Daags na de première al in onze zaal, op vrijdagmiddag een fijn halfvolle bezetting.
Veel sterren in de diverse recensies, het beloofde wat.
Om mijn deur alvast in huis te laten vallen: ik geef m niet de vijf of vier sterren die ik in meerdere recensies zag, maar de film is wel goed. Snel, mega-hoeveelheid dialoogwisseling en zeer goed acteerwerk. Dat mag dan ook wel met giganten als Kevin Spacey en Jeremy Irons in een battle. Wat tevens nog voor de film spreekt is dat ie -met een korte periode van uitzondering - niet vervalt in oninteressant jargon, waardoor de financiële wereld helemaal een dimensie op zich zou lijken.
Er wordt een visie gegeven op de financiële wereld ten tijde van het begin van de kredietcrisis, het geheel heet losjes gebaseerd te zijn op de Amerikaanse bank Lehman Brothers. Verhaal bekend.
De film start met een ontslagronde, ook in die dagen al een vaak voorkomend fenomeen. De als altijd innemend acterende Stanley Tucci verbaast zich over zijn eigen ontslag en wijst een medewerker nog even op het project waar hij mij bezig is. Wijst, en waarschuwt. Die medewerker bijt zich erin vast, waarop het hele spel zich ontspint. De bank realiseert zich uitermate explosief materiaal in handen te hebben en besluit het eigen straatje schoon te vegen. Jeremy Irons excelleert als de nietsontziende manager die met hele simpele vragen het hele financiële handelssysteem terugbrengt tot een schoolpleinspelletje. En hij wil niet verliezen.
M.i. kan de waarheid niet zo spannend zijn als ie hier wordt opgediend, anders zou iedereen bij dit soort banken willen werken. Maar de film gaat wel met je fantasie, en met je mening, op de loop. Lekker actueel bovendien. Doen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten