Het boek was beter.
Gauw klaar zo, met de recensie. Toch zal ik nog enigszins aanvullen, anders blijft de reden van die opmerking voor u onzichtbaar.
Wat ik aan de film sterk vond, was de niet aflatende reeks aan ontregelende dialogen. Steeds weer wordt tempo verlegd, voornamelijk door de prima optredende Jacob Derwig, maar ook zo af en toe door zijn filmechtgenote Thekla Reuten. De taal is sterk , en de taal is sterk overheersend. Dat is uiteraard een verdienste van schrijver Herman Koch.
Wat de film echter veel minder heeft dan het boek, is spanning. In het boek is de misdaad van de kinderen van de dinerende echtparen voelbaar en steeds groeiende, in het diner is het steeds louter de reden van het bijeenkomen. In het boek identificeer je je met de ouders, soms met de kinderen, soms met die getroffen zwerver. In de film stonden alle personages te karikaturaal van me af.
Maar de taal vergoedde veel.
Verhaal in t kort: 2 broers komen -met echtgenoten- bijeen in chique restaurant om de situatie van hun zoons te bespreken. Die zoons blijken een naargeestige misdaad te hebben begaan, waarbij alleen de ouders weten wie de daders waren en waar de rest van de maatschappij met afschuw reageert.
De ene broer is politicus (presidentskandidaat) en denkt dus na over reputatieschade, de andere is een werkloze onderwijzer met een bizarre kijk op maatschappelijke ontwikkelingen. Het botst aan alle kanten, elke vorm van status wordt stukje bij beetje ontrafeld.
Oordeel zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten