donderdag, oktober 29, 2015

Sworn Virgin (Vergine giurata) - Laura Bispuri

Sworn Virgin op IMDb
Achteraf is het verhaal misschien interessanter dan de film zelf. Want die is traag en taai (zelfs voor mij) en gaat slechts mondjesmaat naar het scharnierpunt toe. Wanneer besluit Hana dat ze voortaan als Mark door het leven zal gaan? Wat is de reden dat ze zichzelf tot gezworen maagd maakt en dat nooit een hand haar aan zal raken?

Haar achtergrond is al droevig: haar beide ouders zijn omgekomen en ze wordt als jong meisje opgenomen in een traditioneel boerengezin verderop. Ze krijgt een zusje waarmee ze alles doet en bespreekt. Het gezin is echter traditioneel in de Albanese (of Balkanese) zin van het woord: dat betekent dat meisjes niets waard zijn, moeten luisteren , geen initiatief mogen nemen voordat een man dat doet en , top of the bill, dat ze het risico lopen uitgehuwelijkt te worden.

 Het overkomt Lila , de zus van Hana. Dat is het moment dat Hana besluit dat dat haar niet zal overkomen. Ze wordt gezworen maagd: haar haar gaat eraf, ze bindt haar borsten in en kleedt zich in mannenkleding. Dat gaat lang goed totdat ook de omgeving haar te benauwd wordt.

Ze reist haar zus achterna, die de uithuwelijking voor is geweest door met haar vriendje naar Italie te vluchten. Mark komt in Lila's gezin terecht en komt langzamerhand tot bezinning. Lila's dochter ontmaskert direct haar travestie. Mark begint te twijfelen of hij weer Hana moet worden, terug naar zijn eigen vrouwelijke ik.

Moeizame film, maar wel interessant. Niet goed, maar ook niet slecht. En opnieuw stelde Alba Rohrwacher (Io sono l'amore, De eenzaamheid van de priemgetallen) niet teleur, sterke actrice is dat.

dinsdag, oktober 27, 2015

Killing Season- Mark Steven Johnson

Killing Season op IMDb
De tweede film die avond was uit karakter-oogpunt al een stuk interessanter. Hier stonden ten eerste twee acteer-mastodonten tegenover elkaar: Robert De Niro en John Travolta. Menig regisseur doet een moord voor zo'n affiche.
Dat probeerde deze regisseur dus ook. Alleen wil het met de moord niet zo vlotten. Jazeker, beide mannen hebben een oorlogsverleden (met elkaar!). Ja, beide mannen weten met wapens om te gaan en weten wat vechtlust is. Het lukt de een echter de hele tijd niet om de ander om te brengen. En andersom.

De Niro is de Amerikaanse oorlogsveteraan, ervaringen in diverse missies maar nu overduidelijk in ruste. Hij leeft teruggetrokken in een natuurgebied, maar het enige wat hij nog schiet zijn foto's van de dieren die hij ontmoet. Travolta is een Joegoslavische oorlogsveteraan , iemand die door een wonder, een gelukje , het vuurpeloton heeft overleefd. Hij is weliswaar van achter neergeschoten, maar de kogel bleef in de rug zitten en bleek dus niet dodelijk. De man die die kogel afvuurde is, dat snapt u, De Niro geweest.
Jaren later wordt de Niro in zijn eigen leefomgeving geconfronteerd met de oude Joego-strijder. Deze is vastberaden eerst een schuldbelijdenis en een biecht te ontvangen voordat hij zijn oude tegenstander om zeep helpt. Maar ja, deze vecht terug en krijgt vervolgens de wapens in handen om met zijn belager af te rekenen.
Dat gaat nog een paar keer heen en weer, de kansen keren een aantal malen. Totdat beiden inzien dat het niet oneindig door kan gaan.

Into the woods- Rob Marshall

Into the woods op IMDb
Dit gaat een beetje een vreemde eend in de recensie-bijt worden, ik waarschuw u.
Want u gaat het niet vaak meemaken dat ik een film bekeek die én Disney én musical was.

U heeft dan ook direct mijn grootste bezwaren tegen deze film gehad, verder heb ik me best vermaakt omdat ik ten eerste samen met mijn gezin op de bank zat en ten tweede omdat het een beetje een quiz werd. Je moest eigenlijk raden welke sprookjes er nu allemaal door elkaar verhaspeld waren tot dit script. Stukje Roodkapje, stukje Sjaak en de Bonenstaak, snufje Assepoester etcetera.

Het gaat in dit verhaal om een bakker en zijn vrouw, die door een heks aangezegd krijgen dat ze nooit kinderen zullen krijgen. Nooit!! Tenzij ze binnen drie middernachten haar een levering doen, van respectievelijk een rode cape, een glimmend schoentje, een stuk blond haar en een melkwitte koe.
Die combinatie moet de heks haar jeugdige schoonheid teruggeven.
U snapt dat het de eerste twee nachten niet lukt, veel complicaties voor Sjaak en voor Assepoester en voor Rapunzel. Maar uiteindelijk....  nou ja, dat moet u zelf ervaren.

Redelijk stevige cast (Meryl Streep, Anna Kendrick, Johnny Depp en Emily Blunt o.a.).



zaterdag, oktober 24, 2015

Blind - Eskil Vogt


Blind op IMDb

Rare, welhaast geperverteerde film. Het rare zit m erin dat je denkt te kijken naar een verhaal over een blind geworden vrouw die haar wereld steeds kleiner ziet worden en haar man steeds meer van zich ziet vervreemden. Maar tegelijkertijd kijk je naar een mozaiek van rollen die opeens ergens in de film uit de koker van de blinde dame blijken te komen. Dat al die verwikkelingen in het leven van haar man, van de overbuurman en van een aantal andere aangeraakten eigenlijk alleen maar hersenspinsels zijn van een langzaam doordraaiende dame.

Zal niet lang blijven hangen bij me, vermoed ik.

donderdag, oktober 22, 2015

Het Vonnis - Jan Verheyen

Het Vonnis op IMDb
Ijzersterk, zeg ik.. En dat zeg ik ondanks dat het verhaal voor de hand lijkt te liggen. Het sterke zit hem in de oplopende empathie die je krijgt met de personen in dit verhaal. Gek genoeg ga je zelf mee in de diverse wendingen: het ene moment heeft partij A een punt, het andere moment ga je toch echt met partij B mee.
Die betrokkenheid wordt simpelweg bereikt doordat de film een duivels moreel dilemma behandelt: wraak. Pure wraak.

Luc Segers is een man die alles heeft. En al heel vroeg in de film: een man die alles had. Bij een gruwelijk geweldsincident verliest hij zelf het bewustzijn, maar erger nog: hij verliest zijn vrouw die slachtoffer is van het geweld en hij verliest zijn dochtertje die richting papa en mama snellend verongelukt.
Als hij na enige tijd uit coma ontwaakt, is zijn wereld omgeturnd: weg gezin, weg ook de promotiekansen omdat zijn baas ziet dat met de komst van het verdriet gelijk ook de ambitie voor het werk verdwenen is. Nog erger wordt het ongelukkig gevoel als de dader van het geweld door een vormfout moet worden vrijgelaten.
Luc doet wat vele anderen denken te gaan doen: hij neemt wraak en draagt de consequenties. Hij belandt in de cel, maar de publieke opinie in het land vindt hem een held. En dat is nu net wat de magistratuur niet kan gebruiken: het mag geen oog-om-oog worden in België.
De rechtszaak wordt een media-circus. En het kan nog alle kanten op met het vonnis.

Boeiend verfilmd, sterk gespeeld door o.a. Koen de Brauw en Johan Leysen.


Foxcatcher - Bennett Miller

Foxcatcher op IMDb
Ik had een heel andere film verwacht dan deze. Ik had gedacht te gaan kijken naar een archetypische sportfilm waarin de held het moeilijk heeft maar uiteindelijk door zijn prestaties toch zegeviert in het leven. Niets van dat alles, Foxcatcher is een pure psychologische thriller. of op zn minst een psychologisch drama. En nog waargebeurd ook.

Mark Schulz is dan wel Olympisch worstelkampioen, toch staat hij altijd in de schaduw van zijn grote broer David (ook Olympisch kampioen, maar net iets meer gewaardeerd bij het publiek en bovendien getrouwd en All American). Mark is eigenlijk een sociale kneus die onder aansturing van zijn broer weliswaar overleeft, maar verder weinig contacten of vreugde beleeft.
Dat verandert als er een steenrijke industrieel op de proppen komt. John Du Pont (van het inderdaad bekende Dupont- chemieconcern) blijkt worstelgek te zijn en wil investeren. Hij haalt Mark over om op zijn landgoed te komen wonen waar hij een hele sportschool heeft neergezet en waar hij een succesvol Olympisch team wil klaarstomen. Mark hapt, probeert nog wel zijn broer over te halen maar die houdt vast aan zijn gelukkige gezinsleventje.
Mark gaat voortvarend van start, wint kwalificatiewedstrijden en krijgt een redelijk trainingsteam om zich heen. Maar dan. Dan komt het scharnierpunt van de film. Du Pont blijkt een onvervalste narcist die eerst zelf doet alsof hij worstelkwaliteiten heeft en zich vervolgens ertussen elleboogt als trainer. Hij en hij alleen zal kampioen Mark begeleiden, anders gaat de boel niet door.
De spanning loopt op, Mark zakt door het ijs en begint drugs te gebruiken. Hetgeen zijn conditie en zijn prestaties uiteraard beïnvloedt.
Met een enorme zak geld lukt het Du Pont om ook broer David met gezin op het complex te halen. David kent zijn broer niet meer terug: de timide jongen is een psychisch wrak. Hoe krijgt hij hem op tijd klaar voor de volgende Olympics? En hoe houdt ie die rare nare Du Pont een beetje uit hun buurt?
Hele goede film.


Met oa: Channing Tatum, Mark Ruffalo en Steve Carrell (die laatste acteert bril-jant!)



De Leerling - Rutger Veenstra

De Leerling op IMDb
Laatste in de reeks "One night stands" die ik zag. Althans: mijn laatste, ik heb er ook twee gemist.

Niet al te geslaagde film in een thematiek die we an sich wel kennen: lerares richting middelbare leeftijd, tienerleerling vroegrijp en het een intrigeert het ander. Hoewel Lana (Halina Reijn) snapt dat ze er ver van moet blijven, neemt ze toch steeds meer risico's om de overduidelijke avances van haar leerling toch te beantwoorden.
Al snel snapt ze dat ze gevaarlijk bezig is en ze neemt rigoureuze maatregelen om het joch uit haar klas en van school verwijderd te krijgen. Maar dan heeft ze buiten hem gerekend. Ook in haar privéleven ontmoet ze hem. Het wordt obsessief.

dinsdag, oktober 20, 2015

Mustang- Deniz Gamze Ergüven

Mustang op IMDb
Mateloos interessante film. Actueel ook, nu de gesprekken met Turkije over toetreding tot de EU weer ophikken. Watskeburt?
Vijf zussen , blije meiden. Onderweg uit school spelen ze wat met de jongens van de klas op het strand en in het water. Niets wat we hier in Nederland schokkend zouden vinden gebeurt, onschuldig spel is het. Zoniet in de ogen van de buurvrouw, die het ziet en de oma van de meisjes waarschuwt.
De dames worden beschuldigd van onzedelijk gedrag, huisarrest volgt, schoolverbod en contactverbod volgt. Oma en de narrige oom Erol - die voor de meiden zorgen sinds het overlijden van hun ouders- maken het huis tot een fort, er is geen ontkomen aan.
Toch weten de dames via regenpijpen nog af en toe weg te sluipen, het gaat goed totdat ook dat ontdekt wordt. De maat is vol.
Erol begint de dames uit te huwelijken, geheel volgens aloud concept. De wederzijdse ouders beslissen terwijl de kinderen elkaar nog niet kennen. Voor ons een gruwel, daar een must die vervolgens gekoppeld wordt aan de verplichte maagdelijkheid van de meissies.

Het jongste zusje ziet de hechte groep uiteen vallen, zusjes verdwijnen uit haar leven terwijl ze de tegenzin van ze af kan lezen. Er komt een gruwelijke ontknoping aan: het is buigen of barsten.

Echt zeer intrigerend gebracht, het jongste meisje Lale steelt je hart met haar ontwapenende opstelling. Zo cru kan haar familie toch niet zijn, dit kan toch niet meer in dit tijdperk?

Prachtfilm.

Wildflowers- Alieke van Saarloos

Wildflowers op IMDb

Telefilm die gebaseerd is op een sympathiek idee, maar beroerd is uitgewerkt.

Juke is boerin. Althans, ze is vrouw van een boer, zo zegt ze zelf. Ze voelt zich meer thuis op de motor op de vrije baan dan in de koeienstal, toch helpt ze al jarenlang trouw. Er moet meer zijn, denkt ze, maar in de benauwde Friese gemeenschap waarin ze huist zal dat niet gauw komen.

Er verandert veel als er een vrijgevochten vrouw aanmeert bij de steiger bij het meertje. Haar boot is niet meer zeewaardig, ze moet eerst gaan opknappen voordat ze verder kan. Juke gaat helpen en ziet een kans om weg te komen. Ze vertrekt dan ook daadwerkelijk voor enige tijd en probeert zelfs even de damesliefde.
Puntje bij paaltje acht ze zichzelf nog niet rijp voor de vrijheid en trekt zich toch weer terug op de boerderij. Bij haar man. Veiligheid is toch belangrijk, zo blijkt

zondag, oktober 18, 2015

Calvary - John Michael McDonagh

Calvary op IMDb
Voor de niet-religieus opgevoeden onder ons: Calvarie was de berg waarop meneer Jezus werd gekruisigd. Wellicht kunt u zich nog het onderdeel van het verhaal herinneren dat hij tussen twee misdadigers in hing en dat in ruil voor zijn dood een van de misdadigers het mocht overleven.

Dat gezegd hebbende, zult u de lijn van het script iets beter begrijpen. Een prachtige rol van Brendan Gleeson als Father James. Hij is pas laat het ambt ingestapt. Pas nadat zijn vrouw overleden was, kreeg hij roeping. Liet zn dochter in de steek en vluchtte de kerk in.

Zijn fijn kabbelende leven slaat op hol als hij de biecht afneemt van een ooit door een priester misbruikte man. Deze kondigt hem van de andere kant van het hokje aan hem te zullen vermoorden. Volgende week zondag, op het strand. Of de priester daar dan maar wil opdraven om zijn vorm van wraak te helpen invullen.

In de tussenliggende week komt de priester tot de bewustwording dat de vriendelijke schil van de Ierse gemeenschap (in een waarlijk prachtige omgeving trouwens) slechts buitenkant is. Problemen zijn er alom, stuk voor stuk lijkt men de kerk en het geloof het een en ander kwalijk te nemen. Hetgeen ervoor zorgt dat er eigenlijk vele kandidaten zijn die James naar de andere kant van het bestaan willen helpen.

Ondertussen probeert James goed te blijven doen, goed te blijven zijn, maar hij valt terug. Gaat weer drinken en belandt in agressiever sferen. Kan hij zich tot zijn aangekondigde einde nog wel blijven voordoen als goed mens, als zorgzame priester?

zaterdag, oktober 17, 2015

St. Vincent - Theodore Melfi

St. Vincent op IMDb

Naar mannetje, die Vincent MacKenna. Uitgebluste nietsnut met lak aan de maatschappij. Louter ruwe bolster, er lijkt geen pit te bekennen. Totdat...

Totdat hij nieuwe buren krijgt in de vorm van een alleenstaande moeder en haar zoontje. Mama verwerkt de scheiding en verdrinkt in het werk om het leven voor hen beiden te kunnen bedruipen. Dit leidt ertoe dat het schattige doch angstige jongetje vaak alleen dreigt te zijn na schooltijd. Als hem door plagerige klasgenootjes alles , tot en met zijn sleutels en telefoon aan toe, afgenomen wordt, wendt hij zich in uiterste nood tot de boze buurman. Die uiteraard eerst hulp weigert maar er dan achteraan komt dat deze vorm van oppas wel een heel gemakkelijke vorm van geld verdienen is. Geld dat ie hard nodig heeft om de schuldeisers van zich af te houden. Win-win.

Op nurkse en nukkige wijze brengt hij het jongetje toch enkele levenslessen bij , doet zelfs een soort van weerbaarheidstraining. Het joch gaat tegen hem opkijken. Hetgeen goed uitkomt als hem zelf iets ernstigs overkomt. Er volgt catharsis, er volgt een heiligverklaring. Op vriendelijk-emotionele wijze gebracht overigens.

A man you love to hate, But whom you learn to love.

Met o;a; Bill Murray, Naomi Watts en Melissa MacCarthy

donderdag, oktober 08, 2015

Mad Bastards- Brendan Fletcher

Mad Bastards op IMDb
Meerdere malen zag ik een film met en/of over aboriginals, ik begin wel een lijn te zien. Wat ook in deze film weer naar voren komt is het zelfdestructieve gedrag van veel van deze (oorspronkelijke) Australië-bewoners. Drank , dat vooral. Maar ook vechten, agressie, uiteengevallen families en een slechte sociaal-financiële status, het komt elke keer weer terug. Er is flink wat misgegaan in Australië, dat moge duidelijk zijn.

Deze film vult het verhaal nog maar eens aan: agressieve alcoholische moeder raakt de controle over haar kind (een jochie van een jaar of 10) kwijt als deze zich aan brandstichting over geeft. Gelukkig is er de opa, die een politie-agent met een goed hart is. Hij weet de jongen in een opvoedkamp te krijgen waar hij enkele weken , ehm, mores leert.
Tegelijkertijd is de jarenlang afwezige vader eindelijk eens onderweg om zijn zoon weer eens te zien. Ondertussen laat hij een spoor van vernieling achter in het land omdat hij overal waar hij komt ruzie maakt en aan het vechten slaat. Here comes trouble.
Toch, bij aankomst, wordt hem de kans gegeven om te proberen zijn zoon te leren kennen. Dat gaat -letterlijk - niet zonder slag of stoot. Men is te ver heen om een normale omgang met elkaar te bouwen, maar wie niet waagt die niet wint.

Aan het eind komt nog een bijzonder stukje footage met levensverhalen van de hoofdrolspelers. Dat zet de film in perspectief.

Geen koningen in ons bloed- Mees Peijnenburg

Geen koningen in ons bloed op IMDb
Zo'n kleine film, er is niet eens een poster van te vinden zo 1-2-3. Titel uit de reeks OneNightStands van de nederlandse niet-commerciële omroep. Fijne kleine film.

De titel verwijst naar de plek van het ongelukkige wiegje van de beide hoofdrolspelers. Zij, broer en zus, groeiden niet op in een paleis maar in een gebroken gezin. Wat er precies is gebeurd, krijgen we niet te zien maar dat vader een compleet afwezige en moeder een behoorlijk dubieuze rol heeft gespeeld in hun leven moge duidelijk zijn. Ze verhuizen dan ook continu van opvanghuis naar opvanghuis, de jeugdzorg heeft de handen vol aan ze.
Als de zorgwerker komt vertellen dat hun moeder overleden is, is de reactie dan ook lauw. Geen van beiden heeft zin om de urn mee te nemen naar zijn kamer, deze scene zegt alles.
Het gaat van kwaad tot erger met de twee , tot aan gevangenisstraf aan toe, maar zelfs daar blijkt dat hun familieband sterk is. Het is "twee tegen de rest van de wereld" .

Niet optimistisch, maar wel een lief soort film.



woensdag, oktober 07, 2015

Een goed leven - Aaron Rokus

Een goed leven op IMDb
Met veel plezier volg ik altijd de telefilm-reeksen op onze vaderlandse noncommercie-zenders. Afgelopen week ging onder de noemer "One night stand" een nieuwe reeks van start.
Niet dat ze allemaal geweldig zijn, maar er zit soms nieuw talent tussen of er wordt vanuit een verrassende invalshoek gekeken naar een actueel thema. Dat heeft in het verleden successen opgeleverd, er zijn springplanken klaargezet.

De eerste die ik zag in de reeks was deze, een matig zesje. Helen is een verwende vrouw die onverwachts weduwe wordt en daarmee alles verliest. Manlief blijkt schulden te hebben gemaakt, ze moet uit haar huis en verliest haar bezittingen. Ze had "een goed leven" maar nu is het back to basics.
In het studentenhuisje waar ze belandt, krijgt ze contact met een intrigerende buurjongen. Hij vindt haar natuurlijk een ouwe doos en houdt aanvankelijk afstand. Gaandeweg echter raken ze in gesprek met elkaar, via het bekende leenprincipe, en komen ze iets meer van elkaar te weten.
Hij is student, maar is ook hoer. Met zijn seksuele dienstverlening betaalt hij zijn kamer en zijn levensstijl. Zij vindt dat aanvankelijk verwerpelijk maar gaat toch met hem in gesprek. Langzaam dringt ze zich aan hem op, langzaam vervalt het leeftijds- en levensstijl-verschil.
Kan niet goed blijven gaan.

Michiel de Ruyter - Roel Reiné

Michiel de Ruyter op IMDb
Natuurlijk moet je als regisseur achter je eigen product blijven staan, maar hij dacht toch niet serieus dat deze titel kans maakte op "beste Nederlandse film van het jaar"? Daarvoor is het te veel gedrocht en te veel cliché. Toch moet ik ook toegeven dat ik me bij een deel van de film wel betrokken voelde.

Dat was niet het amateuristische deel van de zeeslagen met de van boven gefilmde badkuipjes en digitale vermenigvuldiging. Dat was ook niet bij de uiteindelijke gevechten die op een onthutsend slechte doch consistente wijze werden weergegeven. Dat kan namelijk een keuze van de regisseur zijn om zich te richten op een bepaald publiek die zoiets dan weer wél sensationeel vinden.
Nee, ik zelf vond het belangrijkste deel van de film de loyaliteitsvraag. De periode waarin dit speelt was ook een onzekere voor ons vaderland. Er was de opkomst van de Oranjes en er was (toen nog wel) een sterke republikeinse groepering. Landen veranderden nog wel eens van eigenaar, om ons landje werd fijn geduelleerd door de Engelsen en de Fransen.
De Ruyter zit daar tussenin. Die voelt zich in de eerste plaats Nederlander, pas daarna staat hij meer aan de kant van de raadspensionaris De Witt (ja die!) dan aan die van de prins, de latere stadhouder, Willem III.
Naarmate het land een omwenteling beleeft en zijn opdrachtgevers de gebroeders de Witt worden gelyncht door de toenmalige PVV, komt de Ruyter meer in conflict. Hij kan niet meer de neutraliteit handhaven die zijn admiraalsfunctie verlangt en wordt gedwongen keuzes te maken. Die vallen niet allemaal in zijn voordeel uit.

Dit stukje staatsinrichting was voor mij het sterke deel van de ellenlange film. Ik heb dus niet voor niets de rit uitgezeten. Geen goede film, wellicht wel voor elk wat wils.

maandag, oktober 05, 2015

45 Years- Andrew Haigh

45 years op IMDb
Het is niet gebruikelijk, maar Geoffrey en Kate doen het wel. Ze vieren hun 45 jarig huwelijksfeest. Omdat ze bij het ronde getal 40 kampten met de hartoperatie van Geoff doen ze het gewoon vijf jaar later dunnetjes over. Kate heeft het druk met alle voorbereidingen, het zijn stevige oplevingen in haar verder kalme bestaan.
Dat gemoedelijke leventje wordt een week voor het feest volledig ontregeld door een brief. Geoff krijgt een brief dat ze in een gletscherspleet in Zwitserland het lichaam hebben gevonden van zijn in een ver verleden verongelukte vriendin. Die daar toen samen met hem aan het wandelen was.
Kate merkt de onthutste gemoedstoestand van haar man en ze stelt hem belangstellend de vraag wat er toen allemaal gebeurd is. Gaandeweg ziet ze dat haar - toch al ietwat tobberige- man met zijn gedachten afdwaalt naar toen en niet in de richting van hun eigen grootse jubileum.
Ben ik tweede keus? Zou hij met haar zijn getrouwd als dit niet was gebeurd? Steeds onzekerder wordt Kate, steeds scherper wordt haar opstelling naar de totaal ontredderde Geoff.

Ze dwingt hem om de focus te houden op het feest, om daar in ieder geval te doen alsof er niets aan de hand is en zij het nog steeds gelukkige stel zijn. Al is het maar tot en met dat feest. Er moet gewoon gespeecht worden, de dans moet worden geopend. Hulpeloos zwiert Kate over de dansvloer.

Waar de twee films hieronder het moesten hebben van hun grandeur is deze juist sterk in zijn kleinheid. Het draait om mimiek, het draait om acteren. De blik van Charlotte Rampling in de slotscene zegt het allemaal.


zondag, oktober 04, 2015

Youth - Paolo Sorrentino

Youth op IMDb
Het contrast kon niet groter zijn. Schreef ik hieronder over een drukke, overgehypte, snelle film, vanmorgen zag ik in de voorpremière de film die in reclametermen wordt aangekondigd als "de opvolger van La Grande Bellezza". Nou, "Youth" is weliswaar van dezelfde maker, maar zo goed als LGB is ie niet. Echter: het is wél een film waarvoor je naar de bioscoop gaat. Sterker nog: eigenlijk is het een film die je alleen op groot doek moet zien. Alleen dan komt de overstelpende beeldkracht van deze regisseur tot zijn recht.
Want dat is wat Youth is: een fantastische, overweldigende film die je doet beseffen waarom je eigenlijk films kijkt. Vanwege het script, dat simpel doch doeltreffend is. Vanwege het onweerstaanbare acteerwerk (Michael Caine glorieert, Paul Dano is opnieuw een fijne zonderling, Rachel Weisz komt goed over en Harvey Keitel is opnieuw een mannetje met een joyeuze levensvisie). Vanwege de casting: een parade aan bizarre types schuiven aan je oog voorbij, van overrompelende schoonheden tot verrimpelde oudheden. Maar eerst en vooral: vanwege het beeld. Sorrentino heerst. Net als in LGB is de cameravoering verbluffend en moet je in alle hoeken van het doek kijken om alles in je op te nemen. De locatie- een kuuroord in de Zwitserse bergen - leent zich al voor prachtige beelden, maar de choreografie van de figuranten en de acteurs zijn van een ongelooflijke schoonheid.
Ik weet dat je met een film als deze de Hollywood-liefhebber geen plezier doet, daarvoor is het te onsamenhangend en bij vlagen te weird (wat doet die rare Maradona-figuur nou de hele tijd in dat hotel), maar de volger van Europese cinema , die hoort hier wat mee te kunnen. Het is niet snel, het is ook geen wereldschokkend verhaal, maar het is film. 100 procent film. Ik hartje dat.

Michael Caine speelt een oude componist die zijn laatste dagen slijt. Hij krijgt het verwijt passief en pathetisch te zijn, hij weigert eigenlijk elk aanbod en zit te wachten op , ja op wat eigenlijk. Zijn vriend (Harvey Keitel) doet tenminste nog zijn best nog een project op poten te zetten, maar Caine is lusteloos. Omringd door verzorgenden, verwend door masseuses en doktoren mijmert hij over de jaren dat zijn vrouw zijn muze was en hij tot zeer eigenwijze en eigentijdse creativiteit werd gedreven. Dat is allemaal ver voorbij: de vrienden beseffen dat ze met enige jaloezie dienen te kijken naar de jeugd, naar de mooie mensen die hen omringen. Ze lijken niet meer tot een laatste kunststukje in staat. Emotie is verwerpelijk, zeggen ze tegen elkaar. Maar emotie is alles wat ze nog hebben.

Elk verder woord van uitleg is teveel. Ik kan precies uittekenen wie in mijn vriendenkring deze film moet gaan zien en ook wie het artistieke quatsch zal vinden. Maar ik heb hem binnen. Ik genoot.

The Wolf of Wall Street - Martin Scorcese

The Wolf of Wall Street op IMDb
8,2 op de schaal van IMDb. De film veroorzaakte een schokgolf en oogstte waanzinnige waardering. Ik was hem toentertijd misgelopen omdat ie niet in mijn eerste aandachtsronde zat. Heb daarna lang moeten wachten, dacht zelfs hem  niet meer te zien omdat hij bij HBO in de vertoning ging en dus voor mij onder de radar bleef. Maar he, gisteren stond ie opeens in de electronische gids van Film1. Inhaalrace gedaan.

Welnu, die 8,2 daar komt ie bij mij lang niet aan. Het zal om en nabij een zesje zijn en dat is dan vooral te danken aan het laatste half uur. Pas bij het slot wordt het een echte film met menselijk gedrag, met verschuivingen in de verhoudingen die je je bij mensen kunt voorstellen. Dat deel is goed, maar dan heb je wel al twee uur vol hysterisch geschreeuw en mythische afspiegelingen moeten doorstaan.
De wolf waar we het hier over hebben, Jordan Belfort, heeft echt bestaan. Maar als hij maar een beetje geleefd en gehandeld zou hebben zoals in de ronkende film wordt voorgesteld, was hij lang niet zover gekomen. Dan hadden de drugs en de misdadige wijze van handeldrijven al veel eerder tot brokken geleid. Bij Scorcese niet, daar ontaardt de film in een heldenverering van een minder fijn soort mens: zo iemand die geld te allen tijde het belangrijkste op aarde vindt. Zo iemand die door roeien en ruiten gaat om winst te maken, die zijn omgang met mensen laat bepalen door de keuze of ze wel of niet iets voor hem kunnen betekenen. Uiteraard bestaan er zulk soort narcisten, maar als die ook maar 10 procent van het gedrag van de afgebeelde Belfort vertonen, dan lopen ze al veel eerder tegen iets naars aan. Of het nu concurrenten zijn, of het nu politie is, of wraakzuchtige vrouwen: zo lang en zo vaak ontsnapt niemand.
Maar hey, dat is film , zegt u. Klopt, dat is film. Deze werkt mee aan de heldenverering die de misdadige WallStreet-wereld zo lang al ten deel valt. En dat is, ondanks de afloop, wat mij betreft een verkeerde insteek. Om die reden had de film de helft korter moeten zijn, dan was de rise in verhouding geweest met de fall.

Ik ben wellicht te gevoelig, ben wellicht ook te zeer overvoerd met realistisch drama om iets van deze proporties als goed te beschouwen. Fijn om te weten dat zovelen ervan genoten hebben, ik ga gauw weer verder. Back II life, back II reality.

vrijdag, oktober 02, 2015

J. Kessels - Erik de Bruyn

J. Kessels op IMDb
Het boek las als een , nou ja, als een trein. Da's raar om te zeggen als je het eigenlijk over een roadtrip-verhaal hebt. Het triggerde me voldoende om de film - op de premièreavond- te gaan bekijken.
Welnu: er is veel mis met de film. Maar er gaan gelukkig ook wel dingen goed, soms valt het allemaal even op zijn plek.
De gezochte humor is pijnlijk niet-grappig. Dat is het voornaamste dat opvalt. Of dat nou komt door de miscasting van Fedja van Huet in een tragikomische rol, ik weet het niet. Of het nou komt door die karikaturale Belg die er in is geboetseerd, ik weet het niet. Maar als geheel heeft de film niet de dynamiek en de overtuigende anti-sfeer die in het boek juist wel zit.
Twee hele grote pluspunten en een enkel kleintje, dat ook: ten eerste speelt de country-muziek in deze film een schitterende rol, waarbij vooral de teksten steeds illustratief zijn voor bevestiging van waar je naar zit te kijken. Daarnaast is Frank Lammers ongewoon goed op dreef. Hij is een zuipschuit, een wandelende schoorsteen, een onaangepaste asociaal met een bijzonder groot hart. Dat helpt. En, wat ik zelf een leuke vondst vond, was de titelrol aan het begin van de film. Dat maakte de film vanaf het begin al even hip.

Het verhaal is simpel: schrijver met writer's block wordt gebeld door een oude vriend. Die vraagt hem - thrillerschrijver zijnde- een mysterie op te lossen van een verdwenen zwager. De schrijver twijfelt, maar met hulp van zijn gebruikelijke hoofdpersonage durft hij het wel. Zo lopen feit en fictie continu door elkaar heen. Ze weten dat de man in Hamburg zit, in de Sankt Pauli-wijk. Dat is spekkie naar het bekkie van J. Kessels, het boekpersonage. Die verwacht dat daar veel te zuipen en te hoeren en te snoeren en te roken valt. En in de tussentijd vinden ze vast die verdwenen zwager wel.
Ondertussen hoopt de schrijver op een hereniging met zijn jeugdliefde, want dat blijkt dan weer de zus te zijn van de opdrachtgever. Zoiets.


donderdag, oktober 01, 2015

The Maze Runner - Wes Ball

The Maze Runner op IMDb
Mijn dochters hadden deze gezien. Ze vertelden me dat ie een beetje deed denken aan het Hunger Games-idee. Dus ik proberen..
Welnu, deze film haalt het bij lange na niet bij genoemd voorbeeld. Die was innovatief, bevatte verrassende wendingen en daagde de kijker nog een beetje uit. Deze Maze Runner is gewoon uit op het zelfde (commerciële) effect, maar blijft steken in ideeënarmoede en een zeer matige verbeelding van de benauwde leefwereld van de hoofdpersonen.

Het verhaal is dat jonge mensen worden geparachuteerd naar een omgeving waarin ze vast zitten. Elke maand een, de groep is niet groter dan een man of 50. De omgeving waarin ze zitten is het hart van een groot mechanisch doolhof. Dat mechaniek zorgt ervoor dat er elke dag ergens een kiertje opengaat, waardoor de bewoners snel en tijdig door de gangen kunnen rennen om te verkennen of er ergens een uitgang zit. Maar kijk uit, snel weer terug want er lopen enge monsters door de gangen heen, zij zijn eigenlijk de cipiers van de gevangen jongeren.
Er komt er uiteindelijk natuurlijk eentje aan die niet bezwijkt voor de groepsdruk, die de afgesproken regels ontduikt en op zoek gaat. En dan ook wat vindt, met vallen en opstaan.

U kunt aan het begin van de film de boel even stilzetten. Schrijf op hoe u denkt dat het afloopt, wie u denkt dat er overleeft en wie niet. Ik weet zeker dat u een dikke 9 scoort.


Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...