Wat wil ik nog meer?
Dat bleek voor mevrouw de hoofdrolspeelster dus nog best veel te zijn. Oké, haar man was wel iets te veel een goeiige papzak, maar het was wel een lieve begrijpende vent die haar ook nog s veel ruimte liet. en precies die ruimte pakte ze dan ook.
Op het moment dat de zwoele cateraar het feestje op haar kantoor verzorgde, begon t te broeien, te kriebelen. een jeuk die niet meer ophield.
Heerlijk broeierige film, met uitermate gepassioneerde liefdesscenes en met opnieuw ijzersterk spel van de als een komeet opkomende Italiaanse actrice Alba Rohrwacher.
Overspel hoort alleen verliezers te kennen, en als je de korte periode van geluk van hem en haar langzaam weggumt was dat ook zo. Uiteindelijk gaan de vrienden, de familie en het gedupeerde gezin toch opspelen en wordt keuzes maken heel moeilijk.
Gelukkig maar, denk je dan als kijker, want t leek allemaal zo makkelijk.
Prima film opnieuw van Soldini wiens "Giorno e nuvole" en "Pane e Tulipani" ook al uitstekende relatiefilms waren. Gemist op de filmdagen, maar blij dat foutje te hebben goedgemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten