Al in de eerste titelsequenties kon ik een lach niet onderdrukken: "Netherhorror" stond er. Het was in dit geval de naam van het crowdfunding-project dat de film mogelijk maakte, maar het gaf de richting al aardig aan.
De film kreeg een keur aan knappe recensies in diverse kranten, op basis van vertoond spel danwel op basis van scripting. Begt zegt: van allebei een beetje, maar dan nog niet helemaal jofel. Dat laatste ligt waarschijnlijk aan mijn gevoel voor dit genre, ik denk dat hij bij liefhebbers van het betere gil- en bloedspuitwerk wat beter valt.
Het is een kleine film, beperkte cast derhalve en dat pakt eigenlijk wel prettig uit. De rolverdeling in de groep is hiermee immers vrij snel duidelijk en dat is in het horrorgenre altijd zeer welkom.
Groepje mensen gaat wildkamperen. Vader , moeder, twee zoons, oud-collega van vader en diens dochter. Ze belanden aan een idyllisch vennetje, dat de film zijn naam geeft. Vader is van het idealistische soort: zelf eten vinden in de omgeving, beetje spartaans erop los kamperen dus. Wild is wild.
De anderen zetten de schroom overboord, totdat er uiteindelijk wel erg veel tegenslagen voorkomen. Die tegenslagen blijken al snel niet van binnenuit de groep te komen. Het ontaardt. Zo ook de spelers.
Zoals gemeld: ik ben niet de aangewezen persoon om deze film correct te beoordelen, ik ging m zien omdat ik wel van Gijs Scholten van Asschat geporteerd ben. Die laat hier inderdaad weer een fraai stukje werk zien. Zelf over de rest oordelen svp...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten