zondag, maart 17, 2024

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)
 Sun Children op Moviemeter (3,71)

Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuurlijk zitten er wel sprankjes hoop in, maar over het algemeen kijken we naar het droeve lot van vluchtelingenkinderen die te vroeg met het straatleven worden geconfronteerd. 

Gevlucht uit Afghanistan en dan in een Iraanse stad terecht komen. De jonge Ali heeft het niet getroffen, net zo min als zijn vriendjes Abolfazl en Reza. Ze doen een beetje klusjes voor een louche garagehouder, klusjes die eigenlijk het daglicht al niet verdragen. Dat wordt nog erger als Ali door de garagehouder onder druk wordt gezet. 

Hem wordt opgedragen "een schat" te vinden die zich onder het schoolplein van de Sun School zou bevinden. Hoewel de jongens niet weten waar ze dan precies naar moeten graven, vinden ze het eigenlijk wel spannend. Om op het terrein te komen, moeten ze zich echter eerst aanmelden als leerling. Dat gaat niet makkelijk maar uiteindelijk komen ze bij de schappelijke leraar Rafie terecht. Deze trekt zich het lot van de jongens aan en ontfermt zich over hen. Dat heeft voor Abolfazl en Reza best een goed effect, die zien kansen om via onderwijs vooruit te komen. Maar Ali, juist de meest aansprekende van het groepje, belandt in een tweestrijd: hij ziet wat de leraar hen allemaal voor betrokkenheid en kansen toont, maar die "schat" blijft toch aan hem trekken. Hij moet keuzes maken.

Met: Rouhollah Zamani, Javad Ezati, Ali Nasirian

FIN - song : Ramin Khosha - Alone in school

zaterdag, maart 16, 2024

Rapito (aka Kidnapped) - Marco Bellocchio

Rapito op IMDb (7,0)
 Rapito op Moviemeter (3,41)

Behoorlijk mijn ding, deze film. Historisch drama, altijd fijn. Op waargebeurde feiten gebaseerd, nog beter. En daar bovenop nog eens een vette klodder religie (meervoud zelfs), het kon niet op voor dit geëxcommuniceerde katholieke jochie. (Nou ja, dat laatste deed ik uit eigen beweging maar dat is allemaal niet voor hier).  Voeg bij dit alles nog eens de herkenbaarheid van veel locaties in de film (Castel Sant'Angelo!!) en u snapt dat ik hier tevreden uit vandaan kwam.

1858, Bologna, Italië. Er wordt hard geklopt op de voordeur van Salomon "Momolo" Mortara, waar diens vrouw net bezig is het grote gezin op bed te krijgen. Aan de deur staan vertegenwoordigers van de Roomse Inquisitie in Bologna. Ze komen met de gortdroge melding dat ze Salomon's zoon Edgardo komen ophalen. Ze melden dat het jongetje ooit gedoopt is en derhalve aan de katholieke kerk toebehoort. Waarmee ze zeggen: die mag dus niet thuis, in zijn joodse gezin en dito omgeving, opgroeien. Hartverscheurend, maar de ouders krijgen de toezegging dat de jongen in de buurt blijft en ze hem altijd mogen bezoeken. 

Wie de katholieke geschiedenis een beetje kent, weet dat daar natuurlijk niets van waar is: het jongetje wordt ontvoerd naar Rome waar hij in aan de rokken van de paus mag hangen. Ze gaan hem het katholieke geloof met een trechter naar binnen gieten. Edgardo, een vlijtig en kundig leerling, leert al snel de "Miserere Nobis"-versjesen gaat voortvarend. Dat wil echter niet zeggen dat hij de laatste woorden van zijn moeder in zijn oren heeft geknoopt ("zeg elke avond je Joodse gebeden, zodat je een van ons blijft"). Edgardo leeft met zijn hoofd in Rome, maar met zijn hart in Bologna én in Jeruzalem. 

Meermaals trekken zijn ouders naar Rome maar wat ze ook doen, ze krijgen hem niet mee terug naar huis. Er verstrijken jaren, er komen opstanden. De Roomse macht valt in Bologna, de rebellentroepen trekken verder door Italië, uiteraard gaan ze ook op naar Rome. Tussen die troepen loopt Edgardo's broer, die zichzelf voorgenomen heeft een laatste poging te doen zijn jongere broertje voor het gezin en het geloof terug te winnen.

Uitermate boeiend gefilmd: pompeus waar nodig, een retestrakke afwisseling tussen joodse en katholieke rituelen of tradities, waardoor de kijker al snel snapt hoe lastig het kiezen is voor Edgardo. Regisseur Bellocchio voegt nog eens een knap staaltje aan zijn toch al imposante lijst toe.

Met: Paolo Pierobon, Fausto Russo Alesi, Barbaro Ronchi, Enea Sala, Leonarda Maltese

FIN - song : Paul Keeley- A sort of homecoming

Wicked little letters- Thea Sharrock

Wicked little letters op IMDb (7,0)
 Wicked little letters op Moviemeter (3,42)

Lekker gemaakt door een hilarische trailer togen we gisteravond naar ons filmeiland. Zo grappig als de trailer werd het niet, maar al met al was dit een vermakelijke film met een hoog feelgood-gehalte. En voor mij onontdekte uithoeken van de Engelse taal, dat ook. 

Het godsvruchtige kustplaatsje Littlehampton is - enkele jaren na de Eerste Wereldoorlog - in rep en roer. Oude vrijster Edith Swan - nog inwonend bij haar ouders - ontvangt met enige regelmaat opgewonden brieven waarin haar de huid vol wordt gescholden. En niet zomaar gescholden: nee, echt creatief, ruig en expliciet seksueel getint. Dit terwijl Edith de favoriet is van de lokale pastoor, zo voorbeeldig leeft ze haar door de bijbel gestuurde leven. 

Edith en haar eng strenge vader weten het zeker: de bedreigingen kunnen maar van één kant komen. Hun grofgebekte buurvrouw Rose Gooding lijkt de afzender te zijn: Rose's levensstijl kon niet verder van die van Edith af staan. Rose heeft een dochter waarvan de vader verdwenen is, ontmoette wel weer een nieuwe partner waarmee ze met enige regelmatig de kroeg induikt voor een feestelijke slemppartij. 

Na brief nummer 19 (!) is de maat vol: Edith's vader Edward (een volstrekt nare man overigens) stapt naar de politie en doet aangifte. Deze nemen zijn beschuldigingen voor waar aan en inderdaad hoort buurvrouw Rose de celdeur achter zich dichtklappen. De zaak rond, zou je denken. Maar toch niet: de jonge politie-agente Gladys Moss neemt het op zich om dieper in het onderzoek te duiken voordat rechters en agenten de zaak aftimmeren.

Het knettert, tussen Olivia Colman en Jessie Buckley. Deze twee dragen - ferm geholpen door een heerlijk schmierende Timothy Spall - de film die zeer zeker voor glim- maar te weinig voor schaterlachen zorgt.

Met: Olivia Colman, Jessie Buckley, Timothy Spall, Anjasa Vasan

FIN - song : Isobel Waller-Bridge - Edith leaves

zondag, maart 10, 2024

The Promised Land (aka Bastarden) - Nikolaj Arcel

The promised land op IMDb (7,7)
 The Promised Land op Moviemeter (3,78)

Geen acteur ter wereld heeft zo een karakteristieke kop als Mads Mikkelsen. Hij is een fenomeen. Met een ongekende mimiek maakt hij spanning voelbaar, je ziet dat die stijf getrokken lippen een aankondiging zijn van ofwel een in zijn hoofd gevoerde strijd ofwel een aanstaande uitbarsting zonder weerga. Mijn interpretatie is dat hij bewust af en toe voor tamelijk komische rollen als intermezzo kiest om zo niet door het leven te gaan als het dreigende brok mannelijkheid dat hij in veel van zijn rollen uitstraalt.

We gaan terug naar de 18e eeuw. Ludvig Kaplan leeft van een sobere veteranentoelage maar heeft inmiddels een plan ontwikkeld om zijn leven voorgoed te veranderen. Hij gaat naar de koning en meldt zich aan als pionier om de weerbarstige heidevelden op Jutland te gaan ontginnen, hij beweert daar een succesvolle boerennering op te kunnen bouwen. Als wederdienst vraagt hij om - mocht hij zijn exercitie tot een succesvolle te maken - in de adelstand te worden verheven en een landgoed met personeel te verkrijgen. De adviseurs van de koning zijn tegen, maar de koning zelf hoopt reeds lang op uitbreiding van zijn actieve leefgebied dus zegt hij Kaplan toe dat hij zijn gang mag gaan.

Het is een moeilijke weg: veel van de grond is onbruikbaar en te zanderig. Uiteindelijk vindt hij een stukje waar hij denkt te kunnen starten. Heel zijn spaargeld besteedt hij aan het (laten) bouwen van zijn huis, dat hij de beladen naam "Koningshuis" geeft. Personeel werven blijft moeilijk maar met behulp van een vriendelijke priester weet hij twee elders weggelopen pachters aan te nemen om hem te helpen op het land en in de huishouding. 

Het lijkt alsof Kaplan in het wildvreemde aan het ontginnen is geslagen, maar plots staat daar de nabij wonende graaf de Schinkel voor zijn neus. Deze zegt dat Kaplan op zijn grondgebied aan het werk is en derhalve moet tekenen voor een afdracht van een deel van de opbrengst, als hij al zou slagen. Kaplan werpt tegen dat hij in opdracht en in dienst van de koning staat en weigert de Schinkel zijn medewerking. Dat is het begin van een keiharde strijd: de jaloerse graaf gaat ver in zijn tegenwerking. Zowel op juridisch gebied (Kaplan zou illegale medewerkers hebben) als op persoonlijk gebied (wat weet zo'n boerse kapitein nu van het leven in dit gebied?) moet Kaplan zijn best doen niet te capituleren. Met behulp van de pastoor, van zijn eigengereide huishoudster Ann Barbara en het weerbarstige zwerversmeisje Anmai Mus neemt Kaplan het op tegen de hogere machten.

Tussen alle hardheid in deze - bij vlagen wat sterk aangedikte- film zit de schitterende ontwikkeling van enkele personages, vooral de vrouwen rondom Kaplan tonen zich sterk en onverzettelijk.

Met: Mads Mikkelsen, Amanda Collin, Simon Bennebjerg, Melinda Hagberg, Kristine Kujat Thorp

FIN - song : Dan Romer - The Captain and Ann Barbara

zaterdag, maart 09, 2024

Deadlock - Jared Cohn

Deadlock op IMDb (3,6)
 Deadlock op Moviemeter (1,81)

Ter verdediging van mezelf voer ik aan dat ik een stevig inspannende dag had met controle-afspraken en vooral een intensieve verhuizing. Afgemat zat ik op de bank, anders had ik deze nooit aangeklikt: een gemiddelde actiefilm zou niet al te veel van het voorstellingsvermogen eisen en was dus lekker makkelijk te verhapstukken. Prima uitgangspunt, maar zo simpel en zo gewoonweg slecht had ook weer niet gehoeven.

In deze laatste (?) rol van Bruce Willis zien we hem als Ron Whitlock, een oud-commando die wraak neemt op de politie. Deze hebben bij een inval zijn ene zoon doodgeschoten en zijn andere zoon gearresteerd, terwijl dit achteraf allemaal op een misverstand bleek te berusten. 

Whitlock organiseert een kleine bende om zich heen en overvalt de grote stuwdam. Het personeel wordt overmeesterd en de technici worden gedwongen een van de dammen open te zetten, waardoor al snel de overstroming in de ondergelegen delta begint. In de tussentijd sommeert Whitlock de agenten die verantwoordelijk zijn voor de dood van zijn zoon naar de stuwdam te komen. Die gaan op zeker een duister lot tegemoet. 

Een van de technici die op het moment van de inval met onderhoudswerkzaamheden aan de dam bezig was, heeft ondertussen een bevrijdingsactie op touw gezet: in zijn eentje tegen Whitlock's gehele team. Nog voordat de NSA en het leger te hulp kunnen komen, heeft hij de machinekamer al bereikt.

Met : Bruce Willis, Patrick Muldoon, Matthew Marsden, Michael DeVorzon, Ava Paloma

woensdag, maart 06, 2024

Envole-moi (aka Fly me away)- Christophe Barratier

Envole-moi op IMDb (6,2)
 Envole-moi op Moviemeter (3,14)

Behoorlijk van-dik-hout-naar-planken film maar toch is het er eentje die goed te verdragen is. Dat komt doordat men van nare karikaturen naar sympathieke personages toewerkt. "Alle mensen deugen", of in ieder geval een variant daarop. 

Daar lijkt het in het begin nog niet op: Thomas, zoon van een welgestelde chirurg, brengt zijn dagen (nou ja, eigenlijk zijn nachten) door met feesten en braspartijen (met het geld van pa, zoveel is al snel duidelijk). Als hij daar op een avond te ver in gaat en dronken de bolide in het zwembad van pa parkeert, is voor vaderlief de maat vol. 

Alle pasjes en tegoeden van Thomas worden geblokkeerd. Tenzij hij zijn leven betert. Dat kan hij doen door zorg te gaan dragen voor papa's favoriete patiënt. Deze jongeman, Marcus genaamd, is 12 jaar oud en chronisch ziek. Aanvallen, epilepsie en zuurstoftekorten beperken de jongen in zijn doen en laten. Daar kan Thomas verandering in brengen. Die probeert dat aanvankelijk ook maar geeft al snel op als blijkt dat de jongen bijna overlijdt doordat Thomas te laat met de zuurstoffles aankomt. Marcus' moeder ziet hoe haar zoon zich weer teleurgesteld opsluit, Thomas' vader gooit voor zijn zoon letterlijk de deur op slot. 

We hebben allemaal voldoende films gezien om te weten wat er hierna gebeurt. En dat gebeurt best op een aangename wijze, zodat wij als kijker er ook nog wat wijzer van worden. 

Met : Victor Belmondo, Gerard Lanvin, Yoann Eloundou, Marie-Sohna Condé

FIN - song : Jean-Jacques Goldman - Envole moi

La Syndicaliste (aka The Sitting Duck) - Jean-Paul Salome

La Syndicaliste op IMDb (6,6)
 La Syndicaliste op Moviemeter (3,23)

Hoewel ik me kan voorstellen dat er mensen zijn die moeite met haar hebben, ben ik zelf wel aardig geporteerd van de Franse steractrice Isabelle Huppert. Ze heeft een goede hand van rollen kiezen: nooit is een grijze muis, nooit volgt ze standaardroutes. Moet je tegen kunnen maar als je erdoor heen kijkt, zie je haar klasse.

In deze op waarheid gebaseerde boekverfilming speelt ze Maureen Kearney, een vakbondsvertegenwoordiger in dienst van de grote nucleaire firma Areva. Deze exploiteert meerdere kerncentrales in Frankrijk en lijkt heimelijk het plan opgevat te hebben deze in Chinese handen over te geven. Omdat dit slecht is voor zowel de medewerkers als voor de belangen van Frankrijk staat Kearney hiertegen op. Dat moet ze bezuren.

Dreigtelefoontjes, achtervolgingen, het hele spectrum krijgt ze mee zonder dat ze goed kan aanwijzen wie er achter zit. Vermoedens zijn er natuurlijk wel, maar bewijs dat maar eens. Het wordt zelfs nog gruwelijker: Kearney wordt in haar huis overvallen, vastgebonden op een stoel waarna er met een mes en grote A op haar buik wordt gekerfd (en het mes wordt later in haar vagina ingebracht, wat terecht wordt aangemerkt als verkrachting). 

Kearney doet aangifte maar de politie loopt niet hard. Sterker nog: ze geloven haar niet en zetten haar onder druk om haar verklaring in te trekken en te melden dat ze het allemaal verzonnen heeft. Haar man blijft achter haar staan, een paar medewerkers ook nog maar verder keert alles en iedereen zich tegen haar. Net op het moment dat ze overweegt om inderdaad zichzelf aan te geven als fantast, draait ze om. Ze zal zich moeten verdedigen in de rechtbank, maar haar (geloof)waardigheid is haar meer waard.

Met: Isabelle Huppert, Gregory Gadebois, Pierre Deladonchamps, Yvan Attal, Marina Foïs

FIN - song : Kadyn Webster - PPP

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...