Zo klem als Kate Winslet op de filmposter staat, zat ze uiteindelijk niet. Ja, klem in haar eigen hoofd. Klem in haar opgekropte gevoelens van mislukte doch hartstochelijke vrouw die verlaten is door haar man. Die haar zoontje dusdanig beschermd opvoedt dat ie eigenlijk geen kans krijgt om neutraal tussen vader en moeder te staan.; Ze is depressief, ze is ongelukkig en haar zoontje probeert een troost, jazelfs een man voor haar te zijn.
Alles verandert als er plots een vreemdeling opduikt, een gevaarlijke bovendien. Aan alles is te zien dat deze man (een innemende Josh Brolin) op de vlucht is. Dat blijkt, hij is gewond geraakt bij een ontsnapping aan zijn gevangenisbewakers. Alles wat hij zoekt is even rust en schuilplek, zodat hij zodra het donker wordt weer verder kan vluchten.
Het loopt anders. Adele (Winslet) voelt naast zorgverlening ook enige andere verlangens opspelen, zoon Henry kijkt opgelucht naar zijn moeder omdat hij ziet dat ze zich - ondanks de bedreigende en anonieme situatie- weer meer vrouw begint te voelen. Henry ziet een nieuwe papa wel zitten, vooral omdat ie daarmee weer een oude mama terugheeft.
Maar hoe hou je het geheim? Hoe hou je de vreemdeling buiten zicht van de continue patrouillerende politie, van de fruitbrengende buurman, of van de oppas zoekende buurvrouw? Het gaat lang goed...
Regisseur Reitman verraste eerder met Juno, was iets minder op dreef met Up in the Air, maar maakt hier toch weer een sterke film die volgens mij in ons land geheel onopgemerkt is gebleven. Prachtig acteerwerk (ik heb het altijd wel op Kate Winslet en haar oneindige blikken) en een hoop broeierigheid. Prima film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten