The Life of Chuck op Moviemter (3,72)
The Life of Chuck op Wikipedia
Dan mag men er vooraf allerlei labeltjes opplakken die mogelijke filmkijkers tegenhouden of zelfs afschrikken, maar dit.is.een Topfilm! Het zou horror kunnen zijn (want ja, een boekverfilming van werk van de ongenaakbare Stephen King), het zou scifi zijn (want we gaan een stukje de mogelijke toekomst in), het zou een rampenfilm kunnen zijn (want ja, het einde der wereld en zo), maar zo zat ik er niet in. Magisch vond ik m, bij vlagen. En er zat romantiek in. En wetenschap. En dans. En literatuur. En coming-of-age. Voor mij was het allemaal dikke prima: cameravoering, acteurs, sfeer, ik zat er heel goed in. Daarmee rechtvaardig ik ook de keuze van de regisseur om de film in drie ogenschijnlijk losse delen op te knippen en die dan ook nog eens achterstevoren te vertellen. Het maakt de fil, enigszins ongrijpbaar en dat is precies wat ie nodig heeft. Ik ben fan.
We zijn er dan toch eindelijk beland: het einde der tijden, de apocalyps. Leraar Marty Anderson probeert nog wat ie kan om de leerlingen wat bij te brengen, maar die zijn allen meer bezig met de rampzalige berichten die hun telefoons bereiken (half Californië is ingestort door mega-aardbevingen, de staat wordt langzaam door de zee verzwolgen). Lang kunnen de leerlingen overigens niet meer van hun telefoons genieten: het internet valt weg. En goed ook: zozeer dat mensen gaan peinzen hoe ze dat ook allemaal weer deden vóór het internettijdperk. Marty rijdt naar huis, loopt vast in onmetelijke files en ziet een vreemd reclamebord waarin Chuck bedankt wordt voor 39 prachtige jaren. Hij slaat er geen acht op, maar wij - goed voorbereid immers - doen dat wel. Terwijl Marty troostende gesprekken voert met zijn ex-vriendin Felicia, gaan wij langzaam over naar deel 2.
Daarin betreden we het leven van boekhouder Chuck. Tenminste, we zien hem in een pauze van een congres wandelen op straat. Hij houdt stil bij een straatartiest, een jonge drumster. Wat hem bezielt, zal niemand ooit weten, maar hij beweegt zijn heupen en doet voorzichtig een dansje (en Tom Hiddleston kan dat, dat weten wij). Hij nodigt een somberende jonge vrouw (relatie net verbroken) uit om zich bij hem te voegen. Ze gaan compleet los in een wervelende dans op het stadsplein.
Pas dáárna leren we in deel 3 Chuck pas echt kennen: we gaan terug naar zijn jeugd bij zijn opa en oma. Hij is een te kleine nerd met een brilletje die van zijn oma de beginselen van de dansritmes onderwezen krijgt. Het zal zijn toekomst bepalen. Of nou ja, misschien doet zijn opa dat wel, die hem voorhoudt dat er maar heeeeel weinig mensen van dansen kunnen leven, Chuck kan beter zijn hersens gebruiken.
De film is een ode, al weet ik nog niet precies waaraan. Ik heb zelden zo'n opgewekte einde-der-tijden-vertelling meegemaakt, deze had een magische werking op me).
Met: Tom Hiddleston, Chiwetel Ejiofor, Benjamin Pajak, Jacob Tremblay, Karen Gillan, Mia Sara, Mark Hamill
Geen opmerkingen:
Een reactie posten