Sorda op Moviemeter (3,44)
Kijk, hiervoor ga je naar de filmzaal. Een film die je - met een piepklein doch tot in de finesses uitgevoerd verhaal - bij de strot grijpt, die je zonder veel uitleg laat voelen wat de hoofdrolspelers ervaren en voelen. Een film die empathie opwekt (waarmee je dus ook nog eens twee kanten op kunt). Uitermate sterke film, waarvan mijn quizmaten waarschijnlijk zouden zeggen: "Zeker weer arthouse?" Hetgeen ik dan zou bevestigen. Lijstjesmateriaal, voor mij dan.
Ze redden het allemaal prima, het jonge koppel Angela en Hector. Zij is voor 70 procent doof- hetgeen haar behoorlijk afsluit van de wereld- maar ze heeft een man die uitstekend met haar kan communiceren in gebarentaal en via liplezen. Dat doet ze precies hetzelfde op haar werk, een klein aardewerkfabriekje waar ze met louter begripvolle collega's werkt.
Niks meer aan doen, zou je zeggen. Maar het gebeurt toch: Angela wordt zwanger waarna de grote twijfel begint: is doofheid erfelijk overdraagbaar? Wat als zij én het kind niet kunnen horen, waar plaatst het Hector dan? En andersom: wat als Hector en het kind wél kunnen horen (waarop ze natuurlijk hopen), wat gaat dit dan doen met haar positie? Na een vrij heftige bevalling (ongelooflijk sterke scene dit, het laat zien hoe eenzaam en afgesloten zij zich voelt in een druk gesticulerende en schreeuwende groep mensen) moeten ze nog twee maandjes wachten voordat hun meisje Ola aan tests kan worden onderworpen. De uitkomsten daarvan zullen het begin zijn van een gevoel van uitsluiting, bij wie dat gevoel dan ook landt.
Sterk, echt loeisterk.
Met: Miriam Garlo, Alvaro Cervantes, Elena Irureta, Joaquin Notario
Geen opmerkingen:
Een reactie posten