Moeizame film. Waarmee niet gezegd is dat de film niet interessant of niet goed is. Nee, het is meer dat ie een moeizaam verhaal vertelt, deze WF Hermans-boekverfilming.
Alfred is een zonderlinge man. Geoloog. In zichzelf gekeerd, meervoudige persoonlijkheid-achtig. Continu in gesprek met zichzelf, maar blijkbaar nog constanter in gesprek met zijn overleden vader. Hij heeft wat te bewijzen.
De film speelt zich bijna in zijn geheel af in het Noorse fjorden- en bergengebied waar hij heentrekt om onderzoek te doen naar de aanwezigheid van kraters. Niet zomaar kraters , nee , ze moeten aantoonbaar zijn ontstaan door inslagen van meteorieten. Ooit publiceerde zijn vader, een vooraanstaand geoloog, daarover en Alfred wil zijn werk afmaken en nader onderzoek publiceren.
Alles wijst erop dat hij daarin niet zal slagen: de lange wandeltocht die hij ervoor moet ondernemen toont dat hij voor ontberingen niet geschikt is. De drie begeleiders die met hem meelopen zijn in alles fitter, opener , ruimdenkender en beter voorbereid. Elke dag, elke tocht blijkt Alfred achterop te raken, vast te lopen in drassige velden, problemen te hebben met apparatuur en zich slecht te kunnen aanpassen aan de eisen van de natuur. Uiteindelijk blijft hij alleen over met een Noorse bioloog, die vastbesloten is hem naar zijn doel te begeleiden. Maar lukt dat Alfred allemaal wel op tijd? Bezwijkt hij niet aan de natuurwetten voordat hij zijn doel bereikt?
Als het spel en het verhaal je niet aanstaan, is er nog een USP die het de moeite waard maakt deze film te bekijken: de natuurbeelden zijn onnavolgbaar mooi. Man man man, wat is het daar prachtig.
Met Reinout Scholten van Aschat , Jakop Ahlbom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten