Zelf zou ik al snel ruzie met hem hebben, maar an sich bedoelt een typetje als Wilson het niet kwaad. Hij wil dat de mens bewuster wordt van zichzelf, dat ie minder volgzaam en passief wordt. De mobieltjesgeneratie is hem een horror, maar ook veel van zijn leeftijdsgenoten zijn murwgeslagen in hun dagelijkse gedrag. Te pas en te onpas knoopt Wilson gesprekken aan met mensen die daar niet om hebben gevraagd, hij dringt irritant binnen in hun leefwereld. Met niet altijd goede gevolgen.
Maar Wilson pakt ook zichzelf aan: wanneer zijn vader overlijdt en hij daardoor weer eens in zijn oude woonplaats komt, zoekt hij nog een keer oude vrienden op. Om te constateren dat vertrekken destijds al een goede optie was en dat hij door moet met verandering. Hij speurt zijn ex op , die gillend bij hem vertrokken is. Er ontstaat langzamerhand enig mislukt contact en Wilson staat op het punt van de grootste omwenteling van zijn leven: hij hoort van haar dat ze destijds hun in haar buik groeiende kind niet heeft laten aborteren maar laten adopteren. Klinkt bijna hetzelfde, maar is een wereld van verschil. Want Wilson is nu opeens vader. En vindt een levensdoel.
Ook zijn dochter weet hij op te sporen en hij begint - op bijna stalking-achtige wijze - haar te contacten. Bloedirritant. Eigenlijk kan dat niet anders , want vader én moeder waren bloedirritant, daar kan bijna geen fris kind uit voortkomen.
Het gedrag van Wilson gaat dermate ver dat de adoptie-ouders van het meisje besluiten in te grijpen. Met voor Wilson tamelijk destructieve gevolgen.
Met : Woody Harrelson, Laura Dern, Isabelle Amara
Geen opmerkingen:
Een reactie posten