Gisteren een met 8,6. Nu een met 8,4 op de schaal van IMDb. Je zou zeggen dat ik goed bezig ben. met deze film had ik het wel: wat een fijn klein verhaaltje, wat een kalmte in een wereld van geweld.
Ivo is Est van geboorte, maar woont in Abchazië. Dat is een afvallige provincie in Georgië waar met de regelmaat van de klok- sinds het uiteenvallen van de Sovjet unie- onafhankelijkheidsoorlogen worden gevoerd. Ivo's familie is alweer teruggevlucht naar Estland maar hij blijft om zijn vriend Margus te helpen met de mandarijnenoogst. Die moet snel worden binnengehaald voordat ook in hun omgeving de troepen binnen denderen. Te laat.
Voor het huis van de vriend vindt een schermutseling plaats tussen de strijdende partijen. Veel doden, maar van beide kanten één overlevende. Ivo neemt ze in huis en verpleegt ze. Elk in een separate kamer, dat wel, want anders doen ze elkaar alsnog de das om.
Beide mannen (een Georgiër en een Tsjetjeense huurling zijn wraaklustig maar gelukkig te ziek om iets uit te voeren. Het is aan de kalmte van Ivo te danken dat ze gaandeweg een klein beetje begrip voor elkaar kweken omdat ze -weliswaar diametraal- toch ongeveer hetzelfde leven leiden.
Onder het dreigende aankomend geweld in de regio groeit in Ivo's huis zoiets als verbroedering.
Mooi verbeeld, lekker kleine film,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten