Luchtige film over loodzwaar onderwerp. Niet 100 procent geslaagd (accentjes, altijd lastig qua geloofwaardigheid), maar zeer zeker een boeiende film.
Ze staat te trappelen, onze hoofdpersoon Ruth, daar op het vliegveld van Warschau. Het hele vliegtuig lijkt nu toch wel leeggestroomd en nog is hij niet verschenen. Ze wist dat hij reserves had voor deze reis maar hij zou toch niet....? Nee hoor, als allerlaatste sjokt hij de ontvangsthal in, hij zat dan toch op de vlucht uit New York.
Vader Edek blijkt een getroebleerd man. Niet zo gek: Edek is Auschwitz-overlevende, iemand die zijn gehele familie verloor en die zo gauw het kon de benen nam naar de Verenigde Staten, de schuldige grond van Polen achter zich latend. Ruth is al eerder afgereisd naar het geboorteland van haar vader om een zwaarbeladen reis voor te bereiden: ze wil met Edek terug naar de stad Lodz, waar hij geboren is en lang woonde. Maar ze wil toch ook echt naar Auschwitz-Birkenau, ze wil zien wat die confrontatie met haar emotioneel afgestompte vader doet.
Sinds het overlijden van haar moeder is het contact met haar vader veranderd. Ze praten veel minder dan Ruth gehoopt had, ze wil haar vader meenemen in de emotionele problemen die haar dood met zich meebrengt, maar ook wil ze aantonen welke gevolgen het heeft om tweede-generatie-oorlogsslachtoffer te zijn.
Haar plan mislukt aan alle kanten. Edek blijft gesloten en bescheiden en wijst haar er continu op dat deze confronterende reis niet zo zwaar gezien moet worden: een huis is een huis, een muur is een muur. Ruth gaat ver: bij een bezoek aan het oude woonhuis van Edek koopt ze de halve inboedel van de huidige bewoner op. Niet alleen om daarmee zelf iets tastbaars uit de jeugd van haar ouders te hebben, ook om het ijs met Edek te breken. Daar blijkt aardig wat inspanning voor nodig.
Met:
Lena Dunham Lena Dunham
Stephen Fry Stephen Fry
Geen opmerkingen:
Een reactie posten