we schrijven 1981, Begtje was 20 en sloopte zijn uithoudingsvermogen en zijn portemonnaie met zoveel mogelijk platen kopen en zoveel mogelijk concerten bezoeken.
dan heb je er velen die t lekker doen, maar slechts weinigen die het recht op "repeat" verwerven. En als je dan het recht hebt om ruim 25 jaar later nog steeds zo af en zo toe gedraaid te worden, dan mag je spreken van het predikaat "standaardplaat".
P.w.a.d.s. is een schunnige waverockplaat, vol met jachtige, bijna nasaal gezongen liedjes die stuk voor stuk betekenis hebben. Bevrijding, emancipatie, het recht op gelijkwaardige sex, het lege bestaan van het materialisme: de stoere vrouw en zuipschuit Jane Munro stond haar mannetje.
Beklijvende songs zijn de raggende opener"We're so cool", uiteraard het culthitje "It's obvious", het punky "You", het repetitieve "Headache for michelle".
In mijn cdversie, die 11 jaar later verscheen, wordt de plaat bovendien aangevuld met het fascinerende "Diet", een nummer dat ik altijd ben blijven onthouden vanwege de onvergetelijke opener: "he works the car, she the sink, she's not here to think".
Noem het jeugdsentiment, maar ik vind dit nog steeds een sterke plaat`
Geen opmerkingen:
Een reactie posten