Zes punten plan

Diep, diep schaam ik me.
Gisteren de eerste competitiewedstrijd gespeeld en dat werd uiteindelijk geen onverdeeld succes. In de eerste minuut al met 1-0 achter, later kwamen we-na wakker te zijn geworden- terug van 3-1 tot 3-3.
Tweede helft veel onder druk, maar we hielden stand tegen die jonge dravertjes. En toen, plots, de kans om op voorsprong te komen: penalty, zei de scheids. Men kijkt dan al gauw naar mij, ook omdat ik mezelf daar makkelijk voor opwerp. Negen van de tien gaan erin bij mij.
U snapt dus waar ik heen ga: met nog een minuut of zeven te gaan heb ik de kans ons team naar de 3-4 te schieten, waarna we het waarschijnlijk met hangen en wurgen wel hadden vastgehouden. Maar nee, ik schiet- keurig buiten bereik van de kleine keeper- de bal aan de binnenkant van de rechterpaal. Bal kaatst het veld in, tegenstander pegelt hem naar voren alwaar twee man van de tegenstander plots tegen één van ons stonden(waarschijnlijk waren mijn ploeggenoten even optimistisch als ik, men rukte vast naar voren om te juichen). Die twee tegenstanders maakten het mooi af en zo werd het dus,in plaats van drie punten in de tas mee naar huis, lege-handen-werk en een bij vlagen vervelende tegenstander drie punten op voorsprong.
Ik ga mijn zonden overdenken...