Alice et le maire (aka Alice and the mayor) - Nicolas Pariser

Alice et le maire op IMDb (6,4)
 Alice et le maire op Moviemeter (2,70)

Een op het oog strikt zakelijke film, maar gaandeweg krijgt de bespiegelende kant de overhand, waarmee het alsnog redelijk als feelgood de finish haalt. Geen hoogvlieger, maar best goed te doen. 

Ze laat er een goede baan in het buitenland voor schieten, onze Alice, als ze naar het gemeentehuis van Lyon trekt om daar voor de burgemeester te gaan werken. Maar het pakt toch heel anders uit dan ze dacht: ze wordt geen P.A., ze wordt geen scriptschrijver, nee: ze moet ideeën gaan aanbrengen. En dan geen conceptuele campagne-ideeën maar ideologische plannen om de leeggelopen burgemeester weer op gang te krijgen. 

Deze is na zoveel jaren vergaderen en ambtelijke molens dermate lamgeslagen dat hij futloos en depressief raakt. Alice moet hem anders leren kijken naar de gang én naar de waan van de dag. Dat pakt ze voortvarend op: soms tegen het zere been van collega's, soms tegen die van dure consultants en fronsende politici, maar de burgemeester vaart er goed op. Hij krijgt weer levenslust, is weer een beter mens voor zijn burgers. En dat allemaal door de frisse blik van een amateurfilosofe.

Met: Anaïs Demoustier, Fabrice Luchini, Nora Hamzawi

FIN - song : Charles Marie Widor- Organ Symphony no 6 in G Minor

American Utopia (aka David Byrne's American Utopia)- Spike Lee

American utopia op IMDb (8,2)
 American Utopia op Moviemeter (3,82)

WAT! EEN! ONGEKEND! FEEST! Terwijl in de bioscopen op dit moment de geremasterde versie van de Talking Heads-film "Stop Making Sense" grote successen viert (verdorie nog geen tijd gehad om deze versie te zien), ontving ik van de week een usb-tje van een goede vriend met daarop deze concertfilm. Destijds miste ik de vertoningen in ons eigen filmtheater, hoorde van mijn broer fantastische verhalen van het concert waar hij bij was, dus ik was optimaal gretig. Ik kwam geheel aan mijn trekken. Fabuleus dit, David Byrne is een van de grootste genieën uit de muziekindustrie wat mij betreft. Nog steeds staat het Talking Heads-concert in België, dat ik in 1981 zag, bij mij op 1 in mijn eeuwigdurende concertlijst. Meesterlijk, geen ander woord voor. 

Byrne, voormalig kunstacademiestudent, heeft altijd veel aandacht gegeven aan de vormgeving van zijn optredens en video's. Dat komt in deze prachtige Spike Lee- registratie ook goed naar voren: met een 11-koppige band bemant hij het podium, geen snoeren of apparaten, louter draagbare instrumenten. Iedereen in hetzelfde blauwgrijze pak, op blote voeten marcherend in een uitgekiende choreografie.

Werk van ná de Talking Heads-periode wordt  in "American Utopia" gemengd met een aantal klassiekers van de NewYorkse avantgarde-new wavers. Van de debuutplaten en van "Fear of Music", maar uiteraard ook van de wat succesvoller albums als "Remain in Light" en "Speaking in Tongues". Daarnaast zet Byrne zelfs andere muzikanten in om zijn politieke bedoelingen duidelijk te maken. In een lied van zangeres/actrice Janelle Monae betuigt hij steun aan de ouders van kinderen die overleden na politiegeweld. Tevens roept Byrne zijn publiek op om mee te helpen aan verandering, waarbij de eerste stap volgens hem is: ga stemmen! 
Stichtelijk, visueel, humoristisch en swingend: dit is gewoon onnavolgbaar goed.

FIN - song : David Byrne - Road to nowhere (live)

The Leisure Seeker- Paolo Virzi

The Leisure Seeker op IMDb (6,7)
 The Leisure Seeker op Moviemeter (3,32)

Ondanks het pittige onderwerp een tamelijk lichtvoetige film. De twee acteermastodonten hoeven zich voor hun hoofdrol niet bovenmatig in te spanen om er toch een onderhoudend geheel van te maken. De regisseur kiest voor de karikatuur om zo de verschillen tussen de echtelieden nog wat uit te vergroten. Niet uitzonderlijk, maar goed te doen.

Op het moment dat zoonlief bij het huis van zijn ouders arriveert om ze te begeleiden naar het ziekenhuis, blijken ze niet thuis te zijn. Papa's auto staat er nog gewoon, zouden ze een taxi gepakt hebben. Nee, zoon William komt tot een schokkende ontdekking: de camper is weg! 

Zijn ouders blijken het oude bakbeest de weg op gestuurd te hebben om aan de reeks van dokters en artsen te ontsnappen: moeder Ella denkt dat een herhaling van hun vroegere vakanties helend kan werken op de toenemende dementie van haar man John, helemaal nu ze hem beloofd heeft door te karren vanuit Massachusetts naar Florida om daar de wegen van John's favoriete schrijver Ernest Hemingway na te gaan. 

De reis verloopt problematisch: John is nauwelijks verkeersveilig en vergeet zelfs een keer zijn vrouw mee te nemen bij het pompstation door in zijn eentje de weg op te gaan. Toch ontstaat er wel een ander soort begrip tussen de twee: ook Ella heeft haar gezondheidsproblemen waarin ze door haar man ondersteund wordt. In de avonden zitten ze naast de camper met een diaprojector om al hun oude reizen en herinneringen door te nemen. Dat leidt niet altijd tot prettige herinneringen - de twee zijn lang niet altidj zo begripvol naar elkaar geweest - waardoor de twee louter via flinke omwegen nader tot elkaar komen.

Met: Helen Mirren, Donald Sutherland

FIN - song : Janis Joplin- Me and Bobby McGee

Monster (aka Kaibutsu) - Kore-Eda Hirokazu

 Monster op IMDb (7,9)

Monster op Moviemeter (3,62)

Huizenhoge waarderingen op zowel IMDb als Moviemeter, de nieuwe film van Shoplifters-regisseur Kore-Ede Hirokazu. Zo goed als deze cijfers indiceren vond ik m niet (het duurde zelfs vrij lang voor ik het gevoel kreeg dat het nog iets ging worden) maar uiteindelijk slaagt de bekroonde filmmaker er toch weer in je mee te voeren in een wonderlijk meanderend verhaal. Als een soort "Lola rennt" keert de regisseur meerdere malen terug naar een punt in het verhaal, waar vandaan hij het vanuit een ander perspectief begint te vertellen. En alleen daardoor krijg je door wat er daadwerkelijk gebeurt, het toont dat aannames gevaarlijk zijn en dat je altijd van de feiten zult moeten blijven uitgaan. 
Voor de filmnerd: ik moest om meerdere redenen aan de prachtige film "Close" van Lukas Dhont denken bij het kijken, benieuwd of u dat ook een beetje ervaart.

Terwijl de stad in brand staat, is moeder Saori om andere redenen heetgebakerd. Ze stormt de school van haar zoon Minato binnen omdat hij de indruk wekt gepest te worden. Met de spreekwoordelijke Japanse nederigheid neemt ze geen genoegen, ze legt de schoolleiding het vuur na aan de schenen en richt zich daarbij vooral op de wonderlijke leraar meneer Hori. Deze zou meermaals hardhandig contact gehad hebben met Minato. 

Van Minato leren we snel dat het iets anders ligt: inderdaad wordt er gepest op school, maar niet zozeer Minato maar de kleine Yori is vaak het mikpunt, vooral vanwege zijn dromerige belevingswereld. De bullies gaan ver, maar het staat een groeiende vriendschap tussen Minato en Yori niet in de weg. Beiden opereren omzichtig omdat partij kiezen wel je positie in de klas bepaalt, zowel tegenover de pesters als tegenover meneer Hori. De jongens proberen eraan te ontsnappen.

Met : Soya Kurokawa, Hinata Hiiragi, Sakura Ando, Eita Nagayama

FIN - song : Ryuchi Sakamoto - Aqua

"In loving memory of Ryuichi Sakamoto"

Villain - Philip Barantini

Villain op IMDb (5,9)
 Villain op Moviemeter (2,63)

Minder slecht dan ik vooraf dacht (ik had m al bijna een jaar op de Film1-schijf staan, was vast niet voor niks dat ik er steeds maar niet aan begon), heb me dan ook niet op het cliché misdadigersverhaaltje proberen te focussen maar op de positieve draai: hoe reëel zijn tweede kansen? 

Eddie Franks lijkt op het eerste gezicht een klassieke misdadiger: harde opstelling, roeien en ruiten en focus op het resultaat van zijn (mis)daden. We leren hem kennen als hij net weer de gevangenis mag verlaten na een langdurig verblijf binnen de muren. "Maak je geen zorgen, mij zien jullie hier niet meer terug" zegt hij tegen de bewakers met wie hij min of meer een vriendelijke omgang heeft opgebouwd.

Eddie wordt opgewacht door zijn broer, een snuivende mislukkeling die eigenlijk meer aanspraak maakt op een rondje celdeuren dan zijn broer. Drugsdealen, handeltjes, het is het allemaal net niet. Eddie overtuigt zijn broer dat ze het vanaf nu zuiver moeten aanpakken, hij wil niet meer terug naar de gevangenis. Dus knappen ze het oude familiecafeetje op, werken een aantal lastige onderwereldmannen de deur uit en proberen op een eerlijke manier de ponden te verdienen. Dat gaat eventjes goed.

Al snel komen er zware delegaties van lokale misdaadsyndicaten de tent binnen en nee, ze zijn niet op zoek naar Eddie, ze moeten zijn broer Sean hebben. Eddie ziet zijn voorgenomen verbeterde opstelling in de knel komen en besluit zijn broer uit de wind te houden. De knokploeg krijgt met Eddie te maken, hij zal het oplossen. U snapt al, hij moet daarvoor verder gaan dan ie zichzelf voorgenomen had. Eens een villain, altijd...

Met: Craig Fairbrass, George Russo, Izuka Hoyle, Mark Monero

*

Faithfully Yours - Andre van Duren

Faithfully Yours op IMDb (5,8)
 Faithfully Yours op Moviemeter (2,77)

Doorsnee thriller, die oogt als een boekverfilming maar ik heb nog niet kunnen ontdekken op wiens boek dit dan gebaseerd zou moeten zijn. Hoewel an sich de regels van het spel wel aardig gevolgd worden en je beurtelings van verdenking kunt veranderen, kent de thriller te weinig verrassing om meeslepend te zijn. 

In de trein naar hun vakantiehuisje bespreken de vriendinnen het scenario voor het weekend. Ze hebben net allebei hun man gedag gezegd op het station maar dat zit de dames niet in de weg om een lijstje op te stellen van de heimelijke dingen die ze komend weekend gaan doen. Ze plannen het samen, maar de uitvoering zal onafhankelijk van elkaar zijn. Het belangrijkste is dat rechter Bodil met de modige leugens het alibi wil leveren voor de wilde Isabel. 

Isabel gaat namelijk helemaal niet met haar vriendin in een vakantiehuisje aan de Belgische kust zitten, nee: ze trekt direct voor geheime afspraakjes door naar het casinohotel en vervolgens naar een wilde fetishparty in een pakhuis. Bodil heeft hun beider telefoons en maakt keurig de foto's voor het thuisfront; de hotelkamer, de lezing die ze bezoekt van een Belgische hoogleraar (over leugens en halve waarheden, mind you): het thuisfront denkt dat de dames een gezellige tijd samen hebben.

Terwijl Isabel feest, brengt Bodil de nacht door met de charmante lezing-hoogleraar. Als ze vanaf het strand terugkeert bij het huisje vindt ze een grote plas bloed in de entree, die alleen maar van Isabel afkomstig kan zijn. Wel bloed, wel sporen van braak maar nergens een lichaam; de politie verdenkt Bodil van meet af aan. Die moet haar functionele rechtvaardigheid laten varen en raakt steeds meer verstrukt in een web van leugens. Inmiddels zijn zowel haar man als de man van Isabel overgekomen naar het huisje en is ook haar zus onverwacht langs geweest: de spanningen onderlingen lopen hoog op.

Met: Bracha van Doesburg, Elise Schaap, Nasrdin DChar, Gijs Naber, Matteo Simoni, Hannah Hoekstra

FIN - song : Nona- Victorious

Sanctum - Alistair Grierson

Sanctum op IMDb (5,9)
 Sanctum op Moviemeter (2,82)

Hoeveel gaat er eigenlijk in een dozijn? Ongetwijfeld moeten er van films als deze van meer dan de traditionele 12 gaan. Voorspelbaarheid troef, saai en voor dit onderwerp eigenlijk zelfs teleurstellend weinig mooi beeldmateriaal. Men gaat vol op het effect, maar dat gebeurt op een dermate amateuristische wijze dat deze film al min of meer vergeten is voordat de aftiteling begint.

Ergens in Papua-Nieuwguinea is een mysterieus grottenstelsel dat inspirerend werkt op duikers Er gaat dus een groepje enthousiastelingen heen, dat onder leiding van een sterk ervaren duikinstructeur de gangen moet gaan doorkruisen. Dat gaat natuurlijk mis, mensen raken verstopt in het gangenstelsel en van het oorspronkelijke aantal deelnemers blijven er steeds minder over. 

Daarnaast is er nog de competentiestrijd tussen vader (de duikinstructeur) en zoon (een ervaren klimmer en abseiler) die elkaar beurtelings moreel verval en slapheid verwijten. Daar moet dus aan gewerkt worden gedurende de anderhalf uur die je aan dit verhaaltje kwijt bent.

Met: Rhys Wakefield, Richard Roxburgh, Allison Cratchley, Ioan Gruffudd

FIN - song : David Hirschfelder - Sanctum Suite

Une Année Difficile (aka A Difficult Year)- Olivier Nakache & Éric Toledano

Une Année Difficile op IMDb (6,4)
 Une Année Difficile op Moviemeter (2,72)

Ze hebben er een handje van, die Toledano en Nakache. Een sociaalvoelend item als hoofdthema, maar dat dan wel in een komedie verpakken zodat de kijker zich vermaakt voelt. Dat lukte overtuigend bij "Intouchables", de fenomenale hit uit 2011 en iets minder met "Hors Normes" van 2019. Ook deze titel zal niet die status halen, maar is dan toch nog steeds wel fijn vermakelijk. 

Met "Une Année Difficile" verwijzen de makers naar de jaarlijkse kersttoespraken van werkelijk alle Franse premiers op rij: landgenoten, het wordt/was een moeilijk jaar! In de praktijk: we duiken direct in de sores van Albert. Grote schulden, dakloos, sjacherend van klein handeltje naar klein handeltje. Zo hoopt hij geld te verdienen aan een Black Friday-aanbieding, maar stuit daarbij op een groep demonstranten die de overconsumptie van de moderne mens aan de kaak wil stellen. Het lukt Albert door de barricade heen te breken en hij bemachtigt de laatste mega-flatscreentelevisie. Die wil hij slijten bij de inboedelverkoop van Bruno, een al net zo geslagen man die na een scheiding alles kwijt raakte.  Albert redt Bruno net op tijd van een overdosis pillen en de twee beginnen een vriendschap, lekker samen in de schuldhulpverlening 

Daarbij maken ze handig gebruik van de activistengroep: ze crashen hun bijeenkomsten om steeds maar gratis soep, broodjes en bier te bemachtigen. Dat gaat echter niet zomaar: langzaam wordt er een wederdienst van de twee gevraagd. Gaandeweg raken de twee steeds dieper betrokken bij de demonstraties, niet uit overtuiging maar uit opportunisme. Nou ja, de schoonheid van activiste Cactus is voor Albert toch ook wel een motivatie. Verwikkelingen.

Met: Pio Marmaï, Jonathan Cohen, Noémie Merlant, Matthieu Amalric

FIN - song : Jacquel Brel - La valse a mille temps

FIN - song : Yuri Buenaventura- Ne me quitte pas

La Última Primavera (aka Last days of spring) - Isabel Lamberti

La Ultima Primavera op IMDb (6,2)
 La Ultima Primavera op Moviemeter (2,88)

Hard realistische film (eigenlijk bijna een documentaire) over het leven aan de zelfkant van Spanje: sloppenwijken kennen we voornamelijk van het Zuid-Amerikaanse continent maar ook een mondaine Europese hoofdstad als Madrid kent ze. En daar haat het leven er hard aan toe. Ik moest bij deze film af en toe denken aan het Italiaanse "Brutti, Sporchi e Cattive", maar dan totaal gespeend van humor. Gewoon ongefilterd doorgeven hoe het onzekere bestaan voor hele bevolkingsgroepen kan zijn. 

Het gezin Gabarre Mendoza knoopt maar ternauwernood de eindjes aan elkaar: ze hebben aan de randen van de stad van sloopproducten een huisje weten te bouwen en leven daar hun harde leven. Volledig solidair met andere door de maatschappij uitgekotste families. In de overlevingsstand, levend van kleine klusjes en veelal illegale schroothoop-activiteiten (oud ijzer, apparaten, auto-onderdelen). Drie generaties bij elkaar, stuk voor stuk zonder goede vooruitzichten op iets meer succes in de maatschappij.

Dat wordt allemaal nog een stukje serieuzer als de ontruiming van hun wijkje wordt aangekondigd. Terwijl de zoon des huizes probeert om in de stad een baantje te vinden, de schoondochter hun kind elke dag te eten probeert te geven, gaat de pater familias de instanties af maar loopt telkens vast in de administratieve wirwar. Hij wil wel graag een vastere woning aanvragen, maar wil daarbij niet dat de generaties van elkaar gescheiden worden. Bovendien blijken steeds maar weer niet alle papieren in orde te zijn. Families als deze vind je overal: ze worden vermorzeld door de voortdenderende maatschappij, terwijl ze wanhopig hun banden en tradities vast te houden. 

Met: David Gabarre Gimenez, David Gabarre Duro

FIN - song : Los Yakis- Corazon Noble

Robert the Bruce - Richard Gray

Robert tthe Bruce op IMDb (5,4)
 Robert the Bruce op Moviemeter (2,54)

Maar wat gebeurde er ná "Braveheart"? Wat gebeurde er met de strijdmakkers van William Wallace? Kon Schotland eindelijk zijn eigen stempel drukken op het bestaan of hield de Engelse onderdrukking stand? Voor antwoorden op die vragen kijke men deze film, die de wording van koning Robert 1 van Schotland volgt. Spoiler! Waarvoor excuses, maar dat is nu eenmaal het risico met het kijken van historische films.

Het jaar 1306. De opstand van de legendarische William Wallace is neergeslagen en het onderdrukte Schotland is in kampen uiteengevallen. Veel van de clans sloten zich uit overlevingsdrang aan bij de Engelse koning terwijl het gedecimeerde opstandelingenlegioen de wonden likte en zocht naar hergroepering. Robert the Bruce heeft al vijf battles op rij verloren en staat dichterbij opgeven dan bij doorvechten. Hij stuurt zijn kleine leger trouwe volgelingen weg omdat hij niet verantwoordelijk wil zijn voor hun dood in het vervolg van de strijd. 

Alleen trekt hij door maar doordat de Engelse koning een prijs op zijn hoofd heeft gezet, gaat die reis niet zonder slag of stoot. Hij moet premiejagers verslaan en bij een van die gevechten raakt hij zwaargewond. Een kleine boerenfamilie treft hem aan, liggend in de sneeuw. Toevallig zijn het Bruce-gezinden, hun man en vader vocht aan zijn zijde maar kwam daarbij jammerlijk om. Robert the Bruce kan bij de lieve weduwe Morag en haar gezin op krachten komen. Morag's broer staat op het punt onder de wapenen geroepen te worden door Morag's agressieve vader Brandubh. Het hele gezin werkt mee aan het geheime herstel van de aanstaande koning, maar kan niet voorkomen dat het tot een confrontatie komt met Brandubh's gevechtstroepem. 

Met: Angus MacFayden, Anna Hutchison, Talitha Bateman, Gabriel Bateman, Brandon Lessard, Jared Harris, Zach McGowan

Triq Salama - Najib Amhali

Triq Salama op IMDb (6,1)
 Triq Salama op Moviemeter (2,17)

Jaarlijks loop ik warm voor een nieuwe reeks Telefilms: oorspronkelijk voor televisie bedoelde films die soms een grotere vlucht nemen. Wat mij ervoor inneemt is dat - net als bij de Nacht van de Korte Film- kans bieden aan nieuw talent, of dat nou de opstartende regisseur is of dat dit beginnende acteurs zijn. Deze week begon een nieuwe reeks en "Triq Salama" (Goede reis) nam de aftrap. Wel een bekende naam, die regisseur, maar dat is meer omdat we hem goed kennen van zijn cabaretshows maar toch ook wel van zijn film- en tv-rollen. Dit is Najib Amhali's regiedebuut en we krijgen precies wat we van hem kunnen verwachten. Niet al te diepgaande humor, gewoon rechtdoor en flink gebruik makend van vooroordelen en cliché's. Maakt de film nog niet onverdienstelijk hoor, Amhali geeft echt elk van zijn karakters de kans even te shinen. 

Hoewel we volcontinu het hele gezin in the picture hebben, draait de film eigenlijk om de belevingswereld van Nadia, een lieve en zorgzame jonge vrouw. Ze probeert het voor iedereen goed te doen: op haar werk in de hulpverlening, in haar relatie met de enthousiaste Nofel maar vooral in haar traditionele Marokkaanse gezin. Ze heeft dermate veel respect voor haar ouders dat ze amper durft te vertellen dat ze enige tijd geleden een jongen heeft ontmoet en dat ze trouwplannen heeft. Vooral haar verhouding met moeder is complex: die heeft alleen oog voor oudste zoon Samir en vergelijkt zijn "succes" met de achterblijvende resultaten van haar andere kinderen: naast Nadia is daar de jongste zoon Ahmed die als enige in het gezin nog vrij religieus is ingesteld. Nadia's zus Kauthar is een zorgenkindje dat in haar tienertijd in de psychische problemen kwam en daardoor steeds met argwaan door moeder bekeken wordt. 

Terwijl Nadia vele pogingen doet om haar relatie aan haar ouders bekend te maken, wordt ze steeds onderbroken door haar ouders die zich voorbereiden op de jaarlijkse autotrip naar Marokko, waar ditmaal ook een huwelijk van een nichtje bezocht gaat worden. Nadia doet alles om bij haar ouders in het gevlij te komen, terwijl zij niet weet dat haar vriendje met een auto achter ze aan zit om zijn ouders de kans te geven een oude familievete uit de wereld te helpen. Alles grijpt in elkaar, alles dwars door elkaar heen. Drukke film derhalve, maar bij vlagen best vermakelijk.

Met: Hajar Fargan, Asma el Mouden, Fatima Khanfour, Nizar el Manouzi, Redouan Azmi

FIN - song : Outlandish- Aicha

L' immensitá - Emanuele Crialese

L'Immensitá op IMDb (6,4)
 L'Immensitá op Moviemeter (3,21)

Intens. Integer, Ingewikkeld. Immens. Deze Italiaanse film (jazeker, La Cruz kan ook gewoon Italiaans spelen) gaat vol in op de emotie. Sympathieke doch complexe hoofdpersonen en ook een volbloed klootzak aan wie het makkelijk een hekel hebben is. 

Clara is moeder. En een hele goede. Op wervelende manier begeleidt ze haar kinderen, ze omringend met alle speelse warmte die een moeder kan hebben. Ze zijn haar alle drie even lief maar de oudste, Adriana, vraagt toch wel haar speciale aandacht. Adri, zoals Clara haar liefkozend noemt, is dan wel het oudste meisje, maar zo voelt en ervaart ze dat niet. Ze voelt zich Andrea, een jongen, en heeft daarover menig gesprek met haar moeder. Die is begripvol, stimulerend en motiverend, maar kan ook niet veel meer doen dan dat: we praten over de jaren 70 in het nog zeer traditionele Italië,

Adriana/Andrea heeft overigens nog veel meer zorgen: scherp observerend ziet ze dat haar knappe en wervelende moeder vastzit in een liefdeloos huwelijk. Ze vindt haar moeder vaak veel te toegeeflijk aan die nare vent die verwacht dat het eten op tafel staat als hij thuiskomt, die niets moet hebben van de tamelijk vrije opvoeding die zij haar kinderen geef ten die haar 's avonds tegen haar wil tot seks probeert te forceren. Clara probeert haar problemen heimelijk weg te drinken maar Adri ziet alles en steunt haar moeder in alles. Ze helpen elkaar hun ongelukkige lot beter te accepteren maar zoeken gezamenlijk naar een uitweg.

Met : Penelope Cruz, Luana Giuliani, Vincenze Amato

FIN - song : Johnny Dorelli - Tema dal film "Love Story"
FIN - song : Don Backy - L'Immensitá

Seeking a friend for the end of the world - Lorene Scafaria

Seeking a friend for the end of the world op IMDb (6,7)
 Seeking a friend for the end of the world op Moviemeter (3,00)

Doorgaans vang je me niet met komedies als deze, maar over deze kan ik zowaar weinig onaardigs melden. Word ik te mild? Oke, ik ben nog steeds niet heel enthousiast over het acteerwerk van Keira Knighley, ik ga niet echt heel goed op de American Way of life en ik ben meestal niet zo erg geporteerd van de gebruikelijke visies op "het einde der tijden. Maar als we dat allemaal opzij leggen en gewoon film gaan kijken, blijft er best een aardige komedie over. 

Het gaat gebeuren: een grote asteroïde gaat zich op de aarde te pletter storten, er is geen redden meer aan. Over enkele weken is het afgelopen, no matter what. Iedereen die zich dit wrange nieuws ter harte neemt, begint nog snel te doen wat ze alsnog wilden doen. Voor de middelbare man Dodge houdt dat in dat zijn vrouw subiet bij hem wegloopt, hup naar haar minnaar om daar de laatste tijd mee door te brengen. Vrienden van Dodge vieren op apocalyptische wijze feestjes met drank en zware drugs: na hen de zondvloed.

Dodge vind het allemaal best: een beetje lamgeslagen hangt ie op de bank. Totdat er aangebeld wordt: zijn jonge en levenslustige buurvrouw heeft een stapel post voor hem opgespaard die ze nu met de nodige vertraging nog bij hem komt afleveren. Daarin een brief van zijn grote liefde. Deze brief maakt dat Dodge haar eigenlijk direct wil opzoeken. Buurvrouw Penny voelt zich schuldig dat hij de brief met zoveel vertraging leest, ze biedt aan met hem mee te reizen. Een wonderlijke tocht van twee zeer verschillende mensen begint. En u snapt: die verschillen slijten gaandeweg de reis.

Met : Steve Carell, Keira Knightley

FIN - song : Herb Alpert- This guys' in love with you

The Bay of Silence- Paula van der Oest

The Bay of Silence op IMDb (4,4)
 The Bay of Silence op Moviemeter (2,33)

Matige kritieken op deze internationale productie van "onze" Paula van der Oest. En mijns inziens is dat terecht, want veel indruk maakt deze film niet. Claes Bang kwijt zich keurig van zijn taak maar in zijn eentje kan hij deze film niet redden: te karikaturaal, niet goed afgewerkt bij de randjes.

Het lijkt allemaal een grote roze wolk: Will viert aan de Ligurische kust vakantie met zijn grote liefde Rosalind. Zij is alleenstaande moeder van een tweeling maar gaat nu opnieuw het huwelijk aan. Het stel krijgt er een zoontje bij maar vanaf dat moment gaat het mis. Ze draait volledig door en slaat op de vlucht.

Will is radeloos en zoekt zijn vrouw en kinderen. Via oude familiefoto's heeft hij wel een vermoeden gekregen waar hij haar kan vinden, hij reist naar de Normandische kust en inderdaad treft hij haar daar aan. In compleet verwilderde toestand, dat wel. Hun zoontje blijkt overleden, onder volstrekt onduidelijke omstandigheden. Slechts met grote overredingskracht lukt het Will om haar mee terug te krijgen naar Engeland. Eenmaal daar begint het pas.

Will probeert het mysterie te ontrafelen: wat gebeurde er met zijn vrouw, wat gebeurde er met zijn kind? Waarom ging ze precies naar dat huis waar ze toch al slechte herinneringen aan had? En welke rol speelt haar dwingende vader hierin? 

Met: Claes Bang, Olga Kurylenko, Brian Cox 

FIN - song : Johann Sebastian Bach - Prelude and Fugue in G Minor

Il nido (aka The Nest) - Roberto del Feo

Il Nido op IMDb 95,9)
 Il Nido op Moviemeter (2,85)

Tegen beter weten in probeer ik het af en toe toch: een als "horror" geafficheerde film bekijken. Deze heb ik zowaar helemaal uitgezeten, omdat er weliswaar belachelijke onderdeel in zaten maar die werden pas op het eind echt onhoudbare onzin. Tussendoor zat er ook nog iets in wat op een verhaal leek.

De tiener Samuel is - na een ongeluk waarbij zijn vader omkwam- gehandicapt en leeft teruggetrokken in het landhuis met zijn moeder en een door haar ingehuurde arts. Samuel's enige afleiding is de muziek: hij is een begenadigd pianist aan het worden. 

Moeder geeft hem geen meter bewegingsvrijheid dus krijgt hij niets mee van de buitenwereld. Dat verandert als er een leuke nieuwe jongedame komt werken in de huishouding. Denise, zoals het meisje heet, laat hem andere muziek horen via de mp3-speler die ze hem uitleent (in ruil voor sigaretten die hij van de boodschappenman moet aftroggelen). 
Samuel's manische moeder ziet met lede ogen aan dat de interesses van haar zoon verlegd worden van de muziek naar de andere sekse. Ze neemt maatregelen, vergaande maatregelen. En Samuel pikt opeens niet alles meer.

Met: Justin Korovkin, Ginevra Francesconi, Francesca Cavallin, Maurizio Lombardi

FIN - song : Three Good Reasons - Where is my mind

Mag ik je aanraken? - Tamar van den Dop

Mag ik je aanraken? op IMDbbij het maken 
 Mag ik je aanraken? op Moviemeter (2,66)

Interessante inkijk in de wereld van seksscènes. Maar dan zonder seks. Anders gezegd: deze docu laat de reactie zien van acteurs die terugkijken naar (en op) door henzelf gespeelde bloot- en seksscenes. Regisseur Tamar van den Dop weet waarover ze praat, ze speelde er zelf ook een aantal. Dat geeft haar de mogelijkheid om hen en face weer te geven als ze de oude scenes terugzien. 

Fronsende blikken, angstige blikken, minzame glimlachen, af en toe een trotse blik. Maar meestal gaat de acteur toch met enige ontzetting terug naar dat moment. Veel van de scenes zijn opgenomen in de tijd van voor de intimeitscoach, de functie die sinds enkele jaren verplicht is op de filmset. 

Wat de docu goed doet, is ook de tijdgeest mee te nemen: Jeroen Krabbé en Peter Faber komen uit een ongeremde tijd van vrijheid blijheid, Hanna van Vliet en Joes Brouwers en Hannah Hoekstra vertegenwoordigen meer de jongere generatie. Men is er van overtuigd dat seks bij het normale leven hoort, maar dat wil nog niet zeggen dat je niet prudent moet zijn bij het maken van zo'n scene. Vroeger was er de vertoning in de zaal en op tv, tegenwoordig belandt elke scene ook op internet en zelfs op pornosites. Dilemma's , maar ook regelmatig onverholen trots op het feit dat men dit gedurfd heeft.

Nuttige en noodzakelijke documentaire.

Met: Minne Koole, Monic Hendrickx, Rifka Lodeizen, Maria Kraakman, Gijs Naber, Jeroen Spitzenberger eva

On the Waterfront - Elia Kazan

On the waterfront op IMDb (8,1)
 On the waterfront op Moviemeter (3,68)

"She looks live Eva Marie Saint
in 'On the waterfront'"
Lloyd Cole, Rattlesnakes.

Twee maandjes geleden zag ik Lloyd Cole weer een keertje live en hoorde ik ook deze beschrijvende strofe weer voorbijkomen. Ik zong mee, zonder dat ik de film eigenlijk ooit volledig had bekeken. Daar heb ik nu maar eens verandering in gebracht, nu deze titel op een oudefilms-zender (Nostalgienet ONS) voorbij kwam.Boeiend geheel! Aan alles is te zien dat Marlon Brando een magnetische werking heeft op het oog en dus ook op de camera: je MOET wel naar hem kijken. Een echt stukje filmgeschiedenis derhalve. 

Het is een hard bestaan daar, in de haven van Hoboken New York. Waar het lijkt alsof de verdeling van het werk keurig door vakbonden wordt gecoördineerd, trekt in werkelijkheid de maffia aan de touwtjes. Hun willekeur bepaalt of er 's avonds in de huiskamers van de arme arbeidersklasse eten op tafel staat. "Dat pik je toch niet?", zeggen wij dan tegenwoordig. Was het maar zo makkelijk: mensen die opstaan en hun mond opendoen worden daarna geboycot (en dat is dan nog het beste dat ze kan overkomen, met velen loopt het slechter af).

Terry Malloy is een als voormalige profbokser opgevallen bij Johnny Friendly, die als koppelbaas streng heerst over de verdeling van het lossen van scheepsladingen. Malloy verleent hand- en spandiensten, vaak van nare aard. Zo moet hij op een gegeven moment zijn oude vriend Joey Doyle naar buiten lokken omdat hij op het dak- bij de duiventillen- opgewacht wordt door een knokploeg van Friendly (die dus alleen in naam zo vriendelijk is). Joey overleeft het niet en plots vallen bij Malloy de schellen van de ogen: waar is hij mee bezig? Is hij bereid vrienden en familie te verliezen, louter om de rijke bazen nog rijker te maken? Samen met Joey's knappe zus Edie en priester Father Berry begint hij langzaam in woord en daad op te staan tegen de agressie van de onderwereld.

Met: Marlon Brandon, Eve Marie Saint, Karl Malden, Lee J. Cobb, Rod Steiger