Had m al een tijdje op de harddisk staan maar nog niet gekeken, deze documentaire uit 2010 die de zomergast-keuze was van Adriaan van Dis.
Film is twee jaar oud, maar nog hyperactueel omdat de wereld nog steeds niet uit de financiële crises vandaan is.
We krijgen hier een inkijkje in hoe het zover heeft kunnen komen. De continue zichzelf kietelende sfeer die heerst in de sector maakte dat men steeds gekkere producten ging verzinnen om de schulden zo hoog mogelijk op te stapelen, waardoor het gek genoeg allemaal veel rendabeler werd.
Wat mij tegenstaat in de docu is dat het zelfs met deze goede bedoelingen moeilijk lukt om een echt inzicht te krijgen in de constructies die ze ontwikkelen ter zelfbevrediging van de portemonnaie.
Het duizelt van credit default swaps en derivaten en andere massavernietigingswapens.
Fijn om te kunnen ontwaren hoe schaamteloos men is, hoe harteloos en hoe ongebreideld egoïstisch. En daar is nog niet veel aan veranderd. Wrange conclusie is dat het niet uitmaakt hoeveel besluiten er door gezamenlijke regeringen worden genomen, omdat deze sector die besluiten steeds weer zal weten te omzeilen met nieuwe wegsluis-technieken. We hebben het als maatschappij simpelweg verloren. Verloren van mensen die de mammon aanbidden. En die heel dicht bij hem staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten