Ik heb beter werk van haar gezien. Hoofdrolspeelster Rachel Weisz speelt in deze film te houterig en gekunsteld om geloofwaardig te zijn. Dat is jammer, want het verhaal draait juist om haar overtuiging. Gelukkig wordt ze bijgestaan door twee rasacteurs (Tom Wilkinson als haar advocaat en vooral een als immer weergaloze Timothy Spall als haar opponent), het maakt de film goed te verteren.
Een waargebeurdje: de Britse David Irving is een zelfverklaard historicus. Hij is er niet voor opgeleid, maar zijn diepe interesse voor het onderwerp zorgt er wel voor dat ie diep in de materie duikt en dat ie er zeer inhoudelijk over kan vertellen. Echter: hij gaat uit van de fabel en niet van het feit. Volgens hem heeft de holocaust niet bestaan, althans: niet als doordachte vernietigingsmachine.
Als hij op de lezingen van Deborah Lipstadt (wél historicus en wél overtuigd van de gruwelijke gebeurtenissen in de concentratiekampen) begint te verstoren ontstaat er een publicitaire rel. Die drijft hem zover in het nauw dat hij Lipstadt voor het gerecht daagt. Ze moet maar bewijzen dat hij een leugenaar is, ze moet maar met feiten komen over de afspraken die de nazi's hebben gemaakt over de bewuste vernietiging van het joodse volk ten tijde van WOII.
Dat is lastig, uiteraard, en we zien Lipstadt dan ook zeer in het nauw komen. Want ja, de kampen waren er, de doden zijn geborgen en zelfs de restanten van cyanide zijn onderzocht. Maar duidt dat op een bewuste vernietigingsmachine? Toont het dat aan?
De strijd in de rechtbank is hard en fel. Ondanks het bij voorbaat morele gelijk moet de verdediging diep gaan om de leugens van Irving te ondergraven.
Met : Rachel Weisz, Tom Wilkinson, Timothy Spall
Geen opmerkingen:
Een reactie posten