zondag, april 28, 2019

Dirty God - Sacha Polak

Dirty God op IMDb (7,1)

Heel sterke film. Rauw, direct, goed gefilmd én goed geacteerd. Doordat het aan alle kanten een arthouse-film is, zal ze geen groot publiek trekken maar dat is jammer. Wie eerder Polak's debuutfilm "Hemel" zag , weet dat zij uitstekend kan regisseren en weergeven wat mensen in de verdomhoekjes van de maatschappij allemaal mee maken.

"A dog's diner", zo omschrijft de jonge Jade haar uiterlijk. Dat was niet altijd zo, ze was een knappe jonge vrouw totdat haar toenmalige vriend haar met zuur overgoot en haar daarmee gruwelijk verminkte. Hun dochtertje noemde haar mamma "monster" toen ze haar daarna voor het eerst zag. Dat is precies wat Jade ervaart als ze op straat en in de clubs wordt nagekeken. Ze hoort het echt wel, wat ze allemaal fluisteren.
Ondanks alle tegenslagen besluit ze te werken aan verbetering: ze is dan wel verminkt, ze is niet kapotgemaakt. Een armetierig callcenter-baantje brengt niet direct het geld binnen om een alles-herstellende operatie te kunnen financieren. Jade speurt op het web naar een betaalbare behandeling en vindt er een in Marokko, of all places. Ze ziet dat om haar heen iedereen op een niet geheel eerlijke manier aan geld komt, dat moet haar toch ook lukken?
Aan alle kanten is te zien dat Jade een krachtige vrouw is, die vecht tegen conventies: haar moeder, die weliswaar lief voor Jade's dochter zorgt, maar die ook barre eisen aan het gedrag van Jade stelt. De kinderbescherming, haar collega's  en zelfs haar vrienden: stuk voor stuk hebben ze moeite om zich een houding te geven tegenover deze naar liefde en aandacht hunkerende vrouw.

Ijzersterk gespeeld door Vicky Knight, ga er maar aanstaan.

Met : Vicky Knight, Dana Marineci, Rebecca Stone, Karl Jackson

Mamma Mia! Here we go again - Ol Parker

Mamma mia! Here we go again op IMDb (6,8)
Natuurlijk is dit geen hoogstaande cinema, natuurlijk gaat dit geen Oscars winnen. Maar publiekslievelingen zijn het wel, de film deed het aardig goed in de bioscoop. De verrassing van het eerste deel is er wel van af, het lijkt eerder op een poging de formule nog een keer op te pakken, maar het is wel feelgood zoals feelgood moet zijn. En die liedjes, daar valt natuurlijk niet aan te tornen.


We zijn vijf jaar verder, Donna is overleden en dochter Sophie staat op het punt om het levenswerk van haar moeder een vervolg te geven. De verbouwing van het hotel is klaar , de heropening is aanstaande. Maar dan is er plots die storm, die terrassen wegblaast en tamelijk wat schade aanricht. Maar dat is nog niet het ergste: door de storm ligt lucht- en zeeverkeer stil. En dus kunnen de gasten niet komen. Daarbij komt nog dat Sophie's vriendje Sky op het vasteland een baan aangeboden heeft gekregen en dat in overweging neemt. Het zit haar niet mee.
Dwars door deze dramatische verhaallijn heeft zien we hoe de joyeuze Donna destijds eigenlijk op het eiland terecht is gekomen en waarom ze is blijven hangen. Op zoek naar zichzelf trekt ze naar Europa, verslindt in korte tijd een drietal mannen (ja precies, de drie vaders uit het eerste deel) en besluit uiteindelijk niet meer terug te gaan naar Amerika en haar toekomst op het eiland op te bouwen.
Dit deel is veruit het aantrekkelijkste deel, wat vooral te danken is aan de "ravishing act" van Lily James. Waar ze in veel eerdere films wat bedeesde bibliothecaresse-dames speelde, is ze hier een levenslustige vamp die werkelijk iedereen aan haar voeten krijgt. Ontwapenend lichtpuntje in de film , zij is.
Uiteraard zijn de liedjes van Andersson en Ulvaeus (beiden in een kleine cameo verstopt, overigens) de onbetwiste hoofdrolspelers, het complete script is er naartoe geschreven. En daar wordt niemand slechter van, een avondje Abba-liedjes luisteren.

Met : Lily James, Amanda Seyfried, Colin Firth, Stellan Skarsgard, Pierce Brosnan, Dominic Cooper

Lykke-Per ( A fortunate man) - Bille August

Lykke-Per op IMDb (7,4)
Tikkie langdradig , maar verder niet heel verkeerde film, zich afspelend in eind 19e eeuws Denemarken.
Peter August Sidenius is een jonge ambitieuze man die is opgegroeid in een hardvochtige godvrezende omgeving. Vader is een erkend godsgeleerde en gunt met zijn strenge regelgeving de mensen om hem heen geen licht en lucht. De zoon droomt van grote technische projecten en wil gaan studeren maar zoals altijd is het spanningsveld tussen religie en wetenschap te groot. Zoon vlucht in ruzie het huis uit, richting Kopenhagen en richting universiteit, zonder ook maar een cent van zijn ouders mee te krijgen.
Klein kamertje, krabbelen voor een zakcentje maar Per (vanaf nu zijn naam) heeft grotere dromen. Hij beseft dat voor zijn projecten (de eerste wind- en waterenergiewinning om Denemarken onafhankelijk en rijk te maken) een opstap nodig is in de wereld van het grote geld. Via een select aantal kruiwagens likt hij zich binnen in de mondaine wereld van de rijke joodse familie Salomon. De zoon heeft hij al omgepraat, nu gaat het om de vader - om daarmee de wegen te openen naar rijke consortia. Hij is bereid ver te gaan, hij is bereid om aan te pappen met de oudste dochter hoewel hij geen zier om de dame lijkt te geven.
Gaandeweg ontdekt Per dat zijn oude achtergrond hem belemmert in zijn nieuwe wereld, koppig probeert hij gevoelens van wroeging weg te drukken. Hij is hard voor zichzelf en voor anderen, dat blijkt stiekem toch een indicatie dat hij meer op zijn vader lijkt dan hij wenst. Met het project gaat het langzaam de goede kant op te gaan. Totdat het consortium een laatste voorwaarde stelt voor ze tot financiering overgaan.

Met : Esben Smed, Katrine Greis- Rosenthal , Benjamin Kitter

zaterdag, april 27, 2019

Closer- Mike Nichols

Closer op IMDb (7,3)
Voor een deel dezelfde cast als de film die ik gisteren zag, alleen is deze film 14 jaar ouder. Maar an sich nog goed te doen, deze.

Mislukte schrijver schiet te hulp als losbandig zwervend meisje wordt aangereden door een taxi. Zodra ze het ziekenhuis verlaten hebben, begint het aftasten. Met succes natuurlijk, de twee krijgen een relatie.
Wanneer hij enkele jaren later een boek schrijft over zijn ervaringen met deze dame, ontmoet hij op een fotosessie tegen een prachtige fotografe aan. Hij voelt spanning tussen hen, bouwt het zelfs nog een beetje op. Een vluchtige kus, maar verder kan en mag het niet gaan. Toch komt zijn vriendin erachter, hetgeen ze in de eerste de beste ontmoeting met de fotografe ook ter confrontatie opwerpt.
Een tweede man komt het verhaal binnen door dubieuze internet-activiteiten van de schrijver: om fotografe Anna een loer te draaien, geeft hij zich voor haar uit op een sexsite en organiseert een ontmoeting tussen zijn chatpartner en Anna. Maar die pakt anders uit: ze vinden elkaar toevallig (in het) echt leuk en beginnen een relatie.

Volgt u het allemaal nog? U kijkt naar een vierhoeksrelatie, waarbij steeds de zijden worden verlegd. Een puzzeltje dus, deze film. Met goed acteerwerk, vooral dat van de dames.

Met: Natalie Portman, Jude Law, Julia Roberts, Clive Owen

Vox Lux - Brady Corbet

Vox Lux op IMDb (6,0)
Drie films in één. En dat is in dit geval geen compliment, daarvoor zijn de verschillende delen te wisselvallig. Wij vroegen onszelf bij het verlaten van de zaal af waar we nu precies naar gekeken hadden? Het was niet specifiek een drama over een school-shooting. Het was ook niet het drama over de wordingsgeschiedenis van een gekweld (en kwellend) artieste. Net zo min was het een registratie van het sterrendom van diezelfde zangeres, die moeiteloos zalen van 30.000 mensen inpakt. En eigenlijk was het dat alle drie ook wél. Als het de bedoeling is geweest van regisseur Brady Corbet om te verwarren, dan is ie daarin volledig geslaagd. Zoals hij ook geslaagd is in zijn poging om de kijker te overtuigen van zijn filmische kwaliteiten (de cameravoering is indrukwekkend en vaak verrassend).
Het eerste deel van de film sprak mij veruit het meeste aan. Het heftigste deel , wellicht daarom. Op radicaal directe wijze vallen we het leven binnen van Celeste, een op dat moment 14-jarig meisje dat een bloederige schietpartij op haar school ternauwernood overleeft. Ze verwerkt haar ervaringen in het schrijven van een lied, dat ze bij de eerste wake ten gehore brengt. De pers duikt erop, ze gaat viral en de eerste pushberichten van de muziekindustrie dienen zich aan. Plaatje maken, clippie maken en optreden maar. Ze wordt een succesvolle tienerster.

Deel 2 springt naar 17 jaar later, Celeste is nu 31 en is een wereldster. Helaas is ze evenredig met haar toenemende roem ook toenemend onhandelbaar geworden. Een vreselijk mens, onmogelijk in de omgang, onredelijk naar haar dan 14-jarige dochter, onredelijk naar haar zus, onredelijk naar haar manager. Ze is in voorbereiding op een wereldtournee wanneer elders in de wereld een terroristische aanslag wordt gepleegd op strandgasten. De daders dragen daarbij een masker dat Celeste in een van haar wereldberoemde clips toonde. Uiteraard is ze geschokt, maar ze heeft moeite om dat onder woorden te brengen naar de smullende pers.

Deel 3 is het deel van de start van haar tournee, die ze aftrapt in haar oude woonplaats. Precies, die plek van de schoolaanslag. Veel van de verwrongen persoonlijkheid van de dame, die overigens heel sterk wordt neergezet door Nathalie Portman, komt bij het concert uiteindelijk naar buiten. Narcisme, ongelukkigheid, eenzaamheid, arrogantie, maar ook drive en creativiteit. Het is aan de kijker om toe te laten of men sympathie voor dit mens kan opwekken.

Met: Nathalie Portman, Jude Law, Raffey Cassidy, Jennifer Ehle, Stacy Martin


vrijdag, april 26, 2019

Le Grand Bain - Gilles Lelouche

Le Grand Bain op IMDb (7,0)
Uitstekende feelgood, zonder dat het een goede film is overigens. Verwacht geen "Intouchables", maar denk meer aan de fijne sfeer van "Calendar Girls" of "The Full Monty". De zaal barstte regelmatig in schaterlachen uit, een keurige graadmeter wat mij betreft. Natuurlijk is het formulewerk, maar het werkt.

Heel lang ziet het er naar uit dat het helemaal geen grappige film gaat worden, want de mislukkelingen die het uiteindelijke zwemteam terechtkomen, zijn allemaal uitstekend mislukt. De ene zwaar depressief, de andere die dat nog niet van zichzelf weet, de goede sul, de failliete zakenman: ze zitten er allemaal in. En ze verenigen zich om plezier te hebben. Aanvankelijk is dat ook het enige doel: beetje "sportief" bezig zijn, pret hebben met mannen onder elkaar. Maar gaandeweg komt er discussie over het niveau , zeker als een van hen ziet dat er een WK synchroonzwemmen in Noorwegen aanstaande is terwijl er nog geen Frans team ingeschreven staat.
Ze vegen allemaal zo veel mogelijk hun problematische straatje schoon, ze zijn doodsbang maar ze beseffen ook dat ze niet meer terug kunnen : niemand wil voor een ander onderdoen.

FIlms als deze winnen zelden prijzen, maar dat maakt ook niet uit: het gaat om de publiekswaardering. En die mag er zijn.

Met : Matthieu Amalric, Benoit Poelvoorde, Virginie Efira, Guillaume Canet

Loving Vincent- Doreta Kobiela / Hugh Welchman

Loving Vincent op IMDb (7,8)
Enorme filmhuishit destijds , wellicht dat ik door de zaaldrukte destijds heb laten lopen. Nu stond ie alweer een tijdje op mijn harde schijf, gisteren kwam ie aan de beurt. Blij mee, want het is een weelde om naar te kijken. Het gekke aan deze film is dat je snel vergeet dat je naar animatie zit te kijken (wat bij mij een pré is) omdat de figuren zo levensecht zijn geschilderd. Zo herkende ik eerst de stem maar daarna toch ook echt het gezicht van Helen McCrory (oa van "Peaky Blinders") . De acteurs leenden in dit geval dus niet alleen hun stem maar ook hun gezicht aan de dorspfiguren die destijds Vincent van Gogh omringden. Douglas Booth, Saoirse Ronan : je haalt ze er zo uit.

De film was destijds de eerste volledig geschilderde film, een project waar 100'en kunstenaars aan deelnamen. De herkenbare hand van Vincent van Gogh moest in elke scene zitten, zodat de film niet alleen het verhaal maar ook het beeld van een van 's werelds best gewaardeerde kunstenaars weergeeft.
Het verhaal is opgehangen aan Armand Roulin, die terugkeert in Auvers-sur-huppeldepup om een reconstructie te maken van het overlijden van Van Gogh. Het verhaal van zelfmoord is voor hem niet direct aannemelijk, er zijn in de laatste week van de kunstenaar teveel dingen gebeurd om er van uit te gaan dat die zwaar levensmoe was. We kijken derhalve naar een complottheorie, we eindigen met de gedachte "zo zou het gegaan kunnen zijn.".

Zwierige stijl van filmen , waarbij je telkens even opveert als je de setting van een van Van Gogh's 800 schilderijen herkent: de dokter, de kamer, het terras, de graanvelden en de kraaien. Het zit er allemaal in en dat maakt deze film een feestje.

Met (de stemmen van) : Douglas Booth, Saoirse Ronan , Jerome Flynn

maandag, april 22, 2019

The White Crow- Ralph Fiennes

The White Crow op IMDb (6,4)
Poëtische verfilming van het spannende levensverhaal van Rudolf Nureyev, een van de grootste balletdansers aller tijden.
Het is mei 1961 als Nurejev met het Kirov-ballet voor vijf weken neerstrijkt in Parijs. De film vertelt het verhaal van die allesbeslissende 5 weken, maar lardeert het met de aanloop. We weten hoe Nureyev door hard werken zo goed is geworden als hij is, maar we weten dan ook dat hij een eigenzinnig denker is met een enorme vrijheidsdrang. Niet dat ie zich met politiek bezighoudt, maar hij is er het type niet naar zich de wet te laten voorschrijven. En dat is in de Sovjet-Unie niet handig.

Geheel tegen de protocollen in gaat Nureyev in gesprek met Franse dansers, bezoekt hij musea en ontmoet hij dames en heren in de cafés. Hij wordt wel tegengesproken door de meegereisde KGB-agenten, maar steeds opnieuw doorbreekt hij de regels. Dat Moskou hem dat niet ongestraft laat doen, ligt aan de oppervlakte. De spanning loopt op: gaat Nureyev mee met de tournee die doorgaat naar Londen? Of gaat hij zijn moment kiezen om de Fransen te vragen hem asiel te verlenen?

Goed gefilmd verhaal, mooie beelden en een goed script vergoelijken het ietwat magere acteerwerk.

Met : Oleg Ivenko, Adele Exarchopoulos, Ralph Fiennes, Chulpan Khamatova

Marjorie Prime - Michael Almereyda

Marjorie Prime op IMDb (6,3)
Ergens in de toekomst zal het mogelijk zijn om een replica te bestellen van een van je dierbaren. Uiteraard is die replica alleen een buitenkant en moet je hem vullen met informatie. Dit om een zo goed mogelijk lijkende kopie van je overleden man, moeder of vrouw te creëren. Op die manier houd je een gesprekspartner in leven waarmee je herinneringen kunt ophalen maar waar je ook je twijfels en je wensen aan kwijt kunt.
In deze film zien we deze handige toepassing, primes genaamd, in meerdere gedaanten. Oorspronkelijk is er alleen Walter, de nagemaakte echtgenoot van Marjorie. Zij is ergens in de tachtig en lijdt aan alzheimer. Door de gesprekken met Walter haalt ze bij vlagen weer stukken van haar leven terug. Hij is een goede gesprekspartner en krijgt veel liefde terug. Veel meer liefde in ieder geval dan Marjorie geeft aan haar dochter Tess en schoonzoon Jon, die bij haar zijn ingetrokken toen de eerste ziekteverschijnselen bij haar optrad
en.
Door de gesprekken ontrafelen we een pijnlijke geschiedenis, die nog ver na Marjorie's dood doorwerkt bij Tess en Jon. Hoewel deze zeer liefdevol met elkaar omgaan, zijn beiden getroubleerd door de gebeurtenissen in het gezin. Praten met een prime helpt weliswaar, maar lost niet alles op.


Tamelijk poëtische film die bovendien knap met tijdssprongen speelt.

Met: Jon Hamm, Lois Smith, Geena Davis, Tim Robbins

zondag, april 21, 2019

Hearts beat loud - Brett Haley

Hearts beat loud op IMdb (6,9)
Prettige film. Niet dat ie nou heel goed is, maar er zit een mooie sfeer in en het onderwerp sprak me erg aan,

Frank is uitbater van een noodlijdende platenzaak in een wijkje in New York. Hij weet alles, geniet zeer van zijn eigen spullen maar hij verkoopt te weinig om er goed van te kunnen leven.
Het maakt ook allemaal niet meer uit, want hij gaat de boel opdoeken: zijn dochter gaat binnenkort studeren aan de andere kant van de VS en met haar heeft hij juist zo'n goede muzikale klik. Thuis heeft ie een repetitieruimte waar ze samen jammen en waar ze hun zelf gecomponeerde liedjes uitproberen. Daar is geen lol meer aan, als ze straks weg is.
Het meisje zelf is zoekende, zowel in haar "carrière'planning als in het voorzichtige pad der liefde. Wanneer ze een gelijkgestemde ziel ontmoet, schrijft ze daar een liedje voor. En dat liedje , dat repeteert ze met haar vader die het vervolgens tamelijk stiekem blijkt te hebben opgenomen. Paps trekt de stoute schoenen aan en uploadt het naar Spotify. Het neemt een vlucht en wordt opgenomen in de New Indie Mix van die weken.
Dat sterkt Frank in de gedachten dat ie iets samen moet doen met zijn dochter, dat ze meer werk moeten uitbrengen. Maar ja, hij wil ook haar toekomstplannen niet in blokkeren, hij snapt dat ze vastberaden is een studie af te ronden en niet net als haar ouders de onzekerheid van een muzikale carrière te ambiëren. Een geoefend kijker weet vervolgens dat er iets samen gaat komen in die prachtig weemoedige platenzaak van paps.

Fijn indie-sfeertje in de film, bij vlagen een Highfidelity-achtige impuls. En er wordt beminnelijk geacteerd. Goed te doen deze.


Met : Nick Offerman, Kiersey Clemons, Toni Colette, Ted Danson

zaterdag, april 20, 2019

You, me and him - Daisy Aitkens

You, me and him op IMDb (6,4)
Toch prefereer ik nog altijd de onderkoelde humor die niet helemaal aankomt boven de humor die er te dik bovenop ligt. Deze komedie zag ik na de onderstaande, en deze legde het af tegen de eerste.

Een comedy of errors , zo noemden ze dit genre in de jaren 50. Of een threesome, dat kan ook. Als volgt:

Lesbisch stel worstelt om diverse redenen met de relatie: er is leeftijdsverschil, er is mentaliteitsverschil. De oudere dame van de twee, Olivia,  is een keurige advocate, de jongere, Alex,,  is een losgeslagen kunstenares, die het party-en nog niet helemaal heeft afgeleerd. Wanneer Olivia meldt dat ze toe is aan een kind , mede om de relatie te verdiepen en bestendigen, valt dat niet helemaal goed bij Alex. Die leeft zich uit op een feestje en belandt dronken met de buurman in bed.
U snapt het al: kort daarna blijken beide dames zwanger en er ontstaat de nodige frictie. Zeker als Olivia hoort hoe Alex dan wel in verwachting is geraakt, is de boot aan.
Alex is vast van plan om de hipster-buurman een rol te geven in deze zwangerschap, hij is immers de papa. Olivia ziet dat niet zitten, wordt jaloers en er begint een spel van aantrekken en afstoten. Ondertussen groeien de buiken en groeit het besef dat er echt iets moet gebeuren.


Met: Lucy Punch, Faye Marsay, David Tennant

Under the tree (Undir trénu) - Hafstein Gunnar Sigurosson

Under the tree op IMDb (6,9)
Doorgaans kan ik Noord-Europese humor erg goed hebben, dus ik ga er altijd even fijn voor zitten. Deze IJslandse film komt helaas niet goed genoeg uit de verf. Wel voldoende leuke momenten om uit te zitten, maar erg verrassend is het allemaal niet.

De film vecht twee verhaallijnen aaneen : die van een man die wegens vreemdgaan door zijn vrouw het huis uit wordt gezet en die van de burenruzie die zijn ouders uitvechten met het koppel naast hen. Die ruzie draait om de grote boom die bij de ouders van de kersvers gescheiden man in de tuin staat. De boom is nogal groot en werpt daardoor nogal wat schaduw over de tuin van de buren, waar het fraaie modepoppetje (dat sinds kort de nieuwe echtgenote is van een oudere zakenman) dagelijks probeert bij te bruinen. In IJsland.

Terwijl de zoon wanhopige pogingen doet om  met zijn ex in contact te komen en zijn dochter te onmoeten, lopen de stekeligheden tussen de twee buren steeds verder uit de hand. Vooral de moeder speelt hierin een dubieuze rol. Wanneer de ruzies zich op de huisdieren van de respectievelijke koppels lijken te richten, loopt de zaak steeds verder uit de hand.

Met : Steinpor Steinporsson , Edda Björgvinsdottir, Sigurdur Sigurjonsson

donderdag, april 18, 2019

Nico, 1988 - Susanna Nicchiarelli

Nico, 1988 op IMDb (6,8)
Ze wekt weinig sympathie op, de "oude" zangeres die nog steeds zo nodig met een busje door Europa moet toeren. 20 jaar geleden stond ze op de top, omdat ze toevalligerwijs knap klikte met de scene rond Andy Warhol. Haar album met the Velvet Underground (die met die banaan ja, waar ze trouwens maar 3 liedjes op zingt) vergaarde wereldfaam en eindigt steevast in de top 3 van "beste albums aller tijden". Nu, halverwege jaren 80 echter, is de zangeres die verwijzingen wel een beetje zat en baalt ze ervan dat alle interviews altijd maar over Lou Reed en Warhol en over die tijd gaan. Ze wil aandacht voor haar eigen werk maar eigenlijk vindt niemand dat interessant, laat staan mooi.

De jaren hebben haar geen goed gedaan, haar stevige drugsgebruik maakten haar ouder dan de midveertiger die ze eigenlijk is. Van royalties alleen kan ze niet leven, dus er moet getoerd worden. Onvrede over haar band, onvrede over haar manager, onvrede over de locaties: Christa Päffgen - haar echte naam- is een onhebbelijk mens, een egoïste. Er is echter één uitzondering; ze waakt over haar zoon. Hoewel een wonderschoon en getalenteerd mannetje is hij een instabiele persoonlijkheid met een zwaar suïcidale neiging. Kliniek in, kliniek uit. Moeder Christa besluit hem mee te nemen op tournee zodat ze ten eerste samen zijn en hij ten tweede de kans krijgt zijn fraaie fotografiewerk over het voetlicht te krijgen. Het lijkt allemaal even wat zonniger te worden.

Trine Dyrholm zet -opnieuw - een fabuleuze acteerprestatie neer.

Met : Trine Dyrholm. John Gordon Sinclair, Sandor Funtek, Anamaria Marinca

dinsdag, april 16, 2019

The Madness of King George - Nicholas Hytner

The Madness of King George op IMDb (7,2)
De maandagavondfilmclub was - iets dunner dan normaal - vereend in het statige herenpand in de binnenstad. De gastheer had ons gelokt voor een thema-avond over "Waanzin". Dat werd het.

T.m.o.K.G. is een euforische kostuumfilm , gebaseerd op waargebeurde feiten. 60 jaar lang werd Engeland geregeerd door een koning die last had van demonen, althans: van een ziekte die hem tot manie werd . Hij leed aan de aandoening Porphyria, een ziekte die bij de lijder stoffen losmaakt die hem tot waanzin drijven. In het geval van Koning Sjors leidde dat tot een onafgebroken woordenstroom, bloedirritant voor de toehoorders en bovendien een hinderpaal bij het vertonen van normaal gedrag. Zeker als dat gedrag het besturen van een land is.
We zitten in de fase dat de verre kolonie in het westen zich aan het onafhankelijk maken is onder de naam United States. Het gedrag van George verhindert kundig handelen waardoor het gemor begint. Van volk tot parlement gaat het over de gekke koning, maar vooral aan het hof is men verdeeld. Zelfs binnen zijn eigen familie is de positie van George onderwerp van twijfel, zijn oudste zoon (ook George) doet een poging hem van de troon te stoten. Die haalt doktoren in huis, palmt enkele parlementsleden in en weet zijn vader in opname te krijgen. Zijn moeder (een fijne rol van Helen Mirren) pikt dit echter niet en doet een laatste poging George uit het gekkenhuis te krijgen en daarmee zijn troon veilig te stellen. Daarvoor moet echter wel snel, heel snel, wat gebeuren.

Joyeus kostuumdrama, fantastisch acteerwerk , veel vaart en humor. 25 jaar oud, deze film, maar nog steeds is het een krachtig verhaal. Sterker nog: het bulkt van de analogieën met het huidige tijdsgewricht. Gedachten aan Brexit zijn niet ver weg, maar ook de hopeloze positie van de prins van Wales is zeer actueel.

Met : Nigel Hawthorne, Helen Mirren, Rupert Graves

dinsdag, april 09, 2019

Grâce á Dieu - Francois Ozon

Grace a Dieu op IMDb (7,7)
Ze blijven me trekken (die films dan he). Het onderwerp blijft mateloos boeien en dat zal wellicht komen doordat mijn jeugd doordesemd was van katholieke verhalen en symboliek. Gelukkig ken ik verhalen als deze niet uit nabije kring, maar de scene waarin zoiets kon ontstaan, herken ik zeker. Twee jaar geleden werd het onderwerp belicht vanuit de journalistieke kant, deze keer komt het vanuit gelovigen zelf. Vanuit slachtoffers zelf.
De doorgaans zo avontuurlijke Ozon kiest in deze film voor een rechtlijnige vertelling. En dat werkt.
We gaan een klein stukje terug in de tijd, tot bijna halverwege dit decennium. Alexandre lijkt een voorbeeldig katholiek: bezoekt de diensten, heeft een groot gezin gesticht van maar liefst 5 kinderen (zelf kom ik er uit een van 10, en wij waren slechts runner-up in het dorp). Wanneer twee van zijn zoons uitgenodigd worden voor een scoutingkamp komen bij hem (te)veel nare herinneringen boven. Niet alleen verbiedt hij zijn kinderen mee te gaan, nee, hij neemt contact op met het bisdom om te praten.
Hij heeft vernomen dat de priester, die zich destijds langjarig aan hem vergreep, nog steeds in functie is. Hij krijgt volop medewerking, zo lijkt het. De zalvende aanpak van de kardinaal wijst op een herkenbare strategie van de kerk: geef de slachtoffers vooral het gevoel dat ze gehoord worden, maar laat ondertussen na om stappen te nemen tegen je collega's. Als Alexandre vervolgens bij een mis geconfronteerd wordt met genoemde priester, in actie zelfs, gaat bij hem het roer om. Hij schrijft brieven, gaat gesprekken aan en zoekt zelfs langzamerhand de publiciteit: die priester moet weg.
Al snel zoemt het rond in het bisdom Lyon. Andere slachtoffers van de priester melden zich , sommigen gaan zelfs een stapje verder en gaan frontaal in de aanval.
Een stichting wordt opgericht om het gestructureerd aan te pakken, met kleine stappen boeken ze succes. Maar die priester, die mag gewoon in ambt blijven. De woede over de handelwijze van het bisdom neemt toe.
Ozon filmt het  - op waarheid gebaseerde- verhaal op een fraai gestapelde wijze: het begint met Alexandre, maar steeds komt er een hoofdpersoon bij. We zien hun worstelingen met hun eigen relaties, we zien de verwoestende impact van het misbruik. Maar we zien ook - en dat is hoopgevend- de verschillende manieren om daar mee om te gaan. Uiteraard is het niet iedereen gegeven om sterk in de schoenen te blijven staan: Emmanuel heeft een veel minder levenspad gelopen dan Francois en Emmanuel. Zelfde achtergrond, zelfde strijd maar totaal verschillende levens. En toch één rode draad: seksueel misbruik laat je leven lang zijn sporen na.

Eervolle vermelding nog voor het openingsshot: op fraaie wijze toont de regisseur op welk een verheven platform de priesters zich wanen.

Met: Melvil Poupaud, Denis Menochet, Swann Arlaud

donderdag, april 04, 2019

Deadpool 2 - David Leitch

Deadpool 2 op IMDb (7,8)
"Nog een keer proberen!" Dat was de opdracht van mijn filmvrienden. Ze konden maar moeilijk bevatten dat ik het eerste deel van deze film maar matig wist te waarderen. Echt heel grappig, lekker tegendraads, lekker vlot, mooie actie: dat soort kwalificaties. En ik zag (en zie) dat allemaal niet.
Natuurlijk ga ik het dan opnieuw proberen, op zoek naar lichtpuntjes en haakjes. Zo ben ik. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit met vrienden mee zal gaan naar een Deadpool-fandag. Ik gun het iedereen van harte, maar mij lukt/boeit/pakt het maar matig.

Als ik het goed heb begrepen , probeerde onze superheld in deze film afstand te nemen van het actie-leven, dit om een gezinnetje te gaan stichten. Toch is er een boevenbende die het op hem gemunt heeft en die zijn vrouw vermoordt. Dan moet ie wel: superhelden moeten de mensheid helpen.
Er blijkt een jochie op de superheldenschool op doordraaien te staan, meneer Deadpool wordt te hulp geroepen. Samen met een aantal andere actiehelden (iemand van staal, iemand met het geluk aan haar kont, iemand uit de toekomst en zo voort) wordt hij geacht het jongetje op andere gedachten te brengen.

Met ; Ryan Reynolds, Josh Brolin, Morena Baccarin

Beast- Michael Pearce

Beast op IMDb (6,8)
Tamelijk vreemde film die me meer pakte dan ik dacht. Dat komt voornamelijk door het ontwapenende spel van Jessie Buckley, die op een frisse manier een rebelse vrouw gestalte geeft.

Het eiland Jersey, een geïsoleerde plek op de Noordzee,eigenlijk tegen Frankrijk aan. Eilandbewoners zijn vaak mensen die erg op zichzelf zijn, Moll is iemand die dat ook heel graag wil. Ze is tegendraads en zoekt naar haar vrijheden, maar dat gaat lastig. We leren waarom: in haar tienertijd heeft ze geweld gepleegd tegen schoolgenootjes die haar pestten. Ze werd van school getrapt en kwam thuis te zitten. Moeder deed haar onderwijs, als tegenprestatie zorgde Moll voor haar zieke vader. Een benauwend wereldje binnen een benauwde wereld. U snapt haar zoektocht.

Ze ontmoet de vrijgevochten Pascal, die net zoveel moeite heeft met aanpassen aan de dagelijkse conventies van de maatschappij. Maar er is meer: ook hij is jeugddelinquent. Vormt het duo dus al een explosieve combinatie, het wordt allemaal alleen maar erger als er op het eiland een lustmoordenaar blijkt rond te lopen. Enkele jonge meisjes zijn al geslachtofferd en alle verdenkingen gaan richting Pascal.
Moll kijgt het advies , dwingend en wel, om de banden met Pascal te verbreken. Maar ze wil niet: ze ziet hem als de enige uitweg uit de verstikking die haar leven is. Ze weerstaat de hele goegemeente , hetgeen haar niet in dank wordt afgenomen.

Met : Jessie Buckley, Johnny Flynn, Geraldine James, Trystan Gravelle

maandag, april 01, 2019

C'est ca l'amour - Claire Burger

C'est ca l'amour op IMDb (7,4)
Rauw met een mooi licht randje. Sociaal Noord-Frans drama zoals er daar veel gemaakt worden.
In dit geval kijken we naar een gezinsdrama. Plotseling is moeder Armelle vertrokken uit het gezin en vader Mario heeft moeite zich te herpakken. Hij zag het niet aankomen, weet nog steeds niet helemaal waarom en probeert wanhopig in contact te komen met zijn aanstaande ex. Want er moet nog zo veel gebeuren: de twee puberdochters zijn nog behoorlijk zorg-afhankelijk en staan nog onvast in het leven. De oudste, zeventien, staat er aardig nuchter in: zij combineert de zoektocht naar een eigen leven en een eigen liefde met helpen en steunen van haar vader. Maar de jongste zit vol in de rebellie. Ze gaat dwars tegen pappie in, dreigt steeds met weglopen (naar haar moeder) en gaat ondertussen het pad op van eigen identiteit en eigen seksualiteit. Moeder probeert ondertussen de dochters te overtuigen dat ze er altijd voor ze zal zijn maar moet verzwijgen dat ze is vertrokken omdat ze een andere man heeft ontmoet.
Vader is een goedzak, maar krijgt het allemaal niet voor elkaar. In arren moede geeft hij zich op voor een experimenteel toneelstuk, omdat hij weet dat zijn ex in dat theater de belichting doet. Wie weet, is er kans op gesprek. Dat gaat moeizaam of zelfs niet, maar de samenwerking met andere acteurs en met de regisseur biedt hem langzamerhand toch inzichten die hij kan gebruiken om zijn leven op poten te krijgen.
De weerstand van de jongste dochter komt tot een climax op het verjaardagsfeestje van de oudste. Het heeft verstrekkende gevolgen.

Met : Bouli Lanners, Justine Lacroix, Sarah Henochsberg, Cecile Remy-Boutang

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...