Ik overwon mijn weerstand tegen dingen die met de ruimte en scifi-weergaves te maken hebben, ik negeerde mijn desinteresse voor teveel technisch gebabbel. Ik moest deze film zien. Het werd me opgedragen door een mij bekende filmrecensent: "het IS geen scifi, ook JIJ vindt dit goed. En anders..."
Anders zou er iets mis zijn met me.
Welnu, er is niets mis met me: ik vond het een goede film. Inderdaad is het gewoon een menselijk verhaal over angst, eenzaamheid en het overwinnen van deze beide lastige gevoelens. Het speelt zich toevallig alleen af op grote afstand van de aarde, in een desolate omgeving. Zoals die er op aarde ook zijn, maar dit levert veel meer spectaculair beeldmateriaal op. Vol op!
Dr Ryan Stone (Sandra Bullock) is een wetenschapper die op een van haar ruimtereizen reparaties uitvoert aan de buitenzijden van een ruimtestation. Daarbij hinderlijk doch vrolijk becommentarieerd door Matt Kowalsky (George Clooney), een ervaren astronaut die zijn collega's daarboven door hun werkuren heen babbelt.
Er blijkt stront aan de knikker in space : "De Russen" hebben een spionagesatelliet vernietigd en het ruimtepuin (wat is dat toch een heerlijk woord: debris ) komt de kant van onze vrienden op. Geen tijd meer om de reparatie af te ronden, ze moeten naar binnen en hopen dat het goed gaat. Net te laat! Ze slaan los en drijven door de eindeloze ruimte. Het eerste ruimtestation dat hulp kan bieden is gelukkig dichtbij. Derwaarts!
De problematiek van zuurstoftekorten, botsingen met rondvliegende stenen, het onvermogen om elkaar te beschermen maken dat de film als retespannend kan worden ervaren. Ook ik leefde mee, nog net niet op het puntje van mn stoel .
Clooney in een vriendelijke rol, Bullock in een niet-hysterische en bij vlagen sensuele rol : het dient des kijkers oogstreling. Ik snap de hype, ik snap de enorme box-office opbrengsten: Gravity is een prettige film om naar te kijken, zowel qua plot als qua beeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten