Fair Game - Doug Liman

het zal de tijdgeest zijn, het zal wel hip zijn. Dit "waargebeurdje" begon zoals zo veel films de laatste tijd veel en veel te snel: continue tuimelende beelden, drukke camerabewegingen en dito dialogen: zoveel mogelijk plotjes en subplotjes door elkaar noemen om maar aan te geven dat dit echt wel een doortimmerd script is.

Totaal onnodig, want in het 2e deel van het verhaal komt er meer rust in wanneer het aankomt op het echte acteerwerk: dan is de onheuse bejegening van de cia-dame en haar man er eentje waarmee je compassie krijgt, eentje waar je mede boos van wordt en zeker eentje waarbij je hoopt dat ze die klootzakken er eens even flink van langs geven.
Herkenning kortom, en daar draait het toch vaak om in een film.

Valerie Plame is CIA-agente, en nogal een goeie. Zij wordt betrokken bij het plan om Saddam Hussein verdacht te maken van import van benodigdheden voor de creatie van atoomwapens. u weet nog wel: de reden waarom Bush en zn bende Irak uiteindelijk binnen viel. En u weet ook vast nog wel dat die reden gefingeerd was en niet het achterliggende doel van zijn bezoek.
Plame en haar man worden gemangeld door de machinaties van CIA en Pentagon. zodra Plame's man (een opnieuw innemende Sean Penn) te keer gaat tegen de grote heren in Washington, draait Plame's carriere als een blad aan een boom om: ze is niet meer bruikbaar voor de geheime dienst. En hou dan je gezin, je huwelijk en je leven nog maar eens op orde, ondertussen belaagd en beschimpt door media en boze burgers.

tweede deel is dusdanig sterk dat deel een ermee wordt overschaduwd. Watts acteert redelijk, maar Penn is oprecht sterk.
En, extra geintje bij deze film: waar is de VS op dit moment mee bezig inzake Iran? Need i say more??