maandag, juli 29, 2024

Fremont - Babak Jalali

Fremont op IMDb (6,9)
 Fremont op Moviemeter (3,34)

Bitterzoete poëtische arthouse. Lekker traag, soms zelfs bijna stilvallend. Ik ben er wel van maar mijn vrouw had er meer van verwacht. Zelf ben ik blij dat mijn favoriete filmtheater films als deze blijft programmeren, ook al zitten er maar 3 mensen in de zaal. Arthouse is een belangwekkende, soms zelfs experimentele component van het hele filmwereldje, net zoals wereldcinema dat is: niet per se richten op een groot publiek en dikke box office, maar wel een verhaal willen vertellen of vormgeven. Hoeft niet elke dag, maar wat mij betreft moet zeker een duidelijk percentage van de vertoonde films een arthouse-component hebben.

We schuiven aan in een koekjesfabriek, een heel kleintje ook nog. Daar zit de dromerige Donya stilzwijgend envelopjes te vouwen waar gelukskoekjes in worden gestopt. Niet het boeiendste werk, maar het is werk. Sinds haar vlucht uit Afghanistan heeft Donya haar toekomst langzaam zelf vormgegeven: ze woont in een flat waar meerdere vluchtelingen wonen, ze eet elke avond bij het restaurant van een landgenoot. Die hechting met de basis mengt ze met de kennismaking met andere culturen: op de werkvloer van het kleine fabriekje (Japanse werkgever, Amerikaanse werknemers) houdt ze zich op de vlakte maar ze absorbeert de rituelen en verhalen van haar collega Joanna. 

Om haar vluchttrauma beter te verwerken zoekt ze contact met een psycholoog, die helpt haar van het schuldgevoel af: ze vindt het moeilijk om met "geluk" bezig te zijn terwijl zoveel van haar landgenoten het moeilijk hebben en vechten voor haar leven. Stukje bij beetje duwt de psych haar in de richting van the American Dream. 

Wanneer er een functie vrijkomt op de fabriek hoeft Donya plots niet meer aan de fabricagekant te zitten maar mag ze de teksten verzinnen die op het papiertje in de koekjes moeten komen te staan: oneliners die niet te overdreven zijn maar die wel als geluk-zoekend kunnen worden beschouwd. Donya besluit een kansje te wagen en propt er uit eigenbelang eentje tussen die haar in contact moet brengen met iemand die haar droom kan verwezenlijken. Plots komt haar kalme leventje in een stroomversnelling.

Met : Anaita Wali Zada, Gregg Turkington, Jeremy Allen White, Hilda Schmeling

FIN - song :  Vashti Bunyan - Diamond Day

Gezien in : Cinema Oostereiland

Geen opmerkingen:

The Spy Who Loved Me - Lewis Gilbert

The Spy Who Loved me op IMDb (7,0) The Spy who loved me op Moviemeter (3,35) Nummer 10 alweer, men pakte voortvarend uit met het uitbrengen ...