Van jongs af aan droomt Eddie Edwards al dezelfde droom: ooit wordt hij Olympiër. Klein probleempje: hij heeft zwakke knietjes en is motorisch dan ook tamelijk onhandig. Hoogspringen, hardlopen, speerwerpen: Eddie probeert alles maar het strandt allemaal in goede bedoeling.
Plots krijgt hij de ingeving die hem zijn felbegeerde toekomst moet brengen: er zijn zó weinig Britse wintersport-atleten dat daar wel een niche te vinden moet zijn. Hij ziet de menselijke vogel Mati Nykanen en weet het zeker: hij wordt schansspringer. Het enige wat hij hoeft te doen is een Brits record vestigen en hij is geplaatst.
Hij trekt - ondanks de tegenwerking van zijn vader - naar Garmisch en begint stuntelend aan zijn training. Met vallen en opstaan bouwt hij op van de 15 meter-schans naar 25 en 40 meter. Allemaal nog een eind weg van de wedstrijdschans van 70 meter maar hij weet steeds beter overeind te blijven. Het Olympisch Comité ziet een blamage opdoemen en verscherpt de kwalificatie-eisen. Totaal onterecht, maar Eddie moet eraan geloven. Hij ontmoet een oud-springer die liever koos voor de fles dan voor de medailles. Deze verloren man moet van Eddie een winnaar maken.
De rest is geschiedenis. Op de Olympics van 1988 in Calgary springt Eddie "The Eagle" Edwards tot tweemaal toe naar een Brits en een Brits Olympisch record. Niemand hield het voor mogelijk, maar de sukkel wordt held. En dat ruikt de pers. Met een brede lach laat Edwards het Olympisch Comité een fors poepie ruiken.
Met: Taron Egerton, Hugh Jackman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten