Deel 2 uit een heftige trilogie. Moet me er nog toe zetten om de andere 2 delen te bekijken, maar omdat dit deel me het interessantst leek ben ik hiermee begonnen.
Om te beginnen: onwaarschijnlijk goede acteerprestatie van Maria Hofstätter, die hierna in haar Oostenrijk niets anders meer kan spelen omdat ze dermate intens, ontwapenend en onthullend acteert dat ze hier m.i. niets meer aan toe kan voegen. Schitterend, alle petten af die ik kan bemachtigen.
Het verhaal is bijzonder helder: Anna Maria is gaandeweg haar niet bijster goed gelukte huwelijk verworden tot een godsdienstwaanzinnige. Ze bidt, ze geselt zichzelf, ze zit in catechesatie-groepen , ze gaat langs de deuren met "de reizende moeder Maria".
Toegegeven, haar inzet in de discussies met ongelovigen is bewonderenswaardig, haar overtuiging is ongekend en haar doorzettingsvermogen om jaloers op te worden. Maar het knarst.
Haar hele geordende leven gaat op zn kop als plots haar afwezige (ex- ? ) echtgenoot Nabil opduikt. Een moslim, dat is al bijzonder gezien Anna Maria's aard, die nog eens dwarslaesie-verlamd is ook en dus hulpbehoevend. Vanuit haar humane en religieuze insteek verleent zij die hulp, maar ze begint te clashen met Nabil als hij haar een doorgeslagen religieuze houding verwijt en haar wijst op haar menselijke (en vrouwelijke) plichten. Het botst.
Heftige film, die minstens een paar dagen nadreunt. Prachtig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten