Vier sterren kreeg ie in de Volkskrant, dus deze moest ik zeker zien. Kwam nog bij dat de hoofdrolspeelster een aanbeveling is, Nina Hoss zag ik in fraaie rollen in "Aimee et Jaguard" en recent nog het WO2-drama "Anonyma". Een ingetogen vrouw met immer zeer teruggetrokken rollen.
Barbara is arts. Barbara leeft in Berlijn ten tijde van de DDR maar wil daar weg. De autoriteiten weten dat en fixen een overplaatsing naar een plattelandsziekenhuis, waar de controle een stuk makkelijker is.
Met grote afstandelijkheid benadert ze haar nieuwe collega's, elke collega kan immers onderdeel zijn van het grote en bedreigende systeem. Hoe dichtbij dat systeem kan komen, blijkt diverse malen in de film. Op naargeestige wijze, that is..
In haar werk met de patienten kan ze haar menselijkheid gelukkig nog kwijt , een gedrevenheid die ze ook terugziet bij haar collega Andre. Hoewel hij ingepakt lijkt door de autoriteiten, blijkt dat al snel niet zijn vrije wil te zijn.
Als er eenmaal twee verschillende cliënten worden opgenomen die beide slachtoffer van het systeem lijken, komen de ontwikkelingen snel.
Film is zeer kalm, ademt een prachtig geremde sfeer waardoor de benauwdheid van de DDR-jaren van het scherm afspiegelt. En dat is razend knap. Bovendien is de aankleding van de woonkamers en de ziekenzalen van een schitterende jaren 60-70 treurnis dat je je vanzelf in die DDR-tijd waant. Knappe film!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten