Waarschijnlijk had ik het toen te druk, tevens was ik ook wel een beetje klaar met het trucje van Tarantino. Ik had deze in ieder geval nog niet gezien. Maar gisteren , op een avond slepend middenin een mega drukke werkweek, ging ik eens het nieuwe Netflix-speeltje ontdekken. BAM!
Qua recensie heb ik er weinig aan toe te voegen behalve dan dat dit een typische Tarantino is en daarmee- correct me if i'm wrong- een herhalingsoefening van QT's eerdere stappen.
Wel prachtig beeld. de schietpartijen en slachtingen zijn bewust overdreven rood en exploderend gefilmd.
King Schultz is premiejager halverwege de jaren 60 van de 19e eeuw. In Texas koopt hij een slaaf vrij die hem moet helpen drie criminele broers op te sporen, immers: je had nog geen Facebook toen.
Noviteit is dat elke Texaan verbaast opkijkt als er een zwarte en ook nog eens vrije man op een paard voorbij komt. Anders dan housenigger of slaaf kennen ze de rol van de medemens nog niet.
Omdat Django Schultz zo perfect helpt en talent heeft voor het premiejagen, besluit Schultz hem te helpen om zijn vrouw vrij te kopen. Die werkt als slavin bij een van de grotere plantages, onder het bewind van de grote rijke boef waarin we voormalig lieverdje Di Caprio herkennen.
Ze verzinnen een list, maar het loopt niet allemaal gesmeerd.
Zoals gezegd: een visueel feestje , maar ik denk niet dat ik deze jarenlang ga onthouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten