Noorse Groll

"What's on your mind,
when you're lost in time?"

Had ie ons mooi te pakken, die boomlange grommer uit de Poolcirkel. Heel de melkweg op t verkeerde been zetten door na de rinkelende opener "Belorado"opeens door te gaan als een fors rockend combo. Een aanpak waardoor zijn belangrijkste wapen min of meer onschadelijk werd gemaakt.
Dat had ie gelukkig zelf ook door want na een nummer of vier werd de Spaanse gitaar gepakt, ging de gashendel dicht en gingen de stembanden op elastiek. En daar kwamen we voor, daar kwamen de mensen voor. Hoe kundig de muzikanten om hem heen ook zijn, als je Sivert Hoyem in de zaal heb staan wil je dat diepe geluid, die bronstige stem.
Genadeloos nam hij ons te pakken: gefopt! ik ben helemaal geen rocker, ik ben een bard.
Helemaal geen? Nou, toen het tegen het eind van het ruim anderhalf uur durende concert liep, ging de zaal los op een lekker stampertje. Nee, op een pompend rocknummer. Nee, op een dampende en opzwepende song. Nee, op een allesverzengend, overrompelend en majestueus "the Kids are on High Street". Fe no me naal.

En Begtje kreeg vervolgens zijn grote zin toen een der toegiften zijn favo van het laatste Madrugada-album bleek te zijn.

"What's on your mind,
when you're lost in time?"

On my mind kan ik nog niet helemaal duiden, maar on my draaitafel ligt vandaag The Voice. The Norwegian Voice, that is.