Mogelijk een vreemde eend in deze blogbijt, maar ik wilde hem toch even beschreven hebben. Korte films doen er immers ook toe, deze heeft het ook gebracht tot de voorselectie van de Nederlandse Filmdagen, de plek waar de Gouden Kalveren worden uitgedeeld.
Ik zag deze kortfilm op een zeer bijzondere plek, namelijk in het Amsterdam Museum, dat op zijn beurt weer in het museale gebouw van het H'Art museum is ingebouwd. Met enige regelmaat bezoek ik die gecombineerde musea (ook een dependance van Museum van de Geest zit daar), altijd kom ik verrijkt terug. In het Amsterdam Museum was een expositie over dakloosheid in onze hoofdstad en daar liep ik tegen de vertoning van deze film aan. In een loop geprogrammeerd, ik bleef net zo lang zitten tot ik hem compleet gezien had. Want: een warme en uitermate persoonlijke benadering van de in Mokum neergestreken Amerikaan Brian, die zijn leven voornamelijk slijt in een van de stadsparken.
Brian is filosofisch aangelegd, leeft op minimale behoeften en heeft - ondanks zijn minvermogendheid - een constructieve kijk op het leven. Als verkoper van Z magazine probeert hij zijn kopers iets mee te geven van onthaasting en tevredenheid. Dat werkt echt heel goed in deze documentaire, het toont de kijker dat er achter die bank- en parkslapers altijd een mens verborgen zit, een mens met gevoelens en inzichten. Het kan geen kwaad om dat af en toe te beseffen. Dáárom wou ik de kortfilm hier even beschrijven.
Noot: in het Museum van de Geest ontwaarde ik nog een quote van Benedict Cumberbatch over de schilder Louis Wain, waarvan werken hier werden geexposeerd. Ik zag Cumberbatch ooit die rol spelen, dus ik was op meerdere vlakken met film bezig gisteren. \0/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten