zondag, mei 31, 2015

The Good Heart- Dagur Kari

The Good Heart op IMDb
Fijne film. Eerder dan een goede film. Het fijne zit hem in het verhaal dat verteld wordt en dat neerkomt op "wie goed doet, goed ontmoet". Zelfs de meest norse, chagrijne en zelfdestructieve mens kan op een punt in zijn leven komen waarin hij een ander nodig blijkt te hebben. En blijkt dan toch ook wel sporen te vertonen van menselijkheid, van inlevingsvermogen.
Jacques is eigenaar van een bar, leidt een stevig ongezond leven. Het nachtelijke werk, de hoeveelheid drank en zijn dagelijkse portie peuken maken hem hartpatient. Vier hartaanvallen al achter de rug en in het ziekenhuis bij de vijfde ligt hij plots naast een suïcidale dakloze, die net een mislukte poging heeft gedaan.
Ze revalideren samen en er ontstaat enige genegenheid. Als ze allebei ontslagen zijn uit het hospitaal, knaagt er wat bij de oude mopperaar. Hij is niet meer de jongste, hij is alleen en hij valt regelmatig weg uit zijn zaak. Hij besluit de dakloze op te zoeken en hem onderdak te bieden. Uiteraard vraagt hij een wederdienst: hij wil de jongen opleiden tot zijn opvolger. Dat gaat natuurlijk met horten en stoten. De jongen is in zijn ogen veel te vriendelijk om de Spartaanse taak van barman/luisterend oor te spelen. Toch blijkt de jonge het langzamerhand onder de knie te krijgen en de duobaan van brombeer naast vriendelijke gastheer lijkt te werken. Totdat...
Totdat de verhoudingen verstoord worden en er een jongedame de bar in komt. Ook zonder slaapplaats, ook zoekende. De opleiding stokt, de jongeman verliest zich in interesse voor de dame. En dat brengt een verandering met zich mee: langzamerhand verschuiven de karaktertrekken van alle spelers in dit driehoeksspel. De norse wordt vriendelijk, de zoekende wordt een blijver en de vriendelijke man verstrakt. Op naar de climax.

Goed spel opnieuw van de vaak wereldvreemd acterende Paul Dano (o.a. There will be blood). Fijne film van de talentvolle Ijslandse regisseur (o.a. Noi Albinoi). Oudere titel al, maar toch wel aanbevelenswaardig.

zaterdag, mei 30, 2015

The Words - Brian Klugman/ Lee Sternthal

The Words op IMDb
In plaats van film-in-film is dit eigenlijk boek-in-boek. In boek. Hoe dan ook: deze film draait om een boek. Een boek dat geschreven is door een schrijver die presentaties geeft over dat succesvolle boek. Een boek dat helemaal niet door hem is geschreven, doch slechts door hem ontdekt.
Het manuscript vond hij in een aktetas die hij in een antiekzaak opgedaan heeft. Het komt hem goed uit, want hij krijgt zijn eigen eerste manuscript maar niet uitgegeven, ondanks een jarenlange ronde langs uitgeverij-redacteuren.
Gemankeerd zelfbeeld dus. En als hij dan dit wonderbaarlijk goede boek-in-wording vindt, lijkt het allemaal logisch dat hij doet alsof het het zijne is.
Dat gaat lang goed, succes en rijkdom komen bij hem langs. Totdat...
U snapt: totdat de oorspronkelijke schrijver van het manuscript opduikt. En hem opzadelt met een joekel van een dilemma: hoe kun jij zo leven? Hoe kun je pretenderen talentvol en goed te zijn, terwijl je slecht mazzel en toeval hebt ervaren?

Dat is dan ook meteen het beste stuk van de film: de twijfel die bij de schrijver (Bradley Cooper) toeslaat. Dat werkt boeiend. Boeiender dan de sterrencast met de rest van het verhaal doet. Niet geheel geslaagd, deze film.

maandag, mei 25, 2015

Ventoux - Nicole van Kilsdonk

Ventoux op IMDb
Vermakelijke film, niet meer dan dat. Uitschieters zijn het vrolijke spel van Wim Opbrouck en het verrassend intense acteren van Wilfried de Jong. Verder is het een leuk verhaaltje dat m.i. iets te voorspelbaar wordt afgespeeld. Wellicht is dat anders als je het boek niet kent, maar een aantal scherpe zaken komen in de film minder aan bod dan dat ik ze me van papier herinnerde. Probeer het zelf!!

Vier jeugdvrienden ontmoeten elkaar op een feestelijke receptie ter ere van een van hen. Deze Joost heeft zojuist een belangrijke prijs ontvangen voor wetenschappelijk onderzoek. De mannen halen herinneringen op aan vroeger en enkelen van hen meldden plotseling weer bericht te hebben ontvangen van een toenmalige wederzijdse vriendin. Ter plekke wordt besloten de toenmalige reis nog eenmaal te herhalen en aldaar deze dame te ontmoeten.

Reisdoel is de Mont Ventoux, de winderige berg die regelmatig in de Tour de France wordt ingenomen. De jongens dwingen zichzelf tot een ultieme fysieke prestatie en dat gaat goed. Mis gaat het pas bij de afdaling: een van hen verongelukt. Dodelijk.
30 jaar lang blijven de mannen met vragen zitten: was het expres? Was het om de gunst van Laura, het"meisje dat welhaast als groepsbezit gold? Was het doodsverachting?

Gaandeweg de film wordt duidelijk dat de vriendschappen zwaar onder druk gestaan hebben en soms nog staan, maar dat ie wel overwint. Waarbij het beantwoorden van die jarenlange vragen natuurlijk nogal helpt.

Prima film voor een fijne middag. Niks hartstikke bijzonder, maar een goed anderhalf uur vermaak.


Nymphomaniac vol 2 - Lars Von Trier

Nymphomaniac vol 2. op IMDb
Eindelijk deze kunnen kijken, stond al een tijd op de harde schijf. Ik voel mezelf verplicht om alles van Lars von Trier te bekijken, maar deze is niet zijn beste werk. Sterker nog, het laat eigenlijk een beetje zien dat de uitermate interessante en zeer goede regisseur een beetje uitgewerkt lijkt.
Natuurlijk, er zitten schokkende beelden en denkwijzen in, maar het schokt niet meer zo als zijn Anti-Christ, het is minder verbeeldend en indringend als Dogville. Wat wel overeind blijf is von Trier's visie dat de mens in en in slecht is. Dat we moeten accepteren dat er figuren in onze maatschappij rondlopen die juist kiezen voor die zelfkant, voor dat ongeluk en voor de nakende mislukking. Dat is realistisch, het valt hem derhalve te prijzen. Recalcitrantie heeft een prijs, von Trier betaalt hem ook want de grootste successen liggen in het verleden.

Over het verhaal, ach: de ontboezemingen van Joe tegenover de oude Seligman gaan voort: daardoor kun je ook nauwelijks meer geschokt zijn door de perversie en de seksuele abberaties die ze ten gehore brengt.
Als duidelijk wordt dat Joe welbewust heeft gekozen voor afstand nemen van een veilig leven en zich geheel ten dienste stelt van haar seksuele genot en dus haar verslaving, wordt het tijd voor Seligman om ook een en ander te onthullen.

Twee uur was lang hoor, in deze.

woensdag, mei 20, 2015

Night Moves- Kelly Reichardt

Night Moves op IMDb
Na het lezen van de filmbeschrijving had ik een heel ander type film verwacht. Bij de termen "milieu-activisme" en "voorbereiding van hun daad" en "explosieven" verwacht je een actiefilm met wellicht een sociale boodschap erin verstopt.
Vergeet dat. Deze film gaat eigenlijk juist meer over de nasleep. Wat doet het met als je iets onwettigs uitvoert , als je dat vanuit een zeker idealisme doet, waarvan de actie an sich ook slaagt , maar waar bij de uiteindelijke uitvoering tóch een onschuldig slachtoffer valt?
Kun je dat handlen? Kun je dat verwerken? Zoek je je mededaders op of blijf je onder het maaiveld om de storm aan reacties voorbij te laten gaan? Pak je je oude baantje op, kun je dat eigenlijk nog wel?

Op indringende wijze maakt deze film duidelijk dat voor een activistische daad moed nodig is. Zowel op voorhand als nadien. En dat het sterke benen zijn die deze weelde kunnen draaien. Dat je vooraf heel cool kunt zijn en tóch achteraf volledig doordraaien.

Ik vond dat interessant. Weet nog steeds niet of het nou een goede film was, maar impact heeft ie zonder meer.

zaterdag, mei 16, 2015

The Iceman - Ariel Vroemen

The Iceman op IMDb
Michael Shannon in de hoofdrol, Ray Liotta in een van de belangrijkste bijrollen. Dan weet je eigenlijk vooraf al dat het om een B-film met psychopathische trekjes zal gaan. Klopt.

Shannon speelt The Iceman, een seriemoordenaar die echt heeft bestaan: in de jaren 70 en 80 hield hij huis in de Verenigde Staten. An sich is dat niet zo zeer een verfilming waard, maar dat schijnt het wel te worden als het verhaal verder vertelt dat deze man in het dagelijks leven een enorme "family man" was.
Kom niet in de buurt van zijn kinderen, waag het om iets negatiefs over zijn vrouw te zeggen want je loopt het op. Het gezinnetje zelf , ondertussen, gelooft zijn verhaal dat ie iets doet met speculatie op de financiële markten en dat dat de reden is dat ze in steeds grotere huizen met steeds meer faciliteiten komen te leven.

Kuklinski, zoals de Iceman officieel heette (lang voor Wim Hofs) , snijdt en schiet lustig voort totdat hij zichzelf in een lastig parket brengt. Huurmoordenaars moeten blijven opletten van wie ze de opdrachten aannemen en ze moeten zorgen dat ze niet die maffiose bazen tegen zich opzetten. Dat gaat verkeerd.


dinsdag, mei 12, 2015

The immigrant- James Gray

The immigrant op IMDb
Een iets te lauwe verfilming. Wel goede acteurs, verhaal an sich biedt ook alle kansen maar toch komt het maar moeizaam op gang. Het einde is wel sterk, dus het kón.

Ewa is een Poolse vluchtelinge die in de jaren 30 naar de VS komt, samen met haar zus belandt ze op Ellis Island. Zuslief is ziek en moet in quarantaine, in totale paniek komt Ewa uit bij een ogenschijnlijk reddende engel die achteraf een theaterman is die jonge vrouwen ronselt voor zijn burlesque shows. En meer.
Ewa wordt gedwongen aan het werk gezet, de dreiging van uitzetting is constant aanwezig. En de druk om geld te verdienen om het herstel van haar zus te betalen evenzo.
De theaterman wenst de belangrijke man in haar leven te worden maar krijgt concurrentie van een flamboyante - en een stuk vriendelijkere- illusionist. De strijd om Ewa ontbrandt, haar strijd om haar zus te bevrijden werkt zich naar een climax.

Strijd alom en toch geen goede film. Op z'n best is ie redelijk te noemen. Jammer, met zo'n actueel thema...

