woensdag, april 09, 2025

Ballad of a white cow (aka Le Pardon/Ghasideyeh Gave Sefid) - Maryam Mogadam/Behtash Sanaeeha

Ballad of a white cow op IMDb (7,1)
 Ballad of a white cow op Moviemeter (3,51)

Ballad of a white cow op Wikipedia

De tweee Iraanse film voor mij deze week. Geïnspireerd door die prachtige van eerder deze week klikte ik nu deze aan, die a een tijdje op de harde schijf stond. Destijds gemist in mijn lokale theater dus ik greep die tweede kans. Want, hoe verdorven de Iraanse maatschappij ook is, er komen toch steeds weer kritische verhalen ten tonele. De een mild kritisch, de andere hard kritisch, maar nooit zonder risico voor de filmmaker. Voorzichtige conclusie kan zijn dat kritiek op het regime riskanter is dan maatschappijkritiek Met dat laatste houdt deze film zich bezig: bureaucratie maar met name het patriarchaat moeten het in deze mooie film ontgelden. Ik kan wel wat met de Iraanse cinema, heeft al eerder heel mooie dingen opgeleverd. 

In de openingsscene zien we Mina haar man nog wel bezoeken in de gevangenis, maar we weten dat deze hartverscheurende ontmoeting een afscheid is: kort daarna zal haar man worden geëxecuteerd door het onmenselijke regime. Haar man zou een moordenaar zijn geweest immers. Terwijl Mina haar leven probeert te leiden (fabrieksbaan, een dove en opstandige dochter), krijgt ze plots bericht van de overheid dat er zich een ontwikkeling in de moordzaak heeft voorgedaan door de bekentenis van een tweede getuige. Haar man blijkt ten onrechte geëxecuteerd, "foutje, ja sorry, jammer dan. Maar u krijgt een schadevergoeding, zo zijn we ook weer!". Het feit dat Mina dit onder begeleiding van haar voormalige zwager moet aanhoren, toont al aan hoe zwak haar positie als weduwe - als vrouw überhaupt- is. 

Ze is nauwelijks bekomen van de schok als er een onbekende man aan de deur staat. Die zegt dat hij Mina financieel wil vergoeden omdat hij een schuld bij haar man had in te lossen. Mina weet even niet waar ze dit bericht nu weer moet plaatsen: terwijl de wereld onder haar voeten wegzakt, lijkt ze er juist financieel steeds beter voor komen te staan. Dat blijkt allemaal schijn: in deze vrouwonvriendelijke maatschappij mag je niet zomaar een onbekende man bij je thuis ontvangen, , in deze vrouwonvriendelijke maatschappij moet je voor de rechter bewijzen dat je geen ontaarde moeder bent en dat je dochter onder jouw zorg behoort, in deze vrouwonvriendelijke maatschappij moet je ook knokken voor de uitkering waarop je uitgesproken recht hebt gekregen. Reza, de man aan de deur, gaat steeds verder in het aanbieden van zijn hulp aan Mina en dochter Bita. Mina is afhoudend, want is hij wel wie hij zegt te zijn? 

Met: Maryam Mogadam, Allreza Sani Far, Avin Poor Raoufi

FIN - song : Franz Schubert/Alban Berg Quartet- String Quartet No 14 in D minor

Geen opmerkingen:

The Last Showgirl - Gia Coppola

The last showgirl op IMDb (6,5)   The last showgirl op Moviemeter (3,23) The last showgirl op Wikipedia "Ik zal ze eens wat laten zien...