gok, tot dan toe was ze een relatief onbekende naam. Stone was op dat moment al begin 30 en wist dat het "nu of nooit" was: of ze brak alsnog door of ze kreeg haar carrière nooit meer van de grond. Wij weten nu hoe het gelopen is, maar Stone vertelt openhartig wat ze zich voor deze rol heeft moeten laten welgevallen. Ze is min of meer belazerd door Verhoeven en Douglas, die haar rol explicieter maakten dan tegenwoordig zou worden toegestaan. 

Persoonlijke noot: in het afgelopen (8e) seizoen van onze rondreizende Dial Q - filmquiz speelde ik een korte scene uit deze film na. U raadt vast welke scene. Honderden mensen in de diverse zalen raadden keurig uit welke film de scene kwam, terwijl ik met een ingehouden grijns constateerde dat zo goed als iedereen op het moment supreme ongegeneerd in mijn kruis keek , omdat het in de film nu juist zo spraakmakend was geweest. Dat effect, die verwachting geeft deze film de eeuwigheidswaarde waar Douglas, Verhoeven én Stone zo naar op zoek waren. 

Met: Paul Verhoeven , Joe Esterhas, Sharon Stone, Michael Douglas

Délicieux (aka Delicious) - Eric Besnard

Délicieux op IMDb (7,0)
 Délicieux op Moviemeter (3,04)

Het gaat allemaal niet heel diep, maar vermakelijk en onderhoudend is deze film zeer zeker wel. Hoewel de klassenstrijd wel degelijk een van de hoofdonderwerpen is, wordt ie in beeld maar mondjesmaat uitgevochten. Onderhuids aanwezig, laat ik het zo noemen. 

1789, de Franse Revolutie is in aantocht. Pierre Manceron is als hoofdkok in dienst bij de snobistische hertog van Chamfort. Dat klinkt heel leuk, maar koks in dienst van de adelstand krijgen opgelegd wat ze mogen maken, die worden niet geacht zelf gerechten te gaan verzinnen. Wanneer Manceron dat bij een chiq diner op het kasteel dan toch een keertje doet (hij verzint een klein hapje, een zoetigheidje als dessert) wordt hij ter verantwoording geroepen. Tegenover de dik bepruikte hertogen en geestelijken wordt hij aanvankelijk bewierrookt om de rijke smaken in de gerechten, totdat men begint over het zelfbedachte gerecht. Manceron vertelt de ingrediënten, waarop de aanwezig snobistisch vertellen dat je hen, de edelen, nooit gerechten moet aanbieden met dingen die onder de grond groeien. Manceron moet zijn excuses aanbieden maar weigert dat. Ontslag volgt. 

Hij keert terug naar zijn geboortegrond en bouwt stukje bij beetje de oude herberg van zijn vader weer op, gewoon weer de standaardgerechten als eenvoudige soepen en hompen vlees aan de passanten serverend. Totdat op een dag een jongedame aan zijn deur staat: deze Louise meldt dat ze zijn reputatie als kok van hertog Chamfort kent en dat ze graag bij hem in de leer wil. Ze wil hem helpen van de herberg een succes maken en de sores met de hogere adel te vergeten. Manceron vertrouwt haar niet meteen maar zwicht uiteindelijk toch en begint haar in te werken. Met enige aanloopmoeilijkheden begint ze inderdaad het vak te leren en blijkt ze een goede smaak te hebben. 
De herberg loopt goed, hetgeen ook de hertog ter ore komt. Hij kondigt aan een keer te willen komen eten, Manceron gaat direct met de opgegeven lijst aan de slag en investeert fors in aankleding en materialen. De hertog lijkt hem echter een loer te draaien door niet te verschijnen, hetgeen Manceron op forse verliezen komt te staan. Net als hij het bijltje erbij neer wil gooien, komt Louise in samenwerking met Manceron's zoon met een lumineus idee: wat nu als ze eens voor het gewone volk gaan koken, als die hier aan tafels kunnen kiezen van een menukaart? Langzaam krijgt het eerste restaurant ooit zijn vorm. Hetgeen ook de hertog te horen krijgt. 

Met: Grégory Gadebois, Isabelle Carré, Benjamin Lavernhe, Lorenzo Lefebre

La Promesse de l'Aube - Eric Barbier

La Promesse de l'Aube op IMDb (7,1)
 La Promesse de l'Aube op Moviemeter (3,25)

Gemengde gevoelens over deze boekverfilming: de romantische kant van het verhaal is mooi aangezet, maar de rol van de bemoeizieke moeder is bloedirritant. Charlotte Gainsbourg speelt die rol en ik kan me niet herinneren haar ooit zo oninteressant te hebben gevonden. Maar goed: er is ook een ander deel van het verhaal en dat boeit wél. 

Romain Kacew groeit in het interbellum op in het armoedige Vilnius, dat op dat moment blijkbaar nog tot Polen gerekend wordt. Zijn moeder probeert de eindjes aan elkaar te knopen door hoeden te maken en jurken van rijke vrouwen te herstellen. Ze werkt hard, want alles staat in het teken van aanstaand succes van haar zoon: ze zullen naar Frankrijk emigreren en hij zal daar een succesvolle carrière hebben en eindigen als ambassadeur van dat zo beloofde land. Moeder Nina gaat door roeien en ruiten om dit te realiseren. En inderdaad: uiteindelijk verhuizen ze naar de Franse kustplaats Nice. 
Als jongvolwassene blijkt Romain te beschikken over een aanmerkelijk schrijftalent, hij trekt uiteindelijk naar Parijs om het daar verder te ontwikkelen en artikelen en novelles geplaatst te krijgen in de grote kranten. Voor het eerst is hij onder de beklemmende vleugels van zijn moeder uit , hij neemt het er meteen van: inderdaad schrijft hij nachtenlang door, maar daarnaast houdt hij zich voornamelijk bezig met het veroveren van vrouwelijk schoon. 

De (Tweede Wereld)oorlog breekt aan en Romain wordt gemobiliseerd. Nog steeds ziet zijn moeder hogere doelen voor hem, maar zijn joodse achtergrond maakt het voor Romain lastig om carrière te maken in het leger. Uiteindelijk weet hij de pilotenopleiding te voldoen, waarna hij tussen zijn vele vluchten door begint zijn ervaringen op papier te zetten. Een uitgestelde start van een zo lang aangekondigde carrière, maar Romain moet nog enkele hobbels over om daar te komen waar hij wil zijn.

Met: Pierre Niney, Charlotte Gainsbourg , Catherine McCormack

  FIN - song : Max Richter - Interior horses

Rudeboy: The Story of Trojan Records - Nicolas Jack Davies

Rudeboy: The Story of Trojan Records op IMDb (7,2)

Rudeboy: The Story of Trojan Records op Moviemeter (3,80)

Wat een ongelooflijk lekkere documentaire is dit. Toegegeven, ik ben een sucker voor ska en authentic reggae (heb me een maandje geleden toch weer laten verleiden tot een dik uur op de dansvloer bij een optreden van een ska-coverband), bij mij is deze muziek altijd als een goede vriend binnen gekomen. Maar ook als je het onafhankelijk bekijkt, is deze documentaire van een ongekende heerlijkheid: het raakt aan klassieke onderwerpen als "de stem van het volk" , immigratie en kolonialisme en vooral ook raciale ongelijkheid. 

Eind jaren 50, Jamaica is nog een Britse kolonie en de bevolking heeft het niet best. Armoede heerst, de enige luchtigheid die mensen er aan hun bestaan kunnen geven is door te dansen op muziek. Politieagent Duke "The Trojan" Reid stopt met zijn politiewerk en begint een eigen soundsystem: met zelf meegebrachte muziekapparatuur luistert hij feestjes op , oorspronkelijk nog alleen met Amerikaanse rhythm & blues-muziek maar al snel gaat hij op zoek naar authentieker lokaal geluid. Met muzikanten als Derrick Morgan, Toots Hibbert , Freddy Notes en Roy Ellis begint hij platen uit te brengen waarbij al snel de karakteristieke boem-tsjak ritmesectie voor de ontwikkeling van de ska zorgt. De liedjes bezingen de ruige wereld van de randcriminaliteit die voor veel jongeren de enige vorm van bestaan is, de term Rudeboys is geboren. 
Vanwege het succes op de feestjes van Duke Reid groeit het naar the Trojan vernoemde platenlabeltje al snel. Als in die periode de onafhankelijkheid van Jamaica op stapel staat, ontstaat er een emigratiegolf van mensen die in Groot-Brittannië een beter bestaan op denken te bouwen met minder geweld en meer kansen. De muziek emigreert mee, het label komt in London onder de leiding van de kundige zakenman Lee Gopthal. Er is maar één probleem: de traditionele radiozenders vinden de muziek maar niks: te etnisch, te militant, te politiek, te zwart. De sound verdwijnt naar de piratenzenders en lijkt een marginaal bestaan te gaan leiden, totdat.. totdat de skinhead-scene opkomt. Modieuze en politiek bewuste jongeren voor wie de kleur van je huid niet van belang is, belangrijker is wat je te zeggen hebt en belangrijker is welke expressie je daarbij kiest. De subcultuur slaat aan, de radiozenders zien het belang en er komt zowaar airplay voor het Trojan-repertoire. Sterker nog: er komen hits. "Double Barrel" , "Everything I own" , "The Israelites" . Vet lekkere muziek nog steeds, ik draai het vaak. 
Door de successen en de hits is Trojan gedwongen te groeien en te investeren en dat blijkt voor het label het begin van het einde. Verkeerd voorraadbeheer, foute zakelijke inschattingen: met zevenmijlslaarzen stevent men op een faillissement af. Het label is verdwenen, maar de muziek is er nog altijd. En hoe. 

Probeer voor de gein eens de playlist van de soundtrack van deze serie: als jij daarop stil kunt blijven zitten, dan heb je niks gemist aan dat faillissement. Krijgt de muziek je echter wel te pakken, dan heb je vrienden voor het leven. 

  FIN - song : Toots & the Maytals- Pressure drop

The Rhythm Section - Reed Morano

 The Rhythm Section op IMDb (5,4)

The Rhythm Section op Moviemeter (2,58)

Recht-toe-recht-aan wraakthriller die er net aan een voldoende uit sleept. 

Na het gruwelijke vliegongeluk waarbij haar complete familie is omgekomen, is het leven van Stephanie Patrick een puinhoop geworden. Ze kan zich nauwelijks staande houden, verzuipt zich in drugs en prostitutie. Totdat op een dag een klant verschijnt die zegt alleen maar te willen praten. Deze man, Keith Proctor, genaamd vertelt Stephanie dat haar ouders en al die anderen niet zijn omgekomen bij een ongeluk maar bij een daadwerkelijke aanslag: aan boord bleek een man te zitten waar de internationale criminaliteit het op gemunt had. 

Stephanie raakt nog meer van slag dan ze al was, maar besluit toch met Proctor in gesprek te gaan. Steeds meer wordt het haar duidelijk dat er inderdaad misdadigers achter deze massamoord zitten en dat Proctor een aardig eind op weg is dit geheim te ontrafelen. Ze hoort van financiers, van bommenmakers en van de mysterieuze B. , die nauw met Proctor samenwerkt. Wanneer ze Proctor op een dag vermoord aantreft, weet ze zowel wie daar achterzit als dat zij zelf de volgende zal zijn. Ze gaat op zoek naar B. 

Deze verbergt zich in  - daar zijn de weer - de Schotse Hooglanden en blijkt heel niet blij met de bemoeienis van Stephanie. Hij houdt haar een harde spiegel voor: als ze echt wil meehelpen deze zaak op te lossen, zal ze zichzelf van drugswrak moeten omvormen tot getrainde moordmachine. Hij helpt haar, de opleiding is bikkelhard, maar uiteindelijk komt het moment dat Stephanie als een volleerd hitwoman klaar is om de gehele malafide terreurorganisatie ter verantwoording te roepen. 

Met : Blake Lively , Jude Law , Raza Jaffrey , Sterling K. Brown

  FIN - song : Sleigh Bells - Where did you sleep last night

Falling For Figaro - Ben Lewin

Falling for Figaro op IMDb (6,4)

Falling for Figaro op Moviemeter (2,50)

Zo is feelgood bedoeld. Een niet al te dik opgetuigd verhaaltje over een carrièreswitch , waarna uiteraard in de nieuwe omgeving een love interest komt opdagen. Niet moeilijk, wel heel erg fijn om naar te kijken. In ieder geval hebben wij onszelf goed vermaakt in de filmzaal, op een regenachtige middag ook nog. 

Millie heeft het zo ongeveer gemaakt als fondsenwerver in de Londonse zakenwereld, haar baas stelt haar een stevige promotie in het vooruitzicht, maar tot ieders verbazing neemt ze de baan niet aan. Ze verrast haar collega's -waaronder haar eigen vriend - door te zeggen dat ze haar droom wil najagen. Wat dat dan wel is, vraagt vriend Charlie. "Operazangeres", is het directe antwoord. Dat ze graag zingt, wist Charlie, maar dat dit het onder-de-douche-niveau ontsteeg, was hem geheel ontgaan. Millie is vastbestloten om les te nemen en het een jaar te proberen: als het haar lukt om deel te nemen aan de fameuze "Singer of Renown" contest, dan is haar missie al aardig geslaagd. 

Ze neemt les bij Meghan Geoffrey- Bishop, diva in ruste. Een eersteklas bitch, die met ongelooflijke tegenzin aan de opleiding begint maar die het pittige lesgeld goed kan gebruiken voor onderhoud van haar oude boerderij. De diva woont in een piepklein dorpje in de Schotse Hooglanden, dus Millie verdwijnt echt een jaar lang van de aardbodem. Na een lastige start bij haar lerares is Millie bijna van plan het bijltje erbij neer te gooien maar net op tijd ontvangt ze haar eerste compliment van Meghan. 

De lerares blijkt nog één andere leerling te hebben, de timide Max die al een aantal keren aan de Singer-competitie heeft deelgenomen maar nooit won, Max gaat nu voor zijn laatste kans. Het toeval wil dat Max - om zijn lessen te bekostigen- allerlei klussen doet voor Meghan, maar ook de kok is van het kleine hotel waar Millie haar intrek neemt. De twee botsen dus te pas en te onpas tegen elkaar op. Ze zijn zich bewust van de concurrentiepositie die ze ten opzichte van elkaar innemen, maar stukje bij beetje ontstaat er toch een soort hulpvaardigheid bij de twee, een "we're in this together". De contest nadert en Max en Millie zingen een duet. 

Met : Danielle MacDonald, Hugh Skinner, Joanna Lumley, Gary Lewis, Shazad Latif

  FIN - song : Elisabeth Findeis/ Matthias Ponier - Die Zauberflöte