Het was er de avond voor, gisteren. Een film met een all American hero. Hoewel de kern van het verhaal nog wel in mijn achterhoofd zat, was ik de grote lijnen wel een beetje kwijt. Bovendien had mijn vrouw deze nog nooit gezien dus klikten we erop los.
Aan mijn mening over de film is niet heel veel veranderd sindsdien. Mijn recensie van destijds:
https://begt.blogspot.com/search?q=the+mule
FIN - song : Toby Keith- Don't let the old man in
Voor mij was dit een tamelijk lastige film. In ieder geval om te beoordelen en te beschrijven. Ik ben groot fan van arthouse en wereldcinema, hou erg van het vaak heel andere tempo dat er gehanteerd wordt. Daarmee kwam ik dan ook goed aan mijn trekken in deze film. Maar. MAAR! Ik heb meestal wat moeite als regisseurs beginnen met geestverschijningen en parallelle werelden, dan haak ik vanwege de ongeloofwaardigheid al snel af. Natuurlijk is film vaak een weergave van een schijnwereld, ze hoeft daarmee echt niet altijd geloofwaardig te zijn. Maar het belemmert mij in mijn concentratie als ik met living dead te maken krijg. Derhalve; tweeslachtig gevoel, maar misschien halen andere kijkers er ook wel heel andere dingen uit.
Ada vindt hem prachtig, die stoere durfal Souleyman met wie ze steeds stiekeme afspraakjes maakt. Haar moeder mag het allemaal niet weten, in ieder geval nóg niet weten, want moeder heeft grotere plannen voor haar dochter. Zij bereidt een gearrangeerd huwelijk voor, Ada moet volgens haar met een rijke jongeman gaan trouwen zodat zij een ander leven krijgt dan haar ouders. Ada voelt daar niets voor, Ada wil die zachte jongen die zo grappig en liefdevol met haar omgaat.
Plots wordt ze opgeschrikt door een verschrikkelijk bericht: Souleyman is met een aantal jongens uit het dorp op een boot gestapt waarmee ze gaan proberen Europa te bereiken. Hun kansen in het Senegalese kustplaatsje waar ze wonen, achten ze te klein om een echte toekomst tegemoet te gaan. Ada blijft verslagen achter, vooral omdat ze ziet dat haar moeder stug doorgaat met de voorbereidingen van het nieuwe luxe leven van haar dochter. Dat huwelijk vindt dus inderdaad plaats maar Ada blijft een grote leegte in haar leven ervaren, ze is overduidelijk niet enthousiast en zeker is ze niet onder de indruk van de luxe waar ze plotseling in baadt. Hoe het kan, weet ze niet maar plots schieten allerlei toevallige gebeurtenissen haar te hulp. Zou het dan toch....?
Met: Mama Bineta Sane, Ibrahim Traore, Amadou Mbow, Nicole Sougou, Aminata Kane, Ibrahim Mbaye
Gouden Palm-winnaar in Cannes, deze film. Dat schept verwachtingen. Die gingen bij mij uit naar een pittig arthouse-verhaal (je wint die prijs immers niet zomaar) maar daar is bij "Anora" geen sprake van. Ik kreeg er eerder een soort "Triangle of Sadness"-vibe bij: op een komisch-kritische manier werpt de film een blik op de wereld van de superrijken én op de wereld van de golddiggers daaromheen. Dit alles in een grote wervelende camera-show die je makkelijk doet vergeten dat de film zo'n 140 minuten duurt. Ik heb me goed vermaakt, laat dat duidelijk zijn.
De dame die de film haar titel verstrekt, Anora of kortweg Ani, verdient haar geld als lapdanceres en ze is er verdomd goed in. Natuurlijk heeft ze haar uiterlijk mee, maar ze straalt ook uit dat ze daadwerkelijk plezier heeft in deze rol van Ani-meermeisje. De baas dirigeert dan ook steeds de nieuwste hongerige klanten naar haar, hetgeen natuurlijk zorgt voor zowel waardering als afgunst onder de collega's.
Plots is daar de jonge Ivan, een Armeense patser die met geld smijt en de clubeigenaar vraagt om een seksdanseres die Russisch spreekt. Anora gaat met hem het private kamertje in en er is sprake van wederzijds plezier. Anora gaat verder dan ze hoort te doen, waardoor Ivan denkt zich meer te kunnen permitteren: hij nodigt haar uit bij hem thuis voor een feestje, zij vindt dat best zolang hij maar betaalt. Meer en meer begint Ivan haar te claimen, meer en meer begint Anora gevoelens voor deze toch wel grappige rijkeluiszoon op te vatten. Wanneer Ivan haar voor een hele week huurt om mee te gaan op een tripje naar Las Vegas, slaat de romantiek-meter ver uit in het rood: plots staan de twee voor een trouwambtenaar en zeggen ze beiden gretig "ja" op haar vragen.
Anora trekt bij hem in en het lijkt een heus Pretty Woman-verhaaltje te worden. Maar dan hebben we buiten de ouders van Ivan gerekend: zodra die in Armenië te horen krijgen dat hun zoon is getrouwd met een sekswerker stappen ze in het (privé)vliegtuig, maar niet nadat ze alvast hun in de VS gestationeerde pionnen op hun zoon afsturen. Die nietsnut moet op andere gedachten worden gebracht, het huwelijk moet worden geannuleerd. Dan kennen ze Anora nog niet.
Met: Mikey Madison, Mark Eidelshtein, Yura Borisov, Karren Kalagulian
Als je, zoals ik, meerdere filmzenders in je tv-pakket hebt zitten, kom je bij het doorbladeren vaak titels tegen waar je niet eerder van gehoord heb en waar ook de acteursnamen je niet bekend voorkomen. Het is dan zaak dat de één- á tweeregelige beschrijving die bij de film staat, pakkend weergeeft wat je kunt verwachten. Bij deze film ging het net zo: de pointe van het verhaal viel dermate kort weer te geven dat ik precies wist wat ik ongeveer kon verwachten. In dit geval niet heel veel, maar goed, ik had al mijn klussen van die dag klaar en had nog een paar uurtjes voordat ik de deur uit moest. Klikken dus maar.
Joey Doyle komt schietend de film binnen en lijkt daar maar moeilijk mee op te kunnen houden. Komt natuurlijk doordat het zijn werk is - huurmoordenaar voor een schimmige organisatie - maar we krijgen daardoor slechts mondjesmaat te zien dat Joey wel degelijk een zachte kant heeft. Met die zachte kant zorgt hij voor zijn tobberige moeder, met die zachte kant bezoekt hij zijn vader die in de gevangenis zit. Want ja, Joey heeft het vak van pappie geleerd. Sterker nog: hij rolde erin omdat vader nog een schuld had te vereffenen met de onderwereldbaas die hem de opdrachten verschafte. Dat moet Joey nu dus doen.
Bij een van die opdrachten moet hij een corrupte wethouder uit de weg ruimen. Dat lukt, maar terwijl hij probeert de sporen van zijn misdaad op te ruimen, staat plots de assistente van de ambtenaar in de kamer. Joey kan hier nog een keuze maken: deze dame óók neerschieten of zorgen dat deze onschuldige vrouw verwijderd wordt van de plek des onheils. Hij kan het niet over zijn hart verkrijgen om haar te doden, dus neemt hij haar mee en sluit hij haar op op zijn kamer, waarna hij een plan gaat bedenken wat hij met haar aan moet. Ondertussen wordt Joey aan alle kanten bevraagd: door zijn moeder over zijn plannen met deze (overigens best knappe) dame, door zijn opdrachtgever of het gelukt is om ongezien zijn opdrachtgever uit te voeren en door collega-huurmoordenaars of hij weet waar de assistente gebleven is die sinds de moord op haar baas niet meer gezien is. Joey zwijgt, maar begint wel in de tussentijd gevoelens te ontwikkelen voor de onschuldige assistente. Hoewel, onschuldig?
Met: Daniel Zovatto, Tilda Cobham-Mervey, Cathy Moriarty, David Proval, Buddy Duress
The Mule op IMDb (7,0) The Mule op Moviemeter (3,42) Het was er de avond voor, gisteren. Een film met een all American hero . Hoewel de ke...
