zondag, augustus 30, 2015

The Riot Club - Lone Scherfig

The Riot Club op IMDb
Erg veel moeite doen ze er niet voor. Sympathiek gevonden worden, nee, dat is niet zo hun streven. Belangrijker is dat deze jongetjes in de paar jaar, die ze nog restten voordat ze verantwoordelijke banen moeten gaan aannemen, nog even woest de beest uithangen. Asociaal, anti-sociaal zelfs. Elitair is in deze film een eufemistisch woord, deze heren zijn uitverkoren.

The Riot Club zou historisch zijn ontstaan in de vroege beginjaren van universiteit Oxford. Het bestaan van de club wordt waarheid toegedicht. Het is niet zo maar een studentencorps, nee: het is een selectie van slechts 10 mannen die elkaar uitkiezen. Uitkiezen om schandalige daden te doen: dronkenlap spelen is daarvan de minste overtreding. Erger wordt het als er met veel dedain tegenover de burger complete horecazaken op stelten worden gezet, vernield, uitgewoond, mishandeld en getergd. Men trekt daarna de portemonnaie om de schade te vergoeden en vervolgens nooit meer terug te keren. Want ongewenst, tot in de wijde omtrek.

Twee jongens worden gelijktijdig geselecteerd voor toelating. De ene, Miles, komt weliswaar uit een geslacht van Oxford-studenten maar geen van hen zat ooit in de Riot Club. De andere, Alistair, is aan alle kanten aristocraat, de adeldom straalt van hem af. Hij gedraagt zich dan ook bevoorrecht, terwijl Miles eigenlijk net bezig is om "een gewoon meisje" van de campus tot de zijne te maken.
Ze doorstaan de ontgroening en worden volwaardig lid, ze worden "one in ten". Drankgelagen kunnen ze wel handelen, maar alles gaat mis als er voor het grote diner een grote dorpszaal kilometers verderop is gereserveerd. De drank vloeit rijkelijk, de zaaleigenaar heeft pondentekens in de ogen en het lijkt een avond als vele anderen te worden. Totdat het uit de hand loopt. Gruwelijk uit de hand loopt zelfs. Hoe sterk is dan de onderlinge band? En hoeveel menselijke bagage hebben de heren dan nog?

Opnieuw een intrigerende film van Lone Scherfig, de regisseuse die met "An education" ook al zoveel zere vingers op de Britse plek wist te leggen. En da's knap, voor een Deense

Met: Max Irons en Sam Clafin.

Geen opmerkingen:

C'e ancora domani (aka There is still tomorrow) - Paola Cortellesi

C'e ancora domani op IMDb (7,8)   C'e ancora domani op Moviemeter (3,67) Een schoonheid van een film. Verhaal is sterk. Beelden zijn...