Sometimes always never op Moviemeter (2,92)
Wat zou ik toch graag een keer een borrel met die man drinken. Bill Nighy, ik vind hem mateloos interessant. In al zijn gedistingeerdheid en verzorgde dictie straalt hij een rebellie uit die ik zeer kan waarderen. Zo iemand die doorgaans wel keurig binnen de lijntjes kleurt maar die buiten die lijnen treedt zo gauw de kans hem gegeven is. Nighy is bezig aan een mooie reeks films de laatste jaren: sterk in " Hope Gap" , ijzersterk in "Living" en iets daarvoor al niet te versmaden in deze titel. Hij geniet overduidelijk van zijn rollen. En ik geniet mee.
In "Sometimes Always Never" is hij nou niet direct de sympathiekste man. Wel verklaarbaar overigens, want hij heeft nog altijd niet het grote leed verwerkt van een de vermissing van een van zijn twee zoons. Tijdens onmin over een potje Scrabble verdween hij opeens om nooit meer terug te keren of zelfs maar ergens op te duiken.
Vader Alan blijft zoeken, hij blijft formulieren uitdelen aan iedereen in de regio. Ook nu weer , vlak voordat hij wordt opgehaald door zijn andere zoon Peter., die weliswaar enorm bezorgd is over zijn vader maar die ook hoopt dat vader na zoveel jaar langzaam een mate van acceptatie van het gebeurde bereikt. Ze gaan met zijn tweeën op weg naar een lijkschouwing, een lichaam dat mogelijk van hun langverdwenen familielid zou kunnen zijn.
Gaandeweg de film worden twee dingen heel duidelijk: het Scrabble-spel speelde een dermate belangrijke rol in het gezin dat het begrijpelijk is dat de zonen hun vader met scheve ogen bekeken. En minstens zo duidelijk wordt dat Alan meer had moeten kijken naar wat hij in zijn leven heeft dan naar wat hij kwijt was geraakt.
Met: Bill Nighy, Sam Riley, Jenny Agutter, Tim McInnerny, Alice Lowe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten