Animals op Moviemeter (3,22)
Animals op Wikipedia
Verschrikkelijk, wat een nare film. Maarreh: wat een noodzakelijke film ook. Gewelddadig, hatelijk en agressief. Bij de meeste gewelddadige films zie je de kunstmatigheid er aan af (Hollywood vaart er goed op) maar zodra geweld realistisch en invoelbaar wordt, zit je als kijker ongemakkelijk op je stoel. Je hebt de neiging om weg te kijken, maar het mag niet: het onderwerp (onmenselijk anti-homogeweld) is te belangrijk om niet te worden benoemd. Zolang we erover in de krant lezen, moet het verhaal verteld worden. Om die reden hulde voor regisseur Nabil Ben Nadir die de film opdroeg aan een overleden vriend. Waardoor de kijker bij de aftiteling nog eens met de neus op de feiten wordt gedrukt.
Brahim houdt zich een beetje afzijdig, het drukbezochte huisfeestje is ter ere van zijn moeder. Die is teleurgesteld dat Brahim (bijna 30) nog steeds geen vrouw heeft gevonden, ze snapt niet waarom. Kort daarvoor zien we al dat Brahim's schoonzus haar zoontje bij hem weghaalt als hij met zijn neefje aan het spelen is. We weten: Brahim is nog niet uit de kast. Hij durft het zijn moeder niet aan te doen om de waarheid te vertellen, hij weet dat hij ze er pijn mee zou doen. Daarom verlaat hij het feestje, op naar de binnenstad.
Daar gaat het mis: wanneer Brahim een gaybar verlaat, wordt hij klemgereden door een groepje luidruchtige mannen, duidelijk onder invloed. Brahim wordt de auto in geduwd en een gruwelijke rit met een nog gruwelijker nacht volgt. Langzaam kruipt de regisseur in het hoofd van het agressieve viertal: wat zijn het voor mensen die dit soort dingen doen, die zo gewelddadig en mensonterend zijn? Het blijken min of meer mensen te zijn als u en ik, alleen blijken ze totaal ongeremd in hun denigrerende mensbeeld. Kijk nog maar eens goed naar de titel van deze film.
Met: Soufiane Chilah, Gianni Guettaf,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten