The Thursday Murder Club - Chris Columbus

Thursday Murder Club op IMDb (6,7)
 The Thursday Murder Club op Moviemeter (3,11)

The Thursday Murder Club op Wikipedia

Niemendalletjes, we kunnen niet zonder. Niet elke film kan heftig, zwaar of aangrijpend zijn. In Nederland lossen we dat op door aan de lopende band romkoms te publiceren, Maar ook bij ons zie je de laatste tijd een andere oplossing: we scripten een verhaal waarbij ervaren acteerkanonnen de kans krijgen om weer eens te excelleren. Ik noem alleen maar de titels "De Terugreis" en "Neem me mee" (waarvan ik de eerste uitstekend en de tweede zózó vond) om aan te tonen dat oudere acteurs zich nog lang hoeven terug te trekken in het verzorgingshuis. 

Verzorgingshuis, daarover gesproken: het chique Cooper Chase is daar een fraai voorbeeld van. Een prachtig landhuis voor bewoners die her en der in de maatschappij hun sporen verdiend hebben. Naast de voorspelbare repaircafé's en bingoclubs huist er hier ook nog een tamelijk afwijkend clubje: elke donderdag komen een viertal bewoners bij elkaar om cold cases te proberen op te lossen. Er is een zaak waar ze langdurig niet uitkomen, maar plots dient zich een nieuwe bewoner aan die - dankzij haar medische deskundigheid als voormalig verpleegkundige- nieuw licht op de zaak kan werpen. Ze wordt opgenomen in de groep, voort nu! 

Maar dan! Het voortbestaan van het verzorgingshuis wordt bedreigd door bouwplannen van een louche  aannemersconsortium. Uiteraard willen de bewoners hiertegen opstaan, maar vlak voordat de eerste werkzaamheden beginnen, wordt één van de bazen van het consortium vermoord. Dit is hun kans, dit is geen cold case maar een bloedhete! De Thursday Murder Club kan aan de bak en komt tot verrassende ontdekkingen.

Met: Helen Mirren, Pierce Brosnan, Ben Kingsley, Celia Imrie, David Tennant, Naomi Ackie, Jonathan Pryce, Daniel Mays, Richard E. Grant

FIN - song : Yusuf/Cat Stevens - Oh Very Young

Red Riding: The Year Of Our Lord 1980 - James Marsh

Red Riding 1980 op IMDb (7,1)
 Red Riding 1980 op Moviemeter (3,25)

Red Riding 1980 op Letterboxd

Het tweede deel van de reeks over politiecorruptie in het - in die tijd- zwaar misdadige Yorkshire. Dit deel gaat voornamelijk over de jacht op vrouwenmoordenaar "The Yorkshire Ripper" die in die dagen gruwelijk huis hield. De film wordt gedragen door een fenomenale Paddy Considine, die meer dan geloofwaardig een oprechte copper neerzet die juist daardoor een eenzaat blijkt in het door-en-door verrotte team.

Considine speelt Peter Hunter,  die als rechercheur wordt ingevlogen om het moeizaam opererende korps in Leeds te ondersteunen. Er vielen (en vallen) teveel doden en het team lijkt het niet tot een veiliger oplossing te kunnen brengen. Terwijl Hunter een klein team formeert om de diverse moordzaken van begin tot einde door te nemen, ervaart hij steeds meer tegenwerking vanuit het politie-apparaat zelf. Sterker nog: vanuit zijn eigen team mekrt hij al dat er voortdurend twijfel gezaaid wordt, met name door de sinistere agent Craven. Wij weten dan al dat Craven in het team geplaatst is door de hooggeplaatsten, omdat hij hun positie in het corrupte bouw- en misdaadwereldje moet verzekeren. Hunter komt verder, steeds verder maar merkt dat zijn collega's liever bezig zijn hem te corrumperen dan dat ze luisteren naar zijn valide argumenten om te denken dat het in de regio om meerdere moordenaars gaat. Maar dat wil de leiding nu juist niet horen, dus richt men de pijlen op Hunter.

Met: Paddy Considine, Sean Harris, Maxine Peake, Tony Pitts, David Morrissey, James Fox

FIN - song : Dickon Hinchcliffe- Peace at last

Caché (aka Hidden) - Michael Haneke

Caché op IMDb (7,3)
 Caché op Moviemeter (3,41)

Caché op Wikipedia

Peak Michael Haneke dit, deze ongemakkelijke thriller die inmiddels ook alweer twintig jaar oud is. Haneke toont aan dat je niet al te veel middelen nodig hebt om toch een grote spanning op te bouwen. Hij wordt daarbij goed geholpen door sterk in hun rol zittende topacteurs als Daniel Auteuil en Juliette Binoche. Ze tillen de film gezamenlijk naar een belachelijk hoog niveau, waarbij de intense kijkervaring het uiteindelijk wint van het ongemak.

Het verhaal is op het oog simpel: het succesvolle creatieve stel George en Anne wordt sinds enige tijd onaangenaam verrast met een reeks videobanden die in hun brievenbus worden gedumpt, steeds verpakt in papier met daarop bloedrode tekeningen. Op de banden zelf valt weinig te zien: onafgebroken beelden van hun voordeur, waarbij ze zelf af en toe in en uit gaan of waarin te zien is dat hun zoontje Pierrot thuis komt. Niet de beelden wekken dus de angst op, nee, het is het feit dat ze weten dat ze in de gaten gehouden worden die de spanning binnenshuis tot een kookpunt brengt. 

Na intensief peinzen begint George zich langzaam een idee te vormen van wie hier achter kan zitten, daarvoor moet hij terug naar een onafgerond verhaal uit zijn jeugd. Hoewel hij niet zeker weet of hij goed zit, gaat hij toch op zoek naar de toen jongen/nu man die destijds een tijdje bij zijn ouders woonde. Welk gevaar hij daarbij loopt, weet hij aanvankelijk nog niet.

Met: Daniel Auteuil, Juliette Binoche, Annie Girardot, Maurice Bénichou

Red Riding: The Year of our Lord 1974 - Julian Jarrold

Red Riding 1974 op IMDb (6,9)
 Red Riding op Moviemeter (3,07)

Red Riding op Wikipedia

Vergadering ging niet door gisteravond, dus probeerde ik mijn vrouw te overtuigen om haar serie de serie te laten en samen voor een film te gaan. Blijken we daar een soort "best of both worlds" van te maken: we pakten de Red Riding-trilogie op, dat is ..eh..een serie films over spraakmakende misdaden in de Britse geschiedenis. Op zeker heb ik deze reeks (of in ieder geval enkele) van deze films gezien, maar ik kan er niets van terugvinden op mijn blog en in mijn eigen databasejes. Van voor af aan dus maar. 

Wat de serie goed doet, is de delen weliswaar op zichzelf te laten staan maar toch meermaals naar gebeurtenissen uit de andere plots terug te grijpen. Dat geeft coherentie. Voeg daarbij dat er echt een grote reeks aan bekende acteerkoppen voorbij komt (de een wat sterker dan de ander, maar toch) en de basis is gelegd.

In de 1974-film leven we mee met Eddie Dunford, beginnend journalist bij the Yorkshire Post. Hij krijg de zaak toegewezen van een vermist meisje, een zaak die de regio verontrust. Al snel legt Dunford een verband met eerdere verdwijningen. Hij voelt een bepaalde tegenkracht, zowel bij zijn collega's op de redactie als op het politiebureau waar hij werkt aan zijn onderzoek. Dunford lijkt de goede verstandhouding tussen politie en redactie onder druk te zetten met zijn voortvarende vragenvuur. Hoe meer hij over de zaak ontdekt, hoe meer hij zelf in gevaar komt, helemaal als hij een connectie ontdekt met een groot lokaal bouwproject. Iedereen lekt, iedereen praat met iedereen waardoor Dunford voortdurend om zich heen moet kijken.

Met : Andrew Garfield, Rebecca Hall, David Morrissey, John Henshaw, Anthony Flanagan, Warren Clarke, Eddie Marsan, Peter Mullan, Sean Harris

FIN - song : Adrian Johnston - Never come back

Le premier jour du reste de ta vie (aka The first day of the rest of your life) - Remi Bezancon

Le Premier Jour du reste de ta vie op IMDb (7,5)
Le Premier Jour du reste de ta vie op Moviemeter (3,75) 

Le Premier Jour du reste de ta vie op Wikipedia

Destijds langs me heen gegaan, deze prettige mozaïekfilm die 17 jaar na dato nog steeds een 7,5 scoort op IMDb. Zó goed vond ik hem dan weer niet, maar zeer zeker is het een prettige sociale film over familieverhoudingen. Er komen een aantal acteurs voorbij die ik later in iets grotere rollen heb zien werken, dus het was ook nog eens een prettig puzzeltje. Prima te doen.

In de brugklas van mijn middelbare school handelden de lesboeken Frans om de wetenswaardigheden van de familie Duval. Welnu, vandaag gaan we opnieuw een kijkje nemen bij een gelijknamige familie. Een familie die van ongemak aan elkaar lijkt te hangen, maar dat maskeert met een grote zorgzame liefde naar elkaar. De film valt uiteen in vijf delen, elk van de gezinsleden komt aan bod maar de mozaïekvorm zorgt ervoor dat de lijnen langzaam duidelijk worden. Niemand is perfect, je moet er hard voor werken om een beetje geluk te bereiken. Net als je op het diepste punt lijkt te zitten, kun je de herstart maken: je begint aan de eerste dag van de rest van je leven. De arts-in-opleiding, de creatieve zoon die wijnkenner wordt, de grunge-dochter die seks wil met de zanger, de moeder die nooit geheel van haar hippie-gevoel is losgekomen maar die zich langzaam onaantrekkelijk begint te voelen. En de als een schoorsteen rokende vader die zélf worstelt met een vadercomplex. Ga er maar aanstaan. Eh beter: ga er maar eens lekker voor zitten.

Met: Jacques Gamblin, Zabou Breitman, Déborah Francois, Marc-Andre Grondin, Pio Marmaï, Roger Dumas

FIN - song : Etienne Daho - Le premiere jour du reste de ta vie

Sorry, Baby - Eva Victor

Sorry, Baby op IMDb (7,2)
 Sorry, Baby op Moviemeter (3,24)

Sorry, Baby op Wikipedia

Verdienstelijk speelfilmdebuut van de Amerikaanse Eva Victor die naar verluidt aanvankelijk naam maakte met olijke filmpjes op diverse social media voordat ze de stap naar het grote doek maakte. Ze maakte een film die ongetwijfeld zeer ambivalente gevoelens zal oproepen: hoewel continu doordrenkt van welhaast absurdistische humor pakt de film tegelijkertijd een heftig maatschappelijk onderwerp bij de lurven. Het werkte bij mij, maar ik weet niet of elke kijker het zo zal ervaren. Je moet sowieso een beetje van het Sundance-sfeertje houden, je moet wel tegen arthouse kunnen. Niet voor iedereen weggelegd, derhalve.

De regisseuse pakt zelf de hoofdrol. Ze is Agnes, een hyperslimme literatuurstudent die behoudend denkt en leeft. Ze staat niet al te lang stil bij wat de toekomst zal brengen omdat ze zichzelf simpelweg niet als oud en wijs kan voorstellen. Terwijl haar oude studiegenoten wegtrekken naar grote steden blijft zij in haar ijzige omgeving leven, bijna solitair leven zelfs. Af en toe seks met de buurman, die snel toehapt op haar wonderlijke verzoeken.

Haar hartsvriendin en voormalig huisgenote Lydie is verhuisd naar de grote stad maar komt regelmatig bezorgd langs om te kijken of het allemaal wel gaat met Agnes. Pas gaandeweg de film zien we waar haar zorgen vandaan komen: de briljante studente Agnes blijkt te zijn aangerand door haar destijds favoriete leraar. Welke stappen ze daarna ook zet, dat misdrijf blijft voor altijd haar wegen bepalen, ze komt er nauwelijks van los.

Met: Eva Victor, Naomie Ackie, Louis Cancelmi, Kelly McCormack, Lucas Hedges, John Carrol Lynch

FIN - song : Lia Ouyang Rusli - Sorry, Baby- Piano

Gezien in : Cinema Oostereiland

Oh Brother, Where Art Thou? - Joel & Ethan Coen

Oh Brother, Where art thou? op IMDb (7,7)
 Oh Brother, where art thou? op Moviemeter (3,63)

Oh Brother, where art thou? op WIkipedia

Aan het einde van een intensief weekend nog eens drie uur in de filmzaal zitten, het was een iets te grote opgave voor ons gisteravond. Change of plans derhalve en vanaf de bank checkte ik wat er nog op de schijf stond. Deze bijvoorbeeld: 25 jaar oud inmiddels en op het punt van vervallen van de harddisk. Redenen volop om deze weer eens op te pakken en hoe fijn was dat? Deze film is nog altijd een feestje om te gaan. Goede - vooral onderkoelde- humor, topacteerwerk, dito regie en een grote hoeveelheid vaart. Filmbeleving ten top, derhalve, in deze héééél losjes op de Odyssee van Homerus gebaseerde vertelling. 

We gaan een krappe 90 jaar terug in de tijd, naar de Amerikaanse staat Mississippi. Het is nog de tijd van chain gangs, het is nog de langzaam ter ziele gaande tijd van het Wilde Westen. Drie gevangenen ontsnappen tijdens het zware werk langs de weg. Ze zitten met de ketenen aan elkaar en moeten dus goed samenwerken om daadwerkelijk weg te komen. Dat is nog niet makkelijk want ze zijn drie totaal verschillende persoonlijkheden: de wijsneuzerige ijdeltuit, de negatieve cynicus en de goedgelovige simpelkees. Een ideale cocktail dus voor veel grappen over hun respectievelijke karakters. 

Het doel van de drie is een schat op te graven die een van de drie verderop in de staat begraven heeft. Ze moeten snel zijn want binnen een week gaat de staat precies dat gebied onder water zetten, dan wordt de schat onbereikbaar. Een struikelende tocht begint: terwijl de politie hen op de hielen zit, ontmoeten ze de fameuze bluesgitarist Robert Johnson, worden ze verleid door het gezang van drie wonderschone Sirenen, nemen ze een singletje op dat een instant succes wordt, worden ze bijna gelyncht door de KKK, worden ze voor politieke doeleinden gebruikt door de beide kandidaten van de provinciale verkiezingen en komen ze uiteindelijk zelfs in de buurt van de schat. Een schat die heel anders blijkt te zijn dan pommadeprins Everett de andere twee had voorgeschoteld.

Met: George Clooney, John Turturro, Tim Blake Nelson, John Goodman, Holly Hunter, Chris Thomas King, Charles Durning

FIN - song : The Stanley Brothers - Angel Band

Heat - Michael Mann

Heat op IMDb (8,3)
 Heat op Moviemeter (4,11)

Heat op Wikipedia

Nog zo'n filmklassieker, 30 jaar oud reeds. Weliswaar een die iets minder in mijn straatje ligt, maar ik zie zelf ook natuurlijk wel dat dit heel goed is. Eredivisie-acteerwerk, een sterk script en een mooi opgebouwde spanning. Zo eentje waarbij je misschien denkt dat het einde toch nog anders kan lopen dan het nu doet. De twee acteerkanonnen op leeftijd (ook toen al een beetje) kluisteren u aan uw stoel. "Heat" is een actiedrama. Of nee: "Heat" is een misdaaddrama. Of nee nee, "Heat" is een heistfilm. Of..ach wat maakt het label ook uit.

Het lijkt de perfecte overval, maar toch is Neil McCauley behoorlijk pissed-off met het gedrag van medepleger Waingro, die niet al zijn taken goed uitvoerde. Net als hij met de mislukkeling wil afrekenen, rijdt de politie voorbij en weet Waingro aan zijn aandacht te ontsnappen. Dat zal ie nog bezuren. 

De overval trekt hoe dan ook de aandacht: vanaf dat moment weet McCauley het vizier van topinspecteur Vincent Hanna op zich gericht. Met zijn grote ervaring en originele brein brengt Hanna al snel het daderteam in kaart. Het net sluit zich steeds verder, maar het houdt McCauley niet tegen om de overval der overvallen te beramen. Zelfs een persoonlijk gesprek met Hanna stopt hem niet: ze spreken eerlijk naar elkaar uit dat ze elk bij een volgende ontmoeting niet zullen aarzelen de ander naar het hiernamaals te brengen. Terwijl McCauley de voorbereidingen treft voor zijn magnum opus, weet Hanna plots contact te leggen met de op wraak beluste Waingro.

Met: Robert de Niro, Al Pacino, Val Kilmer, Jon Voigt, Tom Sizemore, Diana Venora, Amy Brenneman, Ashley Judd

FIN - song : Revelry - One Last Regret

Gegen die Wand (aka Head-on) - Fatih Akin

Gegen die Wand op IMDb (7,8)
 Gegen die Wand op Moviemeter (3,76)

Gegen die Wand op Wikipedia

Je ziet nu, na het eerste kwart van de 21e eeuw, af en toe van die lijstjes voorbij komen met "De beste films van deze eeuw". Wanneer ik zelf zo'n lijstje zou maken (wie weet, wie weet), zou deze voor mij in de top 3 staan. Ik zag de film deze week voor de vierde maal en was opnieuw verbluft: een in-your-face mix van heftigheid, romantiek, zelfdestructie, muziek en tradities maken dit voor mij een van de belangwekkendste films van mijn tijd. Prachtig, prachtig, een monument. 

We knallen al vrij snel de film in als we Cahit een net-niet-geslaagde zelfmoordpoging zien doen: hij zet zijn auto tegen de muur zonder daarbij af te remmen. Hij overleeft en belandt uiteraard in het ziekenhuis. In de wachtkamer aldaar zit Sibel geïnteresseerd naar de passief-agressieve Cahit te staren. Ze hoort zijn naam roepen en beseft dat hij een Turkse man is. En dat is precies waar ze naar op zoek is: een Turkse man om mee te trouwen, zodat ze onder het juk van haar traditionele familie (papa zeker, maar broer blijkt nog erger) probeert uit te komen. Ze vraagt Cahit ongezien ten huwelijk en de nihilistische horeca-schoonmaker zegt niet eens direct nee: zolang ze hem maar met rust laat en hij er geen verplichtingen aan over houdt, wil hij best haar man spelen. 

Het wordt natuurlijk geen gezegend huwelijk als beide partners een stijgende levensmoeheid uitstralen. Inderdaad gaan ze elk hun gang, maar toch groeit er een vorm van genegenheid naar elkaar. Een genegenheid die een zeldzaam vernietigende uitwerking heeft op zowel zijn als haar bestaan. 

Met : Birol Ünel, Sibel Kekilli, Catrin Striebeck

Direct nadat ik de film voor de eerste keer zag, kocht ik de soundtrack op CD

FIN - song : Zinoba - Life's what you make it

The Greatest Night in Pop - Bao Nguyen

The Greatest Night in Pop op IMDb (7,9)
 The Greatest Night in Pop op Moviemeter (3,67)

The Greatest Night in Pop op Wikipedia

We zaten er weer helemaal in, vooral dankzij de uitstekende docu-serie "Live Aid at 40: When rock n roll took on the world". Deze vierdelige tv-serie brengt ons terug naar de ontwapenende inzet van een trits aan popartiesten om op te staan tegen hongersnood en schuldenlast in Afrika. Men mag van alles zeggen van Bob Geldof of Bono, er zijn altijd mensen die kwade bedoelingen hebben, maar deze twee actieve Ieren hebben er wél mooi voor gezorgd dat er miljoenen beschikbaar kwamen om levens te redden. Dat, en alléén dat, is wat we moeten blijven onthouden. Niet hoe ze eruit zagen, niet of ze wel een voldoende divers koor hadden geformeerd. Nee, dát. 

Hun activisme werkte inspirerend. Na "Do they know it's christmas" ontstond ook in de VS een beweging die zich wilde inzetten voor leniging van de noden. Het ontstaan van dat plan, de uitvoering van het project én de impact ervan op de deelnemende artiesten: u ziet het allemaal in deze documentaire, die ik anderhalf jaar geleden al eens zag en afgelopen week weer eens herbekeek.

BEGT recensie "The Greatest night of Pop" , feb 2024

FIN - song : USA for Africa - We are the world

September 5- Tim Fehlbaum

September 5 op IMDb (7,1)
 September 5 op Moviemeter (3,50)

September 5 op Wikipedia

Naast vele levens heeft het Palestijns-Israëlisch conflict ook vele vriendschappen gekost. Om die reden ga ik me dan ook hier niet uitspreken hoe ik er in sta, ik beperk me hier tot de film (immers, daar komen jullie hier voor). Anders dan het mogelijk wat bekendere "Munich" (al 20 jaar oud inmiddels) gebruikt deze film een minder politieke invalshoek: we richten ons hier op de (Amerikaanse) media-verslaggeving. We zien dat zelfs dáár een behoorlijk stukje politiek bij kwam kijken. 

4 september 1972. Nieuwszender ABC zit middenin de evaluatie van de verslaglegging van de dag: " wat hebben we goed gedaan vandaag, wat moeten we mórgen goed doen?" Er wordt gekeken welke sporten er de komende dag op de planning staan, of daar Amerikaanse sporters kansrijk zijn en- dat vooral- of die wedstrijden op tijdstippen plaatsvinden dat de zender een tijdslot op "The Bird" heeft. Dat blijkt niet onbelangrijk: "The Bird" is de wat luchtige benaming voor een tv-satelliet die de berichtgeving van alle Amerikaanse media moet doorstralen naar de VS. Eerlijk delen is daarbij het devies, dus je moet je uitzenduren goed gebruiken óf je moet erover in onderhandeling met de andere zendgemachtigden. En zo geschiedde. 
Omdat ABC Sport met een groot team aanwezig is op the Olympics, kunnen ze ook adequaat inspelen op de gruwelijke gebeurtenissen die in de vroege ochtend van 5 september plaatsvinden: 100 meter verderop, in het Olympisch dorp, valt de verzetsbeweging "Zwarte September" de verblijven van Israëlische sporters binnen: twee mensen worden direct omgebracht, de overige aanwezigen worden gegijzeld. In de control room van ABC moet men -letterlijk- snel schakelen: "We zijn een sportzender, maar dit is nieuws dat we gewoonweg niet kunnen laten lopen. Wij zijn ter plaatse, wij moeten informeren". Morele en vooral ethische dilemma's over 'wat wél en wat niet" gaan al snel overboord. De directeur-sportzaken heeft de finale stem, maar de regisseur staat met enige regelmaat voor de keuzes die vooral de Duitssprekende assistente hem voorlegt.

Met : Peter Sarsgaard, Leonie Bebesch, John Magaro, Ben Chaplin, Zinedine Soualem

Night Always Comes - Benjamin Caron

Night always comes op IMDb (5,8)
 Night Always Comes op Moviemeter (3,05)

Night always comes op WIkipedia

Ze kan bij mij wel een potje breken, de frêle actrice Vanessa Kirby. Na haar doorbraak in de monumentale tv-serie "The Queen" koos ze met enige regelmaat voor ongemakkelijke doch markante rollen. Subliem vond ik haar in "Pieces of a woman": het publiek keek gehypnotiseerd toe hoe zij een steeds dieper in de problemen zakkende vrouw gestalte gaf. Met dit in het achterhoofd zei ik direct "ja" toen mijn vrouw deze voorstelde toen we voor het eerst sinds tijden weer eens een avondje streamingdienst deden. 

Opnieuw geeft Kirby een jonge vrouw weer die diep in de problemen zit. Ondanks alle afspraken komt Lynette's moeder opnieuw niet opdagen bij de makelaar. Een makelaar die Lynette nog eenmaal het voordeel van de twijfel gunde: als zij en haar moeder die ochtend beiden hun handtekening zetten onder het koopcontract is het huis waarin zij wonen eindelijk van henzelf. Doen ze dat niet, dan zal hij gaan kiezen voor een beter bod en staan Lynette, haar lusteloze moeder en haar verstandelijk beperkte broer Kevin op straat. Moeder heeft het geld gespendeerd aan een tweedehands auto, waarmee ze alle andere zorgen zegt te verdrijven. 

Nog één keer krijgt Lynette uitstel van de makelaar: als ze de volgende ochtend 25000 dollar op zijn bureau legt, gaat de koop alsnog door. Koortsachtig doordenkt Lynette haar opties, die ze - tussen haar twee baantjes én de zorg voor haar broer door- in één enkele nacht moet realiseren. Ze zal daarbij ver over haar grenzen moeten gaan. Fysieke grenzen, morele grenzen, juridische grenzen, sociaalmaatschappelijke grenzen: ze heeft geen andere keus dan ze allemaal te overschrijden.

Met: Vanessa Kirby, Jennifer Jason Leigh, Zack Gottsagen, Stephan James, 

FIN - song : Sharon van Etten - Come back

Biography: The nine lives of Ozzy Osbourne - Greg Johnston

The Nine Lives of Ozzy Osbourne op IMDb (7,7)
 The Nine Lives of Ozzy Osbourne op Moviemeter (3,26)

Nine lives of OO op Zware Metalen

Muzikaal vond ik het altijd wel wat hebben (hoewel geen metalfan heb ik deze zanger en band wel van begin af aan meegekregen doordat ik wekelijks luisterde naar het illustere "Betonuur" van Alfred Lagarde), maar over de persoon Ozzy Osbourne had ik altijd wel mijn twijfels. De tranen vloeiden rijkelijk begin deze maand, toen hij in zijn geboortestad Birmingham ten grave werd gedragen. Reden om deze kort daarna uitgezonden docu maar eens even te bekijken. 

Mijn scepsis over de persoon John Osbourne (pas later ging hij zich Ozzy noemen) worden in deze docu aardig bevestigd: sterke muziek, unieke stem, creatieve gedrevenheid. Maar ook: een lapzwans als mens met een te zelfzuchtige inslag om levenspartner en zelfs vader te zijn. Waar de muzikale successen met eerst Black Sabbath en later met een band die zijn naam droeg zich aaneenregen, liet meneer een slagveld achter in zijn privéleven. Zijn eerste huwelijk en de kinderen die daaruit voortkwamen verwaarloosde hij totaal door vol voor de drank en drugs te gaan en dagenlang van de wereld te zijn. Het leidde tot een occulte verering van "The Prince of Darkness" maar pas toen hij zijn latere vrouw Sharon in zijn leven inbouwde, kwam er loutering. Afkicken met wisselend succes, vaderschap met wisselend succes, maar in ieder geval een bestaan waar liefde uit sprak. Heel hard proberen om dat laatste beeld vast te houden. En als je daar geen zin in hebt: gewoon de muziek nog eens opzetten.

Manas - Marianna Brennand

Manas op IMDb (7,9)
 Manas op Moviemeter (4,25)

Manas op Wikipedia

Prachtig. Gruwelijk. Gruwelijk prachtig. Een enorm sterke film (zie de torenhoge waarderingen op de filmdatabase--sites), maar wel een die je een sterk ongemakkelijk gevoel geeft. Als kijker laveer je tussen schaamte en trots als je je maar enigszins probeert voor te stellen hoe groot dit probleem zou kunnen zijn.

Probleem? Welk probleem? We krijgen het in deze film niet direct te zien maar het ligt er aan alle kanten bovenop: seksueel misbruik. De 13-jarige Tielle zit eerst nog giechelend met haar klasgenootjes gebogen over de voorlichtende pagina's over geslachtsorganen, maar al snel daarna merkt ze dat ze onderdeel wordt van een wereld waar het draait om geslachtsdrift. In de afgesloten leefomgeving aan de oevers van de Amazone lijkt het schering en inslag te zijn. Aanvankelijk gaat het nog langzaam: Tielle wordt voor het eerst ongesteld, ze merkt dat haar vader die veranderingen bij haar scherp waarneemt. Omdat moeder opnieuw hoogzwanger is en daardoor al enige tijd niet meer bij haar man slaapt, verordonneert vader zijn dochter bij hem in bed te kruipen. Het lijkt aanvankelijk onschuldig, maar in het hoofd van Tielle stormt het. Ze beseft plots waarom haar grote zus niet meer thuis woont, ze hoort angstig aan dat vader plotseling een dag niet met zijn zoon op jacht gaat maar wil dat Tielle bij hem in het bootje stapt. Veel ontsnappingsmogelijkheden heeft ze niet, of het moeten de grote vrachtboten zijn die passeren en waarop de dorpelingen hun etenswaar te koop aanbieden. Etenswaar, en meer. 

Het gaat allemaal ogenschijnlijk ongemerkt, de dorpelingen lijken gelaten met deze vreselijke rituelen om te gaan. Maar Tielle denkt anders, ze zoekt naar een weg om te doorbreken. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor haar gekwetste moeder en voor haar jongere zusje die ongetwijfeld dezelfde paden als zij zal moeten gaan. Tenzij...

Met; Jamilli Correa, Fatima Macedo, Romulo Braga

FIN - song : Soother- Tranquil Lake Waves

Gezien in : Cinema Oostereiland

Rebel Ridge - Jeremy Saulnier

Rebel Ridge op IMDb (6,8)
 Rebel Ridge op Moviemeter (3,20)

Rebel Ridge op Wikipedia

Inmiddels al veelbesproken film, gisteren was zo'n avond dat we hem wel konden proberen. Zeker na die schokkende Poolse politiefilm van de dag ervoor, deze ligt voor een deel in het verlengde van die problematiek. Goede opbouw, gedegen acteerwerk, op de juiste tijd zijn piekmomenten, ik kon er wel wat mee. Net niet helemaal het type wraakfilm dat je na een kwartiertje kijken zou verwachten en dat is een grote pré: regisseur en scriptschrijver werken op een andere wijze naar het eind toe dan je op basis van de start zou denken.

Pardoes tikken ze hem van achter aan: de politieagenten zetten de neus van hun auto tegen het achterwiel van de nietsvermoedend fietsende Terry aan. Terry is doelgericht op weg naar het nabijgelegen stadje maar door deze politieactie gaat hij dat doel niet bereiken. Sterker nog: de overduidelijk corrupte agenten rollen de spierballen, ze zoeken naar een reden om Terry verdacht te maken. Die vinden ze uiteindelijk in een plastic tas, waarin Terry veel contant geld heeft zitten. Hij wil naar de rechtbank om dat bedrag in te zetten als borgbedrag om zijn neef vrij te kopen. Daarmee voorkomt hij dat zijn neef naar een gevangenis gaat worden overgeplaatst waar zijn leven gevaar loopt. De agenten gaan ervan uit dat het drugsgeld is en confisqueren de tas. Als hij afstand doet van het geld mag hij direct gaan, zonder proces verbaal. Terry, een slimme Irak-veteraan, kiest voor de slimste uitweg: hij gaat akkoord met het voorstel en fietst met pijnlijke gewrichten verder. 

We weten allemaal dat het hier niet eindigt en inderdaad staat Terry de volgende dag op het politiebureau om aangifte te doen van diefstal van zijn geldbedrag. De commissaris van het bureau gaat vierkant achter zijn mannen staan en wakkert de verdachtmakingen in Terry's richting nog wat aan. Ze gaan er niet uit komen, dat snapt u. Met de moed der wanhoop gaat Terry tóch naar de rechtbank om te praten over de borg. Daar ontmoet hij de fragiele Summer, zij lijkt de enige te zijn in dit vijandige stadje die bereid is om naar Terry's verhaal te luisteren. 

Met : Aaron Pierre, AnnaSophia Robb, Don Johnson, David Denman

FIN - song : Brooke & Will Blair -  One mind, any weapon

Leave no traces (aka Zeby Nie Bylo Sladów) - Jan P. Matuszynski

Leave no traces op IMDb (7,1)
 Leave no traces op Moviemeter (3,38)

Leave no traces op Wikipedia

Zo hé, komt er effe eentje binnen. Een jaar geleden nam ik deze op van de VRT-zender, hij stond op "binnenkort vervallen". Blij dat ik dat laatste niet geruisloos heb laten gebeuren want dit was echt sterk. We weten natuurlijk allemaal hoe het communistisch systeem binnen het Warschaupact van kunstmatigheden aan elkaar hing (schone schijn voorop, een hard-realistische wereld daarachter), maar het is toch goed om daar af en toe de lijnen van te zien lopen. Deze op waarheid gebaseerde film geeft ons inzicht in hoe moeizaam de omgang met de waarheid in dit systeem was (en we weten ook dat het opnieuw aan het gebeuren is: nieuwe systemen maar oude technieken). 

Op een stukje afstand van de harde lijnen die het politbureau uitzette, leefde een wereld van klein verzet: kunstenaars, studenten, wetenschappers, vakbondsmedewerkers. Ze durfden kritisch te kijken naar hun regering én naar de uitvoerende instanties, ze durfden dat terwijl ze wisten dat kritiek niet gedoogd werd en zelfs hard werd bestraft. De scholieren Jurek en Grzegorz zijn er nog niet zo heel erg mee bezig, alhoewel ze wel degelijk beseffen dat een keuze voor studeren voor hen een uitweg is om niet in het leger te belanden en daarmee de propagandamachine te dienen. In een overmoedige bui drinken ze een wijntje en lopen ze te keten op een stadsplein. DAT GAAT ZOMAAR NIET! Ze worden opgepakt, op het politiebureau wordt de goed gebekte Grzegorz hardhandig aangepakt, Jurek kan niet anders dan toekijken hoe zijn maatje door zes agenten tegelijk wordt geslagen en geschopt, terwijl de commandant de tip geeft: "Sla hem op zijn buik, niet op zijn rug. Leave no traces!". Het is tevergeefs, Grzegorz wordt nog wel door ambulancebroeders opgehaald maar blijkt niet meer te redden.
Sporen volop, aldus de lijkschouwer, maar daar denken de machthebbers anders over. Jurek doet aangifte, Grzegorz moeder (een destijds bekende dichteres) staat op, met de steun van de aan autoriteit winnende priester Jerzy Popielusko doen ze samen aangifte. Maar ze praten tegen een muur: de overheid lijkt niet van plan de dienstdoende agenten te bestraffen en beginnen met ingewikkelde theorieën twijfels te verspreiden over de juistheid van Jurek's verhaal. In hun zoektocht naar rechtvaardigheid komen Jurek en Gregor's moeder steeds meer in gevaar, van alle kanten worden de apparaten in werking gesteld om hun getuigenis te ontkrachten. 
Waargebeurd he! The horror, the horror.

Met: Tomasz Zietek, Sandra Korzeniak, Jacek Braciak, Agnieszka Grochowska, Robert Wieckiewicz

FIN - song : Alain Grasselli - Sonnenschiff

Jeunes mères (aka The Young Mother's home) - Pierre & Jean-Luc Dardenne

Jeunes mères op IMDb (6,9)
 Jeunes mères op Moviemeter (4,20)

Een sterk verschillende waardering voor deze film op de beide filmsites die ik hier steevast doorlink. Doorgaans is het publiek op Moviemeter jonger dan dat op IMDb en juist daarom valt die 4,20 me op. Dat staat gelijk aan een 8,4 op de andere filmdatabase en dat is uitzonderlijk hoog. Kan natuurlijk komen doordat de film nog maar net uit is en er dus nog weinig waarderingen zijn, maar toch: het is een indicatie dat nog niet elke filmkijker veel CGI en actie nodig heeft om een film te kunnen waarderen. De Belgische broers Dardenne (waarvan ik - net gecheckt- al 9 eerdere films zag) staan bekend om hard-realistisch sociaal drama, zeg maar: de hoek van Ken Loach en Mike Leigh. Wie mij kent, weet dat ik daarvan opveer. Eergisteren dus naar de voorpremière gegaan.

Het opvanghuis voor tienermoeders zit vol: een aantal bewoners moet nog bevallen, maar er zijn er ook die hier al met hun jonge baby's wonen. De begeleiding doet wat ze kan om de jonge vrouwen voor te bereiden op stappen in de richting van zelfstandigheid: ze zullen het uiteindelijk zélf moeten rooien in deze hard-economische maatschappij. We gaan vier van deze dames volgen. 

Er is Perla, die wanhopig probeert haar vriendje Robin te overtuigen zijn kind in de armen te nemen. Het jochie, amper een vlassnorretje op de bovenlip, komt net uit detentie en laat blijken niet zoveel interesse te hebben in vastigheid. Perla blijft volharden, ze zoekt hard naar een eigen woning en gebruikt daarbij ook de hulp van haar oudere zus. 
Er is Ariane, die stevig in haar schoenen lijkt te staan maar uit een zeer onveilige thuissituatie komt: drinkende moeder, agressieve stiefvader. Hoezeer haar moeder er ook op aandringt bij haar te komen wonen want "nu wordt echt alles anders", Ariane lijkt vast van plan haar kind door een welstandig paar te laten adopteren zodat haar baby een jeugd als de hare bespaard blijft.
Er is Jessica, die hoogzwanger is maar niet weet of ze van haar baby kan gaan houden. Daarvoor gaat ze eerst op zoek naar haar moeder, om te horen waarom die destijds afstand van haar gedaan heeft. 
En er is Julie, die het op het oog beter voor elkaar lijkt te hebben: een vriendje met wie ze wil gaan trouwen, een blik op de toekomst. Daarvoor moet ze eerst afrekenen met haar demonen uit het verleden: ze moet vérder afstand nemen van de drugsscene waaruit ze vandaan komt.

Al deze ingrediënten zouden een cocktail kunnen zijn voor een gitzwart verhaal, maar dat is duidelijk niet waar de Dardennes ditmaal op uit zijn. Elk van deze dames zet op haar eigen manier haar stappen, maakt haar eigen keuzes. En dat is alvast een begin.

Met: Babette Verbeek, Elsa Houben, Janaina Halloy, Lucie Laruelle, Christelle Cornil, India Hair

FIN - song : Wolfgang Amadeus Mozart- Piano Sonata no 11 in A major

Gezien in : Cinema Oostereiland