Sick of Myself op Moviemeter (3,23)
Deze film stond geafficheerd als black comedy, maar ik ervoer hem als een veel serieuzer sociaal drama. De problematiek die de jonge hoofdrolspeelster Signe treft, is m.i. mogelijk veel te serieus om louter als komisch te worden gezien. Mijn gedachten gingen enkele decennia terug toen ik een jonge vrouw kende die zo model had kunnen staan voor deze rol: pathologische leugens, ingebeelde ziekte, zelfkwelling. Tegenwoordig zijn er hele mooie DSM-5 benamingen voor dit soort patronen, dat is een stap vooruit in maatschappelijke hulpverlening. Dit was maar film, maar een mens kan zo zijn gedachten hebben, hè.
Signe is een jonge vrouw, best een knappe ook. Ze heeft een relatie met de jonge kunstenaar Thomas en daar begint al een deel van de problematiek. Thomas begint namelijk langzamerhand naam te maken, een eerste expo en dergelijke. De meeste mensen zouden blij voor hun partner zijn, zo niet Signe. Ze is zelfs ziekelijk jaloers en probeert op allerlei manieren de aandacht van haar vriendje af te leiden. Ze fabuleert er op los, ze maakt haar leven als serveerster een stuk interessanter dan ie in werkelijkheid is maar wat ze ook probeert: het gaat steeds maar niet over haar, hoe interessant ze haar profiel op sociale media ook probeert op te spicen.
Ze zal dus zwaardere middelen moeten inzetten en - gek genoeg- ze blijkt daar ook toe bereid. Via het darkweb bestelt ze zware Russische medicatie die ze helemaal niet nodig heeft, maar die wel een vernietigend effect op haar uiterlijk gaan hebben. Opeens heeft ze een ziektebeeld, ze krijgt vlekken en littekens. En, nog mooier, ze krijgt aandacht. Aandacht van haar zorgzame vriendje, aandacht van de medische wereld, aandacht van haar sociale kring, aandacht van de media. Ze is waar ze wilde zijn, maar ze blijk daarmee niet alleen moreel in verval.
Ze zal dus zwaardere middelen moeten inzetten en - gek genoeg- ze blijkt daar ook toe bereid. Via het darkweb bestelt ze zware Russische medicatie die ze helemaal niet nodig heeft, maar die wel een vernietigend effect op haar uiterlijk gaan hebben. Opeens heeft ze een ziektebeeld, ze krijgt vlekken en littekens. En, nog mooier, ze krijgt aandacht. Aandacht van haar zorgzame vriendje, aandacht van de medische wereld, aandacht van haar sociale kring, aandacht van de media. Ze is waar ze wilde zijn, maar ze blijk daarmee niet alleen moreel in verval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten