
Door de stad zwervend stuit hij op een aantal toevalligheden waar hij zich helemaal aan vast klampt. Een van de zakenrelaties van zijn gewezen koppelbaas is een fraai geboetseerde zakendame en hij zet al zijn zinnen op haar. Letterlijk ook ja.
Dát stuk van de film is boeiend, bij vlagen meeslepend en zelfs vermakelijk vanwege de innemende serie leugens van hoofdrolspeler Amadou.
Wat me minder voor de film inneemt is de ongeloofwaardigheid van de uiteindelijke rauwe methodieken waarmee Amadou zich staande probeert te houden. Na het charmante eerste stuk is dat voor mij wel een heel radicale trendbreuk met de opbouw van de film.
enige manier om er achter te komen of ik het te zwart danwel te filmisch bekijk: oordeel zelf. Ga 'm zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten