donderdag, november 22, 2018

Queen of Katwe - Mira Nair


Het is hard gegaan dit jaar. De opgedane verdieping betaalt zich uit: veel leeswerk gedaan maar vooral de reis die we afgelopen maand maakten, zorgde dat warme gevoelens mij bekomen als ik aan Afrika denk. Van alle regio's in de wereld is dit degene waar de wens om de kloof te overbruggen het grootst is. Iedereen droomt er van ontsnappen aan de armoede, iedereen wil een stukje van de taart. En men is bereid daar ver voor te gaan, zonder daarbij de trots op eigen achtergronden te vergeten.
Een van diegenen die zich aan hun afkomst willen ontworstelen, is het jonge meisje Phiona. Ze groeit op in Katwe, een van de straatarme sloppenwijken van Kampala , Uganda. Dagelijks staat ze bij de stoplichten klaar met haar mandje met maïskolven: er moet inkomen gegenereerd worden voor het arme gezin, haar alleenstaande moeder probeert vier kindertjes te onderhouden terwijl manlief er niet meer is. Phiona is toegewijd, haar zus zoekt het op andere plekken en belandt in het dubieuze circuit. De speelsheid van haar broertje brengt haar op een dag bij een voor haar totaal onbekende wereld: op zoek naar de reden waarom hij onder zijn verkoopplichten probeert uit te komen, treft ze hem in aan in een klein provisorisch klaslokaal.
De klas is van Robert Katende, hij probeert de kinderen de beginselen van het edele schaakspel bij te brengen. En passant geeft hij ze allemaal ook een dagelijkse portie pap, velen komen uit de hongerhoek. Schoorvoetend schuift Phiona aan, ze blijkt een waanzinnig schaaktalent. Robert moet in overleg met haar moeder om toestemming te vragen voor scholing en training. Gaandeweg stijgt de naam en faam van Phiona: na het winnen van een schooltoernooi gaat ze eerst op het nationale en vervolgens zelfs op het internationale schaakpad. Het is haar way out: ze leert lezen, ze leert denken en rekenen en ze blijkt die skills op meesterlijke wijze te kunnen toepassen op het schaakbord.
Het is een waargebeurd verhaal, dat is wat vooral ontroert bij het kijken van deze film. Er is gekozen voor een mengeling van "bekende" acteurs (Robert en moeder ) en totaal onbekende: alle schaakkinderen zijn van de straat geplukt. Dat pakt qua spel weliswaar amateuristisch uit, maar het verhaal en de overtuiging wordt er alleen maar sterker door. Ik heb geboeid zitten kijken. 



Geen opmerkingen:

Sun Children (aka Khorshid/The Sun) - Majid Majidi

Sun Children op IMDb (7,1)   Sun Children op Moviemeter (3,71) Deprimerende film, ondanks dat ie voortdurend naar het licht toe werkt. Natuu...