Poor Things- Yorgos Lanthimos

Poor things op IMDb (8,4)
 Poor Things op Moviemeter (4,10)

De eerste de beste kans na mijn vakantie aangegrepen om deze te gaan zien. Ben tot nog toe zeer onder de indruk van het oeuvre van de eigenwijze regisseur Yorgos Lanthimos, dus deze moest ik - mede gezien de lawine aan lovende kritieken- snel zien. Welnu, ik zag niet één film: ik zag drie films in één. Het minste deel vond ik de melige koddigheid die het personage Bella Baxter moet uithalen om geloofwaardig te zijn in haar ontwikkeling. De andere twee grote lijnen bevielen me beter: uiteindelijk werkt de film naar een plot toe en naar personages met gevoelens en gedragingen. Daarin had Lanthimos me te pakken, net als in de fantastische visuele verzorging van de beelden (groothoeklenzen, Escher-achtige ruimtes en kleurrijke variaties van zwart-wit tot fluorescent) waarbij beroemde stadsgezichten als die van Lissabon, Parijs en London onherkenbaar vervormd werden tot sprookjestuinen. Heel bijzonder gemaakt, het zorgt er weer voor dat Lanthimos opnieuw terechte waardering krijgt voor een heus meesterwerk. Een ongekende reeks krachtige films heeft hij nu reeds op zijn naam staan. 

We gaan zo'n anderhalve eeuw terug in de tijd en belanden in de Londense  artsenpraktijk van de wonderlijke chirurg Godwin "God" Baxter. Deze is zelf al een product van zijn medisch experimenterende vader en zet deze chirurgische ontdekkingsreis op bijzondere wijze voort: hij pikt een drenkelinge op uit de Theems. Ze is nog maar net verdronken maar de baby in haar buik leeft nog. "Waarom niet?", denkt Baxter. Hij redt de baby maar gaat een stap verder: hij implanteert de hersenen van de baby in het hoofd van de moeder die daarmee op wonderlijke wijze weer tot leven komt. Hiermee creëert hij een lieve Frankenstein: een volwassen vrouw met het brein van een baby. Baxter wil een experiment uitvoeren: niet alleen testen of hij iemand tot leven kan wekken maar ook of hij haar dingen kan aanleren. Woordjes leren, aan tafel eten, motoriek: dat alles probeert hij uit met het wonderlijke schepsel dat hij Bella noemt. hij roept zijn student Max McCandles erbij om alle vorderingen bij te houden,. 

Het lijkt te lukken, Bella loopt (houterig) rechtop en gaat vooruit. Het gaat mis als ze ontdekt dat ze pret kan hebben wanneer ze haar seksueel ontwaken vooropstelt: aanvankelijk redt ze het met zelfbevrediging maar er moet meer zijn. Dat betekent dat ze deur uit wil, de wereld ontdekken. De maffe notaris Duncan Wedderburn lijkt daar bij uitstek geschikt voor: die denkt een gemakkelijke prooi gevonden te hebben voor zijn eigen escapades maar als hij met Bella de artsenpraktijk ontvlucht, ontdekt hij al snel dat Bella een eigen wil heeft waarmee ze hem radeloos maakt en zelfs begint te overvleugelen. Dokter God en zijn assistent zijn radeloos, maar voorlopig keert zijn Bella niet terug van haar ontdekkingsreis.

Met: Emma Stone, Mark Ruffalo, Willem Dafoe, Ramy Youssef, Vicki Pepperdine 

FIN - song : Jerskin Fendrix- "Poor Things"finale and end credits

Svart Krabba (aka Black Crab) - Adam Berg

Svart Krabba op IMDb (5,7)
 Svart Krabba op Moviemeter (2,90)

Niemendalletje met een beetje gemaakte sfeer, het neigt sterk naar formulefilm maar blijkt wel gebaseerd te zijn op een boek. Trending op Netflix, daarom trapten we erin: nu we nog herstellend waren van een jetlag was een makkelijk te behappen film de logische keuze. Actie dus maar. 

De wereld is grauw en onbestemd, er worden door ons onbekende partijen oorlogen gevoerd in de Zweedse straten. Caroline Edh houdt zich met haar dochter Vanja verscholen voor de langstrekkende schutters, maar ze worden ontdekt. Vanja wordt uit de auto gesleurd en verdwijnt, Caroline is aangeschoten wild. 

Niet lang daarna wordt ze benaderd door een legercommandant: ze krijgt informatie over de vermoedelijke verblijfplaats van haar dochter. Daarbij de melding dat het leger wil helpen haar terug te krijgen als zij bereid is deel te nemen aan een onmogelijke missie: door de ijzige kou zijn de Zweedse meren bevroren, waardoor het mogelijk zou kunnen zijn om twee kleine pakketjes op de schaats achter de vijandelijke linies te brengen. Caroline moet dat, met 5 andere rekruten, gaan doen. Als ze slaagt, wacht daar de beloning. 

Een gevaarlijke tocht begint, waarbij enkele rekruten door beschietingen niet overleven. Bovendien ontdekt Caroline dat de pakketjes ingrediënten bevatten waarmee biologische wapens kunnen worden gemaakt. Ze komt in tweestrijd: ze kan hiermee de oorlog beëindigen, maar daarmee ook veel menselijke slachtoffers. Ze kan haar dochter bevrijden, maar de wereld ketenen. Duivels dilemma.

Met : Noomi Rapace, Jakob Oftebro, Dar Salim, Erik Enge, David Dencik

FIN - song : Dead People - Stay Dead

A haunting in Venice - Kenneth Branagh

A Haunting in Venice op IMDb (6,5)
 A haunting in Venice op Moviemeter (2,84)

Slappe verfilming van een van Agatha Christie's mindere boeken. Waar haar werk meestal uitblinkt in doorwrochte raadsels, wordt er bij deze nogal veel overgelaten aan het bovenaardse, aan boze geesten en spoken. Niet mijn ding. Voeg daaraan toe dat het gemaakte accentje van de doorgaans toch vaardig acterende Branagh met de minuut irritanter wordt en je snapt dat voor mij deze film maar tot één conclusie leidt: gauw vergeten. 

Detective Hercule Poirot heeft zich, na het succesvol oplossen van vele mysterieuze zaken, teruggetrokken in Venetië. Hij negeert de vele mensen die met vragen aan zijn deur kloppen, niemand wordt door zijn assistent binnengelaten. Nou ja, niemand, plots lukt het een iemand wel: de schrijfster Ariadne Oliver weet met een trucje tot hem door te dringen en vraagt hem een bijzondere zaak op zich te nemen: in een huis in Venetië is recent een jong meisje overleden en de achterblijvende bewoners worden sindsdien geplaagd door onverwachte gebeurtenissen. Of Poirot kan onderzoeken wat er met het meisje gebeurd is, zodat de vrede in het huis terug kan keren.

Een parade aan types komt voorbij (een paragnoste, haar twee buitenlandse assistenten, de ex-minnaar van het meisje, de moeder, de huisdokter en zijn vroegwijze zoontje en de schrijfster en Poirot's assistent zelf natuurlijk). Hoewel hij aanvankelijk niet alles kan verklaren, legt hij uiteindelijk op wonderlijke wijze toch alle draadjes keurig recht. Hij zal het wel weer oplossen en de dader aanwijzen.

Met: Kenneth Branagh, Michelle Yeoh, Jamie Dornan., Tina Fey, Riccardo Smamarcio, Kelly Reilly

FIN - song : Hildur Guonadottir- Money in the mattress

Don't Worry Darling- Olivia Wilde

Don't worry darling op IMDb (6,3)
 Don't Worry Darling op Moviemeter (3,01)

In mijn herinnering deed deze film het niet zo geweldig bij de critici, maar was er wel een grote toeloop van jeugdige kijkers. Dat kwam natuurlijk door de eerste grote filmrol die popidool en stijlicoon Harry Styles hierin speelt. Styles is weliswaar het gezicht van de film, maar deze wordt vooral gedragen door een uitblinkende Florence Pugh, die met haar intense spel de kijker magnetisch naar zich toe trekt. 

Pugh speelt de frisse Alice Chambers, een jonge vrouw die met haar man Jack in een keurig aangeharkte wijk in het kleine stadje Victory woont. De stad heeft een volledige jaren 50- Amerika uitstraling: mooie villa's, aangeharkte tuintjes, schone straten, frisgewassen kindertjes en nette huisvrouwen die elke ochtend hun mannen met een lunchpakketje naar  de auto begeleiden. Aldaar rijden ze allemaal een stuk de woestijn in waar ze bij de Victory-fabriek werken. Vragen over wat ze daar doen, worden niet op prijs gesteld. De vrouwen moeten tevreden zijn met hun mooie huis, dat ze elke dag goed mogen schoonhouden en waar ze na het werk de hardwerkende man mogen trakteren op een goed stuk vlees. In het weekend een feestje met de buren, het is allemaal keurig afgemeten. Leven langs een liniaal, zou je kunnen zeggen. 

Alice vertrouwt het allemaal niet: is dit het dan? Waarom zwijgen de mannen over wat ze doen? Waarom is fabriekseigenaar Frank zo onuitstaanbaar vriendelijk en goed en keurig? En vooral: waarom wordt die ene buurvrouw die kritiek levert plotseling onder medische behandeling gesteld en wordt haar kind uit huis geplaatst? Steeds meer vraagtekens leiden tot een initiatief van Alice waarmee ze zichtbaar een grens overschrijdt: ze gaat op zoek naar het verhaal achter het bedrijf en achter de leider. Dat is riskant, want ze isoleert zichzelf niet alleen van de happy gemeenschap, maar ook van haar loyale man. Tot hoever kan haar nieuwsgierigheid gaan?

Met : Florence Pugh, Harry Styles,. Olivia Wilde, Chris Pine

FIN - song : Ella Fitzgerald - Someone to watch over me

God's Creatures- Saela Davis/ Anna Rose Holmer

God's creatures op IMDb (6,0)
 God's creatures op Moviemeter (2,62)

Opeens is hij overal, de nieuwe ster Paul Mescal. Vooral zijn rol in "Aftersun" maakte indruk, maar hij heeft meer pijlen op zijn boog, zo blijkt. Hij speelt blijkbaar net zo makkelijk een getroebleerde vader als een verloren zoon. Dat laatste doet hij in deze film, die ik hoog boven de oceaan bekeek. Klein maar fijne film, die overigens vooral gedragen wordt door Emily Watson. 

Watson is de moeder van die verloren zoon Brian, die na een langdurig verblijf in Australië terugkeert in het besloten Ierse visserplaatsje, waar zijn moeder Aileen floormanager is in de visfabriek waar zo ongeveer het hele dorp werkzaam is. 

Wat Brian precies uitgevreten heeft down under blijft onduidelijk, dus ook waarom hij zo lang weggebleven is. Het maakt Aileen niet echt uit, ze is allang al blij dat ze haar zoon weer in haar armen kan sluiten. Zo blij is ze dat ze zelfs bereid is voor hem te liegen als het dorp opgeschrikt wordt door een brute verkrachting: Brian's vroegere vriendinnetje Sarah doet daar aangifte van bij de politie en alle vingers wijzen naar Brian, die inderdaad de avond voor het gebeurde met Sarah in de pub is gesignaleerd. Moeder Aileen schenkt haar zoon een alibi, maar krijgt daar langzamerhand spijt van wanneer blijkt dat haar zoon lang niet zo zuiver op de graat is als hij zegt.

Met: Emily Watson, Paul Mescal, Aisling Franciosi

FIN - song : Lankum - Go dig my grave

The Menu - Mark Mylod

The Menu op IMDb (7,2)
 The Menu op Moviemeter (3,45)

Onderweg naar de vakantiebestemming had ik vele films voor het uitkiezen. Best mainstream vaak, wat ze je in het vliegtuig aan keuze bieden, maar er zitten er altuijd een paar tussen die je niet hebt gezien of simpelweg had gemist. Zoals deze, die volgens mij van een streamer kwam waar ik geen abonnee ben. Ben niet van de kook- en eetfilms, maar daar ging deze film ook slechts zijdelings over. 

Ze zijn duidelijk nog niet geheel op elkaar afgestemd, het bijzondere koppel Tyler en vriendin Margot. Al snel blijkt dat dit gevoel klopt: Tyler heeft onlangs een relatie verbroken en vraagt nu Margot mee op een date die hij reeds lang had geboekt. Tyler is namelijk erg van de gastronomie en kon eindelijk een afspraak maken voor een culinair tripje naar het restaurant van meesterchef Julian Slowik, die op een eilandje net buiten de kust zijn kookkunsten aan de happy few vertoont. Peperduur, op uitnodiging en dus voor een select publiek. 

Waar Tyler verrukt is dat hij eindelijk mag ruiken en proeven aan Slowik's haute cuisine is Margot duidelijk minder onder de indruk van de eetpoeha. Ze heeft als callgirl al meerdere verplichte etentjes moeten ondergaan, deze gaat daar niet veel aan toevoegen. Al helemaal niet als ze op de boot richting het restaurant een oude klant ontmoet, die voor zijn nietsvermoedende vrouw verborgen houdt dat hij Margot kent. Onder de overige gasten ook nog een bekend culinair recensente, een drietal snelle financiële boys en een acteur op zijn retour die zijn secretaresse wil verwennen. 

Het bonte gezelschap wordt overdonderd door de zonderlinge topkok Slowik, die langzamerhand - tussen de ingenieuze menugangen door - laat blijken dat dit weekend voor hem een afrekening wordt. Een afrekening met het plebs dat hij moet bedienen, met de snobistische gasten en met de wannabees die louter voor hun bucketlist bij hem aanschuiven. Een serieuze afrekening.

Met : Ralph Fiennes, Anya Taylor-Joy, Nicholas Hoult, Hong Chau, Janet McAteer, John Leguizamo

FIN - song : Colin Stetson- Amuse bouche

The Greatest Night in Pop - Bao Nguyen

The Greatest Night in Pop op IMDb (8,1)
 The Greatest Night in Pop op Moviemeter (3,86)

Nu al luid bejubelde documentaire over een van de bijzonderste momenten uit de popgeschiedenis. En eerlijk is eerlijk: de jubel klopt, je wordt erg vrolijk van het kijken van dit filmverslag. Dat het voor een goed doel was, dat was destijds niet bijzonder in de popgeschiedenis: Concert for Bangladesh, Rock for Kampuchea, Justice for the Miners etcetera waren destijds al samenwerkingsverbanden tussen muzikanten om een bepaald goed doel na te streven. Maar nog nooit in rock history werden er zoveel grootheden bijeengebracht in één studio om het drakerige "We are the world" naar een recordomzet te zingen. 

Dat ging niet zonder slag of stoot: Lionel Richie mag worden beschouwd als de grote motor. Samen met producer Quincy Jones gaf hij zijn ideeën vorm. Aanvankelijk wilde hij dat samen met Stevie Wonder in gang zetten maar toen die slecht bereikbaar bleek, kwam Michael Jackson op de proppen. Jones zette zich op het componeren, Richie en Jackson bereidden de tekst voor. Maar Richie wilde het :"groot, groter, grootst". Daarom koppelde hij de studioafspraak aan de jaarlijkse uitreiking van de American Music Awards, een evenement dat hij zelf presenteerde. Vele grootheden uit de muziekindustrie werden aangesproken: of ze na afloop van de awards naar de A&M studio's wilden komen. Daarnaast werden er nog wat namen ingevlogen, mensen die daar niet aanwezig waren droegen ook een steentje bij. Live Aid-bedenker Bob Geldof werd erbij gehaald voor de motivatiespeech. De rest is geschiedenis: USA for Africa werd een van de grootste charity-successen uit de popmuziek. 

Geweldig om te zien hoe al die grootheden zenuwachtig waren omdat er zoveel andere grootheden om hen heen stonden. Paul Simon, Bob Dylan, Bruce Springsteen, Ray Charles, Cyndi Lauper, Hall & Oates. Noem de rest maar zelf of. Of nee, beter kijk je deze docu zelf. Je wordt blij. 

FIN - song : USA for Africa - We are the world

Old Henry - Potsy Ponciroli

Old Henry op IMDb (7,3)
 Old Henry op Moviemeter (3,57)

Westerns. Niet mijn ding. Maar toch probeer ik er af en toe een, omdat niet alle westerns helemáál hetzelfde gaan (en omdat mijn eigen mening natuurlijk ook niet rotsvast zit). Deze kon ik bijvoorbeeld best wel hebben: er zit wel pief-paf-poef in maar het leeuwendeel van de film richt op de opgebouwde spanning tussen de diverse hoofdpersoon. En dan praat je film, dus kan ik me daar veel beter in vinden.

Het jaar 1906. Henry MacCarthy is een eenvoudige boer op het Amerikaanse platteland die - na het overlijden van zijn vrouw- ook nog eens de zorg voor zijn zoon op zich heeft genomen. Bij stevige klussen op het land komt zijn zwager helpen, voor de rest is er niemand in de velden te zien en ligt het dorp op een fors aantal uren rijden. 

Dat is doorgaans geen probleem, maar wel als er plots een eenzaam paard komt aanwandelen en Henry op zoek gaat naar de berijder. Hij vindt een zwaargewonde man die hij mee naar huis neemt om de verzorging op zich te nemen. Wij weten dan al dat deze man gewond is geraakt bij een vuurgevecht met drie achtervolgers. We weten ook dat die drie mannen de boerderij van Henry en zijn ietwat onbeholpen zoon Wyatt ook zullen vinden. En dat dit niet zachtzinnig zal zijn.

Al snel lijkt het er op dat eigenlijk niemand is wie hij zegt te zijn: is de gewonde man wel de sheriff die hij zegt te zijn? Zijn de drie opduikende mannen wel de wetsdienaren die juist zeggen een voortvluchtige rover te zoeken? En is Henry MacCarthy eigenlijk wel de bescheiden boer Henry MacCarthy?

Met: Tim Blake Nelson, Scott Haze, Gavin Lewis, Trace Adkins, Stephen Dorff

FIN - song : Jordan Lehning - The Grave Stone

Nos Batailles (aka Our Struggles) - Guillaume Senez

Nos Batailles op IMDb (6,7)
 Nos Batailles op Moviemeter (2,97)

Altijd pittig, films over gezinnen die aan het randje van de jeugdzorg zitten. Franse filmmakers zijn tamelijk bedreven in dat genre. Deze film wordt gedragen door Romain Duris, een behoorlijke grootheid in zijn land. Duris switcht makkelijk van komische rollen naar het wat zwaardere type, waarvan deze er zeker een is. 

Hij speelt Olivier, een hard werkende vakbondsman boordevol goede bedoelingen. Hij is gedreven en komt daardoor met de regelmaat van de klok klem te zitten. Klem tussen werkgever en werknemers, maar zeer zeker ook klem tussen zijn werk en de zorg voor zijn gezin. Dat laatste loopt dermate op dat zijn vrouw op een gegeven moment met de noorderzon vertrekt. 

Plots staat Olivier er alleen voor om werk en gezin te combineren. Natuurlijk is er zijn moeder, die met enige regelmaat de oppas op zich neemt, maar ze kan er niet alle dagen zijn. Olivier is - ondanks al zijn inzet- niet de beste huisvader: zijn twee kinderen hebben elk hun eigen speciale vorm van ouderschap nodig maar komen overduidelijk aandacht te kort. De opstapelende problematiek vindt ook zijn weerslag in Olivier's werk en op de school van de kinderen. Steeds minder uitwegen ziet Olivier: hij trekt er hard aan maar heeft een paar kleine succesjes nodig.

Met: Romain Duris, Basile Grunberger, Lena Girard Voss, Laure Calamy

FIN - song : The Blaze - Heaven

The Zone of Interest - Jonathan Glazer

The Zone of Interest op IMDb (7,9)
 The Zone of Interest op Moviemeter (3,68)

Deur in huis: wat Glazer hier neerzet, is fenomenaal. Nee, dat maakt het geen goede (genre)film, het zegt niets over het acteerwerk of de cameravoering (hoewel er voor elk van die onderdelen veel te zeggen valt). De belangrijkste prestatie van de regisseur is dat hij de kijker het werk laat doen. Glazer probeert de kijker te bedriegen met gemoedelijke scenes, maar iedereen weet dat je radertjes daar in de bioscoopstoel op een heel ander tempo op draaien. Wat je niet ziet, denk je er zelf bij. En dat is gruwelijk. Het is een soort "zonnige horror", het is bloedeloos in de andere zin van het woord. Geen genocidale misdaden in beeld, nee hoor: we gaan gezellig in de huiskamer van de familie Höss zitten.

Vader Höss is kampcommandant van Auschwitz en is toegewijd aan de zaak. Werk is werk, zo redeneert de mens. Dus overlegt Höss met architecten over een fenomenaal crematoriumsysteem, dat een "hoge productie" garandeert. We zien zijn zoontje spelen met gouden tanden, we zien zijn vrouw een bontjas passen waar wij de herkomst wel van kunnen raden. 

De aandacht trekt naar Hedwig, de vrouw van Höss. Zij creëert haar eigen paradijsje, daar aan de rand van dat concentratiekamp. Terwijl de oplettende kijker in de verte rokende torens ziet en iets te vaak alarmerende geluiden van over de schutting hoort, zien we Hedwig in haar element: de tuin is haar trots, ze sjouwt haar baby langs de geurende bloemen en vertelt haar moeder welke plannen ze heeft met de plantenkas en het geconstrueerde zwembad. Lekker leven: haar tuin is haar thuis. Terwijl manlief werkt, zorgt zij voor huis en gezin. Het kabbelt ritmisch verder. Nou ja, totdat pappie een verzoek tot overplaatsing krijgt. Mammie wil niet weg want Auschwitz is een paradijs. Haar paradijs.

Glazer is een boef, een verleider, want hij laat ons denken dat het allemaal maar normaal is. Werk en inkomen, wonen en leven. Gezin met kinderen. Alles volgens het boekje. Het zijn gewone mensen.

Met : Sandra Hüller, Christian Friedel