Geromantiseerde weergave van een historisch verhaal: we schrijven eind 18e eeuw, Curacao. In Europa heeft Frankrijk net de slavernij afgeschaft en dat ook direct in één van haar koloniën (Haïti) toegepast.
Dat nieuws komt op het relatief dichtbij gelegen Curacao de slaven aldaar ook ter ore. Die staan op, althans, een mondige en dwarse voorman werpt zich op als leider. Hij begint uitermate vredelievend: hij vraagt zijn "master' om een gesprek te regelen met de gouverneur. Die master (zo ongeveer de laatste rol van Jeroen Willems) schrikt daar uiteraard van en ziet zijn plantage al stilvallen als de slaven weg mogen lopen.
Gouverneur gealarmeerd en in plaats van een gesprek wordt het leger tegen de "opstandelingen" ingezet. Die hebben echter eenmaal een stukje vrijheid geproefd en begrijpen dat er geen weg meer terug is. Het verzoek om een gesprek mondt uit in een opstand , en die mondt vervolgens weer uit in een revolutie. Bloederig, grof en onverzoenlijk.
Het historische deel van de film komt goed over, de sympathie van de kijker wandelt al snel in de richting van de onderdrukte slaven, die naar vrijheid snakken. Wat echter een minpuntje is , is dat bij vlagen het spel en de dictie armoedig zijn. De film is opgezet in het Engels, waardoor ook de bezettende Nederlanders plots een soort stonecoal-taaltje spreken. Dat stoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten