zondag, april 13, 2008

Een avond van weemoed en verlangen


Muziek doet t bij mij t beste als er een beetje weemoed uit de liedjes spreekt. Hoe desolater de sfeer, hoe meer gekweld de zang, hoe beter ik t vind.
Gisteravond was t eredivisie: t amerikaanse muziekgezelschap Devotchka schmierde de sterren van de hemel in een vol Melkweg Oude-Zaaltje.
Tuba, viool, cello en (komt ie, meijer) theremin begeleidden de hemelse stem van Nick Urata, een gepassioneerde zanger die net zo makkelijk mariachi speelt als Italiaanse zwijmelliedjes.
Mevrouw Begt moet t ook heel leuk hebben gevonden, want plots zag ik haar op t podium terug! Een would-be-groupie? of gewoon zwaar onder de indruk van de geschapen sfeer?

Nog heeeeeel lang hebben we die sfeer vastgehouden, we dansten ons de laatste nachtbus in en concludeerden meer dan tevreden dat we ons hadden overgegeven aan meer dan Twenty-six-temptations.

Check die band!

4 opmerkingen:

Herr Meijer zei

Yeah!

begt zei

was een leuke lange avond. wij haalden bijna de eerste trein!

Anoniem zei

en toen ik vrijdagavond voor het eerst devotchka hoorde dacht ik daar wil ik ook wel heen. jammer van mijn rug en laat moment. ik heb wat gemist hoor en lees ik al her en der.

begt zei

jeetje, dat was grappig geweest als jij er ook bij was. Hadden we daarna alle spierpijn uit je rug kunnen dansen op madonna

C'e ancora domani (aka There is still tomorrow) - Paola Cortellesi

C'e ancora domani op IMDb (7,8)   C'e ancora domani op Moviemeter (3,67) Een schoonheid van een film. Verhaal is sterk. Beelden zijn...