maandag, mei 11, 2015

Im Labyrinth des Schweigens - Giulio Ricciarelli

Im Labyrinth des Schweigens op IMDb
Matig geacteerde, maar verder zeer boeiende film over de Duitse kant van de verwerking van het oorlogstrauma. Heel anders dan in andere delen van Europa zat bij onze oosterburen de pijn in de gedachte dat werkelijk iedereen die je sprak ook dader geweest kon zijn. In Nederland verdeelde zich het volk in slachtoffers en helden, in Duitsland in schuldigen en onschuldigen. Maar dat duurde wel even..
De film speelt in Frankfurt, 1958. Een jonge ambitieuze officier van justitie wil wel eens spannender dingen doen dan verkeersdelicten en stuit toevallig op een zaak die hem die kans biedt: een kunstenaar uit de stad heeft bij een school een van zijn oude martelaren herkend en probeert dit aan te geven. Johan Radmann, de jonge OM'er, blijkt binnen het hof de gerechtelijk apparaat de enige te zijn die dit verhaal wenst op te pakken. Sterker nog: hij moet veel tegenwerking overwinnen.
Immers, Duitsland zwijgt liever over de schande van de misdaden. Je oom, je buurman, je vader: allemaal stonden ze in WOII voor de keuze om het leger in te gaan of anderszins mee te werken aan de vernietingsmachine. Voor heldendom was weinig ruimte: het front of de kogel.
Langzamerhand ontrafelt hij het verhaal en beginnen de getuigenissen aan de oppervlakte te komen. Het labyrinth wordt doorkruist , de uitgang komt in zicht.

Gebaseerd op ware gebeurtenissen, indringende menselijke verhalen. Dat zijn de pro's van deze film, dat maakt hem belangrijk. Zeker voor Duitsland, schat ik.

donderdag, mei 07, 2015

Bon Dieu! - Philippe de Chauveron

Bon Dieu op IMDb
Niemendalletje dat geheel en al is gebaseerd op het bezigen van vooroordelen.
Katholiek Frans stel heeft vier dochters, waarvan drie getrouwd. Met elke binnengekomen schoonzoon hebben ze moeite omdat ze geen van allen aan hun cliché verwachting voldoen.
Een joodse man, een Arabier en een Chinees vormen het illustere gezelschap dat niet alleen de schoonouders maar ook elkaar steeds de maat neemt.
De hoop is gevestigd op het jongste meissie. Na lang aarzelen meldt ze paps en mams dat ze iemand gevonden heeft. Hij heeft Charles en hij is katholiek. De ouders zien hun koren al bloeien en kunnen niet wachten tot de schoonzoon zijn opwachting maakt. Wat de dochter er niet bij heeft verteld, is dat hij pikzwart is en uit Abidjan komt.

Het is voor elke kijker anders om de ontwikkelingen als hilarisch danwel flauw te beoordelen, hoe dan ook: de film bezorgt regelmatig een glimlach om de snufferd. En dat is goed genoeg.

vrijdag, mei 01, 2015

Timbuktu- Abderrahmane Sissako

Timbuktu op IMDb
Of : hoe de jihad de wereld naar de kloten helpt.

Moeilijk te beschrijven hoe triest en bezwaard je de zaal verlaat na het zien van deze film.
Mail, het gebied waar "onze jongens" proberen bescherming te bieden aan de opkomst van de aggressieve islam. Het moet een hel zijn. Een hel van geloof.

Een veeboer woont met zijn vrouw en dochter net buiten Timbuktu. Het is relatief veilig , maar ook zij worden al regelmatig lastig gevallen door de religieuze politie, de sharia-slaven. Aanvankelijk weet hij ze nog redelijk af te houden, maar als hij in een onderling conflict met een lokale visserman per ongeluk deze man ombrengt, wordt hij onderworpen aan de rechters van de kille Koran. Hij weet wat komen gaat, is niet bang maar zegt dat hij slechts één ding zal missen: gezichten. Het gezicht van zijn prachtdochter, het gezicht van zijn lieve vrouw. Dat is wat hij meeneemt in zijn reis naar de aangekondigde dood.

Meesterlijk verfilmd: de horror van het islamitisch conflict wordt verpakt in adembenemende mooie beelden. Sterke film, maar man oh man, wat wordt je er verdrietig van. Dat een wereld van haat, van menselijk ongeluk zich zo nadrukkelijk aftekent. Bah.

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...