woensdag, mei 30, 2018

Army of one - Larry Charles

Army of one op IMDb (5,0)
Bloedirritante film met een highspeed Nicolas Cage in de meest overacting rol van al zijn overacting rollen. Pffoeh, dat was afzien. En het blijkt nog op waarheid gebaseerd ook, wat zegt dat.

Cage speelt Gary Faulkner, een man die het begin deze eeuw in zijn hoofd kreeg om in zijn eentje naar Pakistan te reizen om Osama Bin Laden te arresteren. Hij zou daartoe van God zelf opdracht hebben gekregen. Aan het thuisfront kijkt iedereen hem al fronsend aan, zijn mogelijk aanstaande vrouw incluis, maar eenmaal in Pakistan wordt ie helemaal als zonderling gezien.
Zelf weten!

Met : Nicolas Cage, Russel Brand, Wendi McLendon-Covey

dinsdag, mei 29, 2018

The Hollow Point - Gonzalez Lopez Gallego

The Hollow Point op IMDb (5,4)
Dit is totaal niet voor mij gemaakt. Smokkelverhaaltje met een overdaad aan bloederigheid. Het moet op een moderne western lijken, vermoed ik.
Agent komt terug in het grensstadje van zijn geboorte, om de lokale sheriff te vervangen. Die laatste is verlopen en bezopen, er is weinig land met hem te bezeilen. Er vallen kort achter elkaar twee doden, beiden worden gerelateerd aan een wapensmokkel waarbij dan ook weer de lokale autoverkoper betrokken is. Er loopt ook nog een soort slachter met een mes rond, die in opdracht van het smokkelsyndicaat werkt. En die agent moet dan proberen de boeven te pakken.

Met : Patrick Wilson, Ian mcShane, Jim Belushi

zondag, mei 27, 2018

Complete Unknown - Joshua Marston

Complete Unknown op IMDb (5,4)
Ben er nog niet geheel uit wat ik van deze film vind. Rafelig verhaaltje, maar wel een oké sfeer en an sich een interessant gegeven. Bovendien is de film voorzien van aan Terence Malick refererende cameravoering, inclusief de daarbij behorende stiltes. Potentie genoeg , maar het komt er niet helemaal uit.

De altijd op dreef zijnde acteur Michael Shannon is Tom, een in zijn werk verstrikte geraakte jurist die vandaag zijn verjaardag viert. Voor de visite komt, krijgen wij al een deel van de spanningen over ons heen waar Tom mee leeft. Zijn prachtige Iraanse vrouw boekt successen met haar sieradenlijn en wil daarvoor verhuizen naar de commerciëlere kant van het land, maar Tom is nogal honkvast. Later in de film zal blijken dat juist dat zijn probleem is.
Tom's broer neemt een mysterieuze dame mee naar het verjaardagsfeest. Hij heeft haar ontmoet in de bedrijfskantine, maar kent haar verder niet goed. De dame blijkt nogal losjes om te gaan met de waarheid en de verjaarsvisite heeft moeite aan haar te wennen. Tom nog het meest, zo lijkt het. De dame vertelt tussen neus en lippen door waar ze allemaal op de wereld gewerkt heeft, welke bijzondere dingen ze allemaal gedaan heeft. Ze blijkt daarbij net zo makkelijk van identiteit als van naam te veranderen en ze raakt verstrikt in haar verhaal. Teleurgesteld druipt ze af, ze vertrekt.
In de verwarring gaat Tom achter haar aan en we komen erachter dat er meer zit achter Tom's twijfel: ze kennen elkaar blijkbaar wél, ten tijde van één van de identiteiten van de vrouw. Maar "kennen" is daarbij een te groot woord.

Met : Rachel Weisz , Michael Shannon, Chris Lowell

zaterdag, mei 26, 2018

The Gift - Joel Edgerton

The Gift op IMDb (7,1)
Goed opgebouwde thriller. Dat zeg ik niet snel, maar bij deze zat het venijn echt op de juiste manier in de staart. En dat is een pluimpje naar de regisseur van dienst maar ook naar de acteurs die niet direct alles weggeven van hun positie in het verhaal.

Het verhaal is bloedjesimpel: Simon en Robyn, een succesvol stel, keren vanuit haar stad Chicago terug naar zijn geboortegrond in Californië om hun bestaan weer op te bouwen. Daar is een reden voor, zo blijkt: de zwangerschap die hun succesvolle relatie moest bezegelen is droef geëindigd en ze willen nu een nieuw begin op een -in ieder geval voor haar- nieuwe plek.
Prachtig huis gevonden, zij mag het helemaal gaan inrichten en hij gaat proberen hier opnieuw een machtig zakenman te worden. Bij de eerste inkopen worden ze gesignaleerd en gevolgd door een opvallend hinderlijke man: het blijkt een oud-schoolgenootje te zijn van Simon die zich nogal opdringt. Er is iets gebeurd tussen de beide mannen in het verleden en dat is door de achterblijver, Gordon, nog niet helemaal verwerkt. Hij ontpopt zich welhaast tot stalker van het stel en Robyn raakt verscheurd in haar gedachten: ze vindt het zowel een creep als een zielige man. Waardoor ze van haar man wil weten wát zich destijds heeft afgespeeld. Al snel blijkt ze op een reeks geheimen te stuiten die een kalme "nieuwe start" aan alle kanten in de weg staan.

Met : Jason Bateman, Rebecca Hall, Joel Edgerton 

vrijdag, mei 25, 2018

Mozart in love (a.k.a. Interlude in Prague) - John Stephenson

Mozart in love op IMDb (6,1)
De oorspronkelijke titel "Interlude in Prague" zou waarschijnlijk minder appelleren aan hoge bezoekersaantallen , derhalve werd gekozen voor de beroemde naam die oren doet spitsen. Terecht overigens: het is op waarheid gebaseerd, het is de grootste componist uit de geschiedenis ook echt overkomen. Wat dan?
Praag is een hippe place to be in de tijden dat Mozart aan het Weense hof zijn kunsten laat financieren. Er is - daarboven op de grote burchtheuvel- een actieve opera-scene die met een primitieve vorm van crowdfunding Mozart die kant op haalt. Hem komt dat mooi uit, want hij was wel een beetje klaar met het opgelegd pandoer dat hem aan het hof bezighield, hij wilde weer iets avontuurlijks maken. Het plan voor een verhaal over Don Juan zit al een tijd in zijn hoofd. Dat gaat hem goed van pas komen.
Hij komt terecht in het web van baron Saloka, die tegelijkertijd kunstmecenas en vrouwenverslinder, nee - overweldiger is. Elk nieuw zangeresje probeert hij uit, en niet alleen voor de stembanden. Een van die nieuwe sterren wordt uitgehuwelijkt door vader. Die heeft daarbij echter geen rekening gehouden met Mozart die de zangeres zowel artistiek als amoureus nodig heeft. Het loopt uit op een clash: Saloka is van plan Mozart te laten struikelen en hem berooid achter te laten, Mozart is van plan de dame uit de klauwen van de bullebak te redden.

Prachtige muziek, dat uiteraard. Fraaie beelden van Praag ook: wie er geweest is, zal glimlachend herkennen. Maar verder ontstijgt de film het niveau "romannetje'"  niet.

Met: Aneurin Barnard, James Purefoy, Samantha Barks, Morffyd Clark , Adrian Edmondson

donderdag, mei 24, 2018

The man from U.N.C.L.E. - Guy Ritchie

The man from U.N.C.L.E. op IMDb (7,3)
Goeie rating op IMDb, deze. Komt dat door de naam Guy Ritchie? Komt dat door de fraai uitziende heren die de wederzijdse hoofdrollen voor hun rekening nemen? Komt het door het James Bond-sfeertje , inclusief gekopieerde tongue-in-cheeck humor? Zegt u het maar. Zelf was ik er maar matig van overtuigd.

Begin jaren 60, Berlijn, spionagesfeertje. Amerikaanse agent smokkelt een meisje naar het Westen omdat haar vader een gevlucht en gewaardeerd nucleair deskundige is. Hij wordt daarbij dwars gezeten door een , verrassend, Russische agent die ook belangen heeft.
Ze belanden in Italië , komen in conflict met een rijke familie die een kernwapen wil hebben en plots blijkt dat VS en Rusland samen kunnen strijden om te voorkomen dat die familie inderdaad succesvol wordt.

Met : Henry Cavill, Armie Hammer, Alicia Vikander, Elizabeth Debicki

Serialized (a.k.a. Best Selling Murder) - Michel Poulette

Serialized op IMDb (5,1)
Tamelijk niemendallig verhaaltje over steeds minder succesvolle schrijfster die wordt gedumpt door haar uitgeverij. Als ze uit pure wanhoop dan maar online gaat publiceren met in elke aflevering een nieuwe moord, keert het succes terug. Maar ook de gruwelen: er blijkt een copycat rond te lopen die zich door Hannah's verhalen laat inspireren.
Nou ja, een hele reeks verdachten moeten we afwerken: de vreemde buurman, de stalkende fan, de ex-vriend, diens nieuwe vriendin, Hannah zelf en ook haar PR-assistent. Zoek het maar uit.

MEt : Vanessa Ray , Adam Korson , Tara Spencer-Naim 


zondag, mei 20, 2018

Bleed for this - Ben Younger

Bleed for this op IMDb (6,8)
Boksfilms. Hate 'em or love 'em. Het is een genre op zich, maar eigenlijk gaan ze altijd over de verbeelding van strijd. In de boksring zie je terug dat de vechter (m/v) een lange weg heeft afgelegd om deze match te kunnen/mogen strijden. Zo ook deze, en nog een waargebeurde ook.

Vinnie Pazienza is een bokser die hard moet strijden om binnen de gewichtsklasse te blijven waarin hij successen gevierd heeft. Als hij op een gegeven moment toegeeft aan die druk en de overstap maakt naar een zwaarder kaliber, boekt hij meteen succes en pakt de wereldtitel.  Alles fijn , zegt u. Helaas, helaas. Het noodlot slaat toe, een auto-ongeluk bezorgt hem een gebroken nek, met een dermate kritische breuk dat hij mogelijk al snel volkomen invalide zal worden. Maar dan heeft iedereen natuurlijk buiten de wilskracht en vechtlust van Vinnie gerekend.
Anyways, u kunt hem invullen: eens een vechter, altijd een vechter. De man gaat weer trainen en komt uiteindelijk weer in de ring te staan. Echter, dat komt pas nadat andere boksers hun schroom hebben overwonnen: niemand voelt zich geroepen om degene te zijn die "the Paz" blijvend invalide zal slaan. Denkt u de rest van het verhaal er even zelf bij?

Met : Miles Teller, Aaron Eckhart , Ciaran Hinds

zaterdag, mei 19, 2018

Grace Jones : Bloodlight and Bami - Sophie Fiennes

Grace Jones : Bloodlight and Bami op IMDb (6,2)
Energieke documentaire, enigszins aan de lange kant maar ik heb me geen moment verveeld. Dat heeft meerdere oorzaken: allereerst is La Jones natuurlijk een razend interessante - want stronteigenwijze- vrouw, daarnaast zijn haar shows wervelend en hypervisueel en tenslotte heeft ze ook nog eens een interessant herkomstverhaal.
Deze documentaire van de hand van Sophie Fiennes (klopt, de zus van) herbergt het allemaal : zij raakte getriggerd door de mens achter de ster toen ze met een documentaire bezig was over , echt waar, de broer van Grace die een dynamische bisschop is op Jamaica, swingende kerkdiensten en al.
Fiennes volgde haar ruim tien jaar lang maar liefst, van de ontmoetingen op Jamaica in 2005 tot grote shows in Parijs in 2016. En we krijgen een forse inkijk: we horen over het breekpunt in Grace's jeugd waarin ze het geweld en de strenge geloofsleer in haar familie afzwoor en besloot "erbuiten" te gaan. De gevolgen kennen we, maar familie is altijd blijven trekken aan Grace en ze keert dan ook met regelmaat terug. Ze is een buitenbeentje, ook daar, maar ze is allerhartelijkst en verliefd op haar moeder, broers en de rest. Zelf is ze inmiddels oma, met de autonome regisseur-fotograaf Jean Paul Goude kreeg ze een zoon.
Haar shows zijn prachtig. Voornamelijk om naar te kijken want met name in de lage registers hoor je dat haar stem ouder wordt, maar zodra ze uithaalt is het nog steeds die krachtige verschijning die alle toeters en bellen uit de kast haalt om je te verrassen en te verwennen. Schitterend om naar te kijken en wat blijft Jones op haar leeftijd (vandaag jarig en 67 inmiddels) toch een prachtig mooie vrouw. "Eens model, altijd model" zou je bijna zeggen.
De film draaide als opener van het In-Edit Festival , een internationaal muziekdocumentaire-festival dat dit jaar voor het eerst ook in Amsterdam plaatsvond. Mevrouw Fiennes gaf in het Ketelhuis antwoord en uitleg op Q&A-vragen. Het was een bijzondere avond. En ik? Ik ga dat machtige "Pull up to the bumper" in élke dansplaylist opnemen die ik de komende jaren nog moet draaien.

Met : Grace Jones, Jean-Paul Goude , Sly & Robbie

woensdag, mei 16, 2018

Boys - Stacey Cochran

Boys op IMDb (4,8)
Deze stond al een tijdje op de harde schijf, en zelfs daar was het al als "oudje" opgenomen. Blijkt uit 1996 te komen, ik vermoed dat ie dan ook bij velen al de vergetelheid in is geraakt.
Want verheffend is het allemaal niet wat we hier zien: highschool-leerling treft in het weiland een vrouw aan die van haar paard is gevallen. Hij neemt haar ter verzorging mee naar zijn studentjeskamer en wordt pardoes verliefd op haar. Maar ze draagt klaarblijkelijk een geheim met zich mee, want ze wil niet naar huis alwaar de politie op haar wacht.
Jongetje raakt verder betrokken in het complot en komt daardoor ook nog eens met iedereen in conflict: leraren, mede-leerlingen en ouders verlangen allen een verandering in zijn gedrag. Maar wij weten al waar hij voor kiest.

Met : Winona Ryder, Lukas Haas, John C. Reilly, Chris Cooper
.

dinsdag, mei 15, 2018

Ron Goossens, Low Budget Stuntman - Steffen Haars/Flip van der Kuil

Ron Goossens Low Budget Stuntman op IMDb (6,2)
Ik train mezelf om af en toe eens in andere kastjes te kijken. Met wisselend succes. Zo probeerde ik maar weer eens een Nederlandse komedie. Nog los van het feit dat ik de helft van de dialogen niet verstond omdat men ervoor koos het in een of ander zuidelijk Nederlands accent te verpakken, vond ik het geheel vooral pijnlijk onleuk , veel te plat en voorspelbaar. De leukste gimmick van de film vond ik vermoedelijk de rol die verlopen zanger Dennie Christian speelde als verlopen zanger. Hoeba hoeba hop hop.

Ron Goossens is een Brabantse zuipschuit die plots bekendheid krijgt met een youtubeje waarin hij een auto te barsten rijdt en daar heel hard bij roept "dat ie godverdomme kei lam is". Hou dat beeld vast.
Problemen met zijn vrouw, die tegen hem zegt dat ie pas terug mag komen als ie met dat gestunt van hem een jonge filmdiva weet te overtuigen om met hem het bed te delen. Nou ja, u snapt dat er een heleboel gebeurt voordat dat uiteindelijk, eh, gebeurt. Een heleboel misverstanden, foute stunts, rare cameo's en platte grapjes verder liggen ze eindelijk in bed.

Voor de liefhebber!

Met: Tim Haars , Henry van Loon, Bo Maerten , Michiel Romeyn

zaterdag, mei 12, 2018

Homecoming (1945) - Ferenc Török

Homecoming (1945) op IMDb I(7,4)
Onwaarschijnlijk mooie film. Het heeft alles. Drama, stilte, traagheid, gruwelen, schuld, schoonheid, nog meer schuld en nog veel meer schoonheid. Niet iedereen zal er tegen kunnen: er gebeurt niet veel, zo lijkt het. Feitelijk kijken we naar slechts een paar uurtjes op een lome naoorlogse dag. In die uren gebeurt echter zo veel in de hoofden van de dorpelingen, dat het wervelend en dynamisch wordt. En dan heb ik het nog niet eens over de pure pracht die je aan beelden over je heen gestort krijgt: wat een ongelooflijk mooie cameravoering. Diep onder de indruk.

Augustus 1945, het platteland van Hongarije. Alles kabbelt, een huwelijk wordt voorbereid, de eerste drank gaat de kelen in, de trein arriveert in het dorpje. Als de stationschef ziet wat er uitstapt, geraakt alles in een stroomversnelling. Snel belt hij naar de gemeentesecretaris, direct erna stapt hij op zijn fiets om het dorp te waarschuwen: de joden! Twee joodse mannen zijn uitgestapt, ze laden twee kisten op een kar. Ingeklaard als kisten met parfum, let wel.
De reden van de paniek wordt ons al snel duidelijk: doodsbang zijn de dorpelingen dat de twee joodse mannen familie zijn van de joodse gezinnen die zij collectief aan de Duitsers hebben overhandigd. Dat deze mannen de bezittingen en de huizen komen opeisen die zij zichzelf daarna hebben toegeëigend. De ene dorpeling voelt zich nog schuldiger dan de andere, wat te doen? Ze hebben nog even: de joodse mannen hebben besloten om van het station naar het dorp te gaan wandelen, hetgeen ze een uur zal kosten. In dat uur gaat het dorp om: niets is meer rustig, niemand is veilig, zekerheden zijn er niet meer. Wat de mannen ook komen doen/halen of brengen, het is onheil.

Fantastische opbouw. Met heel weinig middelen maakt de regisseur ons duidelijk hoe veel fouten er gemaakt zijn in én na de oorlog. Een meesterlijke film.

Met : Josef Szarvas , Dora Sztarenkii , Tamas Szabo Kimmel

,

Indignation - James Schamus

Indignation op IMDb (6,8)
Prettig jaren 50-sfeertje in deze film, de benepen mentaliteit van "doe je plicht, werk aan je toekomst, handjes boven de dekens" voert hier de boventoon.
Marcus heeft daar moeite mee. Hij is een briljante leerling die op het punt staat aan zijn rechtenstudie te beginnen op een fameus college. Zijn ouders hebben moeite hem los te laten, hetgeen zijn oorsprong vindt in zowel de net afgesloten Tweede Wereldoorlog als in de juist gestarte Korea-oorlog. Leeftijdsgenoten van Marcus moeten opdraven aan het front: als hij de kans niet pakt om te studeren , loopt hij ook de kans om opgeroepen te worden.
Hij heeft moeite met zijn kamergenoten maar toch lukt het oppakken van de studie hem aardig. Cijfers gaan goed, concentratie ok. Totdat. Totdat hij Olivia ontmoet: een beeldschoon engeltje dat net onder dat mooie laagje echter een brutaal stukje heeft verstopt: ze is wat vrijpostiger dan de rest van het college en ze heeft haar zinnen en haar zinnelijkheid op Marcus gezet. Dat werkt aanvankelijk goed.
Hij raakt een beetje in de problemen, de rector roept hem meermaals op het matje maar Marcus is niet voor niets rechtenstudent: overtuigend debatteert hij met de decaan om zich keer op keer vrij te pleiten. Maar het elastiek staat op spannen: weerstand van zijn ouders, weerstand van de decaan, weerstand van zijn kamergenoten. Het is lastig voor Marcus om in het gareel te blijven en de focus op de studie te houden.

Geen wonderfilm, maar zeker onderhoudend genoeg om te bekijken. Naar een boek van Philip Roth.

Met: Logan Lerman, Sarah Gadon, Tracy Letts

donderdag, mei 10, 2018

FANatic - Jean-Francois Rivard

FANatic op IMDb (4,7)
Bedroevend slechte film dit. Voorspelbaar van begin tot eind en daardoor in het geheel niet de thriller die het graag wil zijn. Er gaat er wel eens de mist in, zullen we maar zeggen.

Nikki is productie-assistente op de set van een scifi-serie waar ze zelf helemaal aan verslingerd is. Sterker nog: de serie bepaalt haar leven. Ze is een nobody, maar ze wil heel graag iets betekenen. In de serie, in haar vriendinnenkring waarin ze een fanclub van de serie opricht, desnoods in het leven van de hoofdrolspelers en eventueel in hun rollen in de serie. U snapt: dat moet fout gaan.
Als de vrouwelijke hoofdrolspeler na zeven seizoenen wel zo'n beetje klaar is met haar rol in haar weinig verhullende actiepakkie, schrikt Nikki: dit kan niet! Het mag niet stoppen!
Ze gaat over tot manipulatieve acties die uitmonden in stalking. En erger.

U bent gewaarschuwd, wat mij betreft hoeft u hier uw tijd niet aan te besteden.

Met : Katy Breier , Betsy Brandt, Benjamin Arthur



woensdag, mei 09, 2018

A Quiet Place - John Krasinski

A Quiet Place op IMDb (8,0)
Grif geef ik toe dat ik aan het einde iets van mijn aandacht verloren was (hetgeen waarschijnlijk komt door het iets meer in beeld brengen van monsters en wezens). Maar net zo grif geef ik toe dat ik de rest van de film diep onder de indruk was van de geweldige spanning die gecreëerd wordt - met maar heel weinig middelen. Briljant geregisseerd door Krasinski, die gek genoeg een oorsprong als komisch acteur heeft. Petje af voor deze film, die mij toch over bepaalde genrevrees heeft getrokken.

Er komt dus blijkbaar een tijd aan dat onze wereld beheerst wordt door monsterlijke figuren die hypergevoelig zijn voor geluid. Als ze je horen, ben je de pineut. Ze pakken je en verslinden je. In deze film gebeurt dat al heel snel met het jongste zoontje van het echtpaar dat in deze dystopische wereld tot nog toe goed weet te overleven. Ze communiceren met gebarentaal, zijn goed getraind en uitgerust op non-verbale communicatie en praten alleen met elkaar als er harde natuurgeluiden in de nabijheid zijn (onder de waterval bijvoorbeeld).
Vader is druk op zoek naar radiofrequenties om informatie te winnen , dochterlief - toch al behept met een hoorprobleem - ontdekt dat de wezens afschrikken van hoge piepgeluiden. Het gezin overleeft zo goed en zo kwaad als het kan, maar komt in de problemen als de zwangerschap van moeders gaat leiden tot een bevalling. Ondanks alle voorbereidingen valt het haar zwaar dat in alle stilte te doen. Het gezin wordt uit elkaar gedreven en moet alle zeilen bijzetten om de gezamenlijke strijd te kunnen voortzetten die tot hun overleving moet leiden.

De stilte is keihard, zoals ze dat noemen "oorverdovend". In de zaal waar ik zat, hoorde je slechts een paar popcornkaken malen, voor de rest zat iedereen zijn adem in te houden. Want dat is wat deze film voor het leeuwendeel is: adembenemend.

Met : John Krasinski , Emily Blunt, Millicent Simmons

Blue - Alastair Fothergill/ Keith Scholey

Blue op IMDb (6,3)
Het was wel een Blue Movie, maar toch echt effe anders. Prachtige beelden in dit Disney-plaatjesboek, bijzondere weetjes over belachelijke dieren en een hersteld vertrouwen in de zelfredzaamheid van het dierenrijk.
Blue is een fraaie natuurfilm, waarbij je vooraf weet wat je gaat krijgen. Maar dat is in dit geval geen enkel probleem.
Voor mezelf was het wel weer eens een leuke variant om het allemaal op levensgroot scherm te bekijken, dat maakt het geheel toch imposanter dan de "Life" en "Earth'series die we op tv kunnen bekijken.
Bultrugwalvissen en koraalduivels, papegaaivissen en kreeften: er is veel aan de hand daar onder water.

dinsdag, mei 08, 2018

The Death of Stalin - Armando Iannucci

The Death Of Stalin op IMDb (7,2)
Zoek het in de richting van "Er ist wieder da", niet in die van "Der Untergang". Dan heb je ongeveer de satirische manier te pakken waarop in film tegen pijnlijke historische geschiedenis wordt aangekeken. Deze film zit vol met dolkomische verwikkelingen rondom de plotselinge dood van een van 's wereld dodelijkste mensen. Dolkomisch, maar op een of andere manier wel op waarheid gebaseerd. Want er was blinde paniek toen de leider opeens wegviel, er begon direct een machtsstrijd tussen de trouwe volgelingen en tevens werd het volk aanvankelijk in onwetendheid gehouden en mocht het later slechts opdraven om de betreurde leider massaal te komen eren.
De figuren die deze film dragen, hebben echt bestaan. Ik kende de naam van Beria reeds, als de griezelige perfectionist die de (voorloper van de) KGB groot maakte. Chroetsjov is heus aan de macht gekomen, heeft de VN op beruchte wijze toegesproken, Molotov en Malenkov liepen ook echt op het Kremlin rond.
Maar niemand zal in werkelijkheid zo sullig zijn geweest als ze hier stuk voor stuk worden neergezet. De waarheid moet dus gruwelijker zijn geweest dan deze film verbeeldt. Dat verklaart ook direct waarom de film - na aanvankelijke opnamen op Russische locaties - uiteindelijk in Rusland toch verboden is geworden: men schaamt zich uiteraard voor de gebeurtenissen van toen, maar op zeker ziet men ook de directe lijnen die lopen naar het heden. Dezelfde alleenheerschappij, dezelfde machtsdynastie, dezelfde verdwijningen van tegenstanders. Rusland staat er niet fraai op.

Als u al die bijgedachten helemaal niet wilt hebben, dan kunt u desondanks kijken naar een zeer vermakelijke film die bol staat van grappige verwikkelingen, duizelingwekkende gebeurtenissen en een eng serieus einde. Van welke kant je hem ook bekijkt: het is vermakelijk.

Met : Steve Buscemi, Simon Russell Beale, Jeffrey Tambor, Michael Palin

zondag, mei 06, 2018

The Bookshop - Isabel Coixet

The Bookshop op IMDb (6,8)
Er is een heuse British Wave aan de gang, veel van de films met enige aantrekkingskracht komen op dit moment van het eiland overzee. Deze film gaat volgende maand in première , wij kregen als vrijwilligersteam de film vandaag al voorgeschoteld op de medewerkersbijeenkomst.
Het duurde even voordat ik tot de mening kwam dat dat een gunst was, want het begin van deze film is ronduit gezapig te noemen. De drie hoofdrolspelers voorkomen dat de film verzandt in voorspelbaarheid en amateurisme, maar het is wel een lange aanloop. Pas op het moment dat het zich lang aandienende conflict echt opspeelt, begint de film te leven en is het in enen ook een echt aantrekkelijk verhaal om te bekijken.

Florence Green is een jonge en moedige vrouw, die het aandurft om in een kabbelend kustplaatsje een boekwinkel te beginnen. Het loopt tegen het eind van de jaren 50, de oorlog is nog voelbaar en de lokale adel eist alle aandacht en beslissingen voor zich op. Florence ondervindt dan ook forse tegenwerking, vooral van lady Violet Gamart. Deze Gamart bewoont met "De Generaal" het kasteel op de heuvel en heeft zich via allerlei bestuursfuncties en liefdadigheidsdiners opgeworpen tot de onbetwiste hotemetoot van het dorp. En zij heeft heel andere bedoelingen met The Old House dan het boekwinkeltje dat die rare onkreukbare mevrouw Green heeft.
Florence zet door en krijgt steun uit onverwachte hoek : kluizenaar Edmund Brundish, een stijlvolle landlord die nooit zijn huis uit komt maar nu wel aan Florence aangeeft dat ze hem alle nieuwe interessante titels moet opsturen. Als Brundish hoort dat het boekwinkeltje de nek omgedraaid dreigt te worden, komt hij zowaar in actie. Hij beent boos richting lady Gamart. Het moet maar eens uit zijn met die onrechtvaardigheid.

Prachtig spel van Bill Nighy (hij vooral), Emily Mortimer en Patricia Clarkson redden de film, waardoor je uiteindelijk nog met een redelijk gevoel de zaal verlaat.


20th Century Women - Mike Mills

20th Century Women op IMDb (7,4)
Heerlijke film, you gotta love Annette Bening. Wat een heerlijke actrice is dat toch: direct, duidelijk en dwingend spel waarin ze doorgaans complexe maar niet onsympathieke vrouwen neerzet.

In deze film is ze Dorothea, een twijfelende moeder van een puberzoon. Ze wil hem beschermen voor wat komen gaat, maar ze wil ook dat hij een bewuste man wordt. Maar boven alles wil ze dat hij gelukkig wordt, gelukkiger wordt dan zij zich al jarenlang voelt.
Er is veel misgegaan in het leven van Dorothea, ze is niet in alles geslaagd bij het nastreven van haar idealen. Zoonlief vindt dat ze niet de hoop moet opgeven nog een keer de liefde te ontdekken, het is allemaal nog niet te laat. Zoonlief en moederlief zorgen meer voor elkaar dan ze eigenlijk doorhebben.
Om na het vertrek van haar laatste man de huur van haar ruime huis te kunnen bekostigen, nam Dorothea enkele huurders in huis , waardoor er een typische leefgemeenschap is ontstaan. Ze vraagt haar huurders haar te helpen bij de opvoeding van haar zoon, omdat ze het idee heeft dat ze hem niet goed meer bereiken kan. Zelf is het jongetje al tijden verliefd op zijn net iets oudere buurmeisje, dat echter alleen maar echt vriendjes wil zijn. Seks heeft ze met anderen, met Jamie wil ze alleen maar praten, ze zoekt geborgenheid bij hem.

Een Amerikaanse relatiefilm, het kan hopeloos fout gaan maar nee: deze film is fijn. Prima acteerwerk, lekker diepgravende rollen ook en een fijne eigentijdse sfeer. Aanrader!

Met: Annette Bening, Elle Fanning, Billy Crudup, Greta Gerwig, Lucas Jade Zumann

Paris can wait (a.k.a. Bonjour Anne) - Eleanor Coppola

Paris can wait op IMDb (5,8)
Niemendalletje, oke, maar in deze film is wel heel erg niets aan de hand. Werkelijk geen enkele verhaallijn die je niet al mijlenver van te voren ziet aankomen. Als ik het op zijn positiefst probeer te beschrijven, handelt het over de worsteling rondom huwelijkse trouw. Verder is het louter een VVV-promotiefilm van de gezamenlijke Franse plattelandsverenigingen.

Anne is met haar man, succesvol filmproducer, meegereisd naar Europa. Ze staan op het punt om - na het filmfestival - Cannes te verlaten en moeten door naar Budapest. Anne heeft last van haar oren en vliegen is niet aan te raden op dit moment. Geen nood, filmvriend Jacques biedt aan haar met de auto naar Parijs te brengen, hij moet daar toch zijn de volgende dag. Meneer en mevrouw nemen voor even afscheid en spreken af elkaar over enkele dagen in Parijs te zien.
Meneertje Jacques heeft snode bedoelingen: hij heeft zijn zinnen gezet op het veroveren van Anne en denkt dat te kunnen doen door haar in te palmen voor de Franse levenswijze. Dat wil in deze film zeggen dat ze over fraaie weggetjes rijden naar plaatsen waar veel gegeten en gedronken kan worden. Keer op keer wordt de rit naar Parijs uitgesteld, Anne gaat zich nog een keer overeten aan alle tussenstops die het door het noodlot aan elkaar verbonden koppel moet maken.

Spanning: 0. Mooie plaatjes: 8. Verrassing: 0

Met: Diane Lane, Arnaud Viard , Alec Baldwin

vrijdag, mei 04, 2018

Lucky - Avie Luthra

Lucky op IMDb (7,1)
Zwaarmoedige doch hoopgevende film.
Alles zit hem tegen, maar toch is het jongetje door zijn ouders Lucky genoemd. Vermoedelijk omdat ze hoopten dat hij wél kan afdwingen wat hen nooit gelukt is. We maken kennis met het jongetje als hij , in zijn afgelegen dorpje op het Zuidafrikaanse platteland, dagelijks vol verwachting uitkijkt naar de auto die mensen brengt. Elke dag komt ie langs zijn dorp en steeds hoopt ie dat ze uitstapt. Hij is moederziel alleen en wil graag weer herenigd worden met zijn moeder.
Dat gebeurt uiteindelijk, maar niet op de manier die hij verwacht. De auto komt en brengt de doodskist waarin zijn moeder ligt. Ze is , op zoek naar hulp en genezing, in de grote stad aan haar ziekte bezweken. Lucky aarzelt niet en verhuist per direct naar de grote stad. Immers: zijn moeder had hem gevraagd naar school te gaan, in een poging zijn leven beter te maken dan het hare. Hij meldt zich bij zijn oom, die geld van haar heeft ontvangen om het jongetje naar school te kunnen sturen. Echter: oom is een lanterfanter en zuipschuit en het geld gaat op aan drank en hoeren. Lucky komt in contact met de Indiase buurvrouw, die aanvankelijk afwerend is. Ze verstaat het jochie niet, ze haat de zwarte bevolking die haar ooit Aziatische wijk vermengen. Door het noodlot lijken de twee op elkaar aangewezen en zij voelt zich verantwoordelijk voor de toekomst van het jongetje. Het gaat niet zonder slag of stoot, maar de twee gaan samen op zoek naar een beter leven. Voor allebei.

Met: Sihle Diamini , Jayashree Basavaray ,


donderdag, mei 03, 2018

Monk - Ties Schenk

Monk op IMDb (6,0)
Officieel is het geen jeugdfilm (keuring 12 jaar, en er zitten ook wel enkele "volwassen" onderwerpen in) maar veel van de uitstraling van deze film is wel op de jeugd gericht. Best een prettige film, waar ik in terechtkwam omdat ik wist dat de beminnelijk muzikant Djurre de Haan de filmmuziek had gemaakt. En dat hoor je (aangenaam verrast toen zijn "Hanna hung heavy" er opeens stevig in doorkwam).

Monk is een jochie van 13, met alle groeiproblemen van dien. Hij is hypochonder, ontdekt allerlei kwalen en plekken bij zichzelf. Om die reden is hij ook kleptomanisch verzamelaar van geneesmiddelen, je weet maar nooit wanneer het van pas komt. Monk komt uit een bijzonder gezin: moeder heeft plots geen zin meer om voor het eten te zorgen omdat ze dat elke dag al doet, Monk's oudere zusje Joni (!) is volledig bezig vrouw te worden en struint de school af op zoek naar degene die haar ontmaagding op zich kan nemen. Klinkt dit al raar, dan hebben we de raarste van het gezin nog niet gehad: vader is kunstenaar, volledig gefocust op zijn levensproject. Hij bouwt bijzondere installaties en leeft daarmee in de bezemkast in het huis. Hij weigert er uit te komen, bordjes eten worden voor de deur gezet en van enige romantiek met zijn vrouw is geen sprake. Noodgedwongen lijken Monk en zijn zusje op elkaar aangewezen, maar ze moeten daarvoor eerst de gebruikelijke onderlinge puberstrijd doormaken.
Alles verandert als moeder bericht krijgt dat haar broer in Spanje op sterven ligt en ze halsoverkop die kant op moeten vertrekken. Maar ja, hoe krijg je pa uit de kast? En hoe krijg je een puberdochter uit haar dwarse weerstand vandaan? Monk bemiddelt waar hij kan en blijkt de uiteindelijke spil van het gezin te zijn: stuk voor stuk krijgen de gezinsleden Monk tegenover zich. Hij is dan wel de jongste, maar hij blijkt de meest inzichtelijke van het hele stel.

Met : Teun Stokkel, Olivia Lonsdale , Marina Gatell, Sam Louwyck

woensdag, mei 02, 2018

2.22 - Paul Currie

2.22 op IMDb (5,7)
Even kijken of ik het goed begrepen heb: man met goed schematisch inzicht (want luchtverkeersleider) ziet gebeurtenissen systematisch terugkeren op dezelde momenten van de dag. Anders gezegd: hij ziet een patroon. Dezelfde blaffende hond, dezelfde wegwerker, dezelfde toeterende auto en vooral: dezelfde mensen op het station. In zijn geval is dat station Grand Central, een monumentaal New Yorks station met een enorme geschiedenis. Gaandeweg de film komt hij erachter dat hij en zijn vriendinnetje onderdeel zijn van een kosmische herhaling van een drama dat zich 30 jaar geleden afspeelde. Juist ja, op dat station waar hij elke dag komt en waar elke dag op hetzelfde tijdstip, 2 u 22, iets dramatisch gebeurt.

Als u dat interessant vindt, dat paranormale, dat kosmische, dat alles-is-met-elkaar-verbonden, dat er-is-een-groter-verband, dan moet u deze film gaan kijken.

Met : Michiel Huisman,Teresa Palmer, Sam Reid

dinsdag, mei 01, 2018

The Guernsey Literature and Potato Peel Pie Society- Mike Newell

The Guernsey Literature and Potato Peel Pie Society op IMDb (6,9)
Boven verwachting. Ik ging heen met een "feelgood"jes gevoel, een beetje niemendalletje op maandagavond. Zoiets. En hoewel de film daar ontegenzeggelijk elementen van bevat, zat er toch wat meer verdieping in dan vooraf gedacht. En dat is een pré, nietwaar?

1946, de rookwolken van de oorlog zijn opgetrokken maar er is nog heel veel te herstellen. Juliet Ashton is schrijfster van niets-aan-de-hand boeken, ze doet haar lezinkjes en bibliotheekbezoeken. Niets aan de hand. Plots stuit ze op een diepgravender verhaal, al ziet ze de diepte niet direct.
Ze krijgt een brief vanaf het eiland Guernsey, daar is een meneer in het bezit gekomen van een boek waarin haar naam geschreven staat. Hij is lid van een leesclub en wil zeggen dat hij veel waarde heeft gehecht aan het boek. Er volgt correspondentie en Juliet stuurt hem twee boeken op: een waar hij om heeft verzocht en een boek van haar eigen hand. Van het een komt het ander: ze stelt voor om een lezing te geven bij de leesclub op het eiland.
Eenmaal daar aangekomen merkt ze dat ze op eieren moet lopen, er is een beerput aan oorlogsgeheimen dichtgegooid en zij zit nu aan het deksel te morrelen. Stuk voor stuk hebben de leden van de leesclub een verscholen verhaal, waarbij steeds de naam van één persoon opduikt. En laat nou juist die persoon niet meer op het eiland aanwezig zijn: ze is opgepakt door de Duitsers die het eiland bezet hielden gedurende enkele oorlogsjaren.
Juliet speurt en vraagt, ze schakelt het vasteland in om meer informatie te vinden over de verdwenen Elizabeth. Het ligt gevoelig, dat is duidelijk, maar nu ze eenmaal beet heeft laat Juliet niet meer los.
Haar vriendje is in London achtergebleven en wil haar eigenlijk terug. Maar zij begint steeds beter haar draai te vinden, steeds dieper raakt ze verweven in de eilandgemeenschap.

Beetje romantiek, beetje oorlog, veel drama en mooie plaatjes maar gelukkig ook de nodige humor. Ik heb me - ondanks de niet al te verrassende verhaallijn - goed vermaakt. 


Met : Lily James, Michiel Huisman , Matthew Goode

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